Οι συγκεκριμένοι «εθνικοί», δηλ. οπαδοί της εθνικής ελληνικής θρησκείας, δεν σταματούν να αναποδογυρίζουν, μέσα σε άγνοια και σύγχυση ευρισκόμενοι, τα πράγματα.
Βασικά έχουν μεγάλο πρόβλημα με την Π. Διαθήκη και τους Εβραίους. Από κοντά δεν αποδέχονται το Χριστιανικό Εορτολόγιο και το Ιερατείο παρόλο που και αυτοί στις κορυφές και τα πλάγια των ελληνικών βουνών και στα εναπομείναντα ιερά της αρχαιότητας κάνουν και γιορτές και έχουν δικό τους ιερατείο.
Λοιπόν, ας το πούμε για άλλη μια φορά: η Π. Διαθήκη είναι πρωτίστως η Εθνική Ιστορία των Εβραίων. Κάθε λαός έχει την ιστορία του. Και οι Εβραίοι έχουν τη δική τους που κατά βάση είναι καταγεγραμμένη στην Π. Διαθήκη.
Επειδή όμως από τους Εβραίους προήλθε ο Χριστός, ο Μεσσίας και Σωτήρας του Κόσμου, ο ενανθρωπήσας Θεός, ο Υιός της Παρθένου και Υιός και Λόγος του Θεού, ο Ναζωραίος, από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας, ο Αρχηγός και Τελειωτής της Πίστεώς μας και της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ως εκ τούτου η Π. Διαθήκη είναι και η Προϊστορία του Χριστού. Προφητεύει για τον Χριστό και είναι «Παιδαγωγός εις Χριστόν».
Η Π. Διαθήκη λοιπόν μας λέγει ότι ο Χριστός θα έλθει, η Κ. Διαθήκη μας λέγει ότι ο Χριστός ήλθε και η Αποκάλυψη μας λέγει ότι ο Χριστός θα ξανάρθει.
Έτσι η Π. Διαθήκη έχει και την ιστορία του λαού του Θεού, έχει όμως και τις προφητείες για τον Κύριο και το νέο Ισραήλ της Χάριτος, τον λαό της Εκκλησίας. Έχει γεγονότα, έχει όμως και αλληγορίες και προτυπώσεις. Πολλά πράγματα και πρόσωπα δεν ερμηνεύονται ξερά - ιστορικά μόνο, αλλά υπό το πρίσμα της Κ. Διαθήκης, χωρίς όμως να αίρεται και η ιστορικότητά τους.
Οι οπαδοί της εθνικής ελληνικής θρησκείας όμως κάνουν το ίδιο λάθος που έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν οι Εβραίοι: βλέπουν τα πράγματα ιστορικά και εθνικά μόνο. Χωρίς τη Χριστολογική και Εσχατολογική ερμηνεία τους.
Από την άλλη μεριά φαίνεται ότι οι οπαδοί της εθνικής ελληνικής θρησκείας παραδέχονται κάπως την Κ. Διαθήκη, δηλαδή το Ευαγγέλιο - που το έγραψαν Εβραίοι βεβαίως, στην ελληνική γλώσσα όμως - και τον Χριστιανισμό.
Ναι, αλλά, το Ευαγγέλιο και η Εκκλησία ομιλούν δια στόματος του Χριστού και των Αποστόλων υπέρ της θεοπνευστίας της Π. Διαθήκης και εξυμνούν τα κατορθώματα των αρχαίων αριστέων και ηρώων της Πίστεως, που υπήρξαν οι πρόγονοι του Χριστού και τα σκαλοπάτια εκείνα στην σκάλα της ιστορίας του λαού του Θεού «δι ης κατέβη ο Θεός».
Όλοι δε οι συγγραφείς της Κ. Διαθήκης εκθειάζουν τα γεγονότα και τα πρόσωπα του εβραϊκού λαού, όχι στενά εθνικιστικά, αλλά ως τα σημεία εκείνα που αποτελούν τα θαύματα του Θεού, σαράντα χρόνια της έρημο, αλλά και μετά, προκειμένου να δεχθεί ο κόσμος τον Χριστό.
Έτσι παραδείγματος χάρη το Πάσχα δεν είναι μόνο πέρασμα από την Ερυθρά Θάλασσα, αλλά και πέρασμα από τη δουλεία της αμαρτίας στην ελευθερία της δόξης των τέκνων του Θεού, είναι πέρασμα από το θάνατο στην Ανάσταση, είναι το χριστιανικό βάπτισμα κ. ά.
Το αίμα του αμνού στην πόρτα των Εβραίων δεν είναι απλά και μόνο για να δεί ο Άγγελος τα ιουδαϊκά σπίτια, αλλά είναι και το Αίμα του Χριστού που μας σώζει από τον όλεθρο της αμαρτίας.
Όποιος πηγαίνει τη Μ. Εβδομάδα στην Εκκλησία ακούει εκεί την επαλήθευση όλων των προφητειών της Π. Διαθήκης στο πρόσωπο του Χριστού. Η Π. Διαθήκη ξεπερνά έτσι τον ιστορικό της ρόλο και φωτίζει με τον προφητικό της λόγο μέσα από τη σήραγγα της ιστορίας το πρόσωπο του ερχομένου Χριστού.
Το ότι στην πορεία των χρόνων μετακινήθηκαν λαοί, πολέμησαν οι Εβραίοι τους Αιγυπτίους, τούς οποίους όμως Εβραίους είχαν δούλοι τετρακόσια τριάντα χρόνια οι Αιγύπτιοι και πήγε μετά ο Μ. Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του και αντιστάθηκαν οι Μακκαβαίοι, όλα αυτά και άλλα πολλά αποτελούν συνηθισμένο καμβά στο γεγονός και στην επιστήμη της ιστορίας.
Τέλος οι «εθνικοί» <πάλιν και πολλάκις> ασχολούνται με τη μυθολογία της καθόδου της Περσεφόνης στον Άδη και την επιστροφή της στη γη, και τούμπαλιν…
Λοιπόν! Τι σχέση μπορεί να έχει αυτό το μύθευμα με την χιλιομαρτυρημένη ιστορικότητα της Αναστάσεως του Χριστού την γενομένη σε ιστορικούς χρόνους και όχι στο θολό παρελθόν της μυθολογίας, χάριν μάλιστα της οποίας Αναστάσεως εκατομμύρια μαρτύρων θυσίασαν τη ζωή τους; Πέθανε ποτέ κανένας για την Περσεφόνη;
Και επειδή μας καλούν συνεχώς να γυρίσουμε πίσω στα παλιά, στην πλάνη του Δωδεκαθέου και στη θρησκεία των ειδώλων, τους λέμε ότι γεννήθηκαν σε λάθος εποχή. Έπρεπε να ζούσαν τότε επί αποστόλου Παύλου στον Άρειο Πάγο και να μετέστρεφαν τους ολίγους αρχικά που πίστεψαν ειρηνικά και χωρίς βία και εγκατέλειψαν το ψέμα και το σκοτάδι και είδαν το Φως το Αληθινό και τα εκατομμύρια μετά των Ελλήνων που πίστεψαν αβίαστα στο Χριστό. Τότε έπρεπε να ζούσαν, για να βλέπαμε «πόσα απίδια πιάνει ο σάκος τους».
Ευτυχώς όμως και για μας, αλλά και για αυτούς - γιατί υπάρχει ένα αδιαμφισβήτητο ιστορικό προηγούμενο – οι Έλληνες έκαναν την επιλογή τους και διάλεξαν τον Χριστό, το Ευαγγέλιο και την Ορθόδοξη Εκκλησία εις αιώνας αιώνων και δεν τα αλλάζουν ποτέ !»
Μένουμε Έλληνες και Ορθόδοξοι για πάντα!!!
Πηγή: Χριστιανική Εστία Λαμίας
