Μὲ τὴν ἀνεργία νὰ σκαρφαλώνει στὸ 21% καὶ ἕναν στοὺς νέους νὰ εἶναι ἄνεργος, ἡ γεωργία γίνεται πλέον… πολὺ ἑλκυστική. Κυρίαρχη ἐπιλογὴ τῶν νέων εἶναι ἡ ἐνασχόληση μὲ τὸ ἀγροτικὸ ἐπάγγελμα. Τὰ πρῶτα στοιχεῖα σχετικῆς μελέτης τὴν ὁποία ἔχει παραγγείλει ἀξιόπιστος δημόσιος φορέας, καὶ τὰ ὁποῖα σύντομα θὰ δοῦν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας, καταδεικνύουν ὅτι πάνω ἀπὸ 1,5 ἑκατομμύριο ἄνθρωποι δρομολογοῦν ἤδη τὴν ἐπιστροφή τους ἀπὸ τὶς μεγαλουπόλεις στὰ χωριά, ἀναζητώντας ἐπαγγελματικὲς λύσεις καὶ δραστηριότητες ποὺ ἔχουν ἄμεση σχέση μὲ τὸν πρωτογενῆ τομέα. Σύμφωνα μὲ τὸ δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδας Agrenda, εἶναι σαφὲς ὅτι οἱ παραπάνω ἐπιλογὲς βρίσκονται σὲ ἄμεση συνάρτηση μὲ τὶς συνθῆκες οἰκονομικῆς κρίσης ποὺ βιώνουν ἐντονότερα αὐτὸ τὸν καιρὸ οἱ ἄνθρωποι τῶν πόλεων, βασίζονται ὡστόσο καὶ στὴν πεποίθηση ὅτι τὰ ἑπόμενα χρόνια σοβαρὴ ἀξία θὰ ἔχει μόνο ὅτι σχετίζεται ἄμεσα μὲ τὴν παραγωγικὴ διαδικασία καὶ ὑπ᾿ αὐτὴν τὴν ἔννοια ὁ ἀγροτικὸς τομέας ἔχει μεγάλο ἐνδιαφέρον. Ἄλλωστε, ἡ δομὴ τοῦ κλήρου στὴ χώρα μας εἶναι τέτοια, ποὺ οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς «παλιννοστοῦντες» διατηροῦν κάποια σχέση μὲ τὰ χωριά τους καὶ διαθέτουν μὲ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλο τρόπο πρόσβαση σὲ ὁρισμένα μικρὰ ἢ μεγάλα κομμάτια γῆς.
Δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ γεγονὸς ὅτι στὴν ἐπιλογὴ τῆς Ἐπαρχίας στρέφονται ὄχι μόνο φοιτητὲς καὶ ἄνεργοι, ἀλλὰ καὶ νέοι ἄνθρωποι μὲ σταθερὴ ἀπασχόληση (σὲ Τράπεζες, δημόσιους ὀργανισμούς, καταστήματα κ.ἄ.) βλέπουν ὡστόσο τὸ εἰσόδημά τους νὰ μειώνεται καὶ τὴν ποιότητα τῆς ζωῆς τους νὰ χειροτερεύει. Ἡ ἐπιλογὴ τοῦ χωριοῦ ποὺ δείχνει νὰ εἶναι «ἀπόφαση ζωῆς» γιὰ ἑκατοντάδες χιλιάδες οἰκογένειες, τείνει νὰ ἐξελιχθεῖ σὲ κῦμα φυγῆς ἀνάλογο (ἢ μᾶλλον ἀντίστροφο) μ᾿ αὐτὸ τῆς ἀστυφιλίας ποὺ εἶχε ἀναπτυχθεῖ τὶς δεκαετίες τοῦ ᾿50 καὶ τοῦ ᾿60. Ἡ πρώτη καταγραφὴ τῶν διαθέσεων τῶν πολιτῶν στὸ συγκεκριμένο θέμα κρίνεται ἀναγκαία ὄχι μόνο γιὰ τὴν ἀνάλυση τοῦ φαινομένου, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴ διαμόρφωση μίας «νέας στρατηγικῆς» ἡ ὁποία ἀφενός θὰ διευκολύνει τὴν ἐγκατάσταση αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων στὰ «πάτρια ἐδάφη», ἀφετέρου θὰ τοὺς καταστήσει κρίσιμους μοχλοὺς στὸ νέο ἀναπτυξιακὸ μοντέλο ποὺ ἀναζητᾶ ἡ χώρα. Κοινωνιολόγοι καὶ οἰκονομικοὶ ἀναλυτὲς δηλώνουν ἰδιαίτερα αἰσιόδοξοι γιὰ τὴν «προστιθέμενη ἀξία» ποὺ μποροῦν νὰ δώσουν οἱ ἄνθρωποι τῶν πόλεων στὴν ἀνάπτυξη τῆς ἀγροτικῆς παραγωγῆς.
Δὲν εἶναι τυχαῖο, τονίζουν, τὸ γεγονὸς ὅτι σημαντικὲς πρωτοβουλίες ποὺ ἔχουν ἀναληφθεῖ τὸ τελευταῖο διάστημα γιὰ τὴ δημιουργία νέων Ὁμάδων Παραγωγῶν, βασίζονται στὴ δραστηριότητα ποὺ ἔχουν ἀναπτύξει οἱ «ξενόφερτοι», ὅπως ἀποκαλοῦνται, τῶν μεγάλων πόλεων. Ἡ «ζύμωση» αὐτή, ντόπιων καὶ παλιννοστούντων, ὑποστηρίζουν οἱ εἰδικοί, ἐφόσον ἐξελιχθεῖ μὲ ὁμαλὸ τρόπο μπορεῖ νὰ φέρει θεαματικὰ ἀποτελέσματα τόσο στὴν ἀναδιοργάνωση τῶν παραγωγικῶν δομῶν, ὅσο καὶ στὶς ἐπιλογὲς τῶν προϊόντων ποὺ θὰ συμπεριληφθοῦν στὸ «καλάθι» τῶν ἀγροτικῶν ἐκμεταλλεύσεων.
Τὴν ἴδια στιγμὴ βέβαια δὲν λείπει ὁ κίνδυνος σὲ κάποιες περιπτώσεις, αὐτὴ ἡ ἐπιστροφὴ νὰ προκαλέσει καὶ κοινωνικὲς ἐντάσεις, σὲ τοπικὸ τουλάχιστον ἐπίπεδο, καθὼς ἀρκετοὶ εἶναι αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι θὰ «ξεβολευτοῦν» σὲ σχέση μὲ τὰ σημερινὰ δεδομένα. Χαρακτηριστικὸ εἶναι τὸ παράδειγμα τῶν δημοσίων κτημάτων ποὺ θέλησε νὰ μοιράσει τὸν τελευταῖο καιρὸ ὁ ὑπουργὸς Κώστας Σκανδαλίδης, κίνηση γιὰ τὴν ὁποία ὑπῆρξε «ἐμφύλιος πόλεμος» σὲ κάποιες περιοχές, μὲ τοὺς «ντόπιους» νὰ μὴ θέλουν τοὺς «ξένους» καὶ τοὺς κτηνοτρόφους νὰ μὴ θέλουν τὴ γεωργικὴ ἀξιοποίηση αὐτῶν τῶν ἐκτάσεων. Προβλήματα ἀναμένεται νὰ ὑπάρξουν καὶ ἐνδοοικογενειακὰ σὲ κάποιες περιπτώσεις, καθὼς τὰ ξεχασμένα κτήματα τῶν ἀστῶν ἰδιοκτητῶν ποὺ ἀξιοποιοῦνταν μέχρι τώρα ἀπὸ τοὺς ἐναπομείναντες τῶν χωριῶν, θὰ πρέπει νὰ περιέλθουν ἐκ νέου στὰ χέρια τῶν ἰδιοκτητῶν, ἀνατρέποντας τὰ σχέδια τῶν σημερινῶν καλλιεργητῶν.
Πηγή: www.agronews.gr, Ενωμένη Ρωμηοσύνη
