Τὰ «πολύχρωμα» σχολεῖα τῆς «θεματικῆς» ἑβδομάδας καὶ τὰ σχολικὰ βιβλία τῶν συνταγῶν μαγειρικῆς, μποροῦν νὰ βγάλουν νέο Εὐαγόρα Παλληκαρίδη;

Ἡ συμπλήρωση ἑξήντα ἐτῶν ἀπὸ τὸν ἀπαγχονισμὸ τοῦ Εὐαγόρα Παλληκαρίδη- λίγες μέρες πρὶν εἶχε θυσιαστεῖ ὁ Αὐξεντίου ἕνας ἄλλος σπουδαῖος τοῦ ἀντιαποιοκρατικοῦ ἀγώνα τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου- ἔρχεται σὲ μία δύσκολη στιγμὴ γιὰ τὴν πατρίδα μας. Καὶ αὐτὸ μεταξύ των ἄλλων λόγω τῆς ἐθνικῆς, κοινωνικῆς, οἰκονομικῆς, δημογραφικῆς, πνευματικῆς καὶ ἐκπαιδευτικῆς κρίσης.

Θὰ πρέπει νὰ ἀναφέρουμε στοὺς μὴ γνωρίζοντες, ἀλλὰ καὶ σὲ αὐτοὺς ποὺ ἀδρανοῦν γιὰ νὰ θυμηθοῦμε τὸν Πλάτωνα ποὺ μιλᾶ γιὰ τὴν εὐθύνη τῶν πολιτῶν ὅταν οἱ θεσμοὶ ἀπουσιάζουν, πὼς ἡ ἡρωικὴ μορφὴ τοῦ Παλληκαρίδη ποὺ συνέχισε μὲ τὸ λόγο καὶ τὴν πράξη τὴν ἑλληνικὴ ἀντιστασιακὴ ἱστορία, δὲν ἔχει τὴ θέση ποὺ τοῦ ἀξίζει στὴν ἐκπαίδευση.

Ὁ Παλληκαρίδης δὲ χωρᾶ ἀνάμεσα στὶς χιλιάδες σελίδες σχολικῶν βιβλίων ποὺ ἀναφέρονται στὴ γλώσσα, στὴν ἱστορία, στὴ λογοτεχνία, στὴν ποίηση καὶ σὲ ἄλλα ἀντικείμενα ποὺ διδάσκονται στὴν πρωτοβάθμια καὶ δευτεροβάθμια ἐκπαίδευση, ἀφοῦ τοῦ ἔχει ἀφιερωθεῖ μισὴ σελίδα (!).

Ἀντιθέτως τὰ παραπάνω σχολικὰ ἐγχειρίδια ἔχουν ἀμέτρητες συνταγὲς μαγειρικῆς, ὁδηγίες χρήσης καφετιέρας (!) καὶ ἐπιδιόρθωσης τοῦ κλιματιστικοῦ (!) ὕβρεις, ὑπονοούμενα καὶ χυδαιότητες γιὰ τὸ 1821 καὶ τὸ 1940, κείμενα ὅπως τὸ «ὅταν βγάλαμε βόλτα τὸν ἐπιτάφιο» (!) καὶ γιὰ τὴ «σχέση τοῦ 25χρονου Σάκη μὲ τὴ 15χρονη Ἀλέκα» (Αὐτὸ ἀλήθεια πὼς λέγεται καὶ πῶς τιμωρεῖται ἀπὸ τὸν ποινικὸ κώδικα;).

Ἐπιπλέον ἡ Ἑλλάδα τὴν ὁποία πόθησε καὶ ἔδωσε τὴ ζωὴ του ὁ Παλληκαρίδης, στὰ σχολικὰ βιβλία περιγράφεται μὲ τὸ «νοστιμίζει τὸ σέλινο τὴ φασολάδα/ καὶ στὴ μέση δυὸ λάμδα/φοράει ἡ πατρίδα μας/ ἡ Ἑλλάδα» καὶ μὲ τὴν πρόταση πὼς «…ἦταν ἡ Ἑλλάδα μιὰ γυναίκα τόσο προκλητικὴ σεξουαλικὰ ποὺ ἔπρεπε νὰ τὴν ἐρωτευτῶ σωματικὰ καὶ ἀπελπισμένα»...

Ἐπιπλέον αὐτὴ ἡ παιδεία προτρέπει, υἱοθετεῖ, ἀναγκάζει, νὰ γίνονται συνέδρια γιὰ τὸ «πολύχρωμο σχολεῖο» καὶ ὑποχρεώνει τοὺς μαθητὲς τὴν παρακολούθηση τῆς «θεματικῆς ἑβδομάδας»!

Ἕνα ἀπὸ τὰ ἐρωτήματα ποὺ ἦρθαν σήμερα, ἡμέρα μνήμης τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ μαθητῆ, τοῦ σπουδαίου πνευματικοῦ ἀνθρώπου καὶ ἀγωνιστῆ τῆς Ἐλευθερίας Παλληκαρίδη εἶναι καὶ αὐτό:
Μπορεῖ νὰ βγεῖ ἕνας νέος Εὐαγόρας Παλληκαρίδης ἀπὸ αὐτὴν τὴν παιδεία;

Μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ἕνας ἀγωνιστὴς ποῦ νὰ πιστεύει στὴν παράδοση τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τῆς Ρωμηοσύνης, τοῦ Θεοῦ;

Νὰ γράφει καὶ νὰ μιλᾶ, νὰ ἐργάζεται, νὰ ἀγωνίζεται ἀνιδιοτελῶς γιὰ Πίστη καὶ γιὰ Πατρίδα;

Ποῦ θὰ ἀγαπᾶ τὸν τόπο τοῦ Κολοκοτρώνη, τοῦ Παύλου Μελᾶ, τῆς Ἐλευθερίας, τῆς Ἀντίστασης, τοῦ Σεφέρη, τοῦ Κόντογλου, τοῦ Ἐλύτη, τοῦ Πετράκη Γιάλλουρου, τοῦ Αὐξεντίου, τοῦ Καραολῆ καὶ τοῦ Δημητρίου, τῶν χιλιάδων ἡρώων μας στὸν ἀντιφασιστικὸ ἀγώνα, τῶν δολοφονημένων ἀπὸ τοὺς Ναζὶ στὸ Χορτιάτη, στὴν Κάνδανο, στοὺς Πύργους καὶ τὸ Μεσοβουνό, στὸ Δίστομο καὶ τὰ Καλάβρυτα.

Πού θὰ σέβεται τὸν τόπο τῆς ἐλιᾶς καὶ τῆς ἀμπέλου, τῶν ἐκκλησιῶν καὶ τῶν μοναστηριῶν.

Μπορεῖ ἀλήθεια ἕνας νέος Εὐαγόρας Παλληκαρίδης νὰ νικήσει σὰν Ἅγιος Δημήτριος, σὰν Ἅγιος Γεώργιος, νὰ θανατώσει «τοὺς ἀγενεῖς ποὺ γίνανε πρίγκιπες καὶ τὰ τέρατα ποῦ γίνανε βασιλεῖς»;

Μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ἕνας νέος Εὐαγόρας ὅπως αὐτὸς τοῦ 1957 ποὺ εἶχε τὸ θάρρος καὶ τὴν πίστη τοῦ Ἀθανάσιου Διάκου, τὴν πυγμὴ καὶ τὸ πνεῦμα θυσίας τοῦ Αὐξεντίου καὶ τὸ ποιητικὸ χάρισμα τοῦ Μόντη;

Ποῦ θὰ πεῖ ὅπως ὁ Παλληκαρίδης λίγο πρὶν τὴν ἀγχόνη πῶς «ὅ,τι ἔκαμα τὸ ἔκαμα ὡς Ἕλλην πού ζητεῖ τὴν Ἐλευθερίαν του;»

Μπορεῖ;

Πηγή: Μαλκιδης, Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό