Κατά κανόνα όλοι οι αιρετικοί που κυκλοφορούν σήμερα στην Ελλάδα πιστεύουν στην χιλιετή βασιλεία, ότι δηλαδή, αναμένεται μια περίοδος 1000 ετών, όπου ο Χριστός θα εγκαταστήσει εδώ κάτω στην Γή ένα χριστιανικό βασίλειο όπου όλα θα είναι όμορφα και παραδεισένια. Αυτή η δοξασία για την χριστιανική εκκλησία αποτελεί πλάνη, και όσοι από την αρχή του χριστιανισμού δέχονταν 1000ετη επίγειο βασιλεία του Χριστού χαρακτηρίζονται από την εκκλησία αιρετικοί.
Η πλάνη αυτή στηρίζεται στο 20ο κεφ. της αποκαλύψεως εκεί αναφέρεται ότι ο διάβολος δένεται για 1000 έτη και ότι ο Χριστός με τις ψυχές των μαρτύρων βασιλεύει 1000ετη. «Καὶ εἶδον θρόνους, καὶ ἐκάθισαν ἐπ' αὐτούς, καὶ κρῖμα ἐδόθη αὐτοῖς, καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πεπελεκισμένων διὰ τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ καὶ διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ» (Αποκ κ'4) και μόνο η φράσις «είδον τας ψυχάς των πεπελεκισμένων» αρκεί για να καταδείξει ότι εδώ δεν πρόκειται για υλική επίγεια βασιλεία αλλά για κάτι το πνευματικό για βασιλεία πνευματική.
Για εμάς τα πράγματα έχουν ως εξής, οι ψυχές των πεπελεκισμένων βασιλεύουν με τον Χριστό 1000 έτη δηλαδή υπάρχει μια μακρότατη περίοδος, μια περίοδος πριν λυθεί ο Σατανάς δηλαδή πριν έρθει ο Αντίχριστος και πριν ο Αντίχριστος δείξει όλη την αντιχριστιανική του κακία, θέτοντας εκτός νόμου την χριστιανική λατρεία, υπάρχει λοιπόν μια μακρότατη χρονική περίοδος που μέσα στην εκκλησία οι ψυχές των πεπελεκισμένων βασιλεύουν μαζί με τον Χριστό˙ ένα απλό παράδειγμα, 25-26 Οκτώβριου βρισκόμαστε στην Θεσσαλονίκη, χιλιάδες, μυριάδες, λαός προστρέχει στον ναό του Άγιου Δημητρίου, υμνολογίες αναπέμπονται στον άγιο, αναρίθμητα χείλη ασπάζονται ευλαβικά την εικόνα του, μεγαλοπρεπέστατη πομπή διασχίζει την πόλη, τι συμβαίνει; Απλούστατα ο Άγιος Δημήτριος βασιλεύει, μπορούμε να παραλλάξουμε την φράση της αποκαλύψεως «Καὶ εἶδον θρόνον, καὶ ἐκάθισεν ἐπ' αὐτου, καὶ την ψυχην του πεπελεκισμένου Δημητρίου διὰ τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ και δια τον λόγων του Θεού και έζησε και βασίλευε με του Χριστού χίλια έτη».
Όταν κάποτε στο μέλλον λυθεί ο Σατανάς, δηλαδή όταν έρθει ο Αντίχριστος και όταν αρχίσει να δείχνει σε πληρότητα το αντιχριστιανικό του μένος, τότε, οι Χριστιανοί της Θεσσαλονίκης, οι Χριστιανοί της Μακεδονίας, δεν θα μπορούν να τιμούν σαν βασιλέα τον Άγιο Δημήτριο, δεν θα μπορούν να διοργανώνουν μεγαλοπρεπείς πανηγύρεις, δεν θα μπορούν να τιμήσουν τον πεπελεκισμένον δούλον του Χριστού.
Αυτό που τώρα είναι φυσικό και αυτονόητο, δηλαδή να προστρέχουν χριστιανοί να τιμήσουν την μνήμη ενός μάρτυρος, και κατ' επέκταση ενός οποιοδήποτε Αγίου της Χριστιανικής πίστεως, κάποτε αυτό δεν θα μπορεί να γίνεται, Αποκ κ7: Καὶ ὅταν τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη, λυθήσεται ὁ Σατανᾶς ἐκ τῆς φυλακῆς αὐτοῦ.
Θα έρθει μια ζοφερή περίοδος στην ανθρωπότητα που ο σατανάς θα λυθεί δηλαδή θα έρθει ο άνθρωπος της αμαρτίας και θα βασιλεύει θα έρθει ο γιος του σατανά, ο γιος της απωλείας, να εγκαθιδρύσει βασίλειο, στην αρχή όπως λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας, δεν θα δείξει το ειδεχθές πρόσωπο του, αλλά θα εμφανιστεί σαν λυτρωτής μιας αναταραγμένης και συγχυσμένης ανθρωπότητος, σιγά σιγά θα δείχνει τις αντιχριστιανικές του προθέσεις. Αργότερα θα αρχίσει τους πρώτους μικρούς διωγμούς κατά των χριστιανών, στην συνέχεια θα προβεί σε απροσχημάτιστο γενικό εξοντωτικό πόλεμο κατά τις χριστιανικής εκκλησίας. Τότε οι χριστιανοί δεν θα μπορούν αν συναθροίζονται κατά χιλιάδες στην Θεσσαλονίκη για να τιμούν τον πεπελεκισμένο Δημήτριο σαν βασιλέα, ούτε στην Θερμή της Λέσβου για να υμνολογούν τον Άγιο Ραφαήλ, άλλον πεπελεκισμένον.
Τότε σε αυτά τα σκληρά χρόνια δεν θα λέμε βασιλεύει ο πεπελεκισμένος Δημήτριος μετά του Χριστού, ούτε βασιλεύει ο πεπελεκισμένος Ραφαήλ μετά του Χριστού. Τότε θα τιμώνται και θα γεραίρονται όλοι οι μεγάλοι του Σατανά, όλοι όσοι εδίωξαν την χριστιανική εκκλησία, την εδίωξαν με έργα, με λόγια, με συγγράμματα, με την τέχνη, με οποιοδήποτε τρόπο.
Τότε λχ θα τιμάται ο Νέρων, θα τιμάται ο Άρειος, θα τιμάται ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, θα τιμάται ο Φρόιντ, ο Καΐρης, ο Μαρξ, ο Σκορτσέζε, ο Κάρολος Ρώσελ, ο Ράδερφορντ και λοιποί. Αυτοί θα βασιλεύουν τότε, όχι βεβαία μετά του Χριστού αλλά μετά του Αντίχριστου.
Όταν λέει η Αποκάλυψις ότι θα λυθεί ο Σατανάς μετά τα 1000 έτη σημαίνει ότι θα πραγματοποιηθεί η προφητεία του αποστόλου Παύλου τότε αποκαλυφθήσεται ο άνομος, Β' Θεσσ β-8, ο κατεξοχήν άνομος αυτός που θα έρθει σε πλήρη αντίθεση με τον νόμο του θεού αυτός που θα στεριώσει δικούς του νόμους. Όταν θα αποκαλυφθεί ο άνομος τότε έχουμε και την μεγάλη θλίψη: έσονται γαρ αι ημέραι (Μαρκ ιγ 19)˙ θα είναι τόσο θλιβερές εκείνες οι ημέρες που παρόμοιες δεν θα έχουν υπάρξει στην μακραίωνη ιστορία της ανθρωπότητος θα είναι θλιβερές διότι αφενός ο αντίχριστος θα εξοντώνει κάθε ιερό και όσιο από τον κόσμο και αφετέρου διότι ο Θεός για να συνετίσει την αποστάτιδα ανθρωπότητα, θα προβεί σε σκληρές παιδαγωγικές τιμωρίες.
Αυτό σύμφωνα με την προφητική γλώσσα της αποκαλύψεως ονομάζεται έκχυσις των 7 φιαλών της οργής του Θεού, περί αυτού βλέπε το ιστ' κεφάλαιο της Αποκαλύψεως ,ένα τρομερό κεφάλαιο, όλοι όσοι πάρουν το σφράγισμα του Αντιχρίστου θα βογκούν από τον πόνο, σύμφωνα με το Αποκ ιστ 8-9 τέταρτη φιάλη της οργής του Θεού, θα πληγεί η αποστάτις ανθρωπότης που ακολούθησε τον μεγάλο αποστάτη θα πληγεί με φρικτούς καύσωνες. Τους καύσωνες και τις αβροχίες θα τις συντονίζουν οι τρομεροί προφήτες του Θεού ο Ηλίας και ο Ενώχ, οι οποίοι θα πολεμήσουν σκληρά τον αντίχριστο, ούτοι έχουσιν εξουσίαν (Αποκ ια 6)˙ λοιπόν λύσιμο του Σατανά, εμφάνισις του Αντίχριστου, 7 φιάλες της οργής του Θεού μεγάλη θλίψις, είναι ένα και το αυτό, η ίδια φρικτή ιστορία. Μετά από αυτήν την φρικτή ιστορία έρχεται η ημέρα του Κυρίου δεν ξέρουμε εάν θα έρθει μετά από μικρό ή από μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά ξέρουμε ότι αυτή η θλιβερή περίοδος της ανθρώπινης ιστορίας, πρέπει να προηγηθεί, να προηγηθεί χρονολογικά από την ημέρα του Κυρίου. Έτσι μπορούμε να πούμε πρώτα το λύσιμο του Σατανά, και έπειτα η ημέρα του Κυρίου ή πρώτα η εμφάνισις του Αντιχρίστου και έπειτα η ημέρα του Κυρίου ή πρώτα η μεγάλη θλίψις και έπειτα η ημέρα του Κύριου. Αυτό άλλωστε δηλώνεται και στην Αγία Γραφή, λόγου χάριν ο απόστολος Παύλος στην Β' προς Θεσσαλονικείς επιστολή στο δεύτερο κεφάλαιο, λέει καθαρά ότι πρώτα θα έρθει ο άνθρωπος την αμαρτίας, ο άνομος, και μετά θα έρθει ο Χριστός να παραλάβει την εκκλησία του.
Δυστυχώς στους κύκλους των Πεντηκοστιανών τα λόγια του αποστόλου αναποδογυρίζονται, αυτό δείχνει ότι μέσα στους Πεντηκοστιανούς ενεργεί το πνεύμα της πλάνης.
Πρώτα η μεγάλη θλίψις και μετά η ημέρα του Κυρίου.
Ο ευαγγελιστής Μάρκος το δηλώνει σαφέστατα, έσονται γαρ αι ημέραι (Μαρκ ιγ 19-24-26)˙ ένας που διαθέτει στοιχειώδη νόηση, μελετώντας το ιγ' κεφάλαιο του ευαγγελιστού Μάρκου βλέπει ότι μετά την ζοφερά περίοδο της μεγάλης και πρωτοφανούς θλίψεως έρχεται ο Χριστός, μετά την θλιψη εκείνην (Μαρκ ιγ 24) και δηλώνεται καθαρά ότι μέσα στην θλίψη βρίσκονται και οι εκλεκτοί του θεού δηλαδή οι Χριστιανοί, και μάλιστα για χάρη τους ο Κύριος συντομεύει την μεγάλη θλίψη και ει μη εκολόβωσε κύριος τα ημέρας ου καν αλλά δαι τους εκλεκτούς ους εξελέξατο (Μαρκ ιγ 20). Το ίδιο τονίζει και ο (Ματθ κδ 21), πρώτα η μεγάλη θλίψις, και μετά ο Χριστός για να παραλάβει τους εκλεκτούς ,οι εκλεκτοί βρίσκονται μέσα στην μεγάλη θλίψη.
Οι ψευδοποιμένες των Πεντηκοστιανών που διακατέχονται από πρωτοφανές πνεύμα πλάνης, κατακρεουργούν και διαστρεβλώνουν τα λόγια του Χριστού. Λένε ότι αγαπούν τον Χριστό αλλά δεν τον αγαπούν, αφού διαστρεβλώνουν κατάφορα τα άγια λόγια του. Ενώ ο Χριστός λέει ότι οι εκλεκτοί του θα περάσουν από την μεγάλη θλίψη, οι αιρετικοί αυτοί λένε ότι ο Χριστός θα εμφανιστεί πριν από την μεγάλη θλίψη και θα ανεβάσει του δικούς του στο μεσουράνημα και θα τους έχει εκεί μέχρι να τελειώσει η μεγάλη θλίψις.
Διαβάζουμε στον Μάρκο «εάν ο Κύριος δεν συντόμευε» διαβάζουμε στον Ματθαίο «θα γίνει τότε μεγάλη θλίψις που τέτοια δεν έγινε από την αρχή του κόσμου και ούτε θα γίνει», διαβάζουμε στην Αποκάλυψη στο 7ο κεφάλαιο ότι οι εκλεκτοί του Θεού βρίσκονται στον επουράνιο ναό μπροστά στον θρόνο του Θεού ντυμένοι με ολόλευκες στολές με φοίνικες στα χέρια, σύμβολα νίκης, και λατρεύουν ακατάπαυστα τον Θεό μαζί με τους αγγέλους, αυτοί περιγράφονται ως ερχόμενοι «εκ της θλίψεως της μεγάλης», πρώτα περνούν από την θλίψι την μεγάλη, και μετά κατακτούν την δόξα στον επουράνιο ναό.
Και είπε προς με εις εκ των πρεσβυτέρων (Αποκ. ζ 14-17) πρώτα πέρασμα από την μεγάλη θλίψη, πρώτα δάκρυα, και έπειτα η δόξα της επουράνιου Βασιλείας. Αλλά οι ψευδοπροφήτες Πεντηκοστιανοί αλλοιώνουν πέρα για πέρα τον νόημα του Ευαγγελίου, τα λόγια της Αγίας Γραφής.
Οι επτά φιάλες της Αποκαλύψεως όπως είπαμε, εκχύνονται στην περίοδο της μεγάλης θλίψεως ,στην περίοδο της αποστασίας του Αντίχριστου. Σ' αυτή την οδυνηρή χρονική περίοδο οι εκλεκτοί δεν απομακρύνονται στο μεσουράνημα όπως λέει η Πεντηκοστιανη πλάνη, αλλά μένουν εδώ κάτω και αγωνίζονται. Οι εκλεκτοί χριστιανοί βαπτισμένοι, χρισμένοι, κοινωνούντες των αχράντων μυστηρίων, ενδύονται στολήν θεοΰφαντον. Αν κάποιος στα χρόνια του Αντίχριστου λυγίσει και δεχθεί το σφράγισμα του θηρίου, τότε είναι σαν να ξεβαφτίζεται, τότε γυμνώνεται από την στολή της χάριτος.
Γι' αυτό συνιστά ο λόγος του Θεού σε όσους βρίσκονται σε αυτήν την ζοφερή περίοδο να προσέξουν να μην χάσουν την θεοΰφαντη στολή τους. Μακάριος όστις αγρυπνεί και φυλάττει τα ενδύματα αυτού δια να μην περιπατάει γυμνός και βλέπουν την ασχημοσύνη αυτού (Αποκ ιστ-15).
Η προτροπή αυτή είναι για τους Χριστιανούς που ζουν στην περίοδο των επτά φιαλών, δηλαδή στην περίοδο της μεγάλης θλίψεως, βρίσκεται στο χωρίο Αποκ ιστ 15, στο σημείο που γίνεται λόγος για την έκχυση της έκτης φιάλης, αυτό σημαίνει ότι οι εκλεκτοί χριστιανοί δεν έχουν μεταφερθεί σε κάποιο μεσουράνημα, αλλά βρίσκονται εδώ κάτω είναι ντυμένοι με την στολή της θειας χάριτος, και προτρέπονται, να βρίσκονται σε κατάσταση προσοχής και εγρηγόρσεως ώστε να μην χάσουν την ενδυμασία τους και γίνουν γυμνοί και γίνουν ρεζίλι με την γύμνια τους, μακάριος ο γρηγορών.
Αν οι άνθρωποι που φορούν τα ενδύματα τα θεϊκά βρίσκονται στο μεσουράνημα, εκτός κινδύνου, τότε ποιος ο λόγος να γίνει αυτή η προτροπή από τον Χριστό; Ιδού έρχομαι ως κλέπτης: το ιδού έρχομαι ως κλέπτης έχει την έννοια ότι δεν πρέπει οι Χριστιανοί που δοκιμάζονται το καμίνι της μεγάλης θλίψεως, να απελπίζονται, διότι ξαφνικά μπορεί να έρθει η ημέρα του Κυρίου, ξαφνικά ως κλέπτης εν νυκτί, οπότε τελειώνουν τα βάσανα των Χριστιανών.
Το ιδού έρχομαι σημαίνει ότι ο Χριστός είναι στον ουρανό και οι δικοί του στην Γη, όχι αυτό που λένε οι Πεντηκοστιανοι, ότι ο Χριστός έχει παραλάβει τους δικούς του στο μεσουράνημα και βρίσκεται μαζί τους. Εάν βρίσκεται μαζί με του δικούς του τότε πως μπορεί να χρησιμοποίει το ρήμα έρχομαι;
Οι σύγχρονοι αιρετικοί διαβάζοντας στο εικοστό κεφάλαιο της Αποκαλύψεως για δέσιμο του Σατανά επί 1000 χρόνια νομίζουν ότι πρέπει να το εκλάβουν κατά κυριολεξία, εμείς λέμε ότι ο Σατανάς δένεται με τον ερχομό του Χριστού στην Γη και μέχρι τα χρόνια του Αντίχριστου είναι δεμένος με σχετική έννοια. Το ότι το δέσιμο του Σατανά δεν πρέπει να εκθλιφθεί με απόλυτη έννοια, αλλά με σχετική έννοια, φαίνεται από πολυάριθμες περικοπές και χωρία της Αγίας Γραφής τα οποία θα παρουσιάσουμε άλλη φορά, εδώ μόνο τούτο έχουμε να πούμε ότι από το ίδιο το εικοστό κεφάλαιο της Αποκαλύψεως βγαίνει ο συμπέρασμα ότι το δέσιμο του Σατανά έχει σχετική σημασία.
Το κείμενο της Αποκαλύψεως αναφέρει ότι σαν λύνεται ο Σατανάς, μετά τα 1000 έτη, με ένα τρέξιμο στα μήκη και στα πλάτη της Γης, στρατολογεί, ο Σατανάς, όχι εκατοντάδες οπαδούς, όχι χιλιάδες, όχι μυριάδες, αλλά αμέτρητους σαν την άμμο της θαλάσσης (Αποκ. κ-8 ).
Όταν λοιπόν λέει η Αποκάλυψη ότι ο Χριστός με τους δικούς του βασιλεύει 1000 έτη ή ότι ο Σατανάς δεσμεύεται 1000 έτη αυτά πρέπει να εκληφθούν με σχετική έννοια όχι με απόλυτη έννοια, εάν υπήρχε απόλυτη βασιλεία του Χριστού επί 1000 έτη και απόλυτο δέσιμο του Σατανά σε αυτήν την χρονική περίοδο τότε ο Σατανάς μετά το λύσιμο του, ούτε μισό οπαδό δεν θα μπορούσε να αποκτήσει, όχι μυριάδες μυριάδων σαν την άμμο της θαλάσσης.
Μα θα πει κανείς γιατί η Γραφή λέει ότι βασιλεύει ο Χριστός με τους δικούς του 1000 έτη; Ή γιατί λέει ότι δένεται ο Σατανάς 1000 έτη;
Απαντούμε, η Αγία Γραφή πολλές φορές χρησιμοποιεί το σχήμα της υπερβολής θέλοντας να τονίσει ιδιαίτερα μια περίοδο που η εκκλησία θα κινείται με ελευθερία και θα προχωρεί και θα αυξάνει εν αντιθέσει με μια θλιβερή δυσάρεστη χρονική περίοδο των έσχατων ημερών όπου τα πράγματα θα σκουρύνουν, εκφράζεται με λόγο υπερβολής.
Αυτό το συναντούμε πολλές φορές στην Αγία Γραφή ενδεικτικά θα αναφέρουμε ένα παράδειγμα. Η προς Κολασσαείς επιστολή εγράφη γύρω στα 62-63 μ.Χ. λοιπόν, στο χωρίο α-22 αναφέρεται. Αναφέρει ο Απ Παύλος, ότι οι Χριστιανοί της Φρυγίας πρέπει να μείνουν σταθεροί στην ελπίδα του ευαγγελίου του οποίου ευαγγελίου το μήνυμα, εκυρήχθη σε όλη την οικουμένη, οι φράσεις στο πρωτότυπο έχουν ως εξής "μὴ μετακινούμενοι ἀπὸ τῆς ἐλπίδος τοῦ εὐαγγελίου οὗ ἠκούσατε, τοῦ κηρυχθέντος ἐν πάσῃ τῇ κτίσει τῇ ὑπὸ τὸν οὐρανόν" ε, ποιος λογικός άνθρωπος θα παραδεχτεί, ότι το 62 μ.Χ, είχε κηρυχθεί το Ευαγγέλιο σε όλη την οικουμένη, σε όλη την υδρόγειο, σε όλη την υφήλιο, ασφαλώς κανείς. Εδώ χρησιμοποιείτε ένα σχήμα υπερβολής ο Απόστολος Παύλος θέλει να τονίσει πόσο ευλόγησε ο Θεός τους Αποστόλους, πόσο τους δυνάμωσε, ώστε να σκορπίσουν σε ανατολή και δύση το Ευαγγελικό μήνυμα, σχήμα υπερβολής, και ο λόγος δεν εκλαμβάνεται με απόλυτη αλλά με σχετική έννοια.
Να ρίξουμε μια ματιά στο 24 κεφ. του Ευαγγελίου του Ματθαίου εκεί δίνεται από τον ίδιο τον Χριστό ένα εσχατολογικό διάγραμμα, δίνεται περιγραφή των γεγονότων προ της ημέρας του Κυρίου, παρουσιάζονται διάφορα προδρομικά σημεία της παρουσίας του Κυρίου.
Στην αρχή γίνεται λόγος για εμφάνιση ψευδοπροφητών και ψευδομεσσιών οι οποίοι μάλιστα προφητεύεται ότι θα παραπλανήσουν πολύ κόσμο, κδ-5, κατόπιν αναφέρονται πόλεμοι που γίνονται και που γίνονται σε μακρινές χώρες, κδ-6, αναφέρονται και παγκόσμιοι πόλεμοι, κδ7, επίσης γίνεται λόγος για πείνα και φοβερές αρρώστιες και για σεισμούς κατά τόπους, κδ7, σημειώνεται ακόμη ότι η αμαρτία θα λάβει μεγάλες διαστάσεις και οι καρδιές των ανθρώπων δεν θα γνωρίζουν να αγαπούν, κδ 12, τονίζεται επίσης αυτές της ημέρες οι Χριστιανοί πρέπει να εξοπλιστούν με υπομονή, κδ13, στη συνέχεια διαγράφεται ένα καθαρό και σαφές εσχατολογικό σημείο, η διάδοσις του Ευαγγελίου σε όλη την Οικουμένη, κδ 14, κατόπιν γίνεται λόγος για τον Αντίχριστο και τη μεγάλη θλίψη. Στον Ιουδαϊκό ναό θα στήσει τον θρόνο του το βδέλυγμα της ερημώσεως. Ο Αντίχριστος παρουσιάζεται σαν ένα σιχαμερό ων που διαλέγει σαν τόπο παραμονής του ένα άγιο τόπον. Κατόπιν σημειώνεται η παρηγορητική προφητεία ότι χάρις των εκλεκτών συντομεύουν οι ημέρες της μεγάλης θλίψεως.
Βεβαίως εδώ με τα εσχατολογικά γεγονότα τα προ της ημέρας του Κυρίου, συμπλέκονται και κάποια αντίστοιχα γεγονότα που αφορούν μεγάλες θλίψεις του Ιουδαϊκού έθνους, περί αυτού θα κάνουμε εκτενή λόγο σε άλλη μας ομιλία, προσχωρούμε, κατόπιν γίνεται λόγος για έντονες φήμες και διαδόσεις εμφανίσεων του Χριστού, εδώ ο Χριστός, εκεί ο Χριστός, στην συνέχεια προφητεύονται αναστατώσεις κοσμολογικών διαστάσεων, ανωμαλίες και αναταραχές στον Ήλιο, στην Σελήνη, στα άστρα, οι δυνάμεις των ουρανών ‘σαλευθήσονται' κδ 29 τελευταίο εσχατολογικό σημείο παρουσιάζεται στον ουρανό του σημείου του Υιού του ανθρώπου, που κατά τους Πατέρες την Εκκλησίας είναι ο Σταύρος του Χριστού, ο Ματθαίος αυτά αναφέρει ως γεγονότα των εσχάτων ημερών προ της συντέλειας, εάν υπήρχε και ένα μεγάλο εσχατολογικό γεγονός όπως η χιλιετής βασιλεία του Χριστού θα το παρέλειπε; ασφαλώς όχι, αυτό έπρεπε οπωσδήποτε να το αναφέρει, δηλαδή θα έγραφε ο Ματθαίος, θα γίνει μεγάλη θλίψις, θλίψις που όμοια με αυτή δεν έγινε, κατόπιν θα γίνει μεγάλη χαρά, 1000 χρόνια η γη θα γίνει παράδεισος και θα βασιλεύει σε αυτήν ο Χριστός με τους δικούς του, και μετά και λοιπά τα υπόλοιπα, αναταραχές στα ουράνια σώματα και λοιπά.
Αγαπητοί ακροατές η χιλιετής βασιλεία αποτελεί μια πλάνη των αιρετικών, ένα παραμύθι, αν ήταν αληθινή θα την έγραφε εδώ ο Ματθαίος, αλλά ούτε ο Ματθαίος, ούτε ο Μάρκος, ούτε ο Λουκάς, στις παράλληλες περικοπές τους ομιλούν για 1000ετη βασιλεία, δεν ομιλούν γιατί δεν υπάρχει, αλλά ούτε ο απόστολος Παύλος στις 14 επιστολές του κάνει λόγο για επίγειο Βασιλεία του Χριστού επί 1000 έτη ούτε οι άλλοι Απόστολοι στις υπόλοιπες επιστολές της Καινής Διαθήκης. Ένα εσχατολογικό γεγονός τόσο μεγάλων διαστάσεων, το οποίο μάλιστα αποτελεί πηγή χαράς και παρηγοριάς, είναι αδιανόητο να παραληφθεί, να ξεχαστεί.
Το ότι κανένα Ευαγγέλιο και καμία επιστολή της Καινής Διαθήκης δεν κάνει λόγο για αυτό, σημαίνει ότι αυτό είναι ανύπαρκτο, πέρα για πέρα ανύπαρκτο, υπάρχει μόνο στα μυαλά των μαρτύρων του Ιεχωβά των Ευαγγελικών των Πεντηκοστιανών και των λοιπών πλανώντων και πλανωμένων.
Χιλιετής Βασιλεία σημαίνει παραμύθι των αιρετικών, και σύμφωνα με την Ιεχωβίτικη έκδοση του παραμυθιού, εδώ στην Γη επί 1000 χρόνια οι άνθρωποι θα τρώνε τα ποιο ωραία βερίκοκα και τα ποιο ωραία ζαρζαβατικά. Ενώ σύμφωνα με την Πεντηκοστιανή έκδοση του παραμυθιού, οι μισοί θα έχουν φθαρτά σώματα και θα τρώνε, ενώ οι άλλοι μισοί, αυτοί που έχουν αρπαγεί για 7 χρόνια στο μεσουράνημα, δεν θα τρώνε γιατί θα έχουν άφθαρτα σώματα, και θα φαντάζουν σαν εξωγήινοι στα μάτια των άλλων που θα τρώνε....
Θεέ μου !! και μη χειρότερα !!
Ο κάθε ένας παίρνει και μια Αγία Γραφή στο χέρι, αποκτά και κάποιους οπαδούς και εξηγεί την Γραφή κατά το κοινώς λεγόμενο, όπως του κατέβει, και παραδόξως, βρίσκει ανθρώπους που τον παραδέχονται....
Ας μην παραξενευόμαστε, μας το προειδοποιεί ο απόστολος Παύλος, ότι την πλάνη πολλοί θα την ακολουθήσουν....
