Γιώργος Ρωμανός
Συγγραφέας Αναλυτής, Ιστορικός Ερευνητής
Στις 30 Ιουλίου 2022 ο Ενιαίος Κυβερνητισμός, υπό την Νέα Δημοκρατία, κατάφερε άλλο ένα καίριο πλήγμα κατά της Δημοκρατίας, του Συντάγματος και της Δικαιοσύνης μας, δημοσιεύοντας τον Νόμο 4964/2022 - ΦΕΚ 150/Α/30-7-2022 (Άρθρα 113 - 201).
Και είναι Ενιαίος Κυβερνητισμός διότι άλλοτε υπό την ΝΔ, ή το ΠΑΣΟΚ ή τον ΣΥΡΙΖΑ κλπ «Δημοκρατικές Δυνάμεις» πάντοτε συμφωνούν τελικά στα μεγάλα κρίσιμα ζητήματα που βλάπτουν την χώρα, όπως π.χ.: Αδράνεια σε Κυπριακό, Μνημόνια, Ίμια, «Συμφωνία Πρεσπών», Συμφωνία ΑΟΖ με Αίγυπτο που αφήνει ακάλυπτη τη μισή Ρόδο και ολόκληρο το Καστελόριζο, και πολλά άλλα, ων ουκ έστιν αριθμός.
Η ημερομηνία δημοσίευσης επιλέχθηκε σκοπίμως, ώστε οι τυχόν αντιδράσεις να εκτονωθούν τον Αύγουστο, όπου όλα υπολειτουργούν και ο λαός απουσιάζει πολύ περισσότερο από όσο απουσιάζει μονίμως στην Πολιτική.
Το μέγιστο ζήτημα του εθνοβλαβούς αυτού νόμου παρουσιάστηκε από ελάχιστες ελευθερόφρονες Ιστοσελίδες, μέσα στον Αύγουστο…, αλλά εξαφανίστηκε από τα ΜΜΕ της ντροπής, των κατασκευασμένων ειδήσεων και της βαθιά μισελληνικής προπαγάνδας των πραιτοριανών της «Λίστας Πέτσα» –ΝΔ.
Επειδή θεωρούμε το θέμα τεραστίας σημασίας το επαναφέρουμε σήμερα στις πραγματικές του διαστάσεις.
Νομικό πραξικόπημα με κατοχικό φορέα
Ο νόμος είναι το πιο πρόσφατο νομικό πραξικόπημα της ιδιωτικής «Βουλής» που έχουν στήσει επί 48 χρόνια Μεταπολίτευσης τα ολιγαρχικά, μειοψηφικά (επί συνόλου 9,9 εκατ. εγγεγραμμένων ψηφοφόρων) κόμματα του Ενιαίου Κυβερνητισμού. Αυτή η ιδιωτική «Βουλή», κατ’ επανάληψη ψηφίζει ό,τι θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν! Ούτε καν στον μισό λαό που πάει στις κάλπες για να ψηφίσει, αφού ο άλλος μισός απέχει (κακώς!) από αηδία.
Έτσι, στο Ολιγαρχικό, απολύτως πρωθυπουργοκεντρικό, Πολίτευμά μας καταργήθηκε ξανά στην πράξη –και με τον πλέον εμφαντικό τρόπο– το Σύνταγμα, αγνοήθηκε (ξανά) η Δικαιοσύνη και μάλιστα σε ανώτατο επίπεδο, αφού το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) σε Μείζονα Ολομέλεια είχε αποφανθεί με συντριπτική πλειοψηφία, 25-2, ΚΑΤΑ αυτού του νόμου και των παραθύρων… που άνοιξε. Με αυτόν το νερό Αθήνας (ΕΥΔΑΠ) και Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ) παραδόθηκε στο Υπερταμείο (ΕΕΣΥΠ), των Μνημονίων. Αυτό που επέβαλαν οι Τύραννοι–Δανειστές, μετά την στυγνή επιβολή κατοχικών Μνημονίων, και το αποδέχτηκαν οι ελληνώνυμοι συνεργάτες τους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το Υπερταμείο κατέχει πλέον όλες τις μεγάλες και κρίσιμες κρατικές εταιρείες τις Ελλάδος, όπως:
Α: Άμεσες θυγατρικές
1. Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ),
2. Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας (ΤΧΣ),
3. Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ),
4. Συμμετοχές 5G Α.Ε. (!!!), και
Β: Λοιπές θυγατρικές
5. Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών Αθήνας (ΟΑΣΑ),
6. Σταθερές Συγκοινωνίες (ΣΤΑΣΥ),
7. Οδικές Συγκοινωνίες (ΟΣΥ),
8. Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών,
9. ΔΕΗ,
10. Εταιρεία Ύδρευσης και Αποχέτευσης Πρωτευούσης (ΕΥΔΑΠ),
11. Εταιρεία Ύδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης, (ΕΥΑΘ),
12. Ελληνικά Ταχυδρομεία (ΕΛΤΑ),
13. Ανώνυμη Εταιρεία Διώρυγος Κορίνθου,
14. Ελληνικές Αλυκές Α.Ε.,
15. Κεντρική Αγορά Θεσσαλονίκης,
16. Ελληνικά Τραίνα -ΓΑΙΑ ΟΣΕ,
17. Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, ΔΕΘ-HELEXPO.
Ανέφερα επιμόνως μία προς μία όλες τις κρίσιμες Εταιρείες του ελληνικού κράτους που κατέχουν ήδη οι ξένοι δυνάστες μας με τον Δούρειο Ίππο του Υπερταμείου, τόσο ως ντοκουμέντο μη επιδεχόμενο αμφισβήτησης όσο και για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για το μέγεθος της ανεπανάληπτης καταστροφής που έχει υποστεί η Ελλάς. Καταστροφή που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την κατοχή των Ναζί ή την Τουρκοκρατία.
Στην καταλήστευση αυτή έτερος πόλος είναι η ΑΑΔΕ, Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, δηλαδή όλο το Ταμείο της Ελλάδος, που κατέχει η Ε.Ε. Με αυτά τα δύο όργανα ευρωπαϊκής τυραννίας ελέγχεται απολύτως σήμερα (και για τα επόμενα 95 χρόνια) η χώρας μας. Πράγμα που ως γνωστόν επιτεύχθηκε με τα κατάπτυστα (είναι δύο…, και το Ενδιάμεσο…) Μνημόνια Τσίπρα, όπως και με εκείνα των προηγουμένων Μνημονιακών «κυβερνήσεων». Όλα βασίστηκαν σε τεχνητά ελλείματα που δημιουργήθηκαν επί τούτοις.
Η στην πράξη κατάργηση του Συντάγματος δια της αγνόησης της Δικαιοσύνης
Στο Σύνταγμα της Ελλάδος, στο άρθρο 95, παράγραφος 5, αναφέρονται ρητώς τα εξής: «5. Η διοίκηση (Σ.σ.: δηλαδή η κυβέρνηση και άπαντα τα κρατικά της όργανα) έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις. Η παράβαση της υποχρέωσης αυτής γεννά ευθύνη για κάθε αρμόδιο όργανο, όπως ο νόμος ορίζει. Νόμος ορίζει τα αναγκαία μέτρα για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης της διοίκησης.» Άρα το Σύνταγμα είναι σαφέστατο: ΔΕΝ μπορεί η κυβέρνηση να μην υπακούει στις δικαστικές αποφάσεις.
Όμως στην Ελλάδα, επί 48 χρόνια Μεταπολίτευσης, μετά από μία σειρά Συνταγματικών πραξικοπημάτων υπό μορφή «Αναθεωρήσεων», το Σύνταγμα στην πράξη παίζει μόνο τον ρόλο που θέλει ο εκάστοτε Ενιαίος Κυβερνητισμός. Κι αυτό γιατί όλες οι εξουσίες πλέον έχουν περάσει στον κατά το ήμισυ «ψηφισμένο» μονοκράτορα-Πρωθυπουργό της Ελλάδος και την Ολιγαρχία που αυτός εκπροσωπεί, μετά από κάθε παρωδία «εκλογών» στις οποίες, όπως προαναφέρθηκε, ψηφίζουν μόνο οι μισοί Έλληνες που έχουν δικαίωμα ψήφου.
Αυτός ο Μονοκράτορας Πρωθυπουργός διορίζει μέχρι και τον κατ’ ευφημισμό «Πρόεδρο Δημοκρατίας» –λέμε τώρα…– που βολεύει το κόμμα του. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως στην τελευταία, απολύτως προαποφασισμένη, δήθεν «ψηφοφορία» στην ιδιωτική «Βουλή» τους, ο υποψήφιος πρόεδρος «Δημοκρατίας» ήταν μόνο ένας (!) και ο λαός γνώριζε μέρες πριν τον ακριβή αριθμό των ψήφων που θα λάβαινε κατά την «ψηφοφορία»-φιάσκο από τα τότε κόμματα του Ενιαίου Κυβερνητισμού.
Ο Πρωθυπουργός αυτός, ως απόλυτος κληρονομικός άρχων μιας οικογενειοκρατικής δυναστείας, προάγει ή διορίζει όποιον θέλει σε όλο τον κρατικό μηχανισμό της χώρας μας, ακόμη και στα ανώτατα όργανα της Δικαιοσύνης. Και τούτο γιατί στα τρία ανώτατα δικαστήρια της χώρας μας: Συμβούλιο της Επικρατείας, Άρειος Πάγος, και Ελεγκτικό Συνέδριο, οι δικαστές επιλέγονται από το υπουργικό συμβούλιο, δηλαδή και πάλι από τον Πρωθυπουργό, χωρίς καν το δικαστικό Σώμα να έχει οποιοδήποτε συμμετοχή σε αυτή την κορυφαία για την ύπαρξη της Δημοκρατίας μας διαδικασία.
Με την δικτατορική ισχύ που έχει αποκτήσει στη χώρα μας αυτή η πρωθυπουργική μονοκρατορία κατήργησε στον τύπο και την πράξη, με τον πιο κυνικό τρόπο, την Αρχή Διάκρισης των Εξουσιών, Νομοθετική, Εκτελεστική Δικαστική. Μια διάκριση όνειρο-στόχο, για όλους τους λαούς που επιζητούν την Δημοκρατία, την οποία πρώτος έθεσε ο Όμηρος στην Ιλιάδα, Ραψωδία Β, 205 «…σκῆπτρόν τ᾽ ἠδὲ θέμιστας, ἵνά σφισι βουλεύῃσι…) δηλαδή «Εξουσία μεν… αλλά με Νόμους!…», κατόπιν ο Αριστοτέλης, Πολιτικά ΙΙΙ, ΙV, («ἔστι δὲ τῶν τριῶν τούτων…». Αιώνες μετά, οι ίδιες αυτές αρχές επαναδιατυπώθηκαν από τον Γάλλο φιλόσοφο, Βαρόνο ντε Μοντεσκιέ (1689–1755), όπως και από την Γαλλική Επανάσταση, και άλλους.
Γράφει ο Μοντεσκιέ στο «Πνεύμα των Νόμων»: «Όλα θα ήταν χαμένα αν ο ίδιος άνθρωπος, ή το ίδιο σώμα αρχόντων, ή οι ευγενείς, ή κάποιοι από τον λαό ασκούσαν αυτές τις τρείς εξουσίες: Εκείνη του να νομοθετείς, εκείνη του να επιλύεις τις δημόσιες υποθέσεις και εκείνη του να δικάζεις τα εγκλήματα ή τις ιδιωτικές διαφορές.»
Κι όμως και αυτή η θεμελιώδης παγκόσμια Αρχή για την οποία χύθηκαν ποταμοί αίματος, καταργήθηκε στην Ελλάδα της 48χρονης Μεταπολίτευσης με το, γνωστό, απροκάλυπτα φασίζον θράσος, τυπικό του Φιλελευθερισμού και του Νέο-φιλελευθερισμού στο οποίο δεν υστέρησε και η κατ’ ευφημισμό πλέον «Αριστερά».
Η δουλόφρων παράδοση στους ξένους Δανειστές του Νερού που
είναι Δημόσιο Αγαθό ΜΗ μεταβιβαζόμενο
Σχετικώς με τον νόμο 4964/2022, το ΣτΕ στο σκεπτικό του αναφέρει ρητώς, ότι «το Σύνταγμα απαιτεί οι ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ να βρίσκονται υπό τον ουσιαστικό έλεγχο του Ελληνικού Δημοσίου, πράγμα που σημαίνει ότι το Δημόσιο θα κατέχει την πλειοψηφία του μετοχικού κεφαλαίου των δύο κοινωφελών εταιριών. Έτσι η μεταβίβαση του μετοχικού κεφαλαίου τους στην ΕΕΣΥΠ συνιστά βαρύτατη παράβαση του Συντάγματος. Και τούτο γιατί η ΕΕΣΥΠ είναι Α.Ε., Ανώνυμη Εταιρία (!), η οποία σύμφωνα με τον ιδρυτικό της νόμο, είναι Αμιγώς Κερδοσκοπικός Ι δ ι ω τ ι κ ό ς Φορέας με σκοπό την οικονομική εκμετάλλευση της περιουσίας του ελληνικού Δημοσίου για την «εξυπηρέτηση» των δανειακών υποχρεώσεων της Ελλάδος. Αυτοί οι σκοποί της ΕΕΣΥΠ, πάντοτε σύμφωνα με το σκεπτικό του ΣτΕ, είναι παντελώς ασύμβατοι προς τον κοινωφελή προορισμό που έχουν οι δημόσιες υπηρεσίες, ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, καθώς το νερό της χώρας είναι Δημόσιο Αγαθό προορισμένο για τον λαό της και δεν μπορεί να κατέχεται από οποιονδήποτε.
Κι όμως παρά το ότι το ΣτΕ έκρινε τον νόμο αντισυνταγματικό, η «κυβέρνηση» της Νέας Δημοκρατίας, παραβιάζοντας Σύνταγμα και Δίκαιο, σε μια ανίερη μάζωξη στην ιδιωτική τους «Βουλή» ψήφισαν τον παράνομο νόμο-τερατούργημα.
Έγκλημα εκ προμελέτης, κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη χειρότερο: η εμμονή της αντιδημοκρατίας στο θέμα. Διότι ο Ενιαίος Κυβερνητισμός ξεκίνησε την όλη διαδικασία το 2016, επί κυβέρνησης Τσίπρα, μόνο που τότε δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν την «δουλειά». Έτσι με τα τωρινά Άρθρα 114 και 115 του ν.4964/2022, το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών του Δημοσίου στις ΕΥΔΑΠ/ΕΥΑΘ, δεν μεταβιβάζεται απλώς ξανά στο Υπερταμείο, αλλά νομιμοποιείται η ισχύ της μεταβίβασης αυτής αναδρομικά, από το 2016. Πράγμα που σημαίνει, αναδρομική καταλήστευση των όποιων εσόδων υπήρξαν από το 2016 έως το 2022!
Μάλιστα, με απύθμενο θράσος, ο εν λόγω νόμος, εμπεριέχει και «πρόνοιες» ώστε να μην παραπεμφθεί το θέμα ποτέ ξανά στο ΣτΕ! «Πρόνοιες» που μας θύμισαν εκείνες της διεθνώς παράνομης «Συμφωνίας των Πρεσπών», του κ. Τσίπρα. Δεν υπάρχει προηγούμενο, ούτε καν στην πολλαπλά αμαρτωλή 48χρονη Μεταπολίτευση, μιας τόσο κυνικής κατάργησης των Αρχών: α. του Ήδη Δεδικασμένου και β. της Διάκρισης των Εξουσιών.
Αυτή είναι η «Γ΄ Δημοκρατία» , όπως την κατάντησαν μετά το 1974, κλείνοντας τον δρόμο σε μια α λ η θ ι ν ή, προοδευτικά πιο ά μ ε σ η Δημοκρατία, που αποτελεί όραμα της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων.
