Ἐπιτρέψτε μου παρακαλῶ σήμερα μία δημόσια ἐξομολόγηση - ἂν καὶ θὰ μποροῦσα νὰ πῶ πὼς ὅλα τα κείμενα ποὺ ὑπογράφω εἶναι ἄλλα λιγότερο καὶ ἄλλα περισσότερα ἐξομολογητικά.
Σὲ κάποιο προηγούμενο ἄρθρο μου εἶχα γράψει γιὰ μία ἀνεπίτρεπτη σιωπὴ τῶν ἰθυνόντων. Εἶναι γεγονὸς ὅτι ὑπάρχει μία ἰσχυρὴ πλειοψηφία ποὺ σιωπᾶ καὶ παρακολουθεῖ ἀπὸ μακριά. Ἡ ἠχηρὴ οὐδετερότητα κάποιων -πολλῶν- καλοβολεμένων εἶναι ἀρκετὰ ἐνοχλητική. Πρόκειται γιὰ καλοὺς ἀνθρώπους ποὺ λένε “ναὶ” σὲ ὅλα, γιὰ νὰ τὰ πηγαίνουν καλὰ μὲ ὅλους καὶ νὰ περνᾶνε καλά.
Δὲν γνωρίζω, ἀλήθεια, πόσο καλοὶ μπορεῖ νὰ εἶναι ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι, ὅταν μάλιστα ἔχουν καὶ ὑπεύθυνες θέσεις καὶ δὲ θέλουν νὰ τὰ χαλάσουν μὲ κανέναν. Νὰ μὴν ἔχεις ἄποψη γιὰ τίποτε, νὰ σιωπᾶς συνεχῶς, νὰ συμφωνεῖς καὶ ὅταν δὲν συμφωνεῖς, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ περνᾶς καλά, εἶναι ἄνανδρο καὶ ἀνέντιμο. Ἀκόμη καὶ ὅταν προσκαλοῦνται γιὰ νὰ μιλήσουν καὶ κοιτοῦν πῶς νὰ....
περάσει ἡ ὥρα γιὰ νὰ μὴ μιλήσουν εἶναι τραγικό. Ἄνθρωποι ὑπεύθυνοι γιὰ νὰ παρουσιάζονται καλοντυμένοι σὲ πανηγύρια, ἑορτὲς καὶ τελετές, χρόνια τώρα, δίχως καμία ἀναφορὰ στὴν κατηφόρα τοῦ τόπου.
Ὁ κόσμος νὰ περιμένει ἐναγώνια νὰ ὑψωθεῖ μιὰ φωνὴ σοβαρή, συνετή, σεμνή, διακριτική, γνήσια, ἀληθινή, ὅταν ὅλα γύρω καταστρέφονται, καὶ νὰ ἀκοῦς λόγους περὶ ὡραίας καὶ ἱερῆς σιωπῆς. Ὁ φόβος νὰ κατατεθεῖ νηφάλια γνώμη, ποὺ δὲν θὰ χαϊδεύει αὐτιά, δὲν θὰ πρέπει νὰ ὑπάρχει σὲ κρίσιμες στιγμές. Δὲν εἶναι ὥρα γιὰ κρυφτὸ καὶ ἀπομόνωση. Δὲν μπορεῖ νὰ ψηφίζεις δίχως γνώση, μελέτη καὶ προσοχή. Νὰ συμφωνεῖς συνεχῶς μὲ τοὺς προλαλήσαντες σὲ ἕνα διαβουλευμένο σῶμα δὲν νομίζω ὅτι εἶναι σοβαρό. Νὰ ἀπέχεις ἀπὸ τοὺς ἀγῶνες τῶν ἐπαγγελματικῶν κλάδων, νὰ δίνεις χῶρο σ’ αὐτοὺς ποὺ δὲν θέλεις νὰ ἀκοῦς καὶ νὰ σὲ ἐκπροσωποῦν.
Ὅσοι δὲν μιλοῦν δίνουν τὴ θέση τους σὲ αὐτοὺς ποὺ δὲν πρέπει νὰ μιλοῦν. Ἀπὸ καιρὸ ἔχουν γεμίσει τὰ τηλεοπτικὰ παράθυρα ἀπὸ “μαϊντανούς” καὶ “παπαγαλάκια” ποὺ μιλοῦν ἀκατάσχετα, κρίνοντας εὔκολά τους πάντες καὶ τὰ πάντα. Εἶναι ἀνάγκη νὰ λύσουν τὴ σιωπὴ τοὺς ὁρισμένοι ἰθύνοντες, γιὰ νὰ πληροφορήσουν ὑπεύθυνά τους σὲ μεγάλη ἀπορία εὑρισκόμενους. Ὑπάρχει σιωπὴ κακή, νοσηρή, φοβισμένη, ἔνοχη, ἀδικαιολόγητη. Ὁ κόσμος δὲν εἶναι κουτός. Δὲν ξεγελιέται εὔκολα πάντοτε. Νὰ τὴ χαρακτηρίζεις τὴ σιωπὴ ὡς προερχόμενη ἀπὸ σεμνότητα καὶ ταπεινότητα δὲν πείθεις, ὅταν ὅλα καίγονται γύρω σου τόσο γρήγορα.
Ἡ φλυαρία, ἡ κενολογία, ἡ ἀερολογία, ἡ περιττολογία καὶ ἡ κουτοπονηρία κάποιων ἀφελῶν δὲν δικαιολογεῖ τὴν ἐπικίνδυνη σιωπὴ ἄλλων. Ἡ σιωπὴ δὲν εἶναι πάντοτε ἡ καλύτερη στάση, λύση, ἄμυνα καὶ ἐπιλογή. Ἡ ἀπεραντολογία δὲν εἶναι ἔξυπνη τοποθέτηση, ἀλλὰ κουράζει, φθείρει καὶ ἐκθέτει. Οἱ τοιουτοτρόπως σιωποῦντες καὶ φλυαροῦντες λαθεύουν σίγουρα καὶ ἀφήνουν τὸ χῶρο γιὰ ἄλλους ἐπιτήδειους πονηρούς. Εἶναι καιρὸς νὰ ψάξουμε καὶ νὰ βροῦμε τὸ μέτρο, τὴ μέση ὁδό, τὴν ἰσορροπία. Τὴ λογική, τὴ σοβαρότητα, τὴ σύνεση, τὴν ἁρμονία καὶ τὴ συνεννόηση.
Ὁ δολοφονημένος στὴν Ἀμερική, γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, νέγρος πάστορας Μάρτιν Λοῦθερ Κὶγκ εἶχε πεῖ μιὰ σοφὴ κουβέντα: “Ἡ γενιά μας θὰ πρέπει νὰ ἀπολογηθεῖ, ὄχι τόσο γιὰ τὶς κακὲς πράξεις τῶν μοχθηρῶν ἀνθρώπων, ὅσο γιὰ τὴν ἀποτρόπαιη σιωπὴ τῶν καλῶν ἀνθρώπων…”. Δὲν πρέπει νὰ ἀπολογηθοῦμε; Ὑπερβάλλει; Δὲν ἔχει δίκιο; Γιὰ τὶς κακίες τῶν συνανθρώπων μᾶς ἔχουμε ἕνα ποσοστὸ εὐθύνης, γιατί δὲν τοὺς συνδράμαμε στὸ ἀγαθὸ καθόλου.
Ἐμεῖς, οἱ ὑποτιθέμενοι καλοί, γιατί δὲν ἀφήσαμε τὴν ἀνεμελιά, τὴ νωθρότητα, τὸ χουζούρι, τὸ βόλεμα, τὴν ἡσυχία μας ἀπέναντι στὰ μεγάλα προβλήματα τῶν γύρω δυστυχισμένων, ἀναγκεμένων, πονεμένων καὶ ταλαιπωρημένων ἀδελφῶν μας; Ἐμεῖς, οἱ τόσο καλοί, συχνὰ ἀκολουθήσαμε μία καλὰ ἐπιλεγμένη σιωπή, ἡ ὁποία τελικὰ ἦταν ἀποτρόπαιη, ἀφοῦ βασάνισε παραμελημένους πλησίον.
Ἡ σιωπὴ μερικὲς φορὲς σὲ ὑψηλὰ ἐπίπεδα ἀνθρώπων εἶναι χειρότερη ἀπὸ τὴ βλασφημία. Νὰ μὲ συγχωρεῖτε γιὰ τὴν αὐθόρμητη αὐτὴ ἐξομολόγηση. Ἀπὸ καιρὸ τὰ σκεφτόμουν καὶ ἤθελα νὰ τὰ πῶ. Ἔχει δίκιο ὁ Μάρτιν Λοῦθερ Κίγκ. Βέβαια ὡς μοναχὸς θὰ ἔπρεπε νὰ σιωπῶ. Νὰ ποὺ σιωποῦν ἄλλοι, ποὺ δὲν εἶναι μοναχοί. Μετανιώνεις πάλι ποὺ μίλησαν, γιατί τὰ ἔκαναν θάλασσα. Ἃς κινεῖται κανεὶς κατὰ συνείδηση καὶ ὄχι φοβούμενος, ντρεπόμενος καὶ δειλιάζοντας συνεχῶς, καταθέτοντας λόγο ἀνυπόκριτο, ἐγκάρδιο, ἀληθινό, δίχως ἐκπτώσεις, χαϊδολογήματα γλυκανάλατα καὶ ἀναμασήματα κουραστικά.
Πηγή: (Μοναχὸς Μωυσῆς, Ἁγιορείτης, Ἐφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», 31/01/2010), Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
