«Υμείς εστέ το άλας της γης, εάν δε το άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται;»Ματθ.5, στίχ.13
Μεγάλη είναι η απογοήτευση που κατέχει τον ορθόδοξο Έλληνα για τα δεκάδες νομοθετήματα που έφεραν κοσμογονική αναστάτωση και ηφαιστειακή έκρηξη στην κοινωνία τα τελευταία χρόνια, και την παγερή αδιαφορία της θρησκευτικής ηγεσίας.
Οσο για το πρόσφατο σύμφωνο συμβίωσης, μόλις 4-5 ιεράρχες διαφοροποιήθηκαν από την νεκρή εκκλησιαστική ηγεσία και άρθρωσαν καταγγελτικό λόγο! Ο κόσμος χάνεται. Νεανικές ψυχές καταβροχθίζονται από τον Άδη. Η «ένωση αθέων» ζήτησε από τον Υπουργό Παιδείας και «Θρησκευμάτων», τον γνωστό μυκτηριαστή των Αγίων Λειψάνων και του Αγίου Φωτός, την κατάργηση των θρησκευτικών και ο υπουργός «τους υποσχέθηκε την κατάργησή τους» («ΒΗΜΑ», 23/8/15). Δεν πρόλαβαν να περάσουν 24 ώρες από την ορκωμοσία της Κυβέρνησης και η νέα αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας δήλωσε [ραδιοφωνικός σταθμός «Στο κόκκινο»]: «Δεν είναι δυνατόν να οφείλει να δηλώνει ο μαθητής σε δημόσιο έγγραφο το θρήσκευμά του ή την ιδιότητα του άθεου, ώστε να εξασφαλίζει την απαλλαγή του». Τις σχέσεις μεταξύ πολιτικής και θρησκευτικής ηγεσίας τα τελευταία 40 χρόνια τις διέκρινε ανοχή, συμβιβασμός και ατέλειωτα αλισβερίσια.
Αποκορύφωμα όλων αυτών ήταν η παρουσία του κ. Τσίπρα εντός του Ιερού Βήματος του Ναού του Πρωτάτου στο Α. Όρος, πράγμα που δεν επιτρέπεται σε κανέναν λαϊκό! Πριν λίγες μέρες θαυμάσαμε τον άνθρωπο που δεν παντρεύτηκε αλλά συζεί, που έχει αβάπτιστα τέκνα [δικαίωμα του αυτό] να ρίχνει τον τίμιο Σταυρό στα νερά την ημέρα των Θεοφανίων! Τον ιερότερο αυτό σύμβολο της Ορθοδοξίας του προσεφέρθη από προκαθήμενο της Εκκλησίας μας! Σαν να καλείτο από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο ο Ηρώδης στη Βάπτιση του Κυρίου!! Όλα αυτά γίνονται γιατί διοικούντες του ανώτατου κλήρου φοβούνται μη χάσουν μισθούς και προνόμια και ως εκ τούτου ενισχύουν ανόσια έργα των κρατούντων, δίδοντάς τους το δικαίωμα να ποδοπατούν Ιερά και Όσια.
Έτσι έως σήμερα ο υψηλόβαθμος κλήρος, στη συντριπτική πλειονότητά του, ποτέ δεν βγήκε δημόσια να αναμετρηθεί με την εξουσία για όσα απαράδεκτα συμβαίνουν. Ποτέ δεν υψώσε φωνή διαμαρτυρίας και δεν αποκάλυψε μηχανορραφίες, ψευτιά και εκμετάλλευση. Ποτέ δεν αρνήθηκε να συμμορφωθεί στα προστάγματα του άθεου κατεστημένου. Ποτέ δεν ζήτησε να παραμερίσουν αυτοί που αφανίζουν τη νέα τρυφερή ηλικία. Ποτέ δεν τόλμησε να ζητήσει την αντικατάσταση ούτε ενός άθεου υπουργού θρησκευμάτων! Αντ΄αυτού... άσφαιρες ντουφεκιές, έτσι για ποικιλία! Κάποιες ομιλίες από γραπτό έτοιμο κείμενο αναγνωσμένο ανόρεχτα κι άτονα, δια το τυπικόν της υποθέσεως, να την ακούσουν μερικοί εκκλησιαζόμενοι, λές κι αυτοί φταίνε. Κάποιο κειμενάκι ίσως στον ημερήσιο τύπο, σε γλώσσα συχνά ακατανόητη και από τον γράφοντα! Ή ίσως ένα εντυπωσιακό στημένο δημοσίευμα σε εφημερίδες ή σάιτ συνοδευόμενο μάλιστα και με την φωτογραφία του ποιμένα.
Αυτό όμως δεν είναι αγώνας, αλλά προβολολαγνεία. Κι όμως υπάρχει ο ανώτερος Κλήρος! υπάρχει σαν πλήθος, μα δεν υπάρχει σαν ηγεσία. Εμφανίζεται ίσως εκεί που είναι σίγουρο ότι θα δρέψει θαυμασμό και χειροφιλήματα, μα δεν παρουσιάζεται εκεί που μυρίζει μπαρούτι και θυσία. Μόνον ως κριτές δικάζουν και καταδικάζουν ανοικτιρμόνως ανήμπορους παπάδες που σαν δικτάτορες τους συντρίβουν. Όμως ούτε “κιχ” μπροστά στα βλοσυρά βλέμματα των τυχάρπαστων της εξουσίας.
Αντιθέτως, μέλη της ανώτερης ιεραρχίας τρέχουν από πανηγύρι σε πανηγύρι, από ονομαστήρια σε ονομαστήρια, αντίστοιχα αλληλολιβανιζόμενοι. Κι οι παρελάσεις στους δρόμους συχνότατες, φορώντας εντυπωσιακές πανάκριβες αυτοκρατορικές στολές, κρατώντας ράβδους, φορώντας μίτρες και εγκόλπια χιλιάδων ευρώ. Και μιας που οι βασιλείς “απέθαναν” αναλαμβάνουν αυτοί να κρατήσουν ζωντανά δείγματα κενότητας σε “καινά” άμφια. Όμως, ο βασιλιάς είναι γυμνός!! Κι ενώ ο στόχος του ποιμένα είναι η σωτηρία του πληρώματος της Εκκλησίας φαίνεται πως πιστεύουν ότι με παρελάσεις θα σώσουν τον κόσμο! Δηλαδή διά της επιδείξεως χρυσού και ματαιότητος θα δοθεί το μήνυμα σωτηρίας στις ναυαγισμένες υπάρξεις!! Ο Κύριος, οι Απόστολοι και οι Άγιοι Πατέρες, οι μοναχοί κι οι ιερείς με τα τριμμένα ράσα στην Τουρκοκρατία, περπάτησαν στους δρόμους, επιδιώκοντας να βρουν και να σώσουν αμαρτωλούς, χαμένα πρόβατα, φορώντας ταπεινές χλαμύδες, ενώ σήμερα τι βλέπει ο πιστός; Αδαμαντοστόλιστους πίλους και ολόχρυσα κοσμήματά! Άλλοι από την “ηγεσία” του Κλήρου κλείνονται στα πολυτελή ανάκτορα απολαμβάνοντας σκωληκόβρωτο πλούτο, την ώρα που αφήνονται τα πρόβατά τους να ματώνουν στις ρεματιές των μεστών ακανθών τρίβων του βίου, πέφτοντας ανύποπτα στο στόμα ποικιλώνυμων λύκων [αιρετικών, πολιτικών και άλλων -ικών]. Ο λαός κοιτάει τα αβρά χέρια τους για να του δείξουν το δρόμο προς τον ουρανό κι αυτοί τον σπρώχνουν στο βούρκο. Δυστυχώς όμως, επήλθε ήττα. Μια ήττα από τον πλουτισμό, την εξουσία, τη δ[λ]όξα, τον αισθησιασμό, την ευμάρεια. Οι ιστορίες που ξεχύνονται στα Μ.Μ.Ε. μολύνουν και δεν κάνουν τίποτα να σταματήσουν το κακό. Ο Απόστολός Πετρος δείχνει τον ποιμένα ως ταπεινό, αφιλάργυρο, αγωνιστή, άγρυπνο φύλακα του ποιμνίου [Ά Πέτρου, δ΄ 2-3]. Αλλά γι΄αυτούς, ψιλά γράμματα! Πώς θα πιάσουν το χέρι του παραστρατημένου, του αμαρτωλού, του αθέου, να τον οδηγήσουν στον δρόμο του Θεού, όταν εκείνοι περιδιαβάζουν σε βαθύτερο κύκλο της Δαντικής κόλασης, πρόκριμα για τον αιώνιο βίο τους! Δεν τους έχει αιχμαλωτίσει ο Κύριός μας, που πάντα υποκριτικά καυχιούνται ότι είναι «εις τύπον και τόπον Του»;
Κι όμως, θα αποτελούσαν φράγμα, μέτωπο αντίστασης, και προτάσσοντας τα στήθη τους θα αναχαιτίζαν τις δυνάμεις του σκότους. Αυτά δεν έκανε ο μακαριστός π. Αυγουστίνος Καντιώτης, όταν χρειάστηκε μέσα στο μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών να διακόψει το πολυχρόνιο του βασιλιά φωνάζοντας από την ωραία πύλη στους ψάλτες “Στοπ! ουκ έχουμε Βασιλέα[!]”, στη Λάρισα να ελέγξει τον μητροπολίτη Δωρόθεο και τους άρχοντες στο Μεσολόγγι την 4η Αυγούστου, τότε επέτειο, ημέρα νηστείας που ψήνανε στην πλατεία καθώς και σε πάμπολλες άλλες περιπτώσεις; Παρόμοια δεν ήταν και η συμπεριφορά του Αμβροσίου Ελευθερουπόλεως και Σεβαστιανού της Κόνιτσας; Το ίδιο δεν έκανε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος όταν ήρθε αντιμέτωπος με τους κρατούντας, σε ημέρες δικτατορίας; Όταν ύψωσε το ανάστημά του και κατόρθωσε να διακόψει την εκτύπωση του νέου “Συντάγματος”, στέλνοντας τα εκτυπωθέντα για πολτοποίηση επειδή απαλείφθηκε από την προμετωπίδα του κειμένου το: “Εις το όνομα της Αγίας και Ομουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος”; Σε άλλη περίπτωση δε δίστασε να αποκαλέσει τους δικτάτορες «γκάγκστερς»;
“Άγιοι Πατέρες”! Δεν σας είδα ποτέ να υψώνετε τη φωνή σας για το κακό που γίνεται. Ζείτε χωρίς να υπάρχετε. Μιλάτε για τον νέο άγιό μας τον π. Παΐσιο τον Αγιορείτη, αλλά δεν διαβάσατε πόσα προφητικά είπε που εκπληρώνονται στις μέρες μας. Κάντε λειτουργίες στη μνήμη του και δίπλα στην εικόνα του βάζετε και το πανεράκι! Και το κυριώτερο που δεν σας προβλημάτισε, είναι το όραμα του Γέροντα που περιγράφει ο Αγιορείτης π. Δαμασκηνός. “Ο αείμνηστος πατήρ Παΐσιος [...] μου είπε και το ακόλουθον το οποίον με συνετάραξε”: “Κατ’ αυτάς τας ημέρας, η χάρις του Αγίου Πνεύματος μου έδειξε τον Άδην εκεί που και αι ψυχαί των κολασμένων ανθρώπων. Τον τόπον που βασιλεύει ο διάβολος. Εκεί, κατ’ εξοχήν με εντυπωσίασε ότι είδα πολλούς Αρχιερείς, μαύρους, απολιθωμένους, όρθιους με προτεταμένην την ποιμαντικήν ράβδον”. Και συνέχισε να ομιλεί αιτιολογών, διατί είδε πολλούς Αρχιερείς: «Ευθύνες, πάτερ, πολλές έχουν οι Αρχιερείς και όσοι δεν ανταποκρίνονται εις τας ευθύνας των, δια να αρέσουν εις τον Χριστόν, οδηγούνται εκεί, εις τον τόπον της βασάνου, μακρά του Χριστού”!.
Άγιοι Πατέρες: Η σαπίλα δεν σας έχει διαβρώσει όλους, υπάρχουν αρκετοί που αναπνέουν πόθο Θεού και όχι τα ποικίλα πάθη τους. Τολμήστε να ξεκαθαρίσετε τον αυλόγυρό σας και συγκροτηθείτε σε λευιτικό μέτωπο αγιότητας και αποστολικής μαχητικότητας. Αφήστε τις κερκίδες και κατεβείτε στο στίβο. Μη ταμπουρώνεστε πίσω από οχυρώματα, δήθεν “διακριτών ρόλων”. Όταν βλέπετε μπροστά σας να ποτίζουν τη νεολαία με το όπιο της αθεΐας, να τους σέρνουν στον μηδενισμό και στην απόγνωση, αγριέψετε, ορμήστε όπως κάνει κάθε άλογο ακόμη ζώο όταν κινδυνεύουν τα μικρά του. Όλοι οι Έλληνες, και ιδιαίτερα οι νέοι, σας καλούν. Ελάτε να βοηθήσετε. Εάν σήμερα τους το αρνηθείτε, αύριο θα είναι αργά και η ιστορία θα σας καταγράψει με τα μελανότερα χρώματα.
ΕΠΙΜΥΘΙΟ: Η Αποκάλυψη του Ιωάννη, αρκούντως ... αποκαλυπτικά συνιστά σε ποιμενάρχες του 1ου μεταχριστιανικού αιώνα, το “ουσιαστικώς εργάζεσθαι” στην ποιμνη του Κυρίου. Έτσι μέμφεται τον επίσκοπο της Εφέσου: “ἔχω κατὰ σοῦ, ὅτι τὴν ἀγάπην σου τὴν πρώτην ἀφῆκας”! Στο επίσκοπο των Σάρδεων αυστηρά τονίζει: “οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι ὄνομα ἔχεις ὅτι ζῇς, καὶ νεκρὸς εἶ. γίνου γρηγορῶν, καὶ στήρισον τὰ λοιπὰ ἃ ἔμελλον ἀποθνήσκειν· οὐ γὰρ εὕρηκά σου τὰ ἔργα πεπληρωμένα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μου. μνημόνευε οὖν πῶς εἴληφας καὶ ἤκουσας, καὶ τήρει καὶ μετανόησον. ἐὰν οὖν μὴ γρηγορήσῃς, ἥξω ἐπὶ σὲ ὡς κλέπτης, καὶ οὐ μὴ γνῷς ποίαν ὥραν ἥξω ἐπὶ σέ.” Τέλος στο πρόσωπο του Ποιμένα της Λαοδίκειας ο Κύριος αποδοκιμάζει τη χλιαρότητα: “οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός· ὄφελον ψυχρὸς ἦς ἢ ζεστός. οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου”. Νομίζω πως ο ανώτερος κλήρος γνωρίζει την Αρχαία Ελληνική!
Πηγή: Ακτίνες
