Ρέθυμνο, 22 Φεβρουαρίου 2017
Παλαιότερη γνωμοδότηση του Διδάκτορος Συνταγματικού Δικαίου κ. Γεώργιου Κρίππα αναφορικά με τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία, με βάση καταδικαστική απόφαση του Ομοσπονδιακού Ακυρωτικού Διοικητικού Δικαστηρίου της Γερμανίας
O έγκριτος διδάκτωρ Συνταγματικού Δικαίου κ. Γεώργιος Κρίππας γνωστός από ετών για την προθυμία του να προσφέρει ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες του ευθύς όπου παραστεί χρεία, είχε παλαιότερα (1978) μεταφράσει και δημοσιεύσει στο «ΝΟΜΙΚΟ ΒΗΜΑ» (26ο Έτος, σελ. 121-122) απόφαση του ομοσπονδιακού ακυρωτικού διοικητικού δικαστηρίου (το αντίστοιχο ΣτΕ) της Γερμανίας,αναφορικά με την εισαγωγή του μαθήματος της σεξουαλικής αγωγής σε σχολεία και η οποία απόφαση, κατόπιν προσβολής με αίτηση ακυρώσεως υπό γονέων, ακυρώνει την ενέργεια αυτή στα σχολεία ως αντισυνταγματική, καθ’ ότι θεωρήθηκε ότι «θίγει τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιώματά τους, ως γονέων».
Μεταφέρω τα κύρια σημεία της απόφασης, καθώς επίσης και τις σημαντικές (μάλιστα επίκαιρες) επί της αποφάσεως αυτής επισημάνσεις του.
............................................
«ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΟΥ ΑΚΥΡΩΤΙΚΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑ (15.11.1974)
Εκπαίδευση – εισαγωγή του μαθήματος της σεξουαλικής αγωγήςστα σχολεία με σχολικό συνταγματικό νόμο. –προσβολή της ως άνω πράξεως υπό των γονέων με αίτηση ακυρώσεως πράξεως αυτής από τους γονείς για το λόγο ότι εξεδόθη «καθ’ υπέρβασιν» νομοθετικής εξουσιοδοτήσεως και γιατί θίγει τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιώματά τους, ως γονέων. –ακύρωση της πράξεως ως αντισυνταγματικής».
«... η επιδίωξις αγωγής και εκπαιδεύσεως, ήτις εφ’ όσον εκτείνεται εις αμφισβητούμενη περιοχήν, ως η σεξουαλική αγωγή, θίγει το κατ’ αρθρ. 6 & 2 εδαφ. 1 του Συντάγματος προστατευόμενον δικαίωμα εκπαιδεύσεως»....................................................................................«Κατά την γνώμην του προσωρινού Τμήματος (ενν. του δικ/ρίου) αι επικαλούμεναι διατάξεις δεν αποτελούν επαρκή νομικήνβάσιν δια την εισαγωγήν της σεξουαλικής αγωγής δι αποφάσεως της αρμοδίας σχολικής Αρχής του εναγομένου».
Η απόφαση καταλήγει:
«Εκ των εκτεθεισών αιτιολογιών το δικαστήριον θεωρεί τας ισχύουσας νομικάς διατάξεις(δηλ. τις υπό του τοπικού κρατιδίου του Αμβούργου διατάξεις, με τις οποίες περιελήφθη το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία)ως αντισυνταγματικάς καθ’ ο μέρος αύται αναθέτουν εις την Σχολικήν Αρχήν την εισαγωγήν εις τα σχολεία του μαθήματος της σεξουαλικής αγωγής και του καθορισμού της δια τούτο διδακτέας ύλης. Τούτο συνεπάγεται ωσαύτως, ότι η περί εισαγωγής του μαθήματος της σεξουαλικής αγωγής πράξις της Σχολικής Αρχής τυγχάνει τυπικώς αντισυνταγματική ως στερουμένη της απαραιτήτου νομικής βάσεως και δέον γενομένων δεκτών των λόγων της αγωγής να ακυρωθεί αύτη».
Ο κ. Γεώργιος Κρίππας λοιπόν,σχολιάζοντας την ανωτέρω απόφαση που ο ίδιος μετέφρασε και μετέφερε στον ελληνικό νομικό τύπο, αναφέρει τα εξής:
«Οι γονείς της περιοχής αντετάχθησαν εις την ενέργειανταύτην (διάταγμα με το οποίο εισάγεται στα σχολεία η σεξουαλική αγωγή ως διδακτέα ύλη) και προσέβαλον την πράξιν δι αιτήσεως ακυρώσεως εις τα διοικητικά δικαστήρια, με τον ισχυρισμόν ότι εξεδόθη, καθ’ υπέρβασιν νομοθετικής εξουσιοδοτήσεως δεδομένου ότι, αφ’ ενός δι εν τόσον σοβαρόν θέμα δεν αρκεί η ύπαρξις γενικού εξουσιοδοτικού κανόνος, αλλά δέον να εκδοθεί ειδικός τοιούτος και αφ’ ετέρου ως γονείς έχουν ωρισμένα δικαιώματα συνταγματικώς κατοχυρωμένα, εν οις και το της διαπαιδαγωγήσεως των τέκνων των εις ωρισμένους τομείς, οι οποίοι οπωσδήποτε δεν είναι δυνατόν να αποτελέσουν αντικείμενο δημοσίας διδασκαλίας διότι ούτοι συνάπτονται ευθέως με τον χαρακτήρα, τας παραδόσεις και συνηθείας εκάστης οικογενείας.
Το ΠρωτοβάθμιονΔιοικητικόνΔικαστήριον έκαμε δεκτούς τους ως άνω ισχυρισμούς των γονέων και ηκύρωσε το διάταγμα δι’ ου εισήχθη το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία»
..........................................................................................
(Μετά δε από το Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο το οποίο δικαίωσε την έφεση επί της πρωτόδικης αποφάσεως):
«...οι γονείς ήσκησαναναίρεσιν ενώπιον του Διοικητικού Ακυρωτικού, το οποίον εκδώσαν την ως άνω απόφασιν, εδέχθη τους υπό των γονέων προταθέντας ισχυρισμούς και επεκύρωσε την πρωτόδικοναπόφασιν, δι’ ης ηκυρώθητο ανωτέρω διάταγμα περί εισαγωγής του μαθήματος της σεξουαλικής αγωγής εις τα σχολεία.
Παρ’ ημίν η ρύθμισις είναι η αυτή . (Δηλαδή για το συγκεκριμένο ζήτημα στη χώρα μας, προβλέπεται νομικά η ίδια αντιμετώπιση• Με άλλα λόγια, όπως ακριβώς και στην παραπάνω απόφαση:«η περί εισαγωγής του μαθήματος της σεξουαλικής αγωγής πράξις .......τυγχάνει τυπικώς αντισυνταγματική ως στερουμένη της απαραιτήτου νομικής βάσεως»!) Ούτω κατ’ αρχήν δι’ άρθρου 5 του Συντάγματος προβλέπεται το δικαίωμα ελευθέρας αναπτύξεως της προσωπικότητοςεκάστου ατόμου υπό την τοιαύτην ιδιότητά του.
Η διάταξις είναι νέα (τότε το 1978)και δεν έχει τύχει της καταλλήλου νομοθετικής επεξεργασίας. Ουχ ήττον όμως δυνάμεθα απολύτως να δεχθώμεν ότι αύτη καλύπτει και την ιδιότητα τινός ως γονέως, έχοντος την ευχαίριαν να παράσχη την ην ούτως φρονεί ορθήνοικογενειακήναγωγήν...».
«...Ως (όπως ακριβώς) επομένως οι γονείς έχουν το απόλυτο δικαίωμα να καθορίσουν ποίανθρησκείαν θα πρεσβεύη το τέκνον των (εκτός εάν οι γονείς διαφωνούν οπότε πρυτανεύει το συμφέρον του τέκνου, Πρωτ. Πειρ. 334/1973 ΝοΒ 22 σελ. 697), ούτω φρονούμεν, έχουν αυτοί μόνοι το δικαίωμα να καθορίσουν πώς θα διαπαιδαγωγηθή κατ’ ιδίαν και εις ωρισμένους ετέρους τομείς εις ους το κράτος δεν δύναται να υπεισέλθη δια της σχολικής διδασκαλίας.Εις τούτους περιλαμβάνεται ασφαλώς και ο τομεύς της σεξουαλικής διαπαιδαγωγήσεως, όστις κατά παγίανπαράδοσιν και από αιώνων ήτο θέμα αυστηρώς οικογενειακόν, λόγω κυρίως των κινδύνων τους οποίους περικλείει δια τους ανωρίμους ανηλίκους η πρώιμος γνωριμία μετά του σεξουαλικού θέματος έστω και θεωρητικώς. Το να έλθει επομένως σήμερον το Κράτος αιφνιδίως και να αναλάβη τον τομέα τούτον ανα χείρας δεν δύναται να θεωρηθή συνταγματικώς επιτρεπτόν.
Κατά ακολουθίαν πάντων των ανωτέρω και εν’ όψει των άρθρων 29 και 30 του Ν. 5060/1931 (επανατεθέντος εν ισχύι δια του Ν. 10/1975) έντυπα ή κινηματογραφικαίταινίαι ασέμνου περιεχομένου ουδόλως δύναται να θεωρηθούν επιτρεπτά, επί τω λόγω ότι αποσκοπούν εις την σεξουαλικήνδιαπαιδαγώγησιν ή ενημέρωσιν, δεδομένου ότι ως ελέχθη ο τομεύς ούτως δεν δύναται να αποτελέσηαντικείμενον δημοσίας διδασκαλίας ».
...................................................
Πράγματι επίκαιρες, χρήσιμες και ενδεικτικές οι επισημάνσεις του διδάκτορος κ. Γεωργίου Κρίππα(τον οποίο και ευχαριστώ θερμά για την αποστολή της εν λόγω αποφάσεως).
Εάν ‶επιτρέπεται″ να επισημανθεί ακόμα κάτι συμπληρωματικώς, αυτό θα μπορούσε να είναι ότι το δικαστήριο, παρά το ότι (θα έλεγε ίσως κάποιος) εκδικάζεται πριν από περίπου 40 χρόνια (όπως επίσης και η ίδια η γνωμοδότηση του κ. Κρίππα), εν τούτοιςτο σκεπτικό της αποφάσεως θεμελιώνεται και διέπεται εκ των Διεθνών Συμβάσεων περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων**των οποίων φυσικά η ισχύ και το κύρος, όχι μόνο διατηρείται έως σήμερα στο ακέραιο, μάλιστα με συνταγματικώς κατοχυρωθείσα αυξημένη ισχύ έναντι άλλων νόμων (Συντ. αρθρ. 28, 1), αλλά και όλες θα λέγαμε οι σύγχρονες και σχετικές αποφάσεις (πχ. σε ζητήματα που άπτονται της ελευθερίας της συνειδήσεως), δεν κάνουν τίποτα άλλο εκτός του ότι ‶ευθυγραμμίζονται″ και εφαρμόζουν επί εκάστης υποθέσεως, ακριβώς τις Διεθνείς Συμβάσεις περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα σχετικά άρθρα.
Η προρρηθείσα υπό του κ. Γεωργίου Κρίππα ελευθερία συνειδήσεως και ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας εκάστου ανθρώπου (των ανηλίκων βεβαίως υπό την οφειλόμενη μέριμνα των γονέων ή κηδεμόνων τους, Αστικός Κώδικας, αρθρ.1518, Ν.1329/1983), συνιστούν απολύτως θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα ούτως ώστε:και αν ακόμη υποτεθεί ότι κάποια κυβέρνηση στο μέλλον προβεί σε αναθεώρηση του Συντάγματος, τα άρθρα που θα προέλθουν από αυτή την αναθεώρηση όχι μόνο πάλι θα διέπονται από τις σχετικές Διεθνείς Συμβάσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αλλά και δεν δύνανται να υπερισχύσουν έναντι αυτών, να τις θέσουν σε αχρηστία, πολύ περισσότερο να τις καταργήσουν. Οι εν λόγω Συμβάσειςτις οποίες έχει υπογράψει η Ελλάδα και όλες οι πολιτισμένες χώρεςθα λέγαμε ότι αποτελούν πλέον δομικό υλικό της, των υπογραψάντων κρατών, νομοθεσίας.
Το γεγονός τώρα ότι εσχάτως, σε πολλές χώρες (και στη δική μας) και από ποικίλους φορείς, πολιτικά πρόσωπα, ενώσεις κτλ. για διάφορες αφορμές «ροκανίζονται» θεσμικά και κοινωνικά κάποια ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία στο σύνολό τους αποτελούν τον κοπιώδη καρπόπολλών αγώνων και μακροχρόνιας μεταξύ των λαών επί των δικαιωμάτων αυτών, συνεννόησης και σύγκλισης, στο σύνολό του συνιστά φαινόμενο τουλάχιστο οξύμωρο, αλλά και έναν τραγικό πολιτισμικά αναχρονισμό.
…………………………….
**
• ΕΣΔΑ - Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου:αρθρ. 2, 1ο πρόσθετο πρωτόκολλο
• ΟΗΕ-Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού:αρθρ. 5• 14, παρ. 1
• Οικουμενική Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αρθ. 26, παρ. 3
• Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Μορφωτικά Δικαιώματα, αρθ. 13, παρ. 3
• Διεθνές Σύμφωνο για τα ατομικά καιπολιτικά δικαιώματα, αρθ. 18, παρ.1-4
Πηγή: Ακτίνες
