Η 28η Οκτωβρίου 1940 είναι το νεότερο θαύμα του Ελληνισμού!
Πόσο υπέροχος αλήθεια είναι ο λαός του Θεού!!! Ο λαός μας!
Πόσα θαύματα μπορεί να κάνει η πίστη και η προσευχή του λαού μας!!
Όχι, δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε αυτά που ο Θεός με την Παναγία και τους Αγίους έγραψε πάνω στην Πίνδο. Τα μνήματα των σκοτωμένων φωνάζουν και ζητούν δικαίωση.
Τι θαύμα ήταν όλο αυτό μέσα στα χιόνια, χωρίς εφοδιασμό και πολεμοφόδια, λιγότεροι αριθμητικά και οπλικά υποδεέστεροι!
Να δοξάσουμε τον Θεό και την Παναγία μας.
Ανθρωπίνως δεν υπήρχε η δυνατότητα – καμιά πιθανότητα -να νικήσουμε τους Ιταλούς. Είχαν οκτώ εκατομμύρια στρατό, επίλεκτες μονάδες, πλήθος πυρομαχικών, πολυπληθέστερα μέσα και σύγχρονα οπλικά συστήματα. Εμείς κυριολεκτικά πηγαίναμε «ξυπόλυτοι στ΄ αγκάθια».
Κι όμως αυτό το θαύμα το έχουμε κάνει τραύμα στην ψυχή του έθνους. Είμαστε έτοιμοι να εγείρουμε πόλεμο για κάτι ψιλολόγια που ήρθαν σα φίδια στον κόρφο μας τελευταία, έχουμε λόγο και άποψη για παγκόσμιες ημέρες και για τους όπου γης αντάρτες και επαναστάτες, πανηγυρίζουμε για εγκληματίες πολέμου και συγχαίρουμε σφαγείς της οικουμένης, κι όμως για το 1940 μασάμε τα λόγια μας.
Είμαστε, όπως λέγει ο λαός μας «ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο στάρι» !
Ας δούμε όμως το θαύμα…
Αλήθεια πως νικήσαμε και ξεμπερδέψαμε με δαύτους;
Η ανδρεία είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα του λαού μας, όταν μάλιστα συνδυάζεται με την αίσθηση και την απαίτηση του δικαίου και την φιλοπατρία. Στην εποχή δηλ. εκείνη ο λαός μας επέδειξε: ανδρεία, φιλοπατρία και υψίστη αίσθηση του καθήκοντος προς την πατρίδα.
Επίσης οι Έλληνες τότε διεκρίθησαν για το ακατάβλητο θάρρος, το πνεύμα της ενότητος και το ηρωϊκό φρόνημα της αυτοθυσίας. Έπεσαν μέσα στη φωτιά του πολέμου. Δε λογάριασαν τίποτε. Δε λυπήθηκαν τον εαυτό τους. Θυμήθηκαν την ιστορία τους και είπαν: «Νυν υπέρ πάντων ο αγών».
Υπήρξε και κάτι άλλο: ο λαός μας εκείνο τον δύσκολο καιρό ανέβηκε στα ύψη της Πίστεως και της προσευχής. Πίστεψε στην Παναγία μας και τo βαλε πείσμα να ξεπλύνει την ντροπή της Τήνου και της Έλλης. Από την πίστη δυναμώθηκε, φωτίστηκε, ενώθηκε, έγινε εφευρετικός και αεικίνητος και «έθραυσεν εχθρούς».
Όλοι τότε ξεπέρασαν τον εαυτό τους . Οι γυναίκες της Πίνδου που ανέβαζαν στα 2500 μέτρα πυρομαχικά και κατέβαζαν τραυματίες. Οι ξεπαγιασμένοι στρατιώτες που συνέχιζαν να πολεμούν ολόκληρα εικοσιτετράωρα. Πίσω στα μετόπισθεν ένα απέραντο στρατόπεδο της προσευχής και μετά από κάθε προέλαση των παιδιών μας ο φρενήρης ενθουσιασμός της νίκης.
Ευτυχήσαμε τότε να έχουμε και αξίους ηγέτες σε όλα τα επίπεδα της εξουσίας. Αρχιεπίσκοπο τον Χρύσανθο, το παλληκάρι του Πόντου. Τον Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά, τον αρχιστράτηγο Παπάγο, τον Δαβάκη, τον Κατσιμήτρο… Τότε ήταν που ακούστηκαν οι φοβερές ιαχές: ΑΕΡΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΕΠΑΝΩ ΤΟΥΣ.
Τι σημασία έχουν όλα αυτά για μας σήμερα; Τι πρέπει να κάνουμε;
Α] Να μαθητεύσουμε στο ιστορικό μας παρελθόν
Όλες οι μεγάλες στιγμές του έθνους μας είναι γεμάτες από ηρωϊσμό και αυτοθυσία. Δεν υπάρχει στιγμή χωρίς τιμή και δόξα. Είμαστε Έλληνες. Μάλλον ήμασταν Έλληνες. Τώρα γίναμε απλά φιλέλληνες. Όμως ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες, ο Μιλτιάδης στο Μαραθώνα, ο Θεμιστοκλής στη Σαλαμίνα, ο Παλαιολόγος στην Πόλη των Ονείρων μας, ο Παπαφλέσσας στο Μανιάκι, ο Διάκος στην Αλαμάνα, ο Παύλος Μελάς, οι αγωνιστές της Πίνδου και του Ρούπελ, τα Ελληνόπουλα της Κύπρου… συνεχίζουν από τον τάφο τους να διαμαρτύρονται για την κατάντια μας. Όλη η Ιστορία μας βροντοφωνάζει στα έγκατα της ψυχής μας και στα πέρατα του κόσμου το ΟΧΙ, το ΑΕΡΑ, το ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ, και διδάσκει τους λαούς πως οι Ήρωες πολεμάνε σαν τους Έλληνες. Ζητάνε οι πεθαμένοι από τους ζωντανούς, από τους Έλληνες, να ανεβούν στο πάνθεο των προγόνων τους και όχι να σέρνονται σαν τα σαλιγκάρια και τα σκουλήκια στις αυλές της Ευρώπης, την ελευθερία και ακεραιότητα της οποίας εμείς της εξασφαλίσαμε με το αίμα μας.
Β] Να μη επιτρέψουμε στην αχαριστία και τη λήθη και την αμαρτία να κάνουν παρέλαση στις πόλεις μας
Καθημερινά πρέπει να αγρυπνούμε γιατί οι εξωτερικοί εχθροί μας και η εντός των τειχών Πέμπτη προδοτική φάλαγγα ετοιμάζουν διάφορα σκοτεινά σχέδια σε βάρος της φυλής και της εθνικής μας αυτογνωσίας. Με κουλτουριάρικα λόγια και γλυκανάλατες θεωρίες για ανοχή και ανοιχτές κοινωνίες, γίναμε ένα ιδεολογικό ξέφραγο αμπέλι, όπου έρχεται ο καθένας και η καθεμιά και πετούν τα σκουπίδια τους στην Πατρίδα.
Όλοι οι λαοί έχουν τις Εθνικές τους επετείους , κάνουν παρελάσεις, αναρτούν τις σημαίες, μιλούν ιστορικοί και παλαίμαχοι, υψώνουν μνημεία, παρασημοφορούν τους επιζήσαντες ήρωές τους και διδάσκουν τα παιδιά τους τα πεπρωμένα της φυλής τους. Εμείς εδώ με μια τεράστια ιστορία θα εγκαταλείψουμε κάθε τι που θυμίζει Ελλάδα χάριν της παγκοσμιοποίησης και της πολυπολιτισμικότητας;
Πως είναι δυνατόν να επιτρέψουμε να μας απαγορεύσουν να υψώνουμε τη σημαία μας, να φοράμε ενδύματα με κάποιο εθνικό σύμβολο, να μιλάμε για την Πατρίδα, τη στιγμή που δεν υπάρχει καμιά αμερικανική ταινία χωρίς την αστερόεσσα. Τη στιγμή που ισλαμιστές αυτομαστιγώνονται τελετουργικά μέσα στις πόλεις μας, κυκλοφορούν με τις κελεμπίες τους και τις μαντήλες τους, τις σημαίες και τα λάβαρά τους! Γιατί πάντα εμείς θα περιοριζόμαστε αυτοκαταστροφικά;
Αντίσταση τώρα είναι να συμμετέχουμε πρόθυμα στην Εκκλησία μας που είναι η Κιβωτός του Έθνους μας. Να πηγαίνουμε εκεί όπου υπάρχουν ακόμη άνδρες Πνευματικοί ηγέτες, που δε γονάτισαν δουλικά στον Βάαλ της ξενομανίας, να παίρνουμε στο σπίτι μας τα ορθόδοξα περιοδικά και ενδιάμεσα της εβδομάδας να τα διαβάζουμε, γιατί μαζί με τα χρυσά λόγια του Θεού, αυτά τα κείμενα μιλάνε και για την Ιστορία μας.
Να διαδίδουμε παντού τον λόγο της αλήθειας. Να διαμαρτυρόμαστε για κάθε στραβό που ακούγεται. Και να μη φοβόμαστε να σηκώνουμε στον ελεύθερο εισέτι ελληνικό αέρα σημαίες και λάβαρα κρατώντας ψηλά το εθνικό φρόνημα. Και κυρίως να προσευχόμαστε. Μόνο ο Χριστός και η Παναγία σώζουν και θα σώσουν την Ελλάδα. Νυν και αεί!!!
