Αρκετές Προτεσταντικές ομάδες κυρίως, προσπαθούν στα πλαίσια του Π.Σ.Ε., στο οποίο είναι και η πνιγηρή πλειοψηφία, να περάσουν τις υπέρ των ομοφυλοφίλων απαράδεκτες θέσεις τους. Αυτό το ολίσθημα των ομο-αιτημάτων στο Π.Σ.Ε., άρχισε κυρίως από την Καμπέρα, και έγινε πιο έντονη στη Χαράρε, όπου η πίεση από Προτεσταντικές ομάδες για το θέμα των ομοφυλοφίλων, ήταν εντονότερη.
Με τέτοια δεδομένα ποιος είναι ο καρπός της παρουσίας Ορθοδόξων στο Π.Σ.Ε.; Δεν είναι δυνατό να υπάρξει κανένας διάλογος με τέτοια πολυμέρεια. Αν πάρουμε για παράδειγμα τη πολυπληθή συμμετοχή των αιρετικών κοινοτήτων των Μεθοδιστών, στο θέμα της ομοφυλοφιλίας, θα παρατηρήσομε ότι υπάρχουν τόσες διαφορετικές θέσεις των Μεθοδιστών μεταξύ τους, που θα ήταν μεγάλη αφέλεια να προσμένει κανείς κάτι από το λεγόμενο ‘’διάλογο’’ με τους Μεθοδιστές στα πλαίσια του Π.Σ.Ε. Αφού μεταξύ τους οι αιρετικοί αυτοί δεν συμφωνούν, πως μπορεί να γίνει διάλογος μ’ αυτούς;
Η παλαιότερη επισήμανση του Πατριάρχη Ρωσίας Κύριλλου, πριν γίνει Πατριάρχης, για ‘’άκρα φιλελευθεροποίηση και ριζοσπαστικό εκμοντερνισμό της πνευματικής ζωής’’ σε αρκετές προστεστανικές κοινότητες, ως αιτία της κρίσης της οικουμενικής κίνησης, τη ηθική πτώση την οφειλόμενη στα ‘’πάθη ατιμίας’’ καταδεικνύει. Τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, «…πόρνοις, αρσενοκοίταις …και ει τι έτερον τη υγιαινούση διδασκαλία αντίκειται…» (Α΄Τιμ.1,10), αρκούν για να ερμηνεύσουν τη στάση των αιρετικών αυτών για τα ‘’πάθη ατιμίας’’.
Ενθυμούμαι το ολίσθημα των Αγγλικανών το έτος 2014, με την τέλεση του ‘’μυστηρίου’’ (άπαγε της βλασφημίας), όπως έγραφαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για το ανοσιούργημα αυτό σε αγγλικανικό ναό στο Μπόρνμουρθ, την οποίαν η ‘’Guardiann’’ χαρακτήρισε ‘’ιστορική μέρα’’. Αγγλικανοί μέχρι και βλάσφημη ‘’ακολουθία’’ του γάμου των ομοφυλοφίλων συνέταξαν και ως εκ τούτου η Αγγλικανική κοινότητα αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα διχασμού, μετά και την αποδοχή αρκετών από αυτούς του ‘’γάμου’’ των ομοφυλοφίλων.
Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι από τα πολλά ατοπήματα που αναφέρονται στο οικουμενιστικό τεύχος «Τhe Ecumenical Review», επίσημο όργανο του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.), είναι και αυτό που αναφέρεται στην βλάσφημη ‘’προσευχή’’ επί ‘’τη ενώσει’’ ομοφυλοφίλων. Η βλάσφημη ‘’προσευχή’’ επί ‘’τη ενώσει’’ ομοφυλοφίλων, αναφέρεται σε κείμενο Σουηδού θεολόγου και αφορά εισήγηση στα πλαίσια συζητήσεων που διεξάγονται εντός της Σουηδικής λεγόμενης ‘’εκκλησίας’’ για το θέμα τούτο.
Η βλάσφημη αυτή ‘’προσευχή’’ που δημοσιεύτηκε στο «Τhe Ecumenical Review», επίσημο όργανο του ‘’Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών’’ (Π.Σ.Ε.), αρχίζει ως ακολούθως :
«Θεέ, συ μας δίδεις ζωή. Προς σε ερχόμεθα με την αναζήτησιν μας δι’ ολοκλήρωσιν και πλήρωμα εις την ζωήν μας.
Eρχόμεθα προς σε με την χαράν μας εις τα ανθρώπινα πρόσωπα, τα οποία δύνανται να αγαπούν έκαστον το έτερον και να μεταμορφώνουν τον κόσμον εν τω φωτί σου.
Προσευχόμεθα δια…και δια…»*.
‘’Ικετεύουν’’ με την βλάσφημη αυτή ‘’προσευχή’’ «να μεταμορφώσουν τον κόσμον εν τω φωτί του Θεού» με τις πράξεις του σκότους; Πως μπορούν να απευθύνονται στον Ζωοδότη Κύριο, με τέτοια βλάσφημη θρασύτητα; Ποιο θέλημα θα εκπληρούν; Φυσικά του πονηρού. Με θρασύτητα εκζητείται στην βλάσφημη αυτή ‘’προσευχή’’ η Θεία βοήθεια, για να ζήσουν με τον ‘’πλησίον των τα πάθη ατιμίας’’ (άπαγε της βλασφημίας).
Η πρόφαση του ‘’διαλόγου’’ για την παρουσία Ορθοδόξων στο Π.Σ.Ε., είναι απλά αφελής δικαιολογία. Ποιος αμφιβάλλει ότι το Π.Σ.Ε. είναι η σύγχρονη Βαβέλ, όπου το μεγαλύτερο μέρος του αποτελείται από τις σύγχρονες αιρετικές παραφυάδες. Αντιλαμβάνεται κανείς το απαράδεκτο και ανώφελο της συμμετοχής σε τούτη τη σύγχρονη Βαβέλ του λεγόμενου ‘’Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών’’. Ολοένα ολισθαίνει το Π.Σ.Ε. και οι καρποί αυτής της αλλότριας ‘’συνύπαρξης’’ είναι τα αλλέπάλληλα ολισθήματα. Γιατί η τόση επιμονή για τη συμμετοχή Ορθοδόξων στη σύγχρονη αυτή Βαβέλ; Εκτός κι αν κάποιοι θεωρούν τις υποτροφίες του Π.Σ.Ε. ωφελήματα. Έπονται και χειρότερα δυστυχώς στο βαβέλειο αυτό συνοθύλευμα.
«Τούτο δε γίγνωσκε, ότι εν εσχάταις ημέραις ενστήσονται καιροί χαλεποί» Β΄ Τιμ.3,1, «έσονται γαρ οι άνθρωποι…ανόσιοι» Β΄ Τιμ.3,2, «φιλήδονοι μάλλον ή φιλόθεοι» Β΄ Τιμ.3,4.
*Από το Περιοδικό «Όσιος Γρηγόριος» (Τεύχος Αρ. 38) που κάνει αναφορά στη βλάσφημη αυτή ‘’προσευχή’’.
Πηγή: Ακτίνες
