Τα γεγονότα στην Τουρκία εξελίσσονται με ραγδαίο ρυθμό. Η αεροπορία της χώρας συνεχίζει να βομβαρδίζει θέσεις του «Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν» (ΡΚΚ) στο Ιράκ. Ενάντια στον ηγέτη του φιλο-κουρδικού «Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών» (HDP) Σελαχαττίν Ντεμιρτάς η Εισαγγελία απήγγειλε κατηγορία για υποδαύλιση «εθνοτικού μίσους». Οι ενέργειες των τουρκικών αρχών σε σχέση με τους Κούρδους της περιοχής γεννούν ποικίλες αντιδράσεις σε όλον τον κόσμο. Οι χώρες της Ε.Ε. κάλεσαν την Άγκυρα να μη διακόψει τον ειρηνικό διάλογο με το ΡΚΚ, καθώς το μονοπάτι του πολέμου σε συνθήκες ταυτόχρονου πολέμου με το «Ισλαμικό Κράτος»(ΙΚ) μπορεί να βυθίσει όχι μόνον την ίδια τη Τουρκία, αλλά και όλη την ευρύτερη περιοχή σε κατάσταση αστάθειας και χάους.
Για την δική του οπτική του προβλήματος μίλησε στο REGNUM ο εκπρόσωπος του Εθνικού Κογκρέσου του Κουρδιστάν στη Ρωσία Σελαχαττίν Σόρο.
REGNUM: Σε σχέση με τη διαμορφούμενη κατάσταση στη Τουρκία πως εκτιμάτε τις «νέες» σχέσεις μεταξύ της Άγκυρας και των Κούρδων της Τουρκίας;
Η Τουρκία δρομολόγησε μια εξαιρετικά επικίνδυνη διαδικασία. Η χώρα επέστρεψε στην πολιτική της δεκαετίας του 1990, στην πολιτική της καταστροφής και της μη αναγνώρισης. Είναι μια πολύ επικίνδυνη θέση για τη Τουρκία. Το κόμμα του Ερντογάν –«Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης» (ΑΚP) ευρισκόμενο ήδη 13 χρόνια στην εξουσία, επεδίωξε με τη μάσκα του Ισλάμ να εξαπατήσει τον κουρδικό λαό, ακριβώς όπως έκαναν και οι κεμαλιστές στο καιρό τους επί 80 χρόνια. Ωστόσο η διορατική πολιτική του [ηγέτη του «Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν»] Αμπντουλά Οτσαλάν έβγαλε τη μάσκα του ΑΚΡ. Ο στόχοςτων ισλαμιστών ήταν να καταστήσουν παθητικούς τους Κούρδους και να μην επιτρέψουν την υπέρβαση του εκλογικού ορίου του 10%, με τη μετάβαση δε σε μια προεδρική μορφή διακυβέρνησης και τη δημιουργία ενός νέου συστήματος, να κρατήσουν για ακόμη 100 χρόνια υπό έλεγχο την κουρδική κοινωνία, επαναλαμβάνοντας την ιστορία των συμφωνιών της Λωζάννης του 1923, οι οποίες στέρησαν από τους Κούρδους κάθε δικαίωμα.
Έπειτα από μακρά περίοδο παραμονής του ΑΚΡ στην εξουσία, φάνηκε κάποια αχτίδα φωτός για την επίλυση αυτού του προβλήματος. Ιδιαίτερα έπειτα από την υιοθέτηση από το τουρκικό κοινοβούλιο του λεγόμενου «πακέτου δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων», που φάνηκε να έδινε κάποια δυνατότητα στους Κούρδους να επιλύσουν τα προβλήματά τους με δημοκρατικό τρόπο. Προς αυτό το σενάριο έκλινε και ο Οτσαλάν, ο οποίος επεξεργάστηκε έναν «οδικό χάρτη».
Τα γεγονότα, όμως, εξελίχθησαν σύμφωνα με το πιο απρόβλεπτο σενάριο, ιδιαίτερα έπειτα από τις κοινοβουλευτικές εκλογές στη Τουρκία στις 7 Ιουνίου 2015. Η πολιτική του Ερντογάν στο τουρκικό Κουρδιστάν απέτυχε και το Ισλαμικό Κράτος ηττήθηκε από τους Κούρδους στη Ροτζάβα.
Τα γεγονότα στη Ροτζάβα εξελίχθηκαν αντίθετα από τα σχέδια του Ερντογάν.
Αρχικά το ΑΚΡ δεν ήθελε οι Κούρδοι της Συρίας να αποκτήσουν κάποια οντότητα, το αποτέλεσμα ήταν οι Κούρδοι ανακήρυξαν το αυτοδιοίκητό τους.
Έπειτα το ΑΚΡ δεν ήθελε να δημιουργηθούν κουρδικές αυτόνομες οντότητες –καντόνια –εντούτοις αυτά δημιουργήθηκαν.
Αργότερα, δεν ήθελε αυτά τα καντόνια να ενωθούν, το αποτέλεσμα ήταν δύο καντόνια να συγχωνευθούν σε μια οντότητα.
Η Άγκυρα ανησύχησε πως έπειτα από τη ντε φάκτο δημιουργία του Συριακού Κουρδιστάν ότι θα έλθει αντιμέτωπη με το πρόβλημα της νομιμοποίησης αυτού του στάτους, το οποίο θα μπορούσε να εξετασθεί στο πλαίσιο μια διεθνούς συνδιάσκεψης για τη διευθέτηση της συριακής κρίσης.
Σε αυτή την αντιπαράθεση οι Κούρδοι δέχθηκαν την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας εξαιτίας του αγώνα τους ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος. Αντιθέτως, η Άγκυρα λόγω της υποστήριξής της στο Ισλαμικό Κράτος περιόρισε τις δυνατότητές της να λάβει ενεργό συμμετοχή στο νέο παιχνίδι, το οποίο άρχισε στη Μέση Ανατολή.
Ας αναφέρουμε τους βασικούς περιφερειακούς παίχτες:
Στη Μέση Ανατολή δρούσαν και δρουν τρεις λεγόμενες «ισλαμικές γραμμές»:
1. «Αδελφοί-Μουσουλμάνοι», που στηρίζονται από το Κατάρ και την Αίγυπτο (έπειτα από το στρατιωτικό πραξικόπημα του 2013, η κατάσταση άλλαξε και η Αίγυπτος βγήκε από αυτό το παιχνίδι)
2. Το «μετριοπαθές Ισλάμ» που υποστηρίζεται από το ΑΚΡ στη Τουρκία, το οποίο μπορεί να ειδωθεί και ως ανεξάρτητο γεωπολιτικό σχέδιο
3. Ο «Σαλαφισμός-βαχαμπισμός», όπου ηγείται η Σαουδική Αραβία.
Από αυτά τα τρία σχέδια αυτή τη στιγμή σε ισχύ είναι μόνον το τρίτο, καθώς τα δύο προηγούμενα ηττήθηκαν, όπως και οι προσπάθειες να «τυλίξουν» ή να σύρουν το κουρδικό πρόβλημα εντός αυτών των σχεδίων.
REGNUM: Παρ’ όλα αυτά μας φαίνεται περίεργο πως η Τουρκία εντασσόμενη στη διεθνή συνασπισμό στη μάχη ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος, στη Συρία φαίνεται να χτυπά τους ακραίους ισλαμιστές και στο Ιράκ τους Κούρδους. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Η πολιτική του Ερντογάν τρεις φορές κατέληξε σε κραχ:
· Το σχέδιο «Τουρκία-2023», που θα είχε ως αποτέλεσμα τη Τουρκία να γίνεται προεδρική δημοκρατία με επικεφαλής τον Ερντογάν και τους Κούρδους να έχουν και πάλι τη τύχη που τους επιφύλασσε η Λωζάνη
· Το σχέδιο της ένωσης των Κούρδων υπό την εποπτεία του Μασούντ Μπαρζανί, ελεγχόμενο από τον Ερντογάν και το ΑΚΡ
· Το σχέδιο της κυριαρχίας στη Συρία με τη βοήθεια των ελεγχόμενων ριζοσπαστικών ισλαμιστικών οργανώσεων, συμπεριλαμβανομένου του «Ισλαμικού Κράτους».
Το πρώτο σχέδιο απέτυχε έπειτα από τις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουνίου 2015, καθώς το φιλο-κουρδικό «Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών» ξεπέρασε το εκλογικό φράγμα του 10%, μη επιτρέποντας στο κόμμα του Ερντογάν να σχηματίσει κυβέρνηση πλειοψηφίας και να ολοκληρώσει τη μεταρρύθμισή του για μετάβασης της Τουρκίας σε προεδρική δημοκρατία και τη συγκέντρωση όλης της εξουσίας στα χέρια του νέου προέδρου, του Ερντογάν.
Το δεύτερο σχέδιο απέτυχε εξαιτίας των προσπαθειών του ΡΚΚ, που συνέπραξε με την «Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν» (Ιράκ) και με τις κουρδικές πολιτικές οργανώσεις του Ιρακινού Κουρδιστάν, επιτυγχάνοντας ενιαίο μέτωπο στο πόλεμο ενάντια στο «Ισλαμικό Κράτος».
Το τρίτο σχέδιο απέτυχε, πρώτα, από την επιτυχή αντιπαράθεση με το «Ισλαμικό Κράτος» από τη πλευρά των μονάδων της «Λαϊκής Αυτοάμυνας» του Δυτικού Κουρδιστάν και δεύτερον από τη διεξαγωγή της επιτυχούς πολιτικής του «Κόμματος Δημοκρατικής Ένωσης» για τη συνένωση των προοδευτικών δυνάμεων του Συριακού Κουρδιστάν.
Έπειτα από αυτό, όταν στάθηκε φανερό, ότι το «Ισλαμικό Κράτος», αρχίζει να ηττάται σε διάφορα μέτωπα, και ιδιαίτερα στον πόλεμο εναντίον των Κούρδων, ο Ερντογάν αποφάσισε να ξεκινήσει πόλεμο εναντίον του «Ισλαμικού Κράτους», ώστε να καλύψει τον κύριο στόχο –να κτυπήσει τις θέσεις του ΡΚΚ στο Ιράκ, και να εξαπολύσει διώξεις εναντίον του «Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών» στην ίδια τη Τουρκία.
REGNUM: Ποιες είναι οι προβλέψεις σας; Τι θα κάνει στο εξής το ΡΚΚ;
Όπως γνωρίζετε, κάποιοι ηγέτες ευρωπαϊκών χωρών κάλεσαν την Άγκυρα να μη διακόψει τον ειρηνικό διάλογο με το ΡΚΚ και να βρει δημοκρατικά μέσα επίλυσης του κουρδικού προβλήματος. Οι βομβαρδισμοί του Ερντογάν ενάντια στους Κούρδους ήλθαν τη στιγμή που το ΡΚΚ ήταν έτοιμο για πλατύ, ανοιχτό πολιτικό διάλογο με την Άγκυρα. Τώρα αυτή η δυνατότητα περιορίζεται. Οι επιθέσεις στους Κούρδους αποδεικνύουν ότι στη Τουρκία δεν έχουν πρόθεση να εξοντώσουν το «Ισλαμικό Κράτος», και τώρα για την Άγκυρα είναι δύσκολο να εξηγήσει στη διεθνή κοινότητα γιατί κτυπά τη δύναμη αυτή, η οποία με επιτυχία αντιπαρατίθεται στο «Ισλαμικό Κράτος».
Από τη πλευρά του, το ΡΚΚ έπειτα από τους βομβάρδισμούς των θέσεών του από τη τουρκική αεροπορία, δήλωσε ότι για την παραβίαση του μορατόριουμ της κατάπαυσης των εχθροπραξιών, κατέστησε άνευ νοήματος την ειρηνευτική διαδικασία. Οι Κούρδοι δεν ξεκινούν σήμερα να πολεμούν για τα δίκαιά τους και είναι έτοιμοι να τα υπερασπιστούν και στο μέλλον, αλλά το ΡΚΚ πάντα προτιμά την ειρηνική επίλυση του κουρδικού προβλήματος επί της οδού της συνέχισης των συνομιλιών.
Συνέντευξη του εκπροσώπου του «Εθνικού Κογκρέσου του Κουρδιστάν» στη Ρωσία, Σελαχαττίν Σόρο,
στο ρωσικό Πρακτορείο Ειδήσεων REGNUM.
