Ήταν οι τελευταίες ημέρες του Αυγούστου του 1922. Ο Νουρεντίν Πασάς, επικεφαλής Τούρκων τακτικών και ατάκτων εισήλθε στη Σμύρνη μετά την αποχώρηση του Ελληνικού Στρατού. Ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος μπορούσε να φυγαδευθεί, αλλά έμεινε εκεί, κοντά στο ποίμνιο του. Ο Νουρεντίν τον παρέδωσε στον μαινόμενο όχλο. Τον κατακρεούργησαν και ποτέ δεν μάθαμε που βρίσκονται τα λείψανά του. Την ίδια ώρα ο μυστηριώδης Πολιτικός Διοικητής Αριστείδης Στεργιάδης, φανατικός αντίπαλος του Μητροπολίτου, διέφευγε επάνω σε αγγλικό πλοίο. Ο Ορθόδοξος Ποιμενάρχης τίμησε το ράσο του. Μαρτύρησε στην Ιωνία μαζί με πολλούς Επισκόπους και εκατοντάδες απλούς κληρικούς και μοναχούς. Τα ματωμένα ράσα έδωσαν και πάλι το «παρών».
Στις ημέρες μας τον Χρυσόστομο και τους συν αυτώ αναιρεθέντες μάρτυρες του Μικρασιατικού Ελληνισμού επιχειρούν να ξανασκοτώσουν όχι οι Τούρκοι, αλλά κάποιοι Έλληνες, αναθεωρητές της Ιστορίας, δήθεν προοδευτικοί και κατά βάθος ανιστόρητοι. Αρνούνται την ένταξη της Γενοκτονίας του Ελληνισμού στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Να μην προστατεύεται η μνήμη των Μικρασιατών και Ποντίων, οι οποίοι σφαγιάσθηκαν από τους Νεοτούρκους του Κεμάλ Ατατούρκ. Και όχι μόνο αυτό, αλλά φθάνουν και στο σημείο να αρνηθούν το έγκλημα και να αθωώνουν τον Κεμάλ.
Ακούσαμε μεταξύ άλλων από τους νεροκουβαλητές του νεο-οθωμανισμού, ότι δεν πρέπει να μιλούμε για Γενοκτονία, διότι και ο Ελληνικός Στρατός όταν απελευθέρωσε τη Σμύρνη διέπραξε «εγκλήματα». Αξίζει αν απαντήσουμε, για να μην μένουν οι εντυπώσεις και παρασύρουν τους νεωτέρους ή τους ελλιπώς ενημερωμένους!
Πρώτον. Οι τυχόν απρέπειες ή βιαιότητες Ελλήνων στρατιωτών κατά αμάχων Τούρκων ήσαν μεμονωμένα επεισόδια και όχι άνωθεν εντολή. Αντιθέτως τα εγκλήματα των Τούρκων στρατιωτών ή ατάκτων (Τσετών) ήσαν οργανωμένα και άριστα σχεδιασμένα από την ηγεσία των Νεοτούρκων και από τον Κεμάλ. Σημειώνω μάλιστα ότι οι Έλληνες αξιωματικοί λάμβαναν μέτρα για την αποφυγή εκτρόπων. Μόλις αποβιβάσθηκε ο Στρατός μας στη Σμύρνη, το ελληνικό Στρατοδικείο καταδίκασε σε θάνατο για παραδειγματισμό δύο ευζώνους, οι οποίοι έβλαψαν αμάχους Τούρκους.
Δεύτερον. Ο Στρατός μας αποβιβάσθηκε στη Σμύρνη στις 2.5.1919, ενώ η τουρκική γενοκτονία εναντίον των Ελλήνων της Μικρασίας άρχισε από το 1914, δηλαδή πέντε χρόνια νωρίτερα, όπως καταγράφεται στη Μαύρη Βίβλο που εξέδωσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1919. Ας σεβασθούμε τη μνήμη των σφαγιασθέντων Ελλήνων !
Κ.Χ. 28.8.2014
