από το επίσημο περιοδικό της Εκκλησίας της Κύπρου «Απόστολος Βαρνάβας», τεύχος 5-6 Μάιος –Ιούνιος 2009
Μια χούφτα ονειροπόλοι, αϊθεροβάμονες, μωροκαλόγεροι, για τους καλοζωϊσμένους ανίκανοι να επιμετρήσουν συνέπειες, τυφλοί στο ισοζύγιο δυνάμεων με λιανοντούφεκα και γιαταγάνια αποφάσιζαν να ξεσηκωθούν ενάντια στην πανίσχυση και πάνοπλη Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Το μόνο ουσιαστικό τους όπλο ότι καθόριζαν την ελευθερία ως υπέρτερη της ζωής.
«Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή».
Πόσο εξωπραγματικοί προβάλλουν και σήμερα στους ρεαλιστές της μοιρολατρίας, στους σοφούς οπαδούς συμβιβασμών πού συγκρούονται με την εθνική επιβίωση του Ελληνισμού στα χώματα πού γέννησαν Ονήσιλλους και Ζήνωνες, Ρε Αλέξηδες και Αυξεντίου.
Όμως επαναλαμβάνω κατά κόρον. Αν η πολιτική των σοφών συμβιβασμών επικρατούσε τότε, ο Ελληνισμός σήμερα - αν επιβίωνε - θα ήταν μια φθίνουσα θρησκευτική μειονότητα σε μια νέο - Οθωμανική επικράτεια.
Αυτό πού με πληγώνει είναι ότι ριψάσπιδες εξαντλούνται σε υμνολόγια για τους ηρωισμούς και τα κατορθώματα των πρωταγωνιστών πού εδραίωσαν με αίμα το νέο Ελληνικό Κράτος και υπονομεύουν τα μηνύματα τους. Ριψάσπιδες αποκαλούν πατριδοκάπηλους όσους αρνούνται να διαγράψουν ιστορικά γεγονότα και εγκλήματα.
Ο δεξιοτέχνης των συμβιβασμών ο Ελευθέριος Βενιζέλος καθόριζε ότι συμβιβαστικές λύσεις υπογράφεις για να διασφαλίσεις το κρατούμενο και να αποφύγεις το χειρότερο, όχι για να εδραιώσεις συρρίκνωση και να μονιμοποιήσεις τους εθνικούς κινδύνους.
Κι ο Κολοκοτρώνης με προφητική σοφία διακήρυττε: «Τίποτα δεν φοβήθηκα ούτε εις τας αρχάς ούτε εις τον καιρόν του Δράμαλη οπού ήρθε με 30.000 στράτευμα, εκλεκτό, ούτε ποτέ, μόνο εις το προσκύνημα εφοβήθηκα». Οι προσκυνημένοι πιο επικίνδυνοι από τους απόντες και οι πλαστογράφοι πιο επικίνδυνοι από τους προσκυνημένους.
Η Κύπρος παρούσα στην εθνεγερσία του 1821. Με τον Λευκωσιάτη Καρατζά δίπλα στο Φεραίο και τον Κυπραίο του Μακρυγιάννη πού κολύμπησε ως το Τουρκοκρατούμενο κάστρο. Τον πήραν χαμπέρι τα Τουρκιά και τον κυνήγησαν όλη νύχτα. Και πήγε στη φρεγάδα και μπαίνοντας μέσα έπεσε πεθαμένος. Τον κρέμασαν και βγήκε το νερό. Και τούβαλαν σπίρτο κι αναστήθη. Είπε στοματικώς την κατάσταση του κάστρου και τις προβάσεις του Μπραΐμη. Αργότερα έπεσε στον αγώνα.
Κι ας προσπαθούν οι νεόσοφοι ιστορικοί να μηδενίσουν την Ελληνοκυπριακή προσφορά και να εξευτελίσουν τη θυσία του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού πού μένει στις ψυχές του λάου με τον ποιητικό επιτύμβιο του Βασίλη Μιχαηλίδη: «Παρά το γαίμαν των πολλών, κάλλιον του επισκόπου».
Ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός ήταν φιλικός και με κοινή συμφωνία με τη Φιλική Εταιρεία ο ρόλος του παράμεινε μυστικός.
(Τα απομακρυσμένα και τα ευκόλως επιτηρούμενα νησιά η Κρήτη και η Κύπρος παραμένουν εκτός Ελληνικής επικράτειας.
Η Κρήτη με τον Βενιζέλο ενσωματώνεται ένα σχεδόν αιώνα αργότερα). Το Κυπριακό εμπλέκεται στη δίνη των μεταπολεμικών εξελίξεων με τη Βρετανία να εδραιώνει μεταποικιοκρατική πολιτικο-στρατιωτική παρουσία και να εμπλέκει την Τουρκία για διασφάλιση της ανωμαλίας και των φυλετικών διαιρετικών στοιχείων.
Όμως η παράδοση του 1821 γιγαντώνεται στην ψυχή του λάου.
Με την απόφαση της Μ. Βρετανίας να αποκλείσει ειρηνικές δημοκρατικές εξελίξεις η ανάφλεξη αναπόφευκτη. Είναι τραγική αφέλεια να προβάλλεται η άποψη ότι με μερικές ειρηνικές κινητοποιήσεις η Μ. Βρετανία Θα παραχωρούσε ελευθερία στην Κύπρο. Η ΕΟΚΑ ταρακούνησε την πανίσχυση Βρετανική Αυτοκρατορία και ξαναζωντάνεψε τό'21.
Σήμερα επί τέλους όλοι τιμούμε τους πρωταγωνιστές του έπους της ΕΟΚΑ, ενός έπους πού ενσωμάτωσε τους πόθους, τις προσδοκίες και τις αρετές του λαού μας.
Όμως να μου επιτραπεί να επαναλάβω. Αν σε ώρες κατοχής υποβαθμίσουμε το εθνικό αίσθημα και υποτονίσουμε το αίσθημα εθνικής ταυτότητας, πώς δικαιούμαστε να περηφανευόμαστε ως λαός για τα ηρωικά μας παιδιά;
Επαναλαμβάνω. Πάνω σε ποια βάση αρθρώθηκε το μολών λαβε του Αυξεντίου αν όχι στη διαχρονική παράδοση από τις Θερμοπύλες και την Αλαμάνα;
Και πάνω σε ποια βάση τιμούμε τον Μάτση πού θυσιαζόταν με ένα άλλο μολών λαβε και εξέφραζε την λύπη του για το άγουρο Αγγλόπαιδο πού σκοτώθηκε χωρίς να ξέρει γιατί;
Χωρίς ιστορία δεν υπάρχει συνέχεια.
Με παραμορφωμένη ιστορία θα υπάρξει τερατόμορφη συνέχεια.
Δεν μισούμε κανένα λαό. Ούτε τον Τουρκικό.
Απορρίπτουμε την κατοχή και τους εισβολείς.
Θεωρούμε τους Τ/Κ ως θύματα του Τουρκικού επεκτατισμού πού κηδεμονεύονται ασφυκτικά από δοτές ηγεσίες από την Τουρκία.
Δεν θα διαγράψουμε τα εγκλήματα της Τουρκίας στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης επαναπροσέγγισης.
Η επαναπροσέγγιση -άκρως επιθυμητή- θα επιτευχθεί στη βάση της αλήθειας και στη βάση της διαπαιδαγώγησης όλων των Κυπρίων ότι η λύτρωση θα επιτευχθεί με τερματισμό της κατοχής και ξένων κηδεμονιών.
Κι ας μη συγχύζουν την απαραίτητη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση με την κακόγουστη προσπάθεια επαναγραφής της ιστορίας με αλλότρια ελατήρια.
Η φιλοσοφία μας είναι ανεξίθρησκη. Δεν θα διαγράψουμε όμως πατρίδες και δικαιώματα. Η αλυσοδεμένη Κερύνεια μας καρτερά και κανένας δεν δικαιούται να την διαγράψει. Όχι. Δεν μας τους έφερε, η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας.
Ξάγρυπνοι οι Εφιάλτες.
Στο λήθαργο οι Ολύμπιοι Θεοί.
Τριήρεις αλυσοδεμένες στις απόμακρες τις βορεινές ακτές.
Και αυλοκόλακες, θεραπαινίδες και αργυρώνητοι
διαλαλούντες του Κίμωνα τον θάνατο στο Κίτι.
Μπήκε στην πόλη ο εχθρός.
Και τα άρματα κλειδώθηκαν στις αποθήκες.
Κι ένας λαός πολέμαγε με νύχια, δόντια και γροθιές.
Κι ύστερα φυτρώσανε συρματοπλέγματα
και ερημώθηκε η Μεσαριά, του Μόρφου, η Κερύνεια
κι αλυσοδέθηκε στον Πενταδάκτυλο ο αετός.
Να μη σ' ακούω να βογγάς
με δάκρυα δεν διώχνεται ο οχτρός.
Θα σου δανείσει ο Ήφαιστος
του Αχιλλέα την πανάρχαια πανοπλία.
Ο αιωνόβιος τραγουδιστής
θα σου χαρίσει του Λεωνίδα την αθάνατη κραυγή.
Στο μυστικό τον όρμο στο Δαυλό
αράζουνε τριήρεις.
Ο Άης Μαμάς καβαλάρης καρτερά.
Και κλείσε τ' αυτιά
πού πολεμόχαρο σ' ορίζουνε.
Εμείς δεν εκστρατεύουμε
για την Τροία ή τον Εύξεινο.
Εμείς βάλαμε ρότα ειρηνική
για την Κερύνεια.
Κι εκεί θ' αράξουμε
μ' αγάπη για όλους.
Ακόμα και γι' αυτούς
πού δεν τήνε αξίζουν.
Στην άλλη άκρη
μας καρτερά καρτερικά ο Κανάρης.
Θα ψάλουμε τρισάγιο
στου Μούσκου τον ερημωμένο τάφο.
Κι εμείς με την Ελληνική αρετή
θα συνοδέψουμε και τον Ομέρη στο δικό του το τζαμί.
Όχι. Δεν μας τους έφερε
η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας.
Άπλα τους έχει ετοιμάσει
τον δικό τους μισεμό.
Σεβόμαστε την εθνική ταυτότητα όλων. Απαιτούμε σεβασμό και στη δική μας. Θέλω να εδραιώσω την πεποίθηση μέσα στον λαό ότι η ανιστόρητη επίρριψη ευθυνών σε κείνους πού με αίμα υπεράσπισαν την κρατική οντότητα και νομιμότητα ισοδυναμεί με επικίνδυνο πολιτικό μαζοχισμό και διευκολύνει τους Τουρκικούς επεκτατικούς σχεδιασμούς.
Κι ας μη εξισώνουμε τις μεμονωμένες καταδικαστέες ανεύθυνες από ανεύθυνους εγκληματικές πράξεις με την οργανωμένη τρομοκρατική, γενοκτονική πολιτική της Τουρκίας.
Τί άραγε θα απαντούσαν οι ξεκληρισμένες οικογένειες πού με τιμές ενταφιάζουμε τώρα τα οστά των θυμάτων της γενοκτονικής πολιτικής της Τουρκίας;
Οι απελευθερωτές του Πενταδάκτυλου το 1964 άνθρωποι του λαού, εθελοντές από όλες τις ιδεολογικές παρατάξεις υπήρξαν οι ηρωικοί προασπιστές της νονιμότητας και της πατρίδας. Η επίσκεψη του Προέδρου Μακαρίου και οι επαινετικοί του λόγοι μαρτυρούν του λόγου το αληθές. Και κανένας αξιωματούχος δεν μπορεί να αλλοιώσει τα ιστορικά γεγονότα.
(Σίγουρα η κάθε λύση περιλαμβάνει την προστασία των δικαιωμάτων των Τ/Κ. Όχι όμως την άμεση ή έμμεση εξυπηρέτηση των Τουρκικών σχεδίων).
Προειδοποιούμε. Θα αγωνισθούμε με συναγωνιστή κάθε Ε/Κ (και Τ/Κ πού σταθμίζει σωστά τα συμφέροντα του) ενάντια στη λύση δυο κρατών πού συνεταιρίζονται σε ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Σε εκ περιτροπής προεδρία και νομιμοποίηση του εγκλήματος του εποικισμού, σ' ένα συνομοσπονδιακό μεταποικιοκρατικό, πολυκηδεμονευόμενο μόρφωμα πού εγκυμονούσε.
Και σε τέτοιες ώρες ο λαός σπάζει τα ιδεολογικά σύνορα και πλαίσια και συστρατεύεται σ' ένα μέτωπο για τη σωτηρία της πατρίδας.
Όταν τα λέμε αυτά, μας υβρίζουν ως αιθεροβάμονες, υπερήλικες, ρομαντικούς.
(Στο σχέδιο Ανάν οι ξένοι, όταν πίστευαν, ότι είχαν ήδη διασφαλίσει την έγκριση, με ονόμασαν Δον Κιχώτη.
Η απάντηση ήταν, ότι, όταν υπάρχουν ανεμόμυλοι σαν κι εσάς, χρειάζονται Δον Κιχώτες.
Όμως αυτός πού γκρέμισε τους επικίνδυνους ανεμόμυλους δεν ήταν άτομα, αλλά ένας ολόκληρος λαός, εμπνευσμένος από τις παραδόσεις τις όποιες κανένας φωτοσβέστης δεν μπορεί να διαγράψει. Και τώρα) σ' αυτούς πού με κοσμούν με κατ' αυτούς υποτιμητικά επίθετα απαντώ: «Αν ρομαντισμός είναι ν' αγαπάς την πατρίδα σου μέχρι θανάτου, δηλώνω αδιόρθωτος ρομαντικός. Κι αν για κάποιους αποτελεί μειονέκτημα η αναδρομή στους αγώνες 1950, 1960 και 1970 δηλώνω περήφανος για τη συμμετοχή μου. Και κάθε δημόσιο πρόσωπο ας καταθέσει το δικό του ιστορικό σ' αυτή την περίοδο.
Οι δεσμεύσεις είναι σαφείς. Και απαιτούμε επάνοδο και προσήλωση στις προεκλογικές δεσμεύσεις για λύση πού να διασφαλίζει την ενότητα του κράτους, του χώρου, της οικονομίας, των θεσμών, τις βασικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα και θα τερματίζει κηδεμονίες και ξένη στρατιωτική παρουσία.
Θ' αγωνισθούμε. Και ξέρετε καμιά θυσία δεν πάει χαμένη.
Ο Σολωμός με το τσιγάρο στο στόμα κυνηγάει από τον τάφο του όχι στη νεκρή ζώνη αλλά τη ζώνη των ζωντανών νεκρών εισβολείς και δολοφόνους και προβάλλει ζωντανός μπροστά στους εκτελεστές.
Εμείς δεν θα καταχωνιάσουμε τα εθνικά όνειρα στις ουμπλιέτ της Κερύνειας.
Στο λέω
Αν αντικρίζεις την κατοχική σημαία
στον Πενταδάκτυλο
και δεν σε πνίγει η οργή.
Αν προσκυνάς τα φυλακισμένα μνήματα
και γυρνάς στο σπιτικό με ήρεμη συνείδηση.
Αν προσπερνάς τον Μαχαίρα του Αυξεντίου
ως ένα απλό αξιοθέατο.
Αν νυχτοβραδιάζεις στο αλυσοδεμένο
λιμανάκι της Κερύνειας
παρέα με τον δεσμοφύλακα του κάστρου
πού φιλοξενεί
το αίμα μαρτύρων αιώνων
με την κατοχική σημαία
θεματοφύλακα της πλαστογραφίας.
Αν έχεις διαγράψει τα αχνάρια του Κανάρη
από την πονεμένη ακτή της Λαπήθου.
Αν έχεις ξεγράψει το πατρικό σου για μερικά αργύρια.
Τότε όσο κι αν αγαπώ όλους τους ανθρώπους,
όσο κι αν συγχωρώ, σφάλματα και δειλίες,
όσο κι αν αντικρίζω το βορρά αδιόρθωτος.
Τότε ταπεινά σου λέω
δεν σε θέλω στην παρέα μου.
Εγώ θέλω τον Τούρκο λεύτερο
σε λεύτερη Τουρκία.
Και λεύτερο τον γερο-Μίχαλο
σε λεύτερη πατρίδα.
Επιχειρείται διαστροφή της ουσίας του Κυπριακού πού είναι θέμα εισβολής - κατοχής με αντίπαλη πλευρά την Τουρκία.
Και να πάψουν τα ανύπαρκτα διλήμματα. Ασφαλώς το Κυπριακό θα λυθεί στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων. Όχι όμως στην τράπεζα υπογραφής άνευ όρων παράδοσης.
Δεν χρειάζονται αιμάτινα ολοκαυτώματα σήμερα. Χρειάζεται όμως πολιτική παλικαριά κι αντίσταση στους εκβιασμούς και τις πιέσεις.
Θέλουμε λεύτερη πατρίδα για όλους.
Η 25η Μαρτίου αποτελεί όχι ανάμνηση, αλλά υπόμνηση καθηκόντων.
(Επαναλαμβάνω βρισκόμαστε σ΄ ένα σταυροδρόμι Πλανητάρχες, περιφερειάρχες, δορυφόροι, πραιτωριανοί επιδιώκουν λύση Αλεξανδρετοποίησης και Πόντιοι Πιλάτοι συναινούν νίπτοντες τας χείρας. Και Άννες και Καϊάφες ποτέ δεν λείπουν όχι μόνο στο θείο δράμα αλλά σε κάθε δράμα).
Όμως για κάθε imperium υπάρχει αρχή και τέλος.
Και για τους αγωνιζόμενους υπάρχει πάντα ανάσταση.
Διαγραφή δικαιωμάτων για μια ομάδα αποτελεί προστάδιο διαγραφής των δικαιωμάτων όλων.
Αν διαγράψουμε την Κερύνεια, διανοίγεται η δυνατότητα για Ιμβροποίηση και Αλεξανδρετοποίηση.
Σ΄ αυτό τον αγώνα είμαστε ως λαός μια άρρηκτη μονάδα.
Η Ρωμιοσύνη εννά χαθεί
όντας η πίστη λείψει.
Και η πίστη δεν θα μας λείψει ποτέ.
Θ' αγωνιζόμαστε, ωσότου λεύτεροι λειτουργηθούμε στη λεύτερη Μητρόπολη της Κερύνειας.
Όσοι πιστοί. Και πιστεύω όλοι πιστοί.
