Με τη λήξη του Β΄ΠΠ, οι ΗΠΑ, ως η αδιαμφισβήτητη νικήτρια δύναμη, θα επιβληθεί ως η νέα ηγεμονική δύναμη του «ελεύθερου» κόσμου, στη βάση του Δόγματος Τρούμαν στο «στημένο» κομμουνιστικό φόβητρο («σκιάχτρο») της ΕΣΣΔ,. που θα λειτουργήσει σαν « άκμονας» στη βαρειά τώρα καπιταλιστική «σφύρα», για την ούτως πως, «δημοκρατική» σφυρηλάτηση του «ελεύθερου» κόσμου !
Πριν καλά-καλά κατακαθίσει ο «κουρνιαχτός» του πολέμου, θα ιδρύονται, υπό την «αιγίδα» της νέας υπερδύναμης,. στην έδρα της, οι αναγκαίοι διεθνείς οργανισμοί, ΟΗΕ, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα και στη συνέχεια ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου και ταυτόχρονα θα ανασυγκροτούνται οι αμερικανικοί κολοσσοί εμποροβιομηχανικής ισχύος(πολυεθνικές), για τον αποτελεσματικό έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας, στηρίζοντας αποτελεσματικά, το γενικό «πρόγραμμα» παγκοσμιοποίησης, που αναλάμβανε να πραγματοποιήσει !
Το μείζον πρόβλημα που ανέκυπτε όμως,. απ’ την αρχή και στη διάρκεια του Β΄ΠΠ, ήταν η«απεμπλοκή» της Βρετανίας από την προπολεμική της ηγεμονία. και σε αδυναμία «συνεννόησης», η βίαιη «αποβολή» της απ’ τα όπου γης «κάστρα» της ! Και αυτό συνεπάγονταν μια σκληρή «διαδικασία» διαδοχής, κοντολογίς ένα «αφανή πόλεμο», με ανηλεείς «μάχες», μεταξύ Μ. Βρετανίας και ΗΠΑ και συνακόλουθα μεταξύ των «εκπροσώπων» τους στα «κάστρα» αυτά !
Τη μεταπολεμική πολιτική σκηνή της βρετανοκρατούμενης Ελλάδος [ απ’ τη «κορυφή»(ανάκτορα) μέχρι τα «νύχια» (στρατός)],. θ’ ανοίξει βρετανικά ο πρώτος των Παπανδρέου,. προφανώς βρετανόφιλος μέχρι τότε, σηκώνοντας τη βρετ. συγνώμη την Ελληνική σημαία στον ιερό βράχο της Ακρόπολης, υπό το παγερό βλέμμα του Βρετανού στρατηγού Σκόμπυ !
Οι βρετανικές όμως «αντιστάσεις» στη χώρα, με τη πίεση των ΗΠΑ να μεγαλώνει, δεν θα επιτρέψουν την φυσιολογικά αναμενόμενη, μετά ένα καταστρεπτικό πόλεμο και τεσσάρων ετών δραματικής κατοχής του, πολιτική σταθερότητα, αναγκαίας για την ανοικοδόμηση της ταλαιπωρημένης και κατεστραμμένης χώρας μας.
Θα πρέπει όμως να θυμίσουμε, ότι ο Ελληνογερμανικός πόλεμος του 1941 και η συνακόλουθη Γερμανική κατοχή της χώρας, λειτούργησε ως μία κρίσιμη «προϋπόθεση» εμπλοκής των ΗΠΑ στο πόλεμο αυτό και προκλήθηκε απ’ την «ακατανόητη» επιμονή του Παπάγου, ως Αρχιστρατήγου, απ’ το Δεκέμβριο του ’40, πρόσκλησης βρετανικών στρατευμάτων στη χώρα, για την αντιμετώπιση «πιθανολογούμενης» Γερμανικής εισβολής, υπό την οργίλη σιωπή της Βρετανίας και των εδώ εκπροσώπων της( Μεταξάς, Γεώργιος Β΄) .
Και αυτό, κατά τη στιγμή που είχε διασφαλιστεί διπλωματικά η διακοπή των Ελληνοιταλικών εχθροπραξιών, με την εγγύηση της Γερμανίας, υπό τον όρο και μόνο να μη εμφανιστούν βρετανικές δυνάμεις στη χώρα, πράγμα που αποδέχονταν ασμένως η βρετανική πλευρά, με περιορισμένες και καταπονημένες τις δυνάμεις της στην Αίγυπτο, το πρωτεύον «κάστρο» της(μετά την επιτυχημένη αντεπίθεσή τους στην εκεί Ιταλική στρατιά του Γκρατσιάνι),. υπό το φάσμα απειλής ενός επερχόμενου Ρόμμελ ! Κοντολογίς, η αμερικανική αυτή «προϋπόθεση», που «κόμισε» (.ανεπίσημα και μυστικά) στην Ευρώπη. και στην Ελλάδα(εδώ «έπεσε» το δεύτερο βρετανικό «όχι» του Μεταξά,… που ίσως να στοίχισε αμερικανικά τη ζωή του), ο έμπιστος εντεταλμένος του Ρούσβελτ, Συνταγματάρχης Ντόνοβαν, επικεφαλής των διοργανούμενων τότε, Μυστικών Υπηρεσιών των ΗΠΑ(στα πρότυπα των Βρετανικών, πρόδρομος της CIA) και τελικά την επέβαλε, δεν ήταν παρά η κινητοποίηση του γερμανικού «ολετήρα»,. που απαιτούνταν για τη καταρχήν «κατεδάφιση» του ο,τιδήποτε βρετανικό έβρισκε στο διάβα του (όποιος επιθυμεί περισσότερες λεπτομέρειες, ας ανατρέξει στα σχετικά αρχεία του ΥΠΕΞ και του ΓΕΣ)
Αυτό όμως δεν αρκούσε για το «ξερίζωμα» των βρετανικών ερεισμάτων στη χώρα μας ! ..Έτσι, θα ακολουθήσει ένας δραματικός εμφύλιος(’46-’49), με την έννοια ότι ένας Εθνικός Στρατός(ΕΣ), συγκροτημένος με βρετανικές προδιαγραφές.στο Γαλλικό «φόντο» του παρελθόντος, φιλοβρετανική (στο «μεδούλι») ηγεσία, αλλά με ανεπαρκή, εκ των πραγμάτων του πολέμου, βρετανική υποστήριξη(με«στεγνωμένη» τη Βρετανική οικονομία), καλούνταν να εκκαθαρίσει απ’ τη χώρα, ένα αντάρτικο στρατό(ΔΣΕ), καλά οργανωμένο, επαρκώς υποστηριζόμενο και ενθαρρυμένο προς τούτο (.κυρίως από τη Τ/Χ και τη Γ/Β του Τίτο), υπό την ηγεσία ενός ΚΚΕ, .μεγαλωμένου στον «αστερισμό» της Μ. Βρετανίας, αλλά τώρα υπό την ηγεσία ενός «μυστηριώδη» δικτάτορα- Γενικού Γραμματέα, του Νίκου Ζαχαριάδη !
Το περίεργο εδώ,. που «εξηγεί» όμως πολλά , είναι ότι το ΚΚΕ, αποφάσιζε ένα τέτοιο οδυνηρό πόλεμο, υπό την αποκαλυπτική σιωπή του Στάλιν και αποχή του από -άμεση- υλικοτεχνική υποστήριξη του ΔΣΕ, αφού μόλις προηγουμένως, είχε συμφωνήσει στη Γιάλτα με το Ρούσβελτ,. με τη «συγκατάβαση» του φωνακλά Τσόρτσιλ, για τα «σύνορα» των δύο κόσμων !
Ο εμφύλιος θα κρατήσει τρία φοβερά χρόνια, ενώ η υποστήριξη του ΕΣ θα έχει «περάσει» απ’ το ’47 στις ΗΠΑ(Δόγμα Τρούμαν-Σχέδιο Μάρσαλ),.με απρόσμενες επιτυχίες του ΔΣΕ, υπό την οργισμένη «απορία» των έμπειρων στρατηγών του ΕΣ, υποχρεωμένων να ακολουθούν τις «περίεργα» αναποτελεσματικές οδηγίες ενός -έμπειρου- και -ικανότατου- Αμερικανού στρατηγού, του γνωστού μας Βαν Φλητ,. προκειμένου να λαμβάνουν «σταγδην» και αναποτελεσματικά την αμερικανική στρατιωτική βοήθεια (Σχέδιο Μάρσαλ).
Ο «τύπος» αυτός, για την «επιτυχία» του στην Ελληνική του αποστολή, θα αποσταλεί αναβαθμισμένος στη Κορέα !
•Αυτό δεν θυμίζει τις επιτυχίες των κερδοσκοπικών hedge funds σε βάρος της εθνικής μας οικονομίας. και την αποστολή της «τρόικα» στην Ελλάδα, που με τις «αναποτελεσματικές» οδηγίες της και τα «μνημόνια» της, συντηρεί τη κρίση στη χώρα, αλλά και τα κέρδη τους ;
•Με την έλευση του Παπάγου,. ως Στρατάρχου, με απεριόριστες εξουσίες, υπό την οργίλη σιωπή των ανακτόρων… και απορία των εμπειροπόλεμων στρατηγών, ο μεν Βαν Φλήτ θα «εξαφανιστεί» απ’ το προσκήνιο, οι ισχνές «ροές» του στρατιωτικού υλικού και των εφοδίων θα πάρουν τη μορφή «ποταμού» και ο εμφύλιος θα λήξει αμέσως και νικηφόρα για τον ΕΣ, προς ιλιγγιώδη δόξα του θριαμβευτή «τιτάνα» Παπάγου, του αμερικανικού αυτού «πουλέν». και αμηχανία των ανακτόρων !
Ούτε όμως αυτό θα αρκούσε και στη συνέχεια ο καθημαγμένος Ελληνικός λαός θα παρακολουθεί μία ακατανόητα συχνή εναλλαγή κυβερνήσεων,.από διαλυόμενα και ανασυντιθέμενα κόμματα της χώρας, φιλοβρετανικής προέλευσης ! Μέσα απ’ τη θολούρα εκείνης της «μεταπολιτεύσεως» και της ανάλογα βεβαρυμμένης πολιτικής ατμόσφαιρας, θα αναδειχτεί εξαίφνης,. ως «μεσσίας» περίπου και αδιαφιλονίκητος ηγέτης της «εθνικόφρονος» παράταξης, (διαλυμένης, ως «Λαϊκό» κόμμα), ο Παπάγος, με νέο σχήμα, υπό το όνομα «Συναγερμός» (.σημειολογική μίμηση του Ντε Γκολ),. που θα κυβερνούσε αδιατάραχτα τώρα τη χώρα, επιχειρώντας απροσχημάτιστα να επιβάλλει το αμερικανικό στάτους σ’ αυτή !
Ο «περίεργος» θάνατός του(μετά το ταξίδι του στην Ισπανία του Φράνκο,του βρετανικού αυτού «μπάζου» στη «πύλη» του Γιβραλτάρ), με μόλις τρία χρόνια στη πρωθυπουργία, θα δείξει «απροσχημάτιστα» ότι το παλάτι μπορεί ακόμη να ελέγχει αποφασιστικά τα βρετανικά ερείσματα στο τόπο μας !
Ο Κ.Καραμανλής,. άγνωστος ακόμη παράγοντας της πολιτικής μας ζωής, θα αιφνιδιάσει, ως επιλογή των ανακτόρων(«άτυχες» επαφές Φρειδερίκης με Μάρσαλ), έναντι των επιλεγέντων απ’ το Παπάγο, ως διαδόχων του, των αμερικανόφιλων Στεφανόπουλου και Κανελλόπουλου,. που τελικά θα τα αιφνιδιάσει, ως κρυμμένος «άσσος» στο αμερικανικό «μανίκι», στο αμερικανοβρετανικό «πόκερ». στο Ελληνικό «τραπέζι» ! Πρόκειται για το επόμενο(αμερικανικό) «πουλέν» διαρκείας…, που με αναπροσαρμοσμένο, για τα νέα δεδομένα, κομματικό «σχήμα» της «εθνικόφρονος» παρατάξεως, ως ΕΡΕ, θα κυβερνήσει, αδιατάρακτα και αυτός,. για μία 8ετία, με την ενθάρρυνση και τη στήριξη των «ομόζυγων» διεθνών παραγόντων, Αϊζενχάουερ, Ντε Γκολ , Κέννεντυ. και θα καταφέρει, με τη δραστική όντως ανοικοδόμηση της καταστραμμένης χώρας μας, το ανέβασμα του «κύρους» του, ως αδιαμφισβήτητου ηγέτη της,.με μέλλον «εθνάρχη» !
Τα βρετανικά όμως ερείσματα στη χώρα, θα εξακολουθούν να συντηρούνται, ..υπαρχόντων των ανακτόρων !
Η νέα κρίση θα προκύψει το 1963,μετά τη δολοφονία του Λαμπράκη(επίδοξου ηγέτη της Κεντροαριστεράς, «φωτισμένου» στα «νάματα» του κινήματος Ράσσελ, στη Μ. Βρετανία… Τη «θέση» του θα πάρει. ο εξ ΗΠΑ αφιχθείς, απ’ το 1960, Α. Παπανδρέου !) Η διάσταση Ανακτόρων – Καραμανλή,.για «ασήμαντο αφορμή», θα είναι το εναρκτήριο της «λάκτισμα» και θα κορυφωθεί,. μετά την αποχώρηση και εγκατάσταση του τελευταίου στο Παρίσι.και τον αιφνίδιο θάνατο(1964) του έμπειρου και λαϊκής σχετικά αποδοχής,. «αγαθού βασιλιά» Παύλου !
Στη περίοδο 1960-64, θα σημειωθεί η ταραχώδης παρουσία του Α. Παπανδρέου, που θα καταφέρει, με κρίσιμες παρεμβάσεις του σε καίριους μηχανισμούς του κράτους(ελεγχόμενους από φιλοβρετανικούς παράγοντες,.όπως ο στρατός), να ανασυγκροτηθεί και αναπροσανατολιστεί ο μεσαίος πολιτικός χώρος, υπό τον γηραιό και «φθαρμένο» πολιτικά, τέως βρετανόφιλο πατέρα του, ως ΕΚ,.με Κεντροαριστερή απόκλιση, για να «θριαμβεύσει», στις εκλογές του ’64 ! Με τις σπασμωδικές και άτεχνες αντιδράσεις του νεαρού και άπειρου, βασιλιά τώρα, Κωνσταντίνου,. υπό τη σκιά της πολυπράγμονος βασιλομήτορος, η νικήτρια των εκλογών ΕΚ θα λειτουργήσει ως αμερικανικός «πολιορκητικός κριός», για την άλωση του έσχατου βρετανικού ερείσματος στη χώρα,.που θα «σπάσει» όμως με την αποστασία των βρετανόφιλων παραγόντων της, το 1965 !
Η κρίση αυτή, θα καταλήξει νομοτελειακά, στη χούντα των Συνταγματαρχών, το 1967, ως ένας αμερικανοβρετανικός «συμβιβασμός», ενόψει της διεθνούς κρίσης, πετρελαϊκού περιεχομένου, στη Μ. Ανατολή (Αραβοισραηλινός πόλεμος του 1967).
Θα χρειαστεί μια επταετία χουντικών «ζυμώσεων», μεταξύ της βρετανόφιλης πλευράς του Παπαδόπουλου και της αμερικανόφιλης του Ιωαννίδη, Λαδά και λοιπών,.με τη συμμετοχή παλαιοκομματικών παραγόντων(Μαρκεζίνης, Κανελλόπουλος,.Αβέρωφ) για να φθάσουμε, όπως φθάσαμε, στη μεταπολίτευση, με τη Κύπρο αμερικανικά μοιρασμένη… και τη θριαμβική επάνοδο του Καραμανλή, με πίσω του τον Α. Παπανδρέου,. χωρίς ανάκτορα πλέον !
Η μεταπολίτευση, 34 χρόνια «ακώλυτης» πλέον αμερικανοκρατίας, θα κλείνει το κύκλο της το 2008, με σημειολογική εναλλαγή στην εξουσία των απογόνων, Καραμανλή και Παπανδρέου(.φοβερός ο «σκηνοθέτης»!), με την έναρξη της μεγάλης κρίσης που ζούμε σήμερα, που τη «πόρτα» της θα ανοίγει,. σημειολογικά και πάλι, ο τελευταίος των Παπανδρέου,.κλείνοντας ταυτόχρονα τη «πόρτα» της μεταπολίτευσης, μέσα σε ένα πρωτοφανές και άδικο εν πολλοίς, κλίμα προσωπικής απαξίωσης και ντροπής(ξεφτίλας),.ως «χρωστούμενα» προφανώς, στους δύο προγόνους του και ειδικότερα στο προηγούμενο,. που την άνοιξε με το χέρι του «εθνάρχη» !
Η κρίση αυτή τώρα, δείχνει αποπροσανατολιστικά το οικονομικό της και μόνο «πρόσωπο»,.ενώ κρύβει φοβισμένα και ένοχα το πολιτικό της !
Είναι γνωστό όμως, ότι ήδη έχει ξεκινήσει, η β’ φάση του «προγράμματος» παγκοσμιοποίησης, που σύμφωνα με τους αμερικανούς «γκουρού» της, προβλέπει τον «εταιρισμό» της ΕΕ, υπό την «αιγίδα» προφανώς των ΗΠΑ !
Η άμεση εμπλοκή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα χρηματοδότησης των υπερχρεωμένων μελών της(εκ των πραγμάτων λειτουργίας του «συστήματος», που όρισε μεταπολεμικά, ως παραγωγική«μήτρα» της Ευρώπης, πρωτευόντως τη Γερμανία και τους «μικρούς», ως αντιπαραγωγικούς καταναλωτές των ποιοτικών πανάκριβων προϊόντων της) , για τη σταδιακή απόσβεση του χρέους τους στα συμφωνημένα, αλλά απροσέγγιστα όρια των όρων του, αυτό απερίφραστα δείχνει !
Η επιβολή των αναποτελεσματικών «μνημονίων»,.κάτι σαν τις οδηγίες του Βαν Φλητ στους Έλληνες στρατηγούς του ΕΣ, στον εμφύλιο, το ξαναδείχνει μετ’ επιτάσεως !
Το άνοιγμα των Ευρωπαϊκών αναπτυξιακών «κρουνών», συναρτάται προφανώς από μία γενικότερη πορεία ριζοσπαστικής αναδιάρθρωσης και λειτουργίας των οικονομικών και κυρίως των πολιτικών δομών της ΕΕ,.υπό τη βαρειά σκιά της αμερικανικής παγκοσμιοποίησης !
Η συντήρηση του καθεστώτος «αυτονομίας» των μελών της ΕΕ,. ως «γιαλατζί» ανεξάρτητων εθνικών κρατών,.υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ, με τη συντηρητική Γερμανία «παράδειγμα προς μίμηση»,. βολεμένης στο «ευρώ» της, ως υποτακτικός «επιστάτης» της,. δίνει πολύτιμο χρόνο στο προς τούτο «σχέδιο επιβράδυνσης», με πλεονεκτικούς «όρους» ελέγχου του Ευρωπαϊκού «γίγνεσθαι» (ομοσπονδοποίηση της ΕΕ).και αδιανόητα κέρδη στους κολοσσούς χρηματιστικής ισχύος, που καλύπτει με την «αιγίδα» του, το κράτος των ΗΠΑ !
Εδώ βρίσκουν τη «θέση» τους τα αναποτελεσματικά «μνημόνια» της ΕΕ(Γερμανία),. εγκεκριμένα απ’ το ΔΝΤ !
Μία ομοσπονδοποιημένη όμως ΕΕ, αποκτά εκ των πραγμάτων, μία αυτόνομη δυναμική, που με τα οικονομικά, ενεργειακά, γεωγραφικά και γεωπολιτικά δεδομένα μιας Ευρώπης,. εκτεινόμενης της επιρροής της, απ’ τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια και από τον «Αρχάγγελο» στο Β. Π. Ωκεανό, μέχρι και τις χώρες της Β. Αφρικής και της Μ. Ανατολής, ανατρέπει το αμερικανικό «ισοζύγιο» παγκόσμιας ισχύος ! Συνακόλουθα ο «εταιρισμός» στο «πρόγραμμα» της αμερικανικής παγκοσμιοποίησης επιβάλλεται με νέους όρους ισχύος της ΕΕ, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται για τη πορεία της στο εξής !
Από τα παραπάνω γίνεται προφανές ότι έχουμε πολύ και ανηφορικό δρόμο ακόμη, για να φτάσουμε εκεί, όπου νέες πολιτικές δυνάμεις της ΕΕ, αναιρώντας τις εμπεδωμένες ψευδεπίγραφες έννοιες «συντήρησης» και «προόδου» και κυρίως το είδος αυτό «δημοκρατίας» και του αντίστοιχου «κράτους» της, που έφερε μαζί της η αμερικανοκρατία, ως νεοαποικιοκρατική υπερδύναμη, θα μπορέσουν να εκφράσουν με επάρκεια και σαφήνεια, τις ανάγκες της εποχής, που ήδη μπήκαμε !
Τότε θα μπορούμε να περιμένουμε και εμείς.. τον Ευρωπαϊκό μας «Παπάγο», ως εκφραστή μιας ανάλογα περιεκτικής δημοκρατίας, όχι ως πρόσωπο βεβαίως, αλλά ως τύπο ηγεσίας του 21ου αιώνα !
