Δυστυχώς η χώρα μας διέρχεται από συμπληγάδες τα τελευταία χρόνια. Το πέρασμα τους τελειωμό δεν έχει. Εθνική κατάπτωση, κατάθλιψη. Απώλεια της αξιοπρέπειας και της περηφάνιας μας ως Έθνος. Διασυρμός παγκοσμίως, λοιδορίες παντού, κατηγορίες ότι αποτελούμε ένα διεφθαρμένο κράτος χαραμοφάηδων, επαιτών, αναξιόπιστων πολιτών και πολιτικών που τους εμπαίζει η Ευρώπη. Πολιτικοί οι οποίοι ξεπουλάνε ανερυθρίαστα τη χώρα, καταρρακώνοντάς μας ως έθνος, διώχνοντας το νέο και παραγωγικό κομμάτι της χώρας.
Και μέσα σε όλη αυτή τη μεσαιωνική καταχνιά, μέσα στο σκοτάδι υπάρχουν ελπίδες φωτός από χαρισματικούς Έλληνες που σηκώνουν ψηλά την ελληνική σημαία με τις ικανότητες και τις επιδόσεις τους στους τομείς τους ο καθένας, κάνοντάς μας υπερήφανους. Η Ελλάδα έχει παλμό, είναι ακόμα ζωντανή, αγωνίζεται, υπάρχει.
Το άρθρο αυτό πήρα αφορμή να το γράψω από την πρόσφατη επιτυχία του Έλληνα μαχητή των αιθέρων που πρώτευσε σε διακρατική άσκηση που διοργανώθηκε από το ΝΑΤΟ στην Ισπανία. Καμία όμως αναφορά στα κανάλια της διαφθοράς και της διαπλοκής. Μόνο στο διαδίκτυο. Βλέπετε την επικαιρότητα την κατακλύζει το μνημόνιο και οι συμφωνίες. Λες και άμα δείξουν και κάτι καλό στην τηλεόραση, μια διάκρισή μας, φοβούνται μην εξυψωθεί το εθνικό συναίσθημα και η υπερηφάνεια. Γιατί συμφέρει να είμαστε σε φάση κατάπτωσης και ύπνωσης. Δεν τους συμφέρει να ξυπνήσει ο ραγιάς. Ζούμε στην Ελλάδα όπου όποιος τολμήσει και εκφράσει την τιμή του που είναι Έλληνας σπεύδουν τα κοράκια να τον κατασπαράξουν και να τον ταμπελώσουν ως εθνικιστή.
.
Ο καλύτερος πιλότος του ΝΑΤΟ είναι Έλληνας και με τη «βούλα»
«Η βράβευση αποτελεί ανταμοιβή των κόπων επί σειρά ετών. Από εκεί και πέρα δε σημαίνει τίποτε περισσότερο, γιατί η μάχη στο Αιγαίο είναι καθημερινή. Απλώς ο τίτλος αυτός με γεμίζει με μεγάλες ευθύνες για να μεταδώσουμε τις εμπειρίες μας στους νεότερους και να κάνουμε όσο καλύτερα μπορούμε το καθήκον μας. Η διάκριση είναι αποτέλεσμα συνδυασμού αρκετών παραγόντων, καθώς από τη μία παίζει σημαντικό ρόλο η εκπαίδευση στο δύσκολο περιβάλλον του Αιγαίου, και από την άλλη η εμπειρία σε πραγματικές συνθήκες».
Αυτό είναι το σχόλιο του υποσμηναγού Χαρίλαου Νίκου που έλαβε τον τίτλο του «1ου καλύτερου Πολεμιστή» του ΝΑΤΟ έπειτα από σκληρά γυμνάσια, που διήρκεσαν έναν μήνα στην Ισπανία, μεταξύ αεροπορικών δυνάμεων της Ελλάδας, της Τουρκίας, της Γαλλίας, της Πολωνίας, της Γερμανίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας, βάζοντας τέλος στις επικρίσεις και επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά το αξιόμαχο των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.
Και όπως είπα και παραπάνω από τα κανάλια αναφορά καμία στο επίτευγμα του χειριστή μας. Και μιλάμε για ανθρώπους που κάνουν ένα από τα πιο δύσκολα επαγγέλματα βάζοντας τη ζωή τους καθημερινά σε κίνδυνο, αμειβόμενοι με πενιχρούς μισθούς, υφιστάμενοι αιματηρές περικοπές. Πιστοί στο καθήκον τους και με αγάπη για την πατρίδα τους, συνεχίζουν αγόγγυστα να κυνηγάνε τους Τούρκους στο Αιγαίου, φυλώντας Θερμοπύλες. Άρτια εκπαιδευμένοι και με υψηλό αίσθημα ευθύνης, περιφρονούν δανειστές και εταίρους, έχοντας ως μοναδικό σκοπό την υπεράσπιση του ελληνικού FIR. Όλη αυτή η αυτοθυσία τους περιγράφεται με ενάργεια σε ένα γράμμα – κατάθεση ψυχής το οποίο παραθέτω αυτούσιο:
«Όσο κι αν προσπαθήσουν να μικρύνουν αυτό που κάνουμε μέσα στο αεροπλάνο, όσο κι αν παλέψουν να μας παρουσιάσουν σαν μία επαγγελματική κατηγορία ενστόλων που πρέπει να μας κόψουν 100 ή 200 ευρώ το μήνα, να τους πεις κύριε Χαρδαβέλλα ότι δεν θα μπορέσουν να μας στερήσουν ποτέ το δικό μας γαλάζιο ουρανό της Ελλάδος, που είναι το σπίτι μας και δεν θα συρρικνώσουν την αγάπη που έχουμε για την πατρίδα.
Τους χαρίζουμε και τα 100 και τα 200 ευρώ κι όλο μας το μισθό, αν χρειάζεται αυτό για τη σωτηρία της χώρας.
Όταν εγώ πιάνω στα ψαλίδια τον Τούρκο εισβολέα και λοκάρω το δικό του αεροπλάνο στους δικούς μου πυραύλους, τότε βλέπω σαν μυρμήγκια τους 300 στη Βουλή που θα αποφασίσουν αν αυτό που κάνω αξίζει περισσότερα ή λιγότερα από 100 ευρώ το μήνα.
Όταν φωνάζω στο κέντρο επιχειρήσεων καθώς κυνηγάω τον Τούρκο «Fox-1» (δηλαδή είμαι σε θέση εικονικής βολής με πύραυλο Sparrow) και μετά «Fox-2» (για βολή με AIM-9) είναι σαν να αγκαλιάζω για να την προστατεύσω, όπως το μωρό που απέκτησα πριν από δύο μήνες.
Τους τα χαρίζω όλα αν έτσι θα σωθεί η Ελλάδα. Δεν τους χαρίζω ποτέ την τιμή μου, την περηφάνια μου και αυτό το απέραντο γαλάζιο πάνω από το Αιγαίο που εκεί συναντάω το δικό μας ήρωα, τον Κώστα Ηλιάκη, να μου χαμογελάει από μια γωνιά και να με καθοδηγεί».
Αποστολέας ένας πιλότος με το συμβολικό όνομα «Γιώργος Θαλάσσης», ένας από τους «αετούς του Αιγαίου» -ένας από τα παιδιά αυτά που προστατεύουν την εθνική μας κυριαρχία παίζοντας τη ζωή τους κορώνα-γράμματα, κυνηγώντας Τούρκους εισβολείς.
Οι περιπτώσεις Ελλήνων που διέπρεψαν και διαπρέπουν πάρα πολλές. Αυτοί είτε μένουν στην Ελλάδα είτε έχουν ανοίξει τα φτερά τους για το εξωτερικό προκειμένου να λάβουν τις ευκαιρίες που τους αναλογούν και δεν τις βρίσκουν στη χώρα τους. Αυτοί που σε κάθε γωνιά της γης με τα επιτεύγματά τους μας κάνουν περήφανους. Θα αναφέρω ενδεικτικά κάποια παραδείγματα.
.
Κωνσταντίνος Δασκαλάκης: Ο Έλληνας που έλυσε το γρίφο του Νας
Απόφοιτος του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, με βαθμό 9,98 στα 10, με μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ, καθηγητής πληροφορικής στο MIT, ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης θεωρείται ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά διεθνώς. Οι γνώσεις και ικανότητές του αδιαμφισβήτητες, ωστόσο, αυτό που εκτόξευσε τη δημοτικότητά του στην επιστημονική κοινότητα, ήταν το επίτευγμά του – το 2009 – να ξεδιαλύνει έναν δύσκολο γρίφο της πληροφορικής, που έμενε άλυτος από το 1950. Η διδακτορική του διατριβή μελετά το Θεώρημα του Νας, στη θεωρία των παιγνίων, θεώρημα για το οποίο το 1994 ο Νας κέρδισε το Νόμπελ Οικονομίας.
O K. Δασκαλάκης, χρειάστηκε περίπου ένα χρόνο για να καταφέρει αυτό που έμοιαζε ακατόρθωτο, αναγκάζοντας τη διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα να υποκλιθεί στις ικανότητές του. Την επίλυση του γρίφου του ΝΑS δηλαδή, ο οποίος τη δεκαετία του ΄50 έφτιαξε ένα απλοποιημένο σύστημα των σχέσεων και των ενεργειών κάποιων ανθρώπων που βρίσκονταν σε καταστάσεις με διαφορετικά συμφέροντα, όπως το να είναι αντίπαλοι σε ένα «παιχνίδι». Σε συνεργασία με τους καθηγητές του, Χρίστο Παπαδημητρίου από το Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ και τον καθηγητή Πολ Γκόλντμπεργκ του Πανεπιστημίου του Λίβερπουλ, κατάφεραν να αποδείξουν, ότι δεν υπάρχει τρόπος για να προβλεφθεί η ισορροπία.
Πιο αναλυτικά για το τι είναι το θεώρημα του Νας βλ. http://www.hellas-now.com/2015/08/nash60.html
.
Σταμάτης Κριμιζής: Ο άνθρωπος που από τη Χίο κατέκτησε το διάστημα
Ο Δρ Σταμάτιος Μ. Κριμιζής έχει στο ενεργητικό του μια μακροχρόνια και διακεκριμένη καριέρα σαν εκπαιδευτικός και πρωτοπόρος ερευνητής με πειράματα στα σπουδαιότερα διαστημικά προγράμματα των Η.Π.Α. καθώς και της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας.
Γεννήθηκε στο Βροντάδο της Χίου. Εκεί τελείωσε Δημοτικό και το Γυμνάσιο. Γιος Έλληνα μετανάστη που πηγαινοερχόταν στην Αμερική, μετά το θάνατο του πατέρα του πήγε στην Αμερική όπου και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, απ` όπου έλαβε το πτυχίο της φυσικής το 1961 και στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα, όπου υπό την καθοδήγηση του J. A. Van Allen, που ανακάλυψε τις ραδιενεργούς ζώνες Βάναλλεν γύρω από τη γη, απόκτησε Μαστερς και Διδακτορικό στη φυσική το 1963 και 1965 αντίστοιχα. Η διδακτορική διατριβή του Δρ Κριμιζή πάνω στο μοντέλο διάδοσης των πρωτονίων προερχομένων από τις εκλάμψεις του ήλιου (Krimigis, s. m., Interplanetary diffusion model for the time behavior of intensity in a solar cosmic ray event, J. Geophys. Res. 70, 2943-2960, 1965) ήταν η πρώτη μελέτη που ερμήνευσε τη διαπλανητική διάδοση των πρωτονίων μέσα από μια διαδικασία διάχυσης και έγινε γνωστή σαν «το μοντέλο Κριμιζή» στην ανάπτυξη του θέματος για τις επόμενες δυο δεκαετίες. Αμέσως μετά την απόκτηση του διδακτορικού του διπλώματος, ο Δρ Κριμιζής προσελήφθη σαν επίκουρος καθηγητής στη Σχολή Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Αϊόβα, όπου δίδαξε για τρία χρόνια. Από το 1972 προήχθη στη βαθμίδα του ισότιμου καθηγητή στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζωνς Χώπκινς.
Το 1968 ηγήθηκε της Ομάδας Διαστημικής Φυσικής και Διαστημικών Οργάνων στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς. Μέγιστη είναι η συμβολή του στα σπουδαιότερα διαστημικά προγράμματα των ΗΠΑ.Μάλιστα, προς τιμήν του, το 1999, η Διεθνής Αστρονομική Ενωση (IAU) ονόμασε με το όνομά του τον αστεροειδή 8323 Krimigis (1979 UH). Το 2005 εξελέγη ακαδημαϊκός στην Ακαδημία Αθηνών στη νεοϊδρυθείσα έδρα «Επιστήμη του Διαστήματος» και έγινε πρόεδρος της Τάξεως Θετικών Επιστημών για το 2007. Από τον Δεκέμβριο 2006 έχει αναλάβει εθνικός εκπρόσωπος της Ελλάδος στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος. Πρόσφατα Συγκεριμένα, του απονεμήθηκε στην Ουάσιγκτον το βραβείο Lifetime Achievement του Εθνικού Μουσείου Αεροπορίας και Διαστήματος των ΗΠΑ (Smithsonian Air and Space Museum) για τη συμβολή του στην επιστήμη του Διαστήματος.
http://www.kathimerini.gr/808948/article/proswpa/proskhnio/koryfaia-diakrish-gia-ton-stamath-krimizh
http://www.ellines.com/famous-greeks/752-apo-ti-xio-sto-aperanto-tou-diastimatos/
.
Δημήτριος Νανόπουλος : Το ελληνικό μυαλό του CERN
Ο Δημήτριος Νανόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Σεπτεμβρίου 1948. Σπούδασε φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Sussex της Aγγλίας, όπου απέκτησε το διδακτορικό του το 1973 στη Θεωρητική Φυσική των Yψηλών Eνεργειών. Διετέλεσε ερευνητής στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών Ευρώπης (CERN) στη Γενεύη της Ελβετίας και επί σειρά ετών ανήκε στο ανώτερο ερευνητικό προσωπικό του Κέντρου. Το κύριο ερευνητικό του έργο ανήκει στο πεδίο της σωματιδιακής φυσικής (ή φυσική υψηλών ενεργειών) και της κοσμολογίας,[1] ενώ στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα ανήκουν και η δημιουργία μιας ενοποιημένης θεωρίας όλων των δυνάμεων της φύσης, η θεωρία του Παντός, η υπερσυμμετρία, η υπερβαρύτητα, οι θεωρίες υπερχορδών και η βιοφυσική. Έχει συγγράψει πάνω από 645 πρωτότυπες εργασίες, όλες δημοσιευμένες σε περιοδικά με κριτές και υψηλό impact factor, συμπεριλαμβανομένων 14 βιβλίων.
Και δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι πολλοί άλλοι επιστήμονες οι οποίοι κάνουν σπουδαία δουλειά και διαπρέπουν στο εξωτερικό. Η Ελλάδα έχει πολλά διαμάντια να επιδείξει, ανθρώπους σε κάθε τομέα του επιστητού, που διαχρονικά ξεχώρισαν και συνέβαλαν στην πραγματοποίηση μεγάλων επιτευγμάτων. Επιχειρηματίες, οικονομολόγοι, επικεφαλείς ομίλων όποια πέτρα και αν σηκώσεις βρίσκεις κάποιο Έλληνα από κάτω. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους Έλληνες αθλητές, που παρά την παραμέληση από την ελληνική πολιτεία, που τους θυμάται μόνο όταν φέρνουν μετάλλια, με πενιχρά μέσα, πετυχαίνουν πάμπολλες διακρίσεις, ανεβάζοντας την ελληνική σημαία στα βάθρα των μεταλλίων και της δόξας.
Τι να πει κανείς για τους Έλληνες; Παράξενη ράτσα; Πεισματάρηδες, ξεροκέφαλοι αλλά πάνω από όλα ικανότατοι. Καλά θα κάνουν οι ξένοι να καταλάβουν ότι η Ελλάδα αναπνέει ακόμα, ότι έχει δυνατό παλμό και ότι δεν το βάζουμε κάτω. Συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια….
Την Ρωμιοσύνη μη την κλαίτε…. Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά…
.
