.. Εγώ αισθάνομαι ότι και ως Ελληνισμός περνάμε μου φαίνεται τη χειρότερη φάση της ιστορίας μας. Δεν ξέρω αν είναι εύκολες οι συγκρίσεις με άλλες εποχές αλλά είναι φοβερό αυτό που γίνεται, αυτό το ξερίζωμα.
Η διαφορά που υπάρχει στις μεγάλες ηλικίες και στα νέα παιδιά ως προς την ανάγκη του Θεού και την υποψία της πίστεως είναι πολύ μεγάλη. Η αθεΐα των μεγάλων, όταν υπάρχει, είναι πολύ διαφορετική από την αθεΐα των νέων. Οι νέοι είναι πιο αθώοι στην εμπειρία τους, δεν είχαν εμπειρίες. Οι μεγάλοι έχουν εμπειρίες και έχουν παρεξηγήσεις.
Έρχεται τώρα ένα σύστημα Παιδείας το οποίο βγάζει την έννοια του Θεού, πολύ περισσότερο την ανάγκη και ακόμη περισσότερο την Αλήθεια του Θεού, από τη ζωή μου.
Προσέξτε. Έβγαλε τώρα αυτή τη διαταγή, δεν είπε ότι καταργούμε την προσευχή αλλά βγάζει όλο το πρόγραμμα και την αγνοεί, την περιφρονεί την προσευχή.
Εμείς λέμε .. μα και η προσευχή όπως γινόταν ήταν καλή ή ήταν ένα κεκτημένο δικό μας ως Εκκλησία;
– Ποιος θα πει την προσευχή;; αααα Λοιπόν, εσύ .. επειδή μιλάς θα πεις την προσευχή.
Σηκώνεται
– Άγιος ο Θεός, Άγιος ισχυρός ……
Αυτό το πράγμα είναι γελοιοποίηση της προσευχής. Νομιμοποιημένη γελοιοποίηση της προσευχής. Δεν ήταν η καλή προσευχή. Αυτό από μόνο του δεν έχει να πει τίποτε.
…
Το σχολείο το σημερινό δεν έχει καμία σχέση με το σχολείο του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Εκείνο ήταν σχολείο Παιδείας, Αγωγής και Πίστεως. Σ’ αυτό το σχολείο, στέλνουμε τα παιδιά μας και χαλάνε, και από το κουρίκουλουμ της εκπαιδεύσεως το οποίο περνούνε και από το γενικότερο φρόνημα. Πως περνάει αυτό το φρόνημα; Περνάει μέσα και από τις σχολές τις παιδαγωγικές.
Εγώ όταν ήμουν συνοδικός στη Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος το 2005 έγινε το εξής. Ζήτησαν 80 φοιτητές από το Παιδαγωγικό Θεσσαλονίκης να διδάσκεται η διδακτική των θρησκευτικών, όπως υπάρχει η διδακτική της αριθμητικής, της γλώσσας, της ιστορίας, σαν μάθημα στο Παιδαγωγικό. Πράγματι λοιπόν, ήταν ο Χριστόδουλος τότε Αρχιεπίσκοπος, έγραψαν από τη Σύνοδο ένα πάρα πολύ ευγενές και ωραίο γράμμα ότι αν θα μπορούσε να συμπεριληφθεί και το μάθημα της διδακτικής των θρησκευτικών .. και το στέλνουμε στον Κοσμήτορα της Σχολής. Σε λιγότερο από μία εβδομάδα ήρθε μία θρασύτατη, υβριστική, ασεβής και ανόητη, όλο μαζί το κράμα, απάντηση υπογεγραμμένη από τον Κοσμήτορα. «Εσείς να καθίσετε, και μάθατε τόσα χρόνια .. κτλ», στη Σύνοδο!! Γράμμα στον Αρχιεπίσκοπο!! Αυτό ήταν το 2005. ..
Ή βλέπετε, δεν ορκίστηκαν. Και βγήκαν μερικοί, αφελές ήταν αυτό, και είπαν το Ευαγγέλιο λέει να μην ορκιζόμαστε. Ο λόγος που δεν ορκίστηκαν δεν ήταν ότι ήθελαν να εφαρμόσουν το Ευαγγέλιο, ήταν ότι δεν ήθελαν να ακουμπήσουν το χέρι τους στο Ευαγγέλιο το οποίο ποτέ δεν το ανοίξανε για να ακουμπήσει η ψυχή τους.
Φτιάχνεται λοιπόν μία Παιδεία χωρίς Χριστό, ένα. Χωρίς την παράδοσή μας, ξεκομμένη, δύο. Χωρίς την ανάγκη του Θεού, τρία. Χωρίς την πίστη στο Θεό, τέσσερα. Και είναι κανείς εντελώς εκτός. Έτσι θα βγει το παιδί. Εμένα με πλησίασε παιδί και μου είπε γιατί βάζουν αυτόν τον Σταυρό στις Εκκλησίες. Είναι φοβερό να το ακούσεις. Παιδάκι μου καλό. Δεν ήξερε. Αυτό λοιπόν είναι μία απομάκρυνση και από την ιστορία μας και από την παράδοσή μας και από τον πολιτισμό μας και από την πίστη.
Έγιναν τα 25 χρόνια της ‘Ελπίδας’, που είναι αυτή η οργάνωση για τα καρκινοπαθή παιδάκια που την έχει η Μαριάννα Βαρδινογιάννη, η οποία Βαρδινογιάννη έρχεται μία φορά το μήνα στο προσκύνημα του Χριστού στα Σπάτα, κάθεται μισή ώρα, προσεύχεται, ανάβει κεράκι . φεύγει. Γίνεται η εκδήλωση, ήταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ήταν ο Αρχιεπίσκοπος, ήταν όλοι. Δεν ακούστηκε η λέξη Θεός στα παιδάκια τα καρκινοπαθή που πεθαίνουν. «Θα νικήσουμε. Εμείς μπορούμε τα πάντα.» Ποιοί είστε μωρέ, αταπείνωτοι τύποι; Δεν υπήρχε η λέξη Θεός, μόνο την είπε η γυναίκα του Πρωθυπουργού της Αλβανίας που ήταν καθολική .. αυτή ανέφερε τη λέξη Θεός.
Αυτό το πράγμα είναι η παιδεία. Είναι κοινωνική παιδεία. Μέρος της κοινωνικής παιδείας, κορμός της, είναι η παιδεία των σχολείων μας.
…
.. Θεολόγοι που κηρύσσουν αθεΐα. Λένε εγώ είμαι άθεος. Στο ένα σχολείο, στο Μαρκόπουλο, τα δυο παιδιά του παπά παίρνανε το μάθημα των Θρησκευτικών και κάνανε χρήση του δικαιώματος που τους δίνει ο νόμος και με υπογραφή του παπά και έγκριση του Μητροπολίτη δεν πάνε στα Θρησκευτικά. Αυτή είναι η παιδεία μας; Και έρχονται, δέστε τώρα πως γυρίζει και λίγο ωραία, αρχίζουν κάποια παιδιά να αντιδρούν στον Θεολόγο .. «δεν θέλουμε εμείς να μας λέτε τέτοια..» Συσπειρώνονται τα παιδιά και αποκτούν πλειοψηφία και καλούν τον Μητροπολίτη να πάει να μιλήσει στα παιδιά στο σχολείο. Δεν παίρνουν άδεια ούτε από τον Φίλη ούτε από κανέναν και πηγαίνω εγώ στο σχολείο. Πηγαίνω λοιπόν στο σχολείο και ο θεολόγος παίρνει άδεια, λείπει. Τον έχω καταγγείλει στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, μου λένε δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
Να τη βράσω αυτήν τη παιδεία. Άρα δεν τη θέλω. Δεν τη θέλουμε. Θα φτιάξουμε κι εμείς, και καιρός να ξυπνήσουμε, τη δική μας παιδεία, τη δική μας αγωγή. Αυτόν τον τρόπο, έτσι όπως μιλάμε μέσα από την καρδιά μας. Αν μάθουμε αυτά που είπαμε προηγουμένως αλλιώς θα είμαστε ξερός λόγος, στεγνό βίωμα. Διαφορετικά θα έχει δύναμη ο λόγος, θα είναι αυτό που μπορούμε να κάνουμε, και μπορούμε, και πρέπει, επιβάλλεται να το κάνουμε.
Το σύστημα λοιπόν είναι ένα σύστημα αθεΐας στο οποίο βλέπετε όμως ότι ως Εκκλησία δεν αντιδράσαμε. Αυτό είναι το χειρότερο. .. Το πρόβλημα δεν είναι η Πολιτεία, το πρόβλημα είναι η Εκκλησία, η οποία δεν είναι να αντιδράσει με ρόπαλα. Όχι. Με άδειασμα, και υπάρχει τέτοιος τρόπος. .. Τέλος πάντων εγώ δεν θέλω να αντικαταστήσω καμμιά Σύνοδο και κανέναν δημόσιο εκκλησιαστικό λόγο, αλλά τον λογισμό μου μπορώ να τον πω έτσι απλά και συνοπτικά. Θα έπρεπε να μην τολμήσουν να το κάνουν. Ή τουλάχιστον να πούμε -γιατί αυτά ξεκινούν από πριν- πού φταίμε; Φταίμε στο ότι ήδη ήταν γελοιοποιημένη η προσευχή, ήδη δεν ήταν καλό το μάθημα των θρησκευτικών και τόσα χρόνια δεν βγήκαμε με μία αντιπρόταση. Όχι, δεν είναι μόνο να αντιδράς.
…
.. Στα κατηχητικά μας γιατί δεν τα καλλιεργούμε τα παιδιά; Έχουν δίκιο όταν μας λένε ότι είναι δική σας δουλειά να κάνετε κατήχηση. Ναι είναι δική μας και δεν την κάνουμε. Αλλά είναι και δική σας υποχρέωση να δώσετε τον σπόρο τον οποίον εμείς θα καλλιεργήσουμε. Δεν μπορείτε να μην σπέρνετε στα σχολεία. Χρειάζεται λοιπόν αυτό να γίνει, και οπωσδήποτε αν δεν γίνεται αυτό από το σύστημα, είτε το κοσμικό είτε το εκκλησιαστικό, μπορούμε να το κάνουμε εμείς στο χώρο της δικής μας επιρροής στο μέτρο του δυνατού. Δεν έχει μεγάλη εμβέλεια ένας ιερέας όση έχει ένας επίσκοπος, ούτε ένας επίσκοπος όση έχει ένας αρχιεπίσκοπος ή η Σύνοδος αλλά έχουμε χώρο επιρροής. Έχετε τις ενορίες σας, έχετε τις συνάξεις σας, μπορείτε να συνεργαστείτε με τους διπλανούς ιερείς και με την ευλογία του επισκόπου σας. ..
Πηγή: Αβέρωφ
