Ἀπὸ τοὺς ἀγνοούμενους τῆς Τραπεζούντας, τῆς Ἀδριανούπολης καὶ τῆς Σμύρνης, τὸ 1922, στοὺς ἀγνοούμενους τῆς Κερύνειας, τῆς Ἀμμοχώστου καὶ τῆς Μόρφου, τὸ 1974.

Οἱ ἐξελίξεις τὰ τελευταῖα χρόνια γιὰ τὸν Κυπριακὸ καὶ γενικότερα Ἑλληνισμό, ἀνέδειξαν πολλὰ καὶ σημαντικὰ ζητήματα γιὰ τὸ χειρισμὸ τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων καὶ εἰδικότερα γιὰ τὴν Κύπρο. Ὡστόσο ἀξίζει κανεὶς νὰ μείνει στὴ «σχολὴ σκέψης» ποὺ μονοπωλεῖ τὰ μέσα ἐνημέρωσης στὴν Ἀθήνα καὶ τὴ Λευκωσία, θέλοντας νὰ ἐπιβάλλει τὴ γνωστὴ ἄποψή της. «Σχολὴ» ποὺ διαπερνᾶ ὅλους τούς λεγόμενους πολιτικοὺς χώρους.

Ἐκπρόσωποι τῆς ἀποδοχῆς τοῦ νέου σχεδίου Ἀνάν, στὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Κύπρο, ποὺ προπαγανδίζουν τὴν κατάλυση τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, τὴν νομιμοποίηση τῆς κατοχῆς καὶ τῆς εἰσβολῆς καὶ τὴν μελλοντικὴ τουρκικὴ ἐπέμβαση καὶ στὴν ἐλεύθερη Κύπρο.

Ὅλοι αὐτοὶ περιφέρουν τὴ (ἐξαρτημένη) γνώμη τους στὴν κρατικὴ καὶ ἰδιωτικὴ τηλεόραση καὶ ραδιοσταθμούς, ἐφημερίδες καὶ διαδίκτυο καὶ προπαγανδίζουν τὴ «λύση».

Ἐκβιάζουν ἕνα ταλαιπωρημένο λαό, ποὺ μετὰ ἀπὸ 42 χρόνια στὴν προσφυγιὰ καὶ τὴν ἀνασφάλεια, τοῦ θέτουν τὸ δίλημμα πὼς δὲν «θὰ ὑπάρξει καὶ ἄλλη εὐκαιρία». Οἱ ἐπαγγελματίες τῆς προπαγάνδας, ἀγωνιοῦν γιὰ…τὸ μέλλον τῆς Κύπρου, ὑποστηρίζοντας ἕνα σχέδιο «λύσης» ποὺ ἂν μὴ τί ἄλλο εἶναι μία συμπαιγνία, ἐνάντια στὴ δημοκρατία, τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν ἑλληνικὴ παρουσία στὴν Κύπρο.

Προπαγανδίζουν πὼς μία νέα ἀρνητικὴ ἀπάντηση στὸ σχέδιο «λύσης» θὰ φέρει τὴν ἀναγνώριση τοῦ ψευδοκράτους ἀπὸ τὴ διεθνῆ κοινότητα, τὴν καταστροφή, τὴν διχοτόμηση, φοβίζουν τὸ λαὸ λέγοντάς του νὰ ἀποφασίσει«ἐὰν εἶναι ἕτοιμος νὰ πληρώσει τὸ τίμημα » καὶ νὰ ἀπωλέσει μιὰ γιὰ πάντα τα κατεχόμενα», ὅταν ὅλοι γνωρίζουμε, ποιοὶ ὤθησαν τοὺς Ἕλληνες ἐπίορκους καὶ τοὺς Τούρκους εἰσβολεῖς τὸ 1974.

Μιλοῦν γιὰ τὴν καλὴ πρόθεση τῆς Τουρκίας (!!!) στὴν ἀπόδοση τῶν ὅποιων ἐλάχιστων κερδίζουν οἱ Ἕλληνες μὲ τὶς προτάσεις γιὰ τὴ «λύση», πρόθεση ἡ ὁποία ἔχει ἀποδειχθεῖ ἱστορικὰ πὼς δὲν ἀνταποκρίνεται στὴν πραγματικότητα.

Οἱ ἀγνοούμενοι τῆς Κερύνειας, τῆς Ἀμμοχώστου καὶ τῆς Μόρφου, εἶναι ἡ συνέχεια τῶν ἀγνοουμένων τῆς Τραπεζούντας, τῆς Σμύρνης, τῆς Ἀδριανούπολης. Τὸ ἴδιο καθεστὼς ἀφοῦ δὲν τιμωρήθηκε τὸ 1922 ἐπανέλαβε τὰ ἐγκλήματα τὸ 1974.

Ἡ ἀντίσταση στὴν Τουρκική βαρβαρότητα, στόν Τουρκικό φασισμό ποὺ ὑπάρχει στὴν Κύπρο ἀπὸ τὸ 1974 καὶ τώρα προωθεῖται ἡ νομιμοποίησή τους, εἶναι μία πράξη αὐτοσεβασμοῦ, ἀξιοπρέπειας καὶ ἐπιβίωσης τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Ἑλληνίδων σήμερα.

Πηγή: Μαλκίδης