1. Τὸ δῆθεν σπίτι τοῦ Κεμὰλ στὴ Θεσσαλονίκη καὶ τὰ «Σεπτεμβριανὰ»

Παρὰ τὴν προπαγάνδα, ὅτι ὁ Μουσταφὰ Κεμὰλ γεννήθηκε τὸ 1881 στὴ Θεσσαλονίκη, στὸ κτήριο, τὸ ὁποῖο εἶχε χτίσει δῆθεν ὁ πατέρας του καὶ βρίσκεται στὴ συμβολὴ τῶν ὁδῶν Ἀποστόλου Παύλου καὶ Ἁγίου Δημητρίου, ἐμεῖς ὑποστηρίζουμε ὅτι ὁ ἰσχυρισμὸς τῆς γέννησης τοῦ Μουσταφά Κεμὰλ στὴ Θεσσαλονίκη καὶ στὸ συγκεκριμένο κτίριο εἶναι ἕνας μύθος.

Ὁ Κεμὰλ γεννήθηκε στὴ Χρυσαυγὴ (Σαρίγερ) Λαγκαδὰ καὶ μάλιστα τὸ 1981, μὲ ἀφορμὴ τὰ 100 χρόνια ἀπὸ τὴ γέννηση τοῦ Μουσταφᾶ Κεμάλ, ἐπισκέφθηκε τὴν Χρυσαυγὴ (τὸ κτίριό της τότε κοινότητας) ὁ Τοῦρκος πρόξενος Θεσσαλονίκης μαζὶ μὲ....

τὸν γραμματέα τοῦ (ἐφημ. ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ, 10 Μαΐου 1981) συνοδευόμενοι καὶ ἀπὸ Τουρκικὸ τηλεοπτικὸ συνεργεῖο.

Ὁ πρόξενος ἤξερε τὴν ἀλήθεια καὶ γι’ αὐτὸ παρακάλεσε τοὺς κατοίκους νὰ τοῦ ὑποδείξουν τὸ ἀκριβὲς σημεῖο γέννησης τοῦ Μουσταφᾶ Κεμάλ, ἂπ΄ ὅπου πῆρε πολλὲς φωτογραφίες. Σὲ κάποια στιγμὴ ἀποκάλυψε στοὺς Ἕλληνες συνοδούς του: «γνωρίζω ὅτι αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια, ἀλλὰ εἶναι δύσκολο νὰ τὸ παραδεχθοῦμε ἐπίσημα καὶ καταλαβαίνετε τὸ λόγο». Ὁ ἴδιος προθυμοποιήθηκε νὰ χρηματοδοτήσει τὴν ἀνέγερση μουσείου, τὸ ὁποῖο θὰ βοηθοῦσε καὶ τὴν ἀνάπτυξη τοῦ χωριοῦ...

Τὸ 1981 μὲ ἀφορμὴ τοὺς ἑορτασμοὺς γιὰ τὰ 100 χρόνια ἀπὸ τὴ γέννηση τοῦ Κεμάλ, οἱ βουλευτὲς Ν. Βενιζέλος καὶ Κ. Μπαντουβάς, μὲ ἐρώτησή τους στὸ Ἑλληνικὸ Ὑπουργεῖο τῶν Ἐξωτερικῶν, ἀμφισβήτησαν ἐπισήμως τὴ θεωρία ὅτι τὸ σπίτι δίπλα στὸ Τουρκικὸ Προξενεῖο Θεσσαλονίκης εἶναι αὐτὸ στὸ ὁποῖο γεννήθηκε ὁ Κεμάλ, ἐπικαλούμενοι μάλιστα καὶ αὐτοὶ τὴν μαρτυρία τῆς ἴδιας της ἀδελφῆς του τῆς Μακμπουλέ, ὅπως διασώθηκε σὲ τουρκικὲς βιβλιογραφικὲς πηγές.

Στὴν δεκαετία τοῦ 1930, μετὰ τὸ ἑλληνοτουρκικὸ σύμφωνο φιλίας καὶ συγκεκριμένα τὸ 1934 ἡ Ἑλληνικὴ κυβέρνηση ἀναρτησε ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι, μία πινακίδα ὅπου ἀναφερόταν ὅτι «ἐδῶ γεννήθηκε ὁ Μουσταφὰ Κεμάλ». Καὶ σὰν νὰ μὴν ἔφτανε αὐτό, τὸ 1937 ὁ Μεταξάς, ἔδωσε ἐντολὴ στὸ δῆμο Θεσσαλονίκης νὰ ἀγοράσει τὸ σπίτι ἀπὸ τὴν οἰκογένεια Σεραφειμίδου, ποὺ τὸ κατοικοῦσε. Ὅταν ἡ οἰκογένεια ἀρνήθηκε νὰ τὸ πουλήσει, τότε τὸ κράτος προχώρησε στὴν ἀπαλλοτρίωσή του. Μετά, ὁ δήμαρχος Θεσσαλονίκης Κ. Μερκουρίου, ἐνημέρωσε μὲ ἐπιστολὴ τοῦ τὴν κυβέρνηση τοῦ Ἰσμὲτ Ἰνονοῦ, ὅτι χαρίζει τὸ σπίτι στὸ Τουρκικὸ κράτος.

Στὴ συνέχεια ἡ Τουρκία μετέφερε ἔπιπλα ἀπὸ τὰ ἀνάκτορα Ντολμὰ Μπαχτσὲ καὶ Τὸπ Καπὶ τῆς Κωνσταντινούπολης, ἀκόμα καὶ ροῦχα τοῦ Κεμάλ, τὰ ὁποῖα ἐκθέτονται πλέον στὸ δίνοντας τὴν ἐντύπωση στὸν ἐπισκέπτη, ὅτι χρησιμοποιήθηκαν μέσα σὲ αὐτὸ τὸ σπίτι ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κεμάλ.

 

2. Ἡ τουρκικὴ προβοκάτσια τοῦ 1955 καὶ ἡ ἐξαφάνιση τῶν Ἑλλήνων

Σὺν τοῖς ἄλλοις, στὸ φερόμενο ὡς σπίτι τοῦ φασίστα καὶ ρατσιστὴ Κεμὰλ γράφτηκε μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες προβοκάτσιες στὴν παγκόσμια ἱστορία. Ἡ ἔκρηξη τὴ νύχτα τῆς 6ης πρὸς τὴν 7η Σεπτεμβρίου 1955 στὸν κῆπο τοῦ τουρκικοῦ προξενείου Θεσσαλονίκης καὶ ἔξω ἀπὸ τὸ ψευδὲς ἀναφερόμενο ὡς σπίτι τοῦ Κεμάλ, θὰ ἀποτελέσει τὴν ἀφορμὴ γιὰ τὸ πρωτοφανῆ γιὰ τὰ παγκόσμια χρονικὰ διωγμὸ μίας αὐτοχθονης ὁμάδας. Τῶν Ἑλλήνων τῆς Κωνσταντινούπολης, οἱ ὁποῖοι λίγα χρόνια πρὶν εἶχαν ἐξοντωθεῖ οἰκονομικά, μὲ τὸν κεφαλικὸ φόρο, ὁ ὁποῖος στὴ συνέχεια κατατέθηκε στὴ Ζιρὰτ Μπάνκ...

Ὁ ἐκρηκτικὸς μηχανισμὸς ἔσπασε μερικὰ τζάμια. Ὁ κλητήρας τοῦ τουρκικοῦ προξενείου τῆς Θεσσαλονίκης ἔπεσε σὲ ἀντιφάσεις, σχετικὰ μὲ τὰ αἴτια τῆς ἔκρηξης καὶ τελικὰ ὁμολόγησε ὅτι αὐτὸς ἔβαλε τὴ βόμβα, προσθέτοντας ὅτι τοῦ τὴν ἔδωσε ὁ Οktay Egin, φοιτητὴς τῆς Νομικῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ἀπὸ τὴν Κομοτηνή, ὁ ὁποῖος καὶ ὁμολόγησε τὴν πράξη του. Ο Εgin εἶχε εἰσαχθεῖ στὸ Πανεπιστήμιο χωρὶς ἐξετάσεις καὶ ὁ πατέρας του, Faik Egin, δάσκαλος στὸ σχολεῖο τῆς Σαλμώνης Ροδόπης εἶχε ὑποστηριχθεῖ μαζὶ μὲ τὸν Οsman Ustunder, ἀπὸ τὸ τουρκικὸ προξενεῖο τῆς Κομοτηνῆς, ὡς ὑποψήφιος βουλευτὴς τῶν Φιλελευθέρων το 1952.

Ο Οktay Egin ἀφέθηκε ἐλεύθερος μὲ ἐγγύηση καὶ ὁ τοῦρκος πρόξενος τῆς Κομοτηνῆς Αhmet Umar, τὸν φυγάδευσε στὴν Τουρκία, ὅπου ἐργάστηκε ἀρχικὰ στὸν ραδιοσταθμὸ τῆς Κωνσταντινούπολης, στὴ διεύθυνση τοῦ Ἀστυνομικοῦ σώματος, στὴν Ὀργάνωση Πληροφοριῶν (ΜΙΤ), ἐνῶ τὸ 1993 διορίστηκε νομάρχης στὴν Καππαδοκία.

Μετὰ τὸ συμβάν, ἡ ἐφημερίδα Ιnstabul Ekspress σὲ ἔκτακτο παράρτημα τῆς παραποίησε τὰ γεγονότα χρησιμοποιώντας τὸ φανατισμό, ποὺ εἶχε δημιουργηθεῖ στὸν Τουρκικὸ λαὸ λόγω τοῦ ἀντιαποικιοκρατικοῦ ἀγώνα τῆς ΕΟΚΑ προέτρεψε σὲ ἐπεισόδια ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων. Πρωταγωνιστικὸ ρόλο θὰ κρατήσουν οἱ ἐθνικιστικὲς ὀργανώσεις καὶ σωματεῖα ὅπως «Ἡ Κύπρος εἶναι Τουρκική».

Μέσα σὲ ἐννέα περίπου ὧρες καταστράφηκαν ὁλοσχερῶς 1004 σπίτια, ἐνῶ ἄλλα περίπου 2500 ὑπέστησαν μεγάλες ζημιές. Καταστράφηκαν ἐπίσης 4348 καταστήματα, 27 φαρμακεία, 26 σχολεῖα, 5 σύλλογοι, οἱ ἐγκαταστάσεις 3 ἐφημερίδων, 12 ξενοδοχεῖα, 11 κλινικές, 21 ἐργοστάσια, 110 ζαχαροπλαστεῖα καὶ ἑστιατόρια, 73 ἐκκλησίες, ἐνῶ συλήθηκαν πάρα πολλοὶ τάφοι καθὼς καὶ οἱ τάφοι τῶν πατριαρχῶν στὴν Μονὴ Βαλουκλή. Τουλάχιστον 30 Ἕλληνες σκοτώθηκαν καὶ ἑκατοντάδες ἄλλοι κακοποιήθηκαν. Τὸ μίσος ἐναντίον τῶν ἱερωμένων ἦταν πρωτόγνωρο, ἀφοῦ πολλοὶ ἀπ’ αὐτοὺς ξυλοκοπήθηκαν, ἄλλοι γυμνώθηκαν καὶ διαπομπεύθηκαν, ἐξαναγκαζόμενοι νὰ φωνάζουν: «Ἡ Κύπρος εἶναι τουρκική». Ὁ Ἐπίσκοπος Παμφίλου Γεράσιμος καὶ ὁ μοναχὸς Χρύσανθος Μαντᾶς ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου, ὁ Μητροπολίτης Ἡλιουπόλεως Γεννάδιος παρεφρόνησε ἀπὸ τοὺς ξυλοδαρμοὺς καὶ ὕστερα ἀπὸ λίγο χρόνο πέθανε, ἐνῶ διάκονος ὑπέστη περιτομή.

Ἐκεῖ ὅμως ποὺ ὁ ὄχλος ἔδρασε ἀνελέητα ἦταν ἐναντίον τῶν Ἑλληνίδων. Σε 2000 (!) ὑπολογίζονται οἱ βιασμοί, ἂν καὶ ἐπισήμως καταγγέλθηκαν μόνο 200, γιὰ εὐνόητους λόγους… Ἐπίθεση ἀπὸ ὀργανωμένες ὁμάδες , δέχθηκε καὶ τὸ ἑλληνικὸ προξενεῖο στὴ Σμύρνη, τὸ ἑλληνικὸ περίπτερο στὴν ἔκθεση τῆς πόλης, ὅπου σχίσθηκε ἡ ἑλληνικὴ σημαία, ἐνῶ οἱ Ἕλληνες ἀξιωματικοὶ ποὺ ὑπηρετοῦσαν στὸ στρατηγεῖο τοῦ ΝΑΤΟ, διασώθηκαν τὴν τελευταία στιγμή, ἂν καὶ οἱ γυναῖκες τοὺς πάλι γιὰ εὐνόητους λόγους δὲν ἀναφέρθηκε σχεδὸν ποτέ, ὅτι βιάσθηκαν.

Μετὰ τὶς δολοφονίες τῶν Ἑλλήνων καὶ τὶς καταστροφὲς τῶν ἑλληνικῶν περιουσιῶν, ὁ Μenderes, ὁ ὁποῖος ἀργότερα ἀπαγχονίστηκε (καὶ γιὰ αὐτὰ τὰ γεγονότα) κήρυξε τὸ στρατιωτικὸ νόμο, συνελήφθησαν πάνω ἀπὸ 2000 ἄτομα, μεταξὺ αὐτῶν ὁ Αsiz Nesin, ὁ Κemal Tahir, ὁ Νazim Hikmet, ἐνῶ προβλήθηκαν ὡς ὑπεύθυνοί των ταραχῶν οἱ κομμουνιστές.

Οἱ ζημιὲς ποὺ προκλήθηκαν ἐκτιμήθηκαν ἀπὸ τὴν τουρκικὴ κυβέρνηση, στὰ 70 ἑκατομμύρια λίρες, ἐνῶ μόνο οἱ καταστροφὲς στὶς ἐκκλησίες, ὅπως σημείωσε τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν, ἦταν 150 ἑκατομμύρια δολάρια. Συνολικὰ οἱ ζημιὲς ὑπολογίζονται σὲ πάνω ἀπὸ 300 ἑκατομμύρια δολάρια.Τελικὰ δόθηκαν ὡς ἀποζημίωση γιὰ τὶς καταστροφὲς 3 ἑκατομμύρια λίρες στὰ ἑλληνικὰ ἱδρύματα τῆς Κωνσταντινούπολης, ποὺ ἔπαθαν σοβαρὲς ζημιές.

Στὶς 22 Ὀκτωβρίου 1955, μετὰ τὶς ἀμερικανικὲς πιέσεις, ἡ Τουρκία, σὲ μιὰ κίνηση ἠθικῆς ἱκανοποίησης τῆς Ἑλλάδας ἀνέφερε σὲ ἀνακοίνωσή της τὰ ἑξῆς:«πρὸς ἠθικὴν ἀποκατάστασιν καὶ ἔκφρασιν ἀποτροπιασμοῦ διὰ τὴν ἐπιθεσην πρὸς τὴν ἑλληνικὴν σημαίαν καὶ τὴν καταστροφὴν τοῦ ἑλληνικοῦ προξενείου κατὰ τὰ γεγονότα τῆς 6-7 Σεπτεμβρίου ἡ ἑλληνικὴ σημαία θὰ ὑψωθεῖ εἰς τὸ νέο κτίριον τοῦ προξενείου τῆς Σμύρνης καὶ θὰ ἀπονεμηθοῦν εἰς αὐτὴν τιμαὶ ὑπὸ τουρκικῶν καὶ ἑλληνικῶν τμημάτων ,θὰ ἀνακρουσθοῦν δὲ οἱ ἐθνικοὶ ὕμνοι τῶν δύο χωρῶν».

Δύο μέρες ἀργότερα ὁ Τοῦρκος Ὑπουργὸς τῶν Ἐξωτερικῶν παρουσία τουρκικοῦ ἀγήματος ὕψωσε τὴν ἑλληνικὴ σημαία στὴ Σμύρνη. Στὴν τελετὴ ὅπου ἦταν παρόντες ὅλοι οἱ ἀξιωματικοί των ΗΠΑ, μίλησαν ὁ ὑπουργὸς συγκοινωνιῶν τῆς Τουρκίας, ὁ Ἕλληνας πρεσβευτὴς στὴν Ἄγκυρα Δ. Καλλέργης, μὲ θερμὰ λόγια γιὰ τὴν «ἑλληνοτουρκικὴ φιλία».

Ο Η. Ἡλιοῦ ὅμως βουλευτὴς τῆς ΕΔΑ γιὰ τὸ ἴδιο θέμα δήλωνε ὅτι «συνεκαλύφθησαν οἱ κανιβαλισμοὶ τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ τῆς Σμύρνης τὸ ἰσχυρὸν αὐτὸ ὅπλον τὸ ὁποῖον διέθετεν ἡ Ἑλλάς, διὰ νὰ καταστήση τοὺς ἀντίδικούς τῆς Κυπριακῆς ἐλευθερίας, ὑπόδικους ἐνώπιόν τῆς διεθνοῦς κοινῆς γνώμης».

Ἡ προβοκάτσια μὲ τὴ βόμβα στὸ τουρκικὸ προξενεῖο τῆς Θεσσαλονίκης ἔδειξε ὅτι ὁ παρακρατικὸς μηχανισμὸς ποὺ ἔδρασε ἦταν μέρος τοῦ τουρκικοῦ κράτους, τὸ προξενεῖο τῆς Κομοτηνῆς ἐν προκειμένω. (Εἶναι πολὺ ἐπίκαιρη καὶ σήμερα αὐτὴ ἡ σύνθεση κράτους- παρακράτους μὲ τὴν «Ἐργκενεγκόν»).

 

3. Ἡ σημερινὴ κατάσταση

Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς τουρκικῆς κρατικῆς- παρακρατικῆς βίας εἶναι ἡ ἐκδίωξη τῶν Ἑλλήνων τῆς Κωνσταντινούπολης τὸ 1955 καὶ στὴ συνέχεια τὸ 1964. Τὸ ζήτημα ἀποτελεῖ γιὰ ἐμᾶς ἀξίωμα γιὰ τὴν εἰλικρινῆ προσέγγιση μεταξὺ Ἑλλάδας καὶ Τουρκίας, εἰδικὰ ποὺ στὴν τουρκικὴ κοινωνία γίνονται μεγάλες προσπάθειες ἀνάδειξης τῆς ἀλήθειας γιὰ τὰ «Σεπτεμβριανά». Γιὰ παράδειγμα στὸ ἔργο τῆς Ντιλὲκ Γκιουβὲν γιὰ τὰ Σεπτεμβριανά, «ἐθνικισμός, κοινωνικὲς μεταβολὲς καὶ μειονότητες (Ἀθήνα: Ἑστία 2006) , γίνεται μία ἔντιμη προσέγγιση γιὰ τὸ ζήτημα, ἀναφέροντας πολλὲς ἀλήθειες. Γιὰ παράδειγμα ὅτι οἱ τουρκικὲς ὑπηρεσίες ἦταν πίσω ἀπὸ τὰ ἐπεισόδια, ἐνῶ τὸ κινηματογραφικὸ ἔργο Φθινοπωρινὸς πόνος», βασισμένο στὸ βιβλίο τοῦ Γιλμὰζ Καρακογιουνλοῦ, συγγραφέα καὶ βουλευτὴ τοῦ Κόμματος τῆς Μητέρας Πατρίδας ἀξιολογήθηκε τοὺς εἰδικοὺς ὡς «εἰλικρινὴς συγγνώμη» γιὰ ὅσα συνέβησαν τότε.

Τὴν ἴδια στιγμὴ στὴν χρεοκοπημένη καὶ δημογραφικὰ καταρρέουσα Ἑλλάδα, εἶναι τραγικὴ εἰρωνία ὅτι ἡ ἐπέτειος τῶν “Σεπτεμβριανών” ἔρχεται σὲ μία περίοδο δοκιμασίας τῆς μνήμης μὲ τὴν ὁλοκληρωτικὴ καὶ ἄνευ προηγουμένου στὴν παγκόσμια ἱστορία ἀμφισβήτηση καὶ ἄρνηση τῆς καταστροφῆς τῆς Σμύρνης καὶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας τοῦ 1922 καὶ μὲ τὴ ψήφιση τοῦ ἀποκαλούμενου ἀντιρατσιστικοῦ νομοσχεδίου. Εἶναι ἡ ἱστορία ποὺ ὡς γνωστὸν ἐπαναλαμβάνεται ἢ ὡς τραγωδία ἢ ὡς φάρσα. Ὁ καθένας μπορεῖ νὰ ἐπιλέξει ὅτι ἐπιθυμεῖ.....

 

Σχετικὸ βιβλίο

«Τουρκικὲς παραβιάσεις τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάνης: Ἑλληνικὴ μειονότητα τῆς Κωνσταντινούπολης, Ἴμβρος – Τένεδος, Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο», Μαλκίδης Θ.- Σιεκέρσαββας Ι. (ἐπιμέλεια).

«Τουρκικὲς παραβιάσεις τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάνης: Ἑλληνικὴ μειονότητα τῆς Κωνσταντινούπολης, Ἴμβρος – Τένεδος, Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο».

Πρακτικὰ Ἡμερίδας   ISBN 978-9963-7628-4-2.

«Ἀδούλωτη Κερύνεια» Λευκωσία 2012.

Τὸ βιβλίο εἶναι ἀφιερωμένο στὴ μνήμη τοῦ Κωνσταντινουπολίτη Καθηγητῆ Νεοκλή Σαρρή

 

 

Πόσο ἀξιόπιστη καὶ συνεπὴς εἶναι ἡ Τουρκικὴ Ἡγεσία ἔναντι Συμφωνιῶν ποὺ ὑπογράφει καὶ μάλιστα Διεθνῶν; Πόσο μπορεῖ νὰ τὴν ἐμπιστευθεῖ ἡ Κύπρος καὶ ὁ Λαός της, νὰ ὑπογράψει συμφωνία γιὰ λύση τοῦ Κυπριακοῦ καὶ μάλιστα μὲ συμβιβασμὸ στὴ βάση τῶν κατοχικῶν δεδομένων ποὺ δημιούργησε ἡ Τουρκικὴ στρατιωτικὴ εἰσβολὴ καὶ κατοχή, ἀπὸ τὸ 1974 μέχρι σήμερα;

Τὸ Σωματεῖο «Ἀδούλωτη Κερύνεια» ὑπὸ τὸ φῶς τῆς κλιμακούμενης πίεσης γιὰ λύση τοῦ Κυπριακοῦ ἐπιχείρησε μέσα ἀπὸ μιὰ Ἐπιστημονικὴ Ἡμερίδα νὰ δώσει ἀπαντήσεις στὰ πιὸ πάνω ἐρωτήματα, μὲ στόχο τὴν πληροφόρηση καὶ ἀφύπνιση τῶν πολιτῶν καὶ σοβαρὸ προβληματισμὸ τῶν διαχειριστῶν τοῦ Κυπριακοῦ.

Ἡ ἡμερίδα διοργανώθηκε σὲ συνεργασία μὲ τὸ Κυπριακὸ Κέντρο Μελετῶν τὴν 21η Σεπτεμβρίου 2010, στὴν αἴθουσα Ἐκδηλώσεων τοῦ Σωματείου «Ἀδούλωτη Κερύνεια» στὴ Λευκωσία .

Τὴν ἡμερίδα τὴν ὁποία συντόνισε ὁ δημοσιογράφος Γιάννης Νικολάου, τὴν παρακολούθησαν μέλη τῆς Βουλῆς τῶν Ἀντιπροσώπων, ξένοι διπλωμάτες, ἐκπρόσωποι σωματείων καὶ φορέων,   καθὼς καὶ πολίτες, οἱ ὁποῖοι μέσα ἀπὸ τὶς εἰσηγήσεις καὶ τὴ συζήτηση ποὺ ἀκολούθησε, ἐνημερώθηκαν γιὰ τὶς τουρκικὲς παραβιάσεις τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάνης, στὴν Κωνσταντινούπολη, Ἴμβρο καὶ Τένεδο καὶ στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο.

Το μεγάλο ἐνδιαφέρον ποὺ ὑπῆρξε για   τὴν ἡμερίδα, ἐπιβεβαιώθηκε καὶ ἀπὸ τὴν μεγάλη προσέλευση τῶν πολιτῶν. Οἱ τρεῖς εἰσηγητὲς ἀνέλυσαν μέσα ἀπὸ γεγονότα καὶ ἀδιάσειστα ἱστορικὰ στοιχεῖα, τὴν ἀναξιοπιστία τῆς Τουρκίας νὰ τηρήσει συμφωνίες καὶ μάλιστα διεθνοῦς κύρους καὶ ὑπόστασης, καθὼς καὶ τὴν ὠμότητα μὲ τὴν ὁποία ἡ Τουρκία ἐφαρμόζει τὴν πάγια ἐπεκτατική της πολιτικὴ ἀγνοώντας καὶ παραμερίζοντας συμφωνίες, ἀρχὲς καὶ ἀξίες καὶ κυρίως ἀνθρώπινα δικαιώματα.

Ὁ Νικόλαος Οὐζούνογλου καθηγητὴς τοῦ Ἐθνικοῦ Μετσόβιου Πολυτεχνείου, ἀνέπτυξε τὸ θέμα «Οἱ παραβιάσεις τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάνης καὶ τῶν Διεθνῶν Συμβάσεων Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ποὺ ὑπέστει ὁ Ἑλληνισμὸς τῆς Κωνσταντινούπολης ἀπὸ τὸ 1923».

Ὁ Χρῆστος Ἰακώβου, Διευθυντὴς τοῦ Κυπριακοῦ Κέντρου Μελετῶν (ΚΥΚΕΜ) πραγματοποίησε τὴν εἰσήγηση «Ἡ Τουρκικὴ πολιτικὴ στὴν Ἴμβρο καὶ τὴν Τένεδο ἀπὸ τὴ Συνθήκη τῆς Λωζάνης μέχρι σήμερα. Ἡ ἀναίμακτη γενοκτονία».

Τέλος ἡ εἰσήγηση τοὺ Θεοφάνη Μαλκίδη, Διδάκτορος κοινωνικῶν ἐπιστημῶν, εἶχε ὠς θέμα «Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἀπὸ τὴ Συνθήκη τῆς Λωζάνης μέχρι σήμερα καὶ ἡ πολιτικὴ τῆς Τουρκίας».

Τὸ Ὀθωμανικὸ Δόγμα εἴτε ἐκτουρκισμοῦ εἴτε ἐξόντωσής των μὴ Ὀθωμανῶν Ἐθνοτήτων, ἐφαρμόσθηκε πιστὰ ἀπὸ τὸ Κεμαλικὸ Καθεστὼς ποὺ διαδέχθηκε τοὺς Σουλτάνους καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ ἐφαρμόζεται μέχρι σήμερα.

Τὸ βίωσαν οἱ Ἕλληνες τῆς Ἴμβρου καὶ Τενέδου, τῆς Κωνσταντινούπολης παρὰ τὶς Διεθνεῖς Συμφωνίες ποὺ ὑπέγραψε ἡ Τουρκία, συνεχίζουν νὰ τὸ ζοῦν τὰ ἐλάχιστα μέλη τῆς ἑλληνικῆς μειονότητας ποὺ ζεῖ στὴν Τουρκία, ἐνῶ εἶναι ἔντονό το ζήτημα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μὲ τὶς πολυποίκιλες διαστάσεις του.

 

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό