Ο ΠΡΩΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΚΑΤΑΚΕΡΑΥΝΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ
«Την τελευταία 5ετία έχουμε προγραμματισμένες παραβιάσεις του Συντάγματος»
«Οι δύο κυβερνήσεις, του Παπανδρέου και του Σαμαρά, ήταν οι δύο κυβερνήσεις που κατέλυσαν την εθνική κυριαρχία την οποία κατοχυρώνει στο άρθρο 1 το Σύνταγμά μας. Ψηφίζοντας τα μνημόνια παρεχώρησαν στους δανειστές –όχι σε κράτη- την κυριαρχία»
«Ο Ποινικός Κώδικας μιλάει για το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας: αυτοί έχουν πράξει αυτό το έγκλημα εξακολουθητικώς, αφού παραχώρησαν την εθνική κυριαρχία στους ξένους. Εσχάτη προδοσία με απλά λόγια, όταν τα βασικά όργανα του κράτους, στερούνται του δικαιώματος της ελεύθερης άσκησης των καθηκόντων τους από έναν τρίτο. Αυτό συνέβη στην Ελλάδα»
Ψηφίζοντας τα μνημόνια παρεχώρησαν στους δανειστές –όχι σε κράτη- την κυριαρχία της χώρας μας. Στη φράση αυτή του πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου, Βασίλειου Νικόπουλου στηρίζει την άποψή του ότι Έλληνες πολιτικοί έχουν πράξει το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας εξακολουθητικώς. Πρόκειται για διαπιστώσεις ενός ανώτατου δικαστή, τις οποίες διατυπώνει στην αποκλειστική του συνέντευξη στο ράδιο Χρόνος 87,5 με θάρρος και γενναιότητα σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, όταν άλλες γνωστές προσωπικότητες του δημόσιου βίου έχουν κρυφθεί. Το βιβλίο του με τον τίτλο «Αγαπημένο μου… Σύνταγμα ή αντισυνταγματικοί παραλογισμοί – Η αλήθεια για την σημερινή αντισυνταγματική κατάσταση της Ελλάδας» που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ και θα παρουσιαστεί την προσεχή Δευτέρα 23 Μαρτίου στην Κομοτηνή, ήταν αφορμή για τη συνέντευξη με τον πρώην πρόεδρο του Αρείου Πάγου.
«Αγαπημένο μου Σύνταγμα», ο τίτλος του βιβλίου σας ενέχει και έναν συναισθηματισμό;
-Δείχνει περισσότερο έναν πόνο για τον τρόπο με τον οποίο το ίδιο το κράτος, η Πολιτεία, μεταχειρίζεται το Σύνταγμα, διότι κατά την τελευταία 5ετία κυρίως, την μνημονιακή περίοδο, το Σύνταγμα έπαυσε από αποκλειστική υπαιτιότητα των εκάστοτε κυβερνήσεων, να παίζει τον ρόλο που ο λαός του έχει αναθέσει: να είναι δηλαδή ο ανώτατος και ο υπέρτατος νόμος του κράτους που ρυθμίζει την συγκρότηση και τη λειτουργία του.
Είναι ένας καταστατικός χάρτης που δεν πρέπει να παραβιάζεται και γι’ αυτό εσείς ήσασταν από τους πρώτους που καταγγείλατε τις παραβιάσεις.
-Και δεν έγινε μία δυστυχώς, αλλά πολλές παραβάσεις κατά τρόπο συστηματικό, προκλητικό και αναιδέστατο προς το λαό, αλλά και προς το ίδιο το Σύνταγμα. Ο λαός έχει την πεποίθηση ότι το έσχατο καταφύγιό του είναι το Σύνταγμα. Το Σύνταγμα εξ ορισμού είναι ο υπέρτατος νόμος που κατοχυρώνει και προστατεύει τα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες. Αυτές είναι που προσδίδουν τον χαρακτήρα σε ένα Σύνταγμα ως φιλελεύθερο, και στο πολίτευμα ως δημοκρατικό. Ο λαός και ο απλός πολίτης πιστεύουν ότι ναι μεν οι κοινοί νόμοι μπορούν να παραβιάζονται, όχι όμως και το Σύνταγμα, δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Άρα τίθεται θέμα ερμηνείας, γιατί το Συμβούλιο Επικρατείας αποφάνθηκε ότι το μνημόνιο είναι Συνταγματικό;
-Δεν φτάνει η γνώση των ανθρώπων και των δικαστικών, αλλά και η θέληση και η ψυχή για να το πει κανείς σε ένα καθεστώς, που είναι πραγματικά κοινοβουλευτικά δικτατορικό. Υπήρχαν πιέσεις και μπορεί μεν αυτές να μην είναι συγκεκριμένες υποκειμενικά, αλλά το γενικό κλίμα που καλλιεργείτο οδηγεί την συνείδηση του δικαστή προς αυτή την κατεύθυνση. Αυτός είναι ο χειρότερος τρόπος εκμαυλισμού της δικαστικής συνείδησης και κατεύθυνσης της δικαστικής εξουσίας προς το κανάλι που θέλουμε. Όταν ο δικαστής πηγαίνει στη δουλειά του και στην πορεία βλέπει όλες τις εφημερίδες, που είναι ενορχηστρωμένες με το πρόγραμμα της κυβέρνησης, μέχρι να φτάσει στο δικαστικό μέγαρο, έχει διαμορφώσει μια συνείδηση, κάτι που είναι ανθρωπίνως αναπόφευκτο. Γι’ αυτό έλεγα στους δικαστές, όταν ήμουν πρόεδρος του Αρείου Πάγου, ότι η ανεξαρτησία σας δεν εξαρτάται από το Σύνταγμα. Η δικαστική ανεξαρτησία εξαρτάται από τον συγκεκριμένο δικαστή, είναι θέμα ψυχής και αντοχής του κάθε δικαστή.
Το Σύνταγμά μας, όπως είναι αυτή την στιγμή, είναι ορθό ο καθένας το εφαρμόζει κατά τη δική του εκτίμηση ή χρειάζεται κάποιες αλλαγές και συνταγματική αναθεώρηση;
-Αυτή η ερώτηση είναι πάρα πολύ επίκαιρη και σας ευχαριστώ που μου δίνετε την ευκαιρία να πάρω θέση σε αυτό το θέμα. Το Σύνταγμα της Ελλάδος που ψηφίστηκε το 1875 και αναθεωρήθηκε τέσσερις φορές από τότε, είναι ένα από τα πιο δημοκρατικά και τα πιο φιλελεύθερα Συντάγματα, όχι μόνο της Ευρώπης, αλλά και του κόσμου ολόκληρου. Πρέπει να είμαστε περήφανοι, γιατί το Σύνταγμά μας είναι ένα από τα πρώτα Συντάγματα που κατοχυρώνουν τις ατομικές ελευθερίες και κατοχυρώνει ένα πραγματικά ακραιφνώς δημοκρατικό πολίτευμα. Αναθεωρήθηκε τόσες φορές, όσες δεν χρειαζόταν. Το Σύνταγμα έχει μια πολύ δύσκολη διαδικασία αναθεώρησης, κι αυτό το κάνει ακριβώς γιατί δεν θέλει να αναθεωρείται συνέχεια, διότι τότε θα γίνεται έρμαιο της κάθε κυβέρνησης. Δεν χρειάζεται να αναθεωρηθεί το Σύνταγμα, τουλάχιστον για άλλα 20-30 χρόνια. Κι αυτό δεν είναι μόνο δική μου πεποίθηση. Ένας από τους μεγαλύτερους συνταγματολόγους ο αείμνηστος καθηγητής Αριστόβουλος Μάνεσης, καυτηρίασε την τελευταία αναθεώρηση και την επέκρινε ως άχρηστη, αναποτελεσματική κι επικίνδυνη. Δεν χρειάζεται να αναθεωρηθεί το Σύνταγμα, χρειάζεται να εφαρμοστεί. Δεν εφαρμόζεται σωστά όχι μόνο από κακή ερμηνεία –που αυτό είναι ανθρώπινο και μπορεί να συμβεί- αλλά εσκεμμένως. Την τελευταία 5ετία έχουμε προγραμματισμένες παραβιάσεις του Συντάγματος. Αυτή η επιδρομή που έγινε στα εργασιακά θέματα, έχει καταλύσει τις διατάξεις που προστατεύουν την εργασία ως ατομικό δικαίωμα του ανθρώπου. Η επιδρομή που έγινε στον οικογενειακό θεσμό αντίκειται επίσης στο Σύνταγμα, όπως αντίκειται ευθέως και η επιδρομή στην παιδεία, που η παιδεία πρέπει εκτός των άλλων να στοχεύει στην άσκηση της ελληνικής και θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων.
Είναι αντισυνταγματική και η έλευση της Τρόικα;
-Οι δύο κυβερνήσεις, του Παπανδρέου και του Σαμαρά, ήταν οι δύο κυβερνήσεις που κατέλυσαν την εθνική κυριαρχία την οποία κατοχυρώνει στο άρθρο 1 το Σύνταγμά μας. Ψηφίζοντας τα μνημόνια παρεχώρησαν στους δανειστές –όχι σε κράτη- την κυριαρχία. Και σήμερα δεν κυβερνάει η κυβέρνηση, αλλά οι εκπρόσωποι των τριών δανειστών μας: της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκπρόσωποί τους ήταν οι τρεις κύριοι, οι γνωστοί σε όλους μας ως «Τρόικα». Αυτοί έρχονταν μέχρι προχθές στην Ελλάδα και με θράσος τους ανοίγαμε μέχρι και την πόρτα, για να ανέβουν τα σκαλιά του Μεγάρου Μαξίμου, που σημαίνει να μπουν μέσα στο Μέγαρο της Κυβέρνησης και να καθίσουν με τον πρωθυπουργό να του πουν τι θα κάνει. Και μετά από τρεις μήνες, θα ξανάρθουμε να δούμε αν κάνατε αυτά τα πράγματα, για να δώσουμε τη δόση. Και ο πρωθυπουργός αναίσχυντα και επαίσχυντα δεχόταν αυτό τον εξευτελιστικό ρόλο.
Με τη νέα κυβέρνηση τι έχει αλλάξει;
-Σήμερα λέμε όχι, κι αυτό είναι πολύ καλό. Βέβαια, η σημερινή κυβέρνηση λέει και κάτι άλλο πολύ σωστό: ότι θέλει να μιλήσει με τους θεσμούς διεθνούς δικαίου, δηλαδή με επίσημα όργανα των δανειστών σε πολιτειακό επίπεδο, δηλαδή να μιλήσει με στελέχη και όχι με υπαλλήλους.
Γίνεται όμως ένας άμεσος και ωμός εκβιασμός από όλους τους δανειστές.
-Αυτό είναι αναμενόμενο. Μέρι το 2010 –εδώ και 3000 χρόνια- η Ελλάδα ήταν στοιχημένη στην πολιτική του «όχι». Όταν βρισκόταν στα στενά και τις δυσκολίες, έλεγε «όχι», σε στιγμές ασυγκρίτως χειρότερες από αυτές που διανύουμε σήμερα. Πότε είπε «ναι» η Ελλάδα; Το έμαθε να το λέει το 2010. Χωρίς να έχουμε πόλεμο, χωρίς να έχουμε κινδύνους τέτοιους που να αφανίζουν το κράτος, αλλά σε καιρό ειρήνης και στους δανειστές.
Το Σύνταγμα, λοιπόν, δεν χρειάζεται αλλαγή. Δεν λέει όμως ότι πρέπει να τιμωρηθούν κι όσοι έφεραν την χώρα μέχρι εδώ;
-Δεν χρειάζεται να το αναφέρει το Σύνταγμα, το λένε οι κοινοί νόμοι. Το Σύνταγμα δεν καθορίζει όλες τις λεπτομέρειες της ζωής μας, καθορίζει μόνο την οργάνωση της Πολιτείας. Τα υπόλοιπα τα αναθέτει στο Κοινοβούλιο και πράγματι σήμερα στην Ελλάδα υπάρχει ο Ποινικός Κώδικας, που είναι ένα κορυφαίο νομοθέτημα και καλύπτει όλες τις παράνομες ενέργειες τόσο των κρατικών οργάνων όσο και όλων των ανθρώπων.
Άρα τι ισχύει τελικά με το νόμο περί ευθύνης των υπουργών;
-Είναι ένα επαίσχυντο νομοθέτημα, αντιδημοκρατικό και αντίκειται στην ισότητα που καθιερώνει το άρθρο 4 του Συντάγματος, διότι μεταχειρίζεται διαφορετικά μια κάστα ανθρώπων, δηλαδή τους υπουργούς κυρίως αλλά και τους βουλευτές, σε σχέση με τους υπόλοιπους Έλληνες. Τους αφήνει στο ποινικό απυρόβλητο και κατοχυρώνει το ανεύθυνό τους, ενώ κάτι τέτοιο δεν ισχύει για κανέναν άλλο Έλληνα. Είναι αντισυνταγματικός και πρέπει να καταργηθεί. Το Σύνταγμα έχει πρόβλεψη για την ευθύνη των υπουργών, ότι δεν μπορεί να καταργηθεί χωρίς αναθεώρησή του. Αυτός είναι ίσως και ο κυριότερος λόγος που κατά την άποψή μου θα έπρεπε να γίνει μια αναθεώρηση. Αν γίνει όμως, αυτή η διάταξη δεν θα θιγεί, αλλά θα θιγούν ίσως άλλες που δεν θα πρέπει να θιγούν. Γι’ αυτό είμαι κατά της όποιας αναθεώρησης, έστω κι αν υπάρχει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών. Αν, όμως, λειτουργήσει κανονικά ο Ποινικός Κώδικας, δεν θα τολμήσει κανένας υπουργός να κάνει πράξεις που να συγκαλύπτονται από το νόμο περί ευθύνης υπουργών. Ο Ποινικός Κώδικας μιλάει για το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας: αυτοί έχουν πράξει αυτό το έγκλημα εξακολουθητικώς, αφού παραχώρησαν την εθνική κυριαρχία στους ξένους. Εσχάτη προδοσία με απλά λόγια, όταν τα βασικά όργανα του κράτους, στερούνται του δικαιώματος της ελεύθερης άσκησης των καθηκόντων τους από έναν τρίτο. Αυτό συνέβη στην Ελλάδα.
Από την πείρα σας, τι εκτιμάται ότι θα γίνει. Το «όχι» θα αποφέρει πολιτικά ή οικονομικά οφέλη ή είναι ένα «όχι» το οποίο θα πληρώσουμε;
-Δεν μπορώ να μιλήσω οικονομικά, γιατί δεν είμαι ειδικός. Εθνικά, όμως, έχει ήδη αποφέρει οφέλη. Έχει πραγματικά εμπεδώσει στον απλό Έλληνα, ότι υπάρχει μια κυβέρνηση που προστατεύει την αξιοπρέπειά μας. Αυτό πρέπει να το εκτιμήσουμε. Δεν το έχουμε εκτιμήσει η μετά τον πόλεμο γενιά, γιατί δεν έχουμε ζήσει την φρίκη του πολέμου και νομίζουμε ότι όλα είναι έτσι και ωραία. Οι ήρωες μας όλοι πέθαναν, για να είμαστε εμείς ελεύθεροι. Δεν το εκτιμούμε αυτό. Αυτό έστω και λεκτικά, μας το δίνει η νέα κυβέρνηση. Είναι ευθύνη μας να λέμε «όχι».
Συνέντευξη Δήμος Μπακιρτζάκης
Πηγή: Χρόνος
