Ένας από τους πλέον ειδικούς και σε μία εμπεριστατωμένη & ουσιαστική ανάλυση για τις εξελίξεις στην Τουρκία. Ο έχων ώτα ακούειν … ακουέτω!!!
Εκεί που όλα έδειχναν ότι η Τουρκία διεκδικεί με αξιώσεις το ρόλο της περιφερειακής δύναμης, με αφορμή ένα ζήτημα μικρής και κυρίως τοπικής σημασίας, αναδείχθηκαν μια σειρά από ζητήματα, που, σε κάθε περίπτωση, επηρεάζουν τα μεγαλεπήβολα σχέδια του διδύμου Ερντογάν-Νταβούτογλου.
Όλα ξεκίνησαν από την απόφαση οικοδόμησης ενός εμπορικού κέντρου στο πάρκο Γκεζί, για το οποίο, εκτός της οικολογικής διάστασης, που κινητοποίησε τους οικολόγους της περιοχής αυτής της Κωνσταντινούπολης, διακινήθηκαν στους δημοσιογραφικούς και πολιτικούς κύκλους πληροφορίες για οικονομικά συμφέροντα του περιβάλλοντος του πρωθυπουργού , που εξυπηρετούνται από την απόφαση αυτή. Να σημειωθεί ότι το διάστημα αυτό είναι σε εξέλιξη διαδικασίες δρομολόγησης έργων, όπως το τρίτο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, το εμπορικό λιμάνι του Γαλατά και η τρίτη γέφυρα του Βοσπόρου, αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων, για τα οποία και πάλι υπάρχουν φήμες για εμπλοκή του συγγενικού περιβάλλοντος του Ερντογάν.
Μια που αναφερθήκαμε στην τρίτη γέφυρα του Βοσπόρου, να υπογραμμίσουμε ότι ο Ερντογάν ανακοίνωσε ότι το όνομα αυτής είναι «Γιαβούζ Σουλτάν Σελήμ», που έμεινε στην ιστορία ως ο μεγαλύτερος σφαγέας των Αλεβιτών. Οι Αλεβίτες, που αποτελούν περίπου το 25% του συνόλου του πληθυσμού της Τουρκίας, έχουν σφαγιαστεί και κατά το πρόσφατο παρελθόν από σουνιτικούς κύκλους που υποκινούνταν από το βαθύ κράτος. Το τελευταίο διάστημα δημιουργείται ένα σουνιτικό μπλοκ, που, με πρωταγωνιστή την Τουρκία και με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον, καλείται να ανατρέψει τον αλαουίτη Άσαντ και να εξουδετερώσει την επιρροή που ασκεί δια του σιιτισμού το Ιράν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Το γεγονός αυτό έχει αυξήσει την επιθετική ρητορική της σουνιτικής κυβέρνησης Ερντογάν εναντίον των αλαουιτών και των αλεβιτών, με αποτέλεσμα τον πολλαπλασιασμό των εις βάρος τους ρατσιστικών διακρίσεων στην τουρκική επικράτεια, οι οποίοι ανησυχούν ότι οι εξελίξεις οδηγούν στην μόνιμη πολιτική εδραίωση των σουνιτών στην Τουρκία και άρα και στη δική του μόνιμη κοινωνική, πολιτισμική και πολιτική περιθωριοποίηση! Και ενώ υπήρχαν συζητήσεις για το βάσιμο των φόβων, ήλθε η απόφαση του Ερντογάν για την ονομασία της γέφυρας, που εδραίωσε τους φόβους τους για ένα μαύρο και αβέβαιο μέλλον.
Στους οικολόγους, που ανησυχούσαν για την οικοδόμηση εμπορικού κέντρου σε ένα από τα τελευταία πάρκα της περιοχής Ταξίμ, στο δημοσιογραφικό και πολιτικό κόσμο αλλά και σε μέρος της κοινωνίας που αντιλαμβάνεται ότι η διαφθορά αγγίζει πλέον τον ίδιο τον πρωθυπουργό, και στους Aλεβίτες, που είναι σίγουροι πλέον ότι η κυβέρνηση Ερντογάν κινείται με αποφασιστικότητα προς την περιθωριοποίησή τους, αν προσθέσουμε και τους αστούς αλλά και τη νεολαία της Κωνσταντινούπολης, που δεν επιθυμεί να δει την κοινωνία να γυρνά στο ισλαμικό σκοτάδι, τότε συμπληρώνουμε την εικόνα εκείνων που κατέκλυσαν πρώτα την πλατεία Ταξίμ και στη συνέχεια τις πλατείες στην Άγκυρα, τη Σμύρνη, αλλά και άλλων πόλεων της Τουρκίας.
Φυσικά, όσο περνούσαν οι μέρες, στις διαδηλώσεις συμμετείχαν αριστερές και ακροαριστερές οργανώσεις, στις οποίες ούτως ή άλλως ασκούν μεγάλη επιρροή οι Αλεβίτες, συμμετείχαν επίσης οι κεμαλιστές, οι «άστεγοι» του παλαιού βαθέος κράτους και όσοι είχαν συμφέρον από την αποδυνάμωση του Ερντογάν και του ΑΚΡ. Σε αυτούς τους τελευταίους, μπορούμε να προσθέσουμε και τους πιθανούς εξωγενείς παράγοντες, που έχουν να επωφεληθούν πολιτικά και γεωπολιτικά από την αποδυνάμωση του Ερντογάν!
Από την εικόνα λείπουν οι Κούρδοι, οι οποίοι, αν και ενεπλάκησαν στην αρχή, που ξέσπασε η διαδήλωση, στη συνέχεια αποσύρθηκαν και ήταν απόντες επί μέρες, για να μην θέσουν σε κίνδυνο τις συνομιλίες που βρίσκονται σε εξέλιξη με την κυβέρνηση, για την πολιτική επίλυση του Κουρδικού. Εμφανίστηκαν στο προσκήνιο τις τελευταίες μέρες, με μεγάλη διακριτικότητα, για να δώσουν «παρών» στους κοινωνικούς αγώνες, χωρίς όμως να συμμετέχουν με τα μαχητικά τους στελέχη, τα οποία, λόγω πολύχρονης εμπειρίας (sic), θα μπορούσαν να μετατρέψουν σε εφιάλτη τις διαδηλώσεις και να οδηγήσουν μέχρι και στην ανατροπή της κυβέρνησης.
Αν θέλαμε να συνοψίσουμε λοιπόν τις αιτίες που οδήγησαν στις διαδηλώσεις στην Τουρκία, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτές είναι η ρατσιστική συμπεριφορά της κυβέρνησης Ερντογάν κυρίως απέναντι στους Αλεβίτες, η διαφθορά που αρχίζει πλέον να αγγίζει όχι μόνο το οικογενειακό του περιβάλλον, αλλά και τον ίδιο, η ισλαμική ατζέντα, που ανασύρει δειλά δειλά από το σουνιτικό του συρτάρι και τέλος η αλαζονική του συμπεριφορά προς άπαντες τους ανωτέρω και κυρίως προς τους νέους.
Ποιες είναι οι συνέπειες των «Αλκυονίδων Ημερών» που ζει και απολαμβάνει η τουρκική κοινωνία, και στις ενδεχόμενες επιπτώσεις στην πολιτική της Τουρκίας στην Κύπρο, το Αιγαίο και τη Θράκη;;;
(Πριν απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό ας σκεφθεί ο καθένας γιατί ενώ υπάρχουν τόσο ογκώδεις διαδηλώσεις στην Τουρκία, σκληρές συγκρούσεις με την αστυνομία, ακόμα και νεκροί, δεν υπάρχουν οι βανδαλισμοί που έγιναν στην Αθήνα το 2008 αλλά και άλλες αμέτρητες φορές.)
Εν προκειμένω εκτός από τους ανωτέρω λόγους, όσον αφορά τους εξωγενείς παράγοντες, να σημειώσουμε ότι ασφαλώς και επεδίωξαν να παίξουν κάποιο ρόλο στην κρίση, κυρίως μέσα από επίσημες δηλώσεις και παρεμβάσεις δια του τύπου. Επειδή έχουν γραφτεί πολλά για τη στάση των ΗΠΑ, η εκτίμησή μας είναι ότι οι Αμερικανοί επίσημοι που έκαναν δηλώσεις για το θέμα, ακολούθησαν την πολιτική «μια στο καρφί και μια στο πέταλο» όχι τόσο γιατί είναι δυσαρεστημένοι από τον Ερντογάν, αλλά κυρίως γιατί ανησυχούν ότι με το χαρακτήρα και την αλαζονική του συμπεριφορά, μπορεί να οδηγήσει τα πράγματα στα άκρα, ακόμα και στην ανατροπή του, κάτι που ασφαλώς δεν θέλουν να συμβεί!
Φυσικά υπάρχουν κύκλοι που επηρεάζουν πράγματα στο εσωτερικό των ΗΠΑ -και δεν είναι μόνον οι εβραϊκοί- αλλά και άλλοι παράγοντες και χώρες, που δεν είναι ευχαριστημένοι με τις επιλογές του Ερντογάν. Όλοι αυτοί τήρησαν μια στάση που έδειχνε ότι ήθελαν την αποδυνάμωση του Ερντογάν σε τέτοιο βαθμό που να μην τους είναι ενοχλητικός, να μην έχει τη δυνατότητα να αντιστέκεται και να λέει «όχι», αλλά και να μην αμφισβητηθεί η θέση του στην εξουσία , γιατί είναι εξαιρετικά δύσκολο να διακρίνει κανείς ποια και πώς θα είναι η επόμενη μετά τον Ερντογάν ημέρα στην Τουρκία, χωρίς να επικρατήσει χάος και αστάθεια στο εσωτερικό και τον περίγυρό της!
Την ίδια στρατηγική ακολούθησαν και οι Κούρδοι, έχοντας ως στόχο να έχουν απέναντί τους, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, έναν αδύναμο Ερντογάν και άρα πιο εύκολα διαχειρίσιμο, αλλά όχι τόσο αποδυναμωμένο που να μην μπορεί να σηκώσει το βάρος της πολιτικής λύσης του Κουρδικού, διαδικασία που είναι σε εξέλιξη, μέσω ημιεπίσημων συνομιλιών μεταξύ κυβέρνησης και ΡΚΚ-Οτζαλάν!
Όσον αφορά την Ελλάδα , αντί να διακινούνται σενάρια -που δεν έχουν λογική βάση- για εξαγωγή της κρίσης από την κυβέρνηση Ερντογάν μέσω ενός επεισοδίου με την Ελλάδα, καλό είναι να δούμε την όντως σοφή στάση που ακολουθούν προαναφερθέντες παράγοντες στο ζήτημα αυτό! Για να δικαιολογήσουμε το «δεν έχουν λογική βάση» τα σενάρια περί εξαγωγής κρίσης, να σημειώσουμε ότι κάτι τέτοιο μάλλον θα αποδυνάμωνε παρά θα ενίσχυε την κυβέρνηση Ερντογάν, αφού θα αποτελούσε κάτι σαν «φιλί της ζωής» στο στρατιωτικό κατεστημένο, ο ρόλος του οποίου θα αναδεικνυόταν και θα ενισχυόταν από μια στρατιωτική κρίση με την Ελλάδα! Πάντως, αν είναι δυνατόν να συμβεί κάτι στο ζήτημα αυτό, πιο πιθανό είναι να γίνει μια καθαρή προβοκάτσια από τους στρατιωτικούς, για να πλήξουν τον Ερντογάν, παρά κάτι από την κυβέρνησή του. Από την πλευρά μας, δίνουμε ελάχιστες πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο, χωρίς να έχει «ουρά» που θα φθάνει πέραν του Ατλαντικού!
Τέλος, να αναφερθούμε στις εσωτερικές διεργασίες που γίνονται στην Τουρκία, με αφορμή τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, που συνεχίζονται για έβδομη μέρα (τη στιγμή που γράφεται το άρθρο). Πρώτα απ’ όλα να πούμε ότι είναι η πρώτη φορά που ο τουρκικός λαός συμμετέχει σε μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που δεν έχουν σχεδιαστεί από τους μηχανισμούς του βαθέος κράτους (εξαιροούνται οι συνδικαλιστικού χαρακτήρα). Με άλλα λόγια, είναι η πρώτη φορά που η τουρκική κοινωνία γεύεται τους καρπούς της δημοκρατίας, που μόνο κατ’ όνομα υπήρχε στην Τουρκική Δημοκρατία από το 1923 μέχρι σήμερα. Ένα άλλο θέμα που πρέπει να σημειώσουμε, είναι ότι οι διαδηλωτές δείχνουν αξιοσημείωτη ωριμότητα, δεν κάνουν βανδαλισμούς και παραμένουν για μέρες στις πλατείες. Για το πρώτο, καλόν είναι να προβληματιστούν οι Έλληνες «δημοκράτες», για το δεύτερο, δίνουμε την παρακάτω εξήγηση: Οι Τούρκοι δημοκράτες δεν έχουν κάποιο κόμμα ή φορέα για να εκφραστούν μέσω αυτού και δίνουν οι ίδιοι το παρών, ακηδεμόνευτα, καλύπτοντας αυτό το κενό, για να υπερασπιστούν τα δικαιώματα και τις ιδέες τους.
Τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά για την Τουρκία;
Πρώτον, ο Ερντογάν, γιατί αυτό επέβαλαν οι σχέσεις του με τις ΗΠΑ, η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, αλλά και η πολιτική επιβίωση η δική του και του κόμματός του, αποδυνάμωσε τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κεμαλικού βαθέος κράτους και έκανε κάποια βήματα φιλελευθεροποίησης και εκδημοκρατισμού της χώρας, βήματα και διαρθρωτικές αλλαγές που επηρέασαν την κοινωνική και πολιτική συμπεριφορά των Τούρκων και κυρίως της νεολαίας. Με άλλα λόγια, οι αλλαγές αυτές δημιούργησαν το πρόπλασμα μιας δημοκρατικής κοινωνίας, η οποία αντιστέκεται στις απόπειρες αυταρχικοποίησης και συντηρητικοποίησης που επιχειρεί να κάνει ο Ερντογάν, είτε λόγω της ισλαμικής ατζέντας, είτε λόγω δικών του πολιτικών σχεδιασμών.
Αυτή η νέα κοινωνία, φαίνεται ότι δεν ανέχεται τη διαφθορά και τη δημιουργία ενός απολυταρχικού μηχανισμού εξουσίας, αποδεικτικό στοιχείο του οποίου είναι οι πιγκουίνοι του CNN TURK (σ.σ. εκπομπή που προβαλόταν διαρκούσης της αναταραχής), τη στιγμή που το μητρικό κανάλι έδειχνε τις διαμαρτυρίες και την εξέγερση στην πλατεία Ταξίμ!
Με άλλα λόγια, ο Ερντογάν, ακριβώς γιατί δεν πίστεψε αλλά χρησιμοποίησε τη δημοκρατία, για να εξουδετερώσει τους στρατηγούς και τους κεμαλιστές, γίνεται τώρα θύμα των επιλογών του, αφού η δημοκρατία, την οποία όταν τον συνέφερε τη χρησιμοποίησε και τώρα επιχειρεί να περιορίσει, τον εκδικείται!
Δεύτερον, τα γεγονότα που είδαμε να εξελίσσονται όλες αυτές τις μέρες, έφεραν στην επιφάνεια τις ενδογενείς αδυναμίες της Τουρκίας και σε κάθε περίπτωση αποδυνάμωσαν την κυβέρνηση Ερντογάν στο εσωτερικό, ενώ σκίασαν και την «απαστράπτουσα» διεθνή εικόνα της Τουρκίας. Όλα αυτά μπορούμε να πούμε ότι εξισορροπούν κατά κάποιο τρόπο την κατάσταση, λόγω της δεινής θέσης που βρέθηκαν Κύπρος και Ελλάδα, στη διαχείριση των διεκδικήσεων της Τουρκίας στο μέτωπο Κύπρος – Αιγαίο – Θράκη.
Τρίτον και τελευταίο, η Τουρκία, με τα γεγονότα του Ταξίμ, παίρνει μια σημαντική «στροφή» στην ιστορία. Το επόμενο διάστημα θα δούμε αν θα δρομολογηθούν εξελίξεις που θα της επιτρέψουν να εξελιχτεί σε μια φυσιολογική χώρα και κοινωνία ή αν θα ακολουθήσει το δρόμο που οδηγεί στο ισλαμικό σουνιτικό σκοτάδι, που όχι μόνο δεν αρνείτα αλλά καθαγιάζει το αμαρτωλό της παρελθόν, όπως οι σφαγές και οι γενοκτονίες Αλεβιτών, Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων!
Σχετικά άρθρα
α. Οι πραγματικοί λόγοι που οδήγησαν στις "αλκυονίδες ημέρες" της Τουρκίας
γ. Μην παραμυθιάζεστε (με τις διαδηλώσεις στην Τουρκία)… : http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/06/blog-post_6820.html#.UbWSD5wqdhR
Τράπεζα Ιδεών: Για όλους όσοι δεν είναι εξοικειωμένοι με το τι συμβαίνει τα τευλευταία χρόνια στην Τουρκία, τον Νέο – Οθωμανισμό και τις προεκτάσεις – στόχους – συνέπειες αυτού μπορούν να παρακολουθήσουν την εκπομπή Ανιχνεύσεις της ΕΤ3, της 4-11-2009…
Πηγή, http://www.infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/06/blog-post_564.html#.UbVu2ZwqdhQ,
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/06/blog-post_1125.html#.UbV2CZwqdhT,
