Ο Βλαδίμηρος Πούτιν προέρχεται από την K.G.B., την φοβερή μυστική υπηρεσία της κομμουνιστικής Ρωσίας. Υπήρξε ανάστημα του Γιέλτσιν και βάδισε στα χνάρια του. Σήμερα είναι Πρόεδρος της Ρωσικής Συνομοσπονδίας, μεγάλος και χαρισματικός ηγέτης, σεβαστός στους φίλους και φοβερός στους εχθρούς της Πατρίδος του. Βρίσκεται στην εξουσία χρόνια τώρα με τη θέση άλλοτε του Πρωθυπουργού και άλλοτε του Προέδρου μαζί με τον Μεντβέντεφ, δύο στη συσκευασία του ενός, χάριν της Αγίας Ρωσίας.

Σήμερα ο άνθρωπος αυτός φαίνεται ότι πιστεύει και θρησκεύει. Τουλάχιστον εξωτερικά δείχνει την ευλάβειά του και στηρίζει την Ορθοδοξία απανταχού της γης. Χτίζει Εκκλησίες και επιστρέφει στο Πατριαρχείο της Ρωσίας τα κλεμμένα των μπολσεβίκων. Ασφαλώς πρέπει νάναι και από τους λίγους φίλους της Ελλάδας, χωρίς αυτό όμως να καταργεί το πρώτο και άμεσο ενδιαφέρον του για το καλό της πατρίδας του.

Φαίνεται λοιπόν ότι πιστεύει και μετάνιωσε. Αυτό έδειξε κι εδώ στην Ελλάδα. Λένε ότι έχει και πνευματικό και εξομολογείται. Πήγε στους Αγίους Τόπους και άφησε πάνω στον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου το βαπτιστικό σταυρό του που του είχε δώσει η μάνα του, λέγοντας ο ίδιος σε δημοσιογράφο το εξής φοβερό: "ἡ πίστη είναι σαν το χορτάρι στην άσφαλτο. Το πατάνε τα αυτοκίνητα και αυτό όλο ξαναφυτρώνει". Αρκετές φορές πήγε και στο Άγιο Όρος.

Οπωσδήποτε αναμάρτητος δεν είναι. Είναι διπλωμάτης, είναι χριστιανός, είναι πατριώτης, έξυπνος, ετυμόλογος, ευθύς στο λόγο. Έχει πάρει και διαζύγιο από τη σύζυγό του. Πως και γιατί δεν μάθαμε πολλά. Τηρουμένων των αναλογιών είναι για την Ορθόδοξη Ρωσία μια καλή περίπτωση ηγέτη, συμβατού με την πίστη και την παράδοση. "Ἑίτε προφάσει είτε αληθεία Χριστός δοξάζεται". Μπορεί να ισχύει και το άλλο του Χριστού, ότι: "οι τελώνες και αι πόρνες πάνε μπροστά και μας οδηγούν στη Βασιλεία των Ουρανών".

Εμείς εδώ το ξεφτιλίσαμε. Ούτε τον σταυρό μας δεν κάνουμε. Δεν μπορεί νάναι κάποιος πρωθυπουργός σε μια ορθόδοξη χώρα και νάναι άθεος και άπιστος; Με τίποτε. Είναι τελείως αταίριαστο. Είσαι σα τη μύγα μεσ΄ στο γάλα. Νιώθει άβολα και δεν ξέρει τι να κάνει. Κρίμα για τον Αλέξη, τον Πρωθυπουργό μας. Θέλει πολλή προσευχή ώστε να βγάλει από μέσα του την καλή πλευρά και να αποδεχθεί την υπεροχή της γνώσεως και της δυνάμεως του Θεού. Δεν μπορεί νάχει η Ελλάδα άθεο Πρωθυπουργό... Εδώ όλα μιλούν για το Θεό. Ο άθεος κανονικά πρέπει να ζει σε άλλη χώρα. Διαφορετικά πάσχει. Αξιολύπητος ο άνθρωπος. Ο Πούτιν κινούταν μέσα στο φυσικό του χώρο. Ο δικός μας είχε χάσει "τ΄ αυγά και τα πασχάλια". Φταίμε όμως κι εμείς, κληρικοί και λαϊκοί, διότι ζούμε εντελώς εξωτερικά την πίστη και δε βοηθάμε με βίο και λόγο τους ατακτούντες.

Συμπληρωματικά με το παραπάνω θέμα είναι και τα εξής.

Μη μας κακοφαίνεται για την αθεϊα των αρχόντων μας. Δεν είχε και καλύτερους να μας στείλει ο Θεός. Εξάλλου είναι και επιλογή μας. Φταίμε εμείς πρωτίστως που τους ψηφίσαμε, κατά πλειονοψηφεία εννοείται. Δηλαδή "κατά τον λαόν και οι άρχοντες".

Μπορεί να είμαστε βαπτισμένοι ορθόδοξοι, αλλά τι σόϊ χριστιανοί είμαστε; Ο λαός μας χτυπιέται από τα κύματα και βουλιάζει μέσα στην απιστία, στη μαγεία, στην πορνεία, στις προγαμιαίες σχέσεις, στην εκτεταμένη μοιχεία, στη χρήση ουσιών από το γυμνάσιο ακόμη. Είμαστε πρώτοι στη βλασφημία, στις εκτρώσεις, στο κάπνισμα, στην απρόσεκτη οδήγηση, στη ρύπανση του περιβάλλοντος, στην αισχρολογία, στην οφθαλμοπορνεία ζώσης και εικονικής πραγματικότητας...

Από την άλλη μεριά όμως ισχυριζόμαστε ότι όλοι έχουμε δεί στον ύπνο μας την Παναγία και την Αγία Παρασκευή, έχουμε αγίους προγόνους που δεν τους μοιάζουμε βέβαια, περνάμε ανάβουμε ένα κεράκι, αλλά δεν εκκλησιαζόμαστε συστηματικά, και καυχιόμαστε ότι θρησκεύουμε και πιστεύουμε με τον τρόπο μας, τη στιγμή που δεν έχουμε εξομολογηθεί ποτέ και έχουμε χρόνια να κοινωνήσουμε.

Αυτοί είμαστε γενικά ως λαός: ανεκκλησίαστοι και απαίδευτοι χριστιανικά. Καρναβαλιστές στο έπακρο, χωμένοι στη μασονία και τις στοές, διεφθαρμένοι μέχρι το κόκαλο, φιλοπανηγυριστές και φιλοαγιορείτες πιθανότατα, με εικόνες στα σπίτια μας, αλλά και με χρόνιους παράνομους δεσμούς, πολιτικούς γάμους, σύμφωνα συμβίωσης και παρατεταμένα αρραβωνιάσματα, δηλαδή όλα όσα άνευ ουδεμιάς αντιλογίας βδελύσσεται ο Θεός και η Εκκλησία.

Διαμαρτυρόμαστε τώρα για τη συμπεριφορά του Υπουργού παιδείας σε βάρος των θρησκευτικών... Γιατί; Οι νέοι γονείς κατά πως έμαθαν σέρνουν από μικρά τα παιδιά τους με τα καροτσάκια στις καφετέριες που πήγαιναν και πηγαίνουν και οι ίδιοι. Μόλις μεγαλώσουν τα στέλνουν σε όλα τα άλλα: πολεμικές τέχνες, μπαλλέτα κλπ αδιαφορώντας για κατηχητικά, εκκλησία, προσευχές, λόγο Θεού.

Οι υπουργοί της αριστεράς λοιπόν κάνουν αυτό που ξέρουν και το εφαρμόζουν δημόσια και γενικά. Το επιτρέπει ο Θεός για να καταλάβουμε πόσο επιπόλαιο και αταίριαστο είναι να ζούμε χωρίς Θεό όχι μόνο με νόμους του κράτους, αλλά και με τους δικούς μας νόμους μέσα στην καρδιά μας και μέσα στο σπίτι μας.

Βέβαια για όλα αυτά φταίει πρωτίστως και η εκκλησιαστική κατήχηση και οργάνωση, η οποία αρέσκεται και χαίρεται, και καλά κάνει μέχρι ένα σημείο, αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό, που βλέπει λαό πολύ Χριστούγεννα, Πάσχα, Δεκαπενταύγουστο στους ναούς και δεν ανησυχεί που όλος αυτός ο λαός είναι αποίμαντος, ακατήχητος, επιφανειακός, ασχολούμενος με όνειρα, με προλήψεις και δεισιδαιμονίες, φορτωμένος με μάγια και ξεματιάσματα και με πλημμελή γνώση της ορθόδοξης πίστης.

Ο λαός μας εξ αιτίας της σιωπής των ποιμένων δεν έχει πλέον κριτήρια να αποφασίσει γιά τη ζωή του και να ψηφίσει για την πατρίδα του. Κουβαλάει ιδέες απαράδεκτες για τους παπάδες και την Εκκλησία, για την παρούσα και για την άλλη ζωή και νομίζει επειδή σε κάποια στιγμή διάβασε την αγία Επιστολή και την Αποκάλυψη της Παναγίας, ότι έπιασε το κράσπεδο του ιματίου του Ιησού.

 Πρότυπα και σύγχρονοι άγιοι ασφαλώς υπάρχουν, αλλά συνεχής προσφορά του θείου λόγου και παρεμβάσεις αληθείας στην επικαιρότητα δεν υπάρχουν εκ μέρους των εκκλησιαστικών ποιμένων με αποτέλεσμα να προσεγγίζει ο λαός μας ακόμη και τα πιο άγιο πρόσωπα μοιρολατρικά, συναισθηματικά και μαγικά.

Γι΄ αυτό λοιπόν μη λέμε ότι μας φταίει η πρώτη φορά αριστερά. Ας κάνουμε την αυτοκριτική μας και ας καταλάβουμε ότι είμαστε πνευματικά τόσο ανώριμοι ώστε τη στιγμή που οι άλλοι λαοί αποκήρυξαν τον μαρξισμό, εμείς εδώ ψηφίζουμε αριστερούς και άθεους, ανθρώπους με αποκομμένες τις σχέσεις με την Εκκλησία και μετά διαμαρτυρόμαστε για τα κακά που μας βρήκαν.

Σε ένα λαό σοβαρό, πονεμένο, ειλικρινή, με βαθιά πίστη και στοχασμό, που έχει πάρει στα σοβαρά τη βασιλεία των ουρανών, που η Εκκλησιαστική του ηγεσία έχει λόγο και δυναμική παρουσία στα τεκταινόμενα, ο Θεός στέλνει και ανάλογους ηγέτες... Σε μας που μια ζωή παιδιαρίζουμε και κινούμαστε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, βλέπουμε τώρα όλοι τι μας έλαχε... Πάμε από το κακό στο χειρότερο… Τι άλλο να πούμε; Ως εδώ και μη παρέκει!!!

Πηγή: Χριστιανική Εστία Λαμίας