Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν πολύ σοφά: "Ουδέν κακόν αμιγές καλού", δηλ. κανένα κακό δεν είναι σκέτο κακό, έχει και λίγο καλό μέσα του. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με το απόλυτο κακό, που είναι το μνημόνιο. Το μνημόνιο έγινε η αφορμή να μάθουμε αρκετά χρήσιμα πράγματα, που αν έχουμε μυαλό, και ως λαοί γενικά και ως πολίτες ειδικότερα, μπορούμε να τα μνημονεύουμε και να μη κάνουμε τα ίδια λάθη στο μέλλον.
Παραδείγματος χάριν:
1. Με τα μνημόνια μάθαμε ότι δεν πρέπει επ΄ ουδενί να εμπιστευόμαστε τους πολιτικούς και μάλιστα στις προεκλογικές τους εξαγγελίες και δεσμεύσεις, διότι κάνουν ακριβώς τα αντίθετα. Ποτέ άλλοτε δεν λέχτηκαν τόσα πολλά ψέματα, όσο αυτό τον καιρό.
2. Με τα μνημόνια καταλάβαμε ότι οι πολιτικοί δύνανται να συνεργασθούν ακόμη και με το διάβολο, όπως έλεγε ο αείμνηστος Γεν. Γραμματέας του ΚΚΕ, σύντροφος Χαρίλαος Φλωράκης, γνωστός με το αγωνιστικό παρωνύμιο "Καπετάν Γιώτης", πόσο μάλλον μεταξύ τους, όσο αντίθετοι κι αν είναι.
3. Στον καιρό των μνημονίων συνειδητοποιήσαμε, πόσο λιγόστεψαν οι ΑΝΔΡΕΣ στην πολιτική, διότι σε αρκετές περιπτώσεις ήταν τόσο ρευστές και ευλύγιστες οι συμπεριφορές, οι μεταγραφές, οι αποσκιρτήσεις και οι παλινοστήσεις, από τους κομματικούς σχηματισμούς, όσο σε κανένα άλλο χώρο.
4. Συγχρόνως τώρα καταλάβαμε πιο πολύ ότι ο μόνος θεός που λατρεύεται πλέον τυφλά και εμπνέει καταλυτικό, παραλυτικό φόβο, στους βουλευτές, είναι το κόμμα και η κομματική πειθαρχία, δηλ. μια θέση στη λίστα και μια πιθανή εκ νέου εκλογή. Στους πολιτικούς αρχηγούς ο μόνος φόβος είναι η δυσμένεια των ξένων. Ο λαός δεν σημαίνει τίποτε και για τους δύο.
5. Στον καιρό των μνημονίων, τώρα τελευταία δηλαδή, μισήσαμε το πολιτικό και σάπιο κομματικό κατεστημένο, το εξαρτημένο από τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, το οποίο δεν διστάζει να εντείνει τις διαδικασίες καταστολής, να επιστρατεύσει δικαστικές αλχημείες και να παραβαίνει κατάφωρα το Σύνταγμα και τη λειτουργία του Κοινοβουλίου.
6. Στον καιρό των μνημονίων είδαμε πόσο καθοριστικό παράγοντα και ρόλο παίζουν οι ξένες δυνάμεις, οι πρεσβείες, οι τράπεζες, οι τοκογλύφοι, γενικά το κεφάλαιο. Κυρίως δε οι λέσχες, οι στοές, οι μειονότητες, τα "λόμπυς" και οι οργανώσεις.
7. Σ΄ αυτό των καιρό των μνημονίων, διαπιστώσαμε πόσο ηλίθια υπομονετικός λαός είμαστε, μερικοί το λένε αρετή αυτό, ενώ πιθανότατα οφείλεται στην εγγενή και επίκτητη επιπολαιότητά μας, η οποία δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμη το κακό που έγινε στη χώρα και με την κατάλυση της εθνικής μας κυριαρχίας.
8. Στον καιρό των μνημονίων είδαμε πράξεις μεγάλης καλοσύνης, αλτρουϊσμού, φάνηκε το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας, βγήκαν στην επιφάνεια κρυμμένες αρετές του λαού μας. Από την άλλη μεριά εμφανίσθηκαν και κατάπτυστες συμπεριφορές χρηματισμού και διαφθοράς με κορυφαία το άθικτο των βουλευτικών αποζημιώσεων.
9. Χιλιάδες άνθρωποι αυτοκτόνησαν αυτό τον καιρό, για να καταδειχθεί ότι πολλοί συνάνθρωποί μας είναι ευαίσθητοι ή και απελπισμένοι, βρίσκονται σε φοβερό αδιέξοδο και φτάνουν στα όριά τους. Δυστυχώς το ανάλγητο κράτος δεν βλέπει τους ανθρώπους ως πρόσωπα, αλλά μόνο σαν οικονομικές μονάδες και αριθμούς.
10. Τέλος, αυτό τον καιρό των μνημονίων, φάνηκε σε όλο το ειδεχθές "μεγαλείο" της η κοινωνική αδικία, με τη αναλλοίωτη μισθοδοσία των επώνυμων και πρωτοκλασάτων στελεχών του συστήματος, με την κάλυψη των μεγάλων χρεοφειλετών, με το θάψιμο σκανδάλων και τον συμψηφισμό ευθυνών, με την αμνήστευση των υπερχρεωμένων κομμάτων και δημοσιογραφικών οργανισμών, την ίδια ακριβώς στιγμή που διαρκώς συρρικνώνεται ο μισθός και η σύνταξη των υπολοίπων κοινωνικών στρωμάτων.
Χωρίς όμως δικαιοσύνη πατριωτισμός δεν υπάρχει.
