Το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα είναι η λαθρομετανάστευση. Η ανεργία, τα ναρκωτικά, η δημόσια υγεία και Παιδεία θα ήσαν ήσσονος σημασίας προβλήματα εάν δεν συνεδέοντο πολλαπλώς και αναποτρέπτως με τη λαθρομετανάστευση.Αμφίβολο τυγχάνει εάν έχει συνειδητοποιηθεί επαρκώς και δη από τους αρμοδίους το πολλαπλώς επικίνδυνο αυτό πρόβλημα. Και τούτο διότι έχει απαγορευθεί κάθε συζήτηση γύρω από το θέμα. Για την ακρίβεια, επιτρέπονται μόνον εγκωμιαστικές συζητήσεις για τους λαθρομετανάστες και τα προβλήματά τους.
Άλλου είδους προβληματισμοί θεωρούνται, άμα τη διατυπώσει, ως αιρετικοί και τιμωρητέοι δια δημοσίας διαπόμπευσης. Άλλο το ζήτημα ότι την επομένη στιγμή θα ολοφύρονται οι ίδιοι οι διαπομπευτές, γιατί η “αλλοδαπή” εγκληματικότητα θα τους χτυπάει την πόρτα.
Βέβαια, η Αριστερά “θα κάνει πάρτυ” όταν θα καίγεται η Αθήνα, η αλωθείσα και υπό κατάληψη τελούσα. Δεν εξέφρασαν, άλλωστε, ποτέ τη θλίψη τους ή την καταδίκη τους για το φαινόμενο και τις δραματικές επιπτώσεις του. Η επανάσταση κατά του αστικού καθεστώτος και κατά του εθνικού τρόπου με την αξιοποίηση “του στρατού των εισβολέων-καταληψιών” θα είναι το πιθανό ή και επιδιωκόμενο γεγονός.
Όπως κατεβαίνουμε την Σοφοκλέους και περνούμε την Αιόλου και την Αθηνάς βλέπουμε την αλήθεια. Τη δραματική και απειλητική αλήθεια. Μενάνδρου, Γερανίου, Κλεισθένους, Σωκράτους, αριστερά Λεωχάρους (όπου στο στενάκι βρίσκεται το Α.Τ. και Τ.Α. Ακροπόλεως ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΩΣ), Μοναστηράκι, Πετράλωνα, Θησείο, Ομόνοια, Κοτζιά, (Θεάτρου) και στη συνέχεια ΒΔ Πατησίων, Γ΄ Σεπτεμβρίου, Αχαρνών, Λένορμαν, Βάθη, Μεταξουργείο, Πατήσια, Άγιο Παντελεήμονα (όπου και βρίσκεται το Α.Τ. και Τ.Α. Παντελεήμονος, πάλι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΩΣ), Κυψέλη, εκτός από τα γνωστά και παραδοσιακά “άβατα και άδυτα” της Κουμουνδούρου, του Πολυτεχνείου και των Εξαρχείων (όπου και εκεί Α.Τ. και Τ.Α. βρίσκονται επίσης ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΩΣ) είναι οι υπό κατάληψη περιοχές. Η μισή Αθήνα υπό κατάληψη.
Εκεί βλέπεις το δράμα ιδίοις όμμασι. Εκεί βλέπεις τα graffities, που δηλούν σήματα ύπαρξης “στεκιών” ή “διανομής δόσεων”. Δεν υπάρχει ποτέ και πουθενά αθώο graffity που απεφάσισαν κάποια μεμονωμένα και αργόσχολα νεαρά άτομα να αποτυπώσουν χάριν καλαισθησίας στον τοίχο. Βλέπεις την εγκατάλειψη της γειτονιάς και των πολυκατοικιών από τους χθεσινούς ενοίκους, εκεί βλέπεις ομίλους 3-5 νεαρών ατόμων (συνήθως μελαψής απόχρωσης) να στέκονται ή να κινούνται νωχελικά στις γωνίες των δρόμων, να παρατηρούν ασκαρδαμυκτί και να επιλέγουν στόχους. Εκεί κυρίως διαμένουν για την ακρίβεια στοιβάζονται, οι αλλοδαποί, σε καταλύματα ημιπαρανόμων μισθώσεων (γιατί οι ιδιοκτήτες δεν δηλώνουν τη μίσθωση ή γιατί μισθώνουν το διαμέρισμα “με το κεφάλι”) ή και καταλήψεων σε εγκαταλελειμμένα υπόγεια ή και ανώγεια πεπαλαιωμένων κτηρίων.
Ούτε λόγος για καταγραφή ή απογραφή του αριθμού (και των άλλων στοιχείων) των διαμενόντων σε κάθε πολυκατοικία ή γειτονιά. Το εμπόριο αγαθών, τροφίμων και βιομηχανικών προϊόντων είναι “εσωτερικού κυκλώματος”. Ουδείς έμπορος γηγενής κάνει τζίρο από αυτούς. Όλες οι μορφές εγκλήματος ευδοκιμούν εκεί.
Η “κοινωνία” εκεί είναι άρθροισμα πολλαπλών εθνοτικών, φυλετικών, θρησκευτικών, γεωγραφικών, κουλτουριστικών κοινωνιών. Κίνδυνοι υγείας, από ανύπαρκτες προϋποθέσεις και συνθήκες υγιεινής, άμεσοι.
Τονίζω, όλες οι μορφές εγκλήματος. Από την επαιτεία, τις μικροκλοπές, τις διαρρήξεις, τις αρπαγές τσαντών και τις μικροληστείες στον δρόμο, τις ένοπλες ληστείες, τις κλοπές οχημάτων, τις βιαιοπραγίες και τις σωματικές βλάβες (έργω και λόγω εξυβρίσεις δεν λογίζονται πλέον ως αδικήματα, διότι απερροφήθη ο άδικος χαρακτήρας τους από την “κοινωνική προσφορότητα” της πράξεως), μέχρι βαρέα εγκλήματα οργανωμένου τύπου.
Μία είναι η παραδεκτή νομιμότητα εκεί: ο νόμος του πιο δυνατού ή του πιο αδίστακτου. Οι μικρές, με τάση να γίνουν μεγάλες, και ποικίλες συμμορίες φυτρώνουν σε όλο το πεδίο σαν μανιτάρια.
Ο αριθμός των λαθρομεταναστών (νομιμοποιηθέντων και μη) των διαβιούντων στην Αθήνα (την ως άνω “καταληφθείσα”) υπολογίζεται γύρω στις 800.000. Τα “ποιοτικά” τους χαρακτηριστικά: Απελπισμένοι, άρρωστοι, άνεργοι, άστεγοι, γονείς (με γάμο ή χωρίς) μικρών παιδιών, αδέλφια ανήλικα ή στην εφηβεία, ευεπίφοροι στην μίσθωση των εγκληματικών υπηρεσιών τους σε πρώτη ζήτηση (οι σχετικές και όχι αξεπέραστες δυσκολίες έγκειται μόνον στο ύψος της αμοιβής του προσλαμβανομένου).
Αυτός ο αριθμός των επήλυδων δεν είναι ένα απλό μέγεθος. Δεν είναι κάτι σαν μια “υπεργεννητικότητα” των κατοίκων της Αττικής από το 1990 μέχρι το 2006. Είναι κάτι άλλο. Που απαιτεί (για να μην μετατρέπουμε την εισήγηση σε κοινωνιολογική μελέτη) πρόσθετο αστυνομικό προσωπικό προκειμένου να αντιμετωπισθεί το σε απίθανα μεγέθη αυξηθέν και προσφάτως προστεθέν αστυνομικό έργο.
Καμία συζήτηση δεν γίνεται, ούτε απλή αναφορά καν, για την κατάσταση που επικρατεί στην Αθήνα, η οποία κατά πάσαν μέτρηση δεν δημιουργήθηκε το τελευταίο δεκάμηνο. Συζήτηση ή ψέλλισμα για τη λαθρομετανάστευση είναι απηγορευμένη “διά ροπάλου”. Όχι να μας πουν και ξενόφοβους ή ρατσιστές!!!
Οι πάντες (πολιτικοί, θρησκευτικοί, τοπικοί, ακαδημαϊκοί, πνευματικοί και δημοσιογραφικοί άρχοντες) ασκούνται σε υποκριτικές ρητορικές φιλανθρωπίας και συμπόνοιας. Έννοιες ξεχασμένες όμως για τους δυστυχείς “ιθαγενείς”. Γι’ αυτούς η προτεινόμενη λύση είναι η απαγόρευση κυκλοφορίας στην παλιά τους γειτονιά, ή άνευ αντιστάσεως παράδοση των κινητών πραγμάτων, χρημάτων, ρούχων, κινητών τηλεφώνων προκειμένου να σώσουν την πολύτιμη μεν, αλλά χωρίς αξιοπρέπεια πλέον χαρισθείσα από τους μεγάθυμους κακοποιούς, ζωής τους. “Ζωή στα γόνατα” προ του κουκουλοφόρου του κραδαίνοντος τις “μολότωφ” ή των πολιτικών προστατών του, ιδού η συνταγή και η καινούργια πρόταση πολιτισμού και επιβίωσης!!!
Προτείνεται επίσης και ο “σιδηρόφρακτος εγκλεισμός” των παλαιών, των αυτοχθόνων και των δήθεν ελεύθερων πολιτών στα σπίτια τους. Των εναπομεινάντων, γιατί οι πολλοί έχουν μετοικήσει ήδη για άλλες περιοχές, πιο “καθαρές “. Είναι εκεί, στην κάτω Αθήνα, η διοίκηση της φιλανθρωπίας και της κοινωνικής πρόνοιας, που οργανώνει συσσίτια και φιέστες και θεάματα υπέρ των εισβολέων-καταληψιών ως κακέκτυπο και φάρσα των παλαιών “βασιλικών δραστηριοτήτων”.
Των πραγμάτων ούτως εχόντων, αστυνόμευση δεν μπορεί να γίνει εύκολα και κυρίως συμβιωτικά με το έγκλημα. Τα σκουπίδια είναι πολλά και το χαλί μικρό. Το κοινωνικό φαινόμενο είναι απείρως μεγαλύτερο από το υποπροϊόν της εγκληματικότητας. Η ανισότητα είναι δυσμενέστατη συνθήκη σε βάρος του θεσμού (της Αστυνομίας) που καλείται να αποκρούσει την εγκληματικότητα σαν χιονοστιβάδα στη βάση του βουνού. Λύση αδύνατη. Το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπισθεί άμεσα. Ήδη είναι πολύ αργά».
Το παραπάνω συγκλονιστικό κείμενο που διαβάσατε, με το οποίο κάθε λογικός άνθρωπος δε μπορεί παρά να συμφωνήσει, είναι τα πιο σημαντικά σημεία μιας έκθεσης που συνέταξε το 2006, ο τότε υπουργός Δημοσίας Τάξεως κ. Βύρων Πολύδωρας. Η έκθεση αυτή, που κάθε άλλο παρά απόρρητη ήταν, ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ, προφανώς γιατί κανείς δεν δέχθηκε να την δημοσιεύσει, προς δόξαν της μαρξιστικής ιδεολογικής –και όχι μόνον- τρομοκρατίας που καταδυναστεύει την πατρίδα μας (εν τέλει δημοσιεύθηκε στις 26 Μαΐου 2009, στην εφημερίδα «Ελεύθερος» και στις 31 Μαΐου στο «Παρόν»). Η έκθεση αυτή εξηγεί, σε μεγάλο βαθμό, και τις φαινομενικώς ακατανόητα λυσσώδεις επιθέσεις που δεχόταν ο Πολύδωρας, από το σύνολο των ΜΜΕ και του πολιτικού κόσμου και τις απόπειρες γελοιοποιήσεώς του. Δείχνει, επίσης, ότι υπάρχουν –ελάχιστοι είναι αλήθεια- σωστοί πατριώτες ακόμη και μέσα στα κόμματα του κατεστημένου, αλλά όσο παραμένουν εκεί μέσα… χάνονται!
