Ἀναρωτῶνται πολλοί, τί θά συνέβαινε, ἄν στήν Βουλή, γέμιζαν μόνο τά ἕδρανα βουλευτῶν ὡς πρός τά ὁποῖα ἐξεφράσθη πράγματι τό ἐκλογικό σῶμα, καί  ἔμεναν κενά τά ἕδρανα που ἀντιστοιχοῦν στίς λευκές ψήφους, στήν ἀποχή, στίς ψήφους πρός τά κόμματα πούἔλαβαν κάτω ἀπό 3% καί στά λοιπά ἀχρησιμοποίητα ὑπόλοιπα ψήφων.   

Τό θέμα δέν εἶναι μόνο ὑποθετικό. Συμβάλλει ἡ μελέτη του στήν κρίση περί τοῦ πρακτέου νομικῶς,  ἐν ὄψει τῶν εἰδικώτερων στρεβλώσεων πού παρατηροῦνται στήν λειτουργία τοῦ κοινοβουλευτικοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος, καί πού ὅταν ξεπερνοῦν ἕνα ὁρισμένο σημεῖο χρειάζεται νομική διόρθωση τῆς ὅλης στρεβλώσεως, οὕτως  ὥστε νά μήν προκύψουν μόνιμες δεσμεύσεις κυριαρχικῶν δικαιωμάτων καί καταστάσεις ἀνεπανόρθωτης βλάβης στό ἐθνικό καί κοινωνικό συμφέρον.  Λοιπόν, ἔχουμε καί λέμε:

Α)  Μόνο ἡ ἀποχή ἀνήλθε στό 100-56,7= 43,3%.

Β)  Ἄν προσθέσουμε σε αὐτήν τήν ἀποχή,  τά λευκά ψηφοδέλτια (τό ἤμισυ τῶν λευκῶν καί ἄκυρων  [ που συναθροίζονται, ὅλως παραπλανητικῶς, στά ἐπίσημα ἀποτελέσματα - βλ.  http://ekloges.ypes.gr/current/v/public/#{%22cls%22:%22main%22,%22params%22:{}}%20%20],  ήτοι 2,42%:2= 1,21%,

ἔχουμε ἄθροισμα ἀποχῆς καί λευκῶν ψήφων 44,51%.

Γ)  Σε αὐτούς τούς ἐκλογεῖς πού δέν ἐκπροσωποῦνται, ὅμως, πρέπει νά προσθέσουμε ὡς μή ἐκπροσωπουμένως πράγματι, και τούς ἐκλογεῖς πού ψήφισαν κόμματα πού δέν ὑπερέβησαν τό 3% τῶν ψήφων ἐπί τοῦ συνόλου τῶν ψηφισάντων (ήτοι ἐπί τοῦ 56,7% τοῦ ὅλου ἐκλογικοῦ σώματος) καί πού ἀνέρχονται σύμφωνα μέ τά ἐπίσημα ἀποτελέσματα, σέ  6,94%   (ἐπί τοῦ 56,7% τοῦ έκλογικοῦ σώματος πού ἐψήφισε). Αὐτό τό 6,94% ἀναγόμενο στό 100% τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος, ἀντιστοιχεῖ σέ  3,93 % αὐτοῦ.

Συνεπῶς, ἀφίνοντας κατά μέρος τά λοιπά ἀχρησιμοποίητα  ὑπόλοιπα ψήφων, κατά ρεαλιστική ἐκτίμηση, 44,51% +3,93%= 48,47 % τῶν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΕΩΝ ΔΕΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝΤΑΙ  ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΒΟΥΛΗ. 

Συνεπῶς, ἀπό τίς 300 ἕδρες, θά ἔπρεπε -  ἄν εἴχαμε πραγματικό ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ -  νά ὑπάρχουν στά ἕδρανα τῆς Βουλῆς μόνο 300Χ51,53%=155 βουλευτές τό πολύ!  Καί θά ἔπρεπε νά βλέπουμε ἄδεια τά ἔδρανα 145 βουλευτῶν!

Ἡ πράγματική δύναμη τῶν κομμάτων θά διαμορφωνόταν στά 155:250  αὐτῆς πού φέρεται ὅτι ἔχουν σήμερα (250, διότι  στό στάδιο αὐτό τοῦ συλλογισμοῦ μας ἐξαιροῦμε τούς  50 βουλευτές-" μπόνους"  τοῦ πρώτου κόματος).  Ὀπότε, ἡ δύναμη τῶν κομμάτων θα διαμορφωνόταν ὡς ἑξῆς: 

ΣΥΡΙΖΑ ἀντί  (145-50=)95, μόνο (95Χ155:250)= 59 βουλευτές

ΝΔ  ἀντί 75, μόνο  (75Χ155:250=) 47 βουλευτές ,

Χρυσῆ Αὐγή ἀντί 18,  μόνο (18Χ155:250=) 11 βουλευτές,

ΠΑΣΟΚ  ἀντί 17 , μόνο  (17Χ155:250=) 11 βουλευτές,

ΚΚΕ ἀντί 15,  μόνο (15Χ 155:250=) 9 βουλευτές,

 ΠΟΤΑΜΙ  ἀντί 11,  μόνο (11Χ155:250=) 7 βουλευτές,

ΑΝΕΛ ἀντί 10, μόνο (10Χ155:250=) 6 βουλευτές ,

καί   Ἕν. Κεντρώων ἀντί 9,  μόνο (9Χ 155:250=) 5 βουλευτές.

ΣΥΝΟΛΟ, 155 βουλευτές.

 Ὁ ἀριθμός τους θά ἄλλαζε γιά κάθε κόμμα, ἀλλά ὄχι συνολικά, ἄν ἀπό τούς 155 ἔπαιρνε μπόνους τό σχετικῶς πρῶτο κόμμα (ὁ ΣΥΡΙΖΑ) γιά νά σχηματίσει Κυβέρνηση...59+50 =109 βουλευτῶν.  Ὁπότε, οἱ 50 αὐτοί βουλευτές θά ἀφαιροῦνταν ἀπό τά λοιπά κόμματα. Τοῦτο δέ, θά γινόταν καθ'ὑπόθεσιν περίπου ἀναλογικῶς, ἤτοι μέ ἀφαίρεση τόσων ἑδρῶν τους, ὅσων δίδει ὁ λόγος 50:155=0,322).

Συνεπῶς, Χρ. Αυγή και ΚΚΕ θά εἶχαν μαζί εἴτε (11+9=) 20 βουλευτές, εἴτε, ἄν τούς ἔπαιρνε ὁ ΣΥΡΙΖΑ μερικούς γιά τό μπόνους του,  14 βουλευτές , ἐπί τῶν συνολικά...155!

 Ὁπότε,  γιά να ψηφισθῆ νόμος μέ 151 ΑΛΗΘΙΝΑ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΨΗΦΟΥΣ, ΔΙΟΤΙ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙ Η ΕΚΧΩΡΕΙ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΑ ΔΙΚΑΩΜΑΤΑ, ἤ μέ ἄλλες εἰδικές πλειοψηφίες γιά ἄλλους λόγους,  δέν θά ἔφτανε οὔτε ἡ σύμπλευση ΟΛΩΝ τῶν βουλευτῶν τῶν μνημονιακῶν κομμάτων...

Αὐτά βέβαια, ἄν εἴχαμε ὄχι μόνο δημοκρατικές ἐκλογές ἀλλά καί δημοκρατική ἀπεικόνιση τοῦ πραγματικοῦ ἀποτελέσματος τῶν ἐκλογῶν μέσα  στήν Βουλή.

Κι ἄν ἐμεῖς πρός στιγμή ξεχάσουμε ὅτι δέν ἐπιτρεπόταν κατά τό Σύνταγμα  νά ἔχουμε τόσο πρόωρες  ἐκλογές λόγῳ παραιτήσεως πρωθυπουργοῦ καί 'Υπουργῶν πού ἔχαιραν τυπικῶς τῆς ἐμπιστοσύνης  τῆς Βουλῆς - καί πού ἐάν ἔθεταν θέμα ἐμπιστοσύνης εἶναι ἀπολύτως βέβαιον ὅτι καί  πάλι θά ἔχαιραν, οὐσιαστικῶς καί τυπικῶς, τῆς ἐμπιστοσύνης της Βουλῆς – μᾶς τό θυμίζουν, προβάλλοντας λυσσαλέα ἀντίσταση στήν αὐθαιρεσία τῶν ἑρμηνειῶν τοῦ Συντάγματος,  τά πραγματικά ἀποτελέσματα τῶν ἐκλογῶν.

Αὐτά, δέν ἔδωσαν πραγματική Κυβερνητική πλειοψηφία , ἀλλά εἰκονική (σέ πραγματικές ψήφους,  22,5%-24,5% τῶν ψήφων ἐπί τοῦ ὅλου ἐκλογικοῦ σὠματος) , οὔτε νόμιμη Βουλή 300 βουλευτῶν, ἀλλά νομικῶς πραγματική  Βουλή 155 βουλευτικῶν ἑδρῶν,  τήν ὁποία μέ ἑρμηνευτικές ἀλχημεῖες τοῦ Συντάγματος καί τοῦ ἐκλογικοῦ νόμου, στελεχώνουν 300 ἄτομα ὡς (μᾶλλον: ὡσάν) ἐκλεγέντες βουλευτές.

Συνεπῶς,  ἐκ τῶν ἀνωτέρω ἐξάγεται τό συμπέρασμα, ὅτι νόμοι πλειοψηφίας 151 βουλευτῶν δέν μποροῦν νά ψηφισθοῦν ἀπό τήν παροῦσα Βουλή, παρά μόνο ἐφ' ὅσον  συναινοῦν καί οἱ  16 ἀπό τούς 20 συνολικά, ἤ οἱ 10 ἀπό τούς 14 συνολικά, βουλευτές  τῶν κομμάτων Χρ. Αὐγῆς καί ΚΚΕ. Ἀντίστοιχα καί προκειμένου γιά ἄλλες εἰδικές πλειοψηφίες γιά ἄλλους λόγους.

Καί τοῦτο, διότι πρέπει νά γίνεται ἀναγωγή τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ψηφισάντων θετικῶς τέτοιους νόμους βουλευτῶν,  στήν συνταγματικά πραγματική ἀντιπροσωπευτική δύναμη τῆς βουλευτικῆς ψήφου τους,  δηλαδή μέ πολλαπλασιασμό τοῦ ἀριθμοῦ τους ἐπί  155:300. Π.χ.,  μία πλειοψηφία 165 ψηφισάντων εἶναι πράγματι,νομικῶς, κατά συνταγματική ἀκριβολογία, 165Χ155:300=85 ψῆφοι μόνον.

Κυβερνᾶται μία χώρα καί μέ σχετικές πλειοψηφίες  στήν Βουλή, πραγματικές ἤ κατά ὀρθή νομική ἀναγωγή.  Δέν χάλασε ὁ κόσμος...Μνημόνια δέν μποροῦν νά ψηφίζονται νόμιμα καί πολλοί ἀπό τούς ἐφαρμοστικούς τους νόμους, ἀφοῦ περιλαμβάνουν ἄμεσα ἤ ἔμμεσα ἐκχωρήσεις κυριαρχικῶν δικαιωμάτων.

Σέ μία τόσο μεγάλη στρέβλωση θεσμῶν καί διαδικασιῶν τῆς δημοκρατίας μας, ὅπως ἡ σημερινή, ἄν δέν θέλουμε νά χαθοῦμε τελείως, πολιτικῶς, στό χάος καί ἄλλων ὁμοίων στεβλώσεων, καί θέλουμε νά σεβασθοῦμε ἔστω καί λίγο, οὐσιαστικῶς,  τό Σύνταγμά μας, πρέπει νά γίνῃ σεβαστή  ἡ πραγματική ἀντιπροσωπευτικότητα τῶν βουλευτικῶν ψήφων. Τοῦτο ἔχει ὡς λογικό ἐπακόλουθο, ὅτι  πρέπει νά λαμβάνεται ὑπ' ὄψη ἀπό ὅλους ὅτι:

 Χρειάζεται σέ κάθε περίπτωση εὕρεση τῆς πραγματικῆς ἀντιιπροσωπευτικότητας τῶν βουλευτικῶν ψήφων, μέ πολλαπλασιασμό τοῦ ἀριθμοῦ τους ὑπέρ τῆς μιᾶς ἤ τῆς ἄλλης ἀπόψεως ἐπί τόν λογικῶς προκύψαντα ὡς ἄνω συντελεστή τοῦ 155:300. Οὕτως ὤστε νά μήν φαλκιδεύεται τελείως ἠ ἐθνική ἀντιπροσώπευση, προκειμένου γιά τυχόν περαιτέρω ἀπομείωση τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας καί γενικά γιά ἀποφάσεις πού ἀπαιτοῦν κατά  τό γράμμα τοῦ Συντάγματος ἤ καί τοῦ Κανονισμοῦ τῆς Βουλῆς εἰδικές πλειοψηφίες 9π.χ. στίς Κοινοβουλευτικές Ἐπιτροπές) ἤ 151 ἤ παραπάνω βουλευτές στήν Ὁλομέλεια – βουλευτές, ἐκλεγμένους ὅμως, ἐννοεῖ τό Σύνταγμα, ὅπως παλαιά, δηλαδή μέ τήρηση τῆς ὑποχρεωτικότητας τῆς ψήφου σέ ποσοστό 95% περίπου καί μέ ὁριακή ἀποχή, πού ὅμως ὅντως παλαιότερα σήμαινε ἐμπιστοσύνη στήν κρίση καί ἐπιλογή  τῶν ἄλλων ψηφοφόρων , πρᾶγμα πού δέν συμβαίνει καθόλου πλέον σήμερα.  

Παλαιότερα, ὑπῆρχε μία δημοκρατικῶς ἀνεκτή στρέβλωση τοῦ πολιτικοῦ πεδίου, λόγῳ χαμένης ψήφου, μικρῆς ἀποχῆς, λίγων λευκῶν, ὅλα μαζί τῆς τάξεως τοῦ 5%-15% τό πολύ. Ὄχι τῆς τάξεως τοῦ 48,47 %!

Οἱ  ἐντός τοῦ στρεβλωμένου πολιτικοῦ πεδίου ζῶντες καί κινούμενοι πολιτικοί, ζαλιζόμενοι ἀπό τόν ἐπίσης στρεβλό χωροχρόνο πού διέπει τίς κινήσεις τῶν παικτῶν ἐν μέσῳ τέτοιας κρίσεως, φυσικά ἀδυνατοῦν νά ἀντιληφθοῦν πλήρως τήν στρέβλωση τῆς δημοκρατίας, ἤ καί, ἄν τήν ἀντιλαμβάνονται,  τούς φαίνεται ἐλάσσοντος σημασίας σέ σχέση μέ τά ἐπείγοντα ἐκκρεμῆ προβλήματα.Ἔχουν δέ τήν φυσική τάση νά  παραβλέπουν τήν στρέβλωση αὐτήν , κινούμενοι μέ τίς γνωστές τεκμαρτές ἀλήθειες, ὅτι ἀφοῦ ἐξελέγη ἡ Βουλή μέ 300 βουλευτές, ἔχουν πλήρη τήν ἀντιπροσωπευτική ἐξουσία τῆς Βουλῆς ὅλοι μαζί, καί πλήρη τήν ἀντιπροσωπευτική ἐξουσία τοῦ βουλευτοῦ ἕνας ἕκαστος βουλευτής.

 Ὡστόσο, ἡ νομική-συνταγματική ( καί ἡ μεσοπρόθεσμη οὐσιαστική πολιτική) πραγματικότητα τούς διαψεύδει τεκμμηριωμένα, διότι  μέ τούς ἀνωτέρω λογικούς συσχετισμούς δεδομένων, προκύπτει τόσον  τό ὅτι ὑπάρχει στρέβλωση τῆς δημοκρατίας πού ἀγγίζει τά ὅρια τῆς  ὑπάρξεώς της ἤ μή (τῆς δημοκρατίας), ὅσον καί  τό  πῶς πρέπει νά διορθωθῆ νομικῶς ἡ στρέβλωση, καί μάλιστα μέ ἀδιαμφισβήτητη νομική ἀκρίβεια: Πολλαπλασιάσθε ἐπί 155:300 γιά νά δεῖτε πόσοι εἶναι, στήν οὐσιαστική νομική πραγματικότητα, οἱ ψῆφοι τῆς πλειοψηφίας στήν Βουλή.   

Σέ μία χώρα, πού θέλει νά εἶναι ὑγιής πολιτικῶς, παράγουν πολιτική μέ κύριο γνώμονα τό κοινό συμφέρον,  ὅλα τά ἀποφασίζοντα ὄργανα τοῦ κράτους καί τοῦ ἰδιωτικοῦ καί κονωνικοῦ τομέως,  στόν τομέα τῆς εὐθύνης τους, καί ὄχι μόνο ἡ Κυβέρνηση. Ὅλα αὐτά τά ὑπεύθυνα πρόσωπα,  ὅταν χρειάζεται νά κρίνουν κάτι νομικῶς, ἤ νά ζυγίσουν πολιτικά ἤ οἰκονομικά ἤ ἰδεολογικά-πολιτισμικά  τίς ἀποφάσεις τους,  πρέπει νά πολλαπλασιάζουν ἐπί 155:300 γιά νά βλέπουν πόσοι εἶναι, στήν οὐσιαστική νομική πραγματικότητα, οἱ ψῆφοι τῆς πλειοψηφίας στήν σημερινή Βουλή.  Ἀπό ἐκεῖ καί πέρα, ὁ νόμος θά εἶναι νόμος, ἀλλά, κατά ὀρθή νομική άναγωγή,  νόμος μιᾶς σχετικῆς πλειοψηφίας, καί ὄχι μιᾶς εἰδικῆς πλειοψηφίας ἤ τῶν 151 βουλευτῶν. Μέ συνέπεια,  οὐκ ὀλίγες ἀντισυνταγματικότητες στά καίρια θέματα.  Ζήτημα τῶν δικαστηρίων βέβαια.

Ἡ τρύπα τοῦ 48,47 % στήν στρεβλωμένη ἀντιπροσώπευση, ἀποτελεῖ κίνδυνο γιά τήν δημοκρατία καί περαιτέρω γιά τό ἐθνικό καί κοινωνικό συμφέρον, κίνδυνο ὁ ὁποῖος  εἶναι δυνατόν καί πρέπει νά ἀντιμετωπισθῆ μέ τήν ὀρθή νομική ἀναγωγή τῶν ψήφων τῆς πλειοψηφίας στήν Βουλή, ὥστε νά μήν προκύψουν μόνιμες δεσμεύσεις κυριαρχικῶν δικαιωμάτων καί καταστάσεις ἀνεπανόρθωτης βλάβης στό ἐθνικό καί κοινωνικό συμφέρον.