O Ντενύ Κοσέν (ύστερα από πρόταση του Αρ.Μπριάν στο Υπουργικό Συμβούλιο στάλθηκε στην Ελλάδα για διαβουλεύσεις με τη Κυβέρνηση και το Βασιλέα) έφθασε στην Ελλάδα από το Μπρίντεζι μέσω Κερκύρας και Πατρών. Έγινε δεκτός με ενθουσιώδεις εκδηλώσεις. Εξεπλάγη: ελέγοντο τόσα στο Παρίσι. Η δε Πάτρα ήταν το εκλογικό τιμάριο του Γούναρη. Οι καλύτεροι βασιλόφρονες δεν ήταν λοιπόν γερμανόφιλοι; Αποκάλυψις.
Στην Αθήνα έφθασε τα μεσάνυκτα της 3)16 Νοεμβρίου: ολόκληρη η πόλις φωταγωγημένη' άπειρο πλήθος στο σταθμό και στους δρόμους απ' όπου θα περνούσε' παρατεταμένες εκδηλώσεις μπροστά στο ξενοδοχείο του μέχρι τις δύο μετά τα μεσάνυκτα: «Ζήτω η Γαλλία! Ζήτω η Γαλλία!»
Την επομένη είδε τον πρωθυπουργό. Του εμίλησε για την κατάστασι των συμμαχικών στρατευμάτων, που ερρίχθηκαν από τους Γερμανούς στο ελληνικό έδαφος' διεμαρτυρήθη ζωηρά κατά της ιδέας ότι ήταν δυνατό να αφοπλισθούν από την Ελλάδα' του ετόνισε το ισχυρό επιχείρημα ότι είχαν προσκληθή από την Κυβέρνησι Βενιζέλου. Ο Σκουλούδης του απάντησε ότι δε βρήκε ούτε ίχνος από το γεγονός αυτό στους φακέλλους του Υπουργείου των Εξωτερικών, ότι δεν ήξερε παρά μόνο την κατηγορηματική διαμαρτυρία του Βενιζέλου, αλλά ότι θα σεβόταν τις υποχρεώσεις των προκατόχων του ' υπεσχέθη λοιπόν ότι τα συμμαχικά στρατεύματα θα εξακολουθούσαν να έχουν στο ελληνικό έδαφος όλες τις ευκολίες που συμβιβάζονται με την ουδετερότητα του εδάφους αυτού και ότι αυτό έπρεπε να αποτελέση αντικείμενο συνεννοήσεως μεταξύ της διοικήσεως των συμμαχικών στρατευμάτων και των ελληνικών αρχών.
Την 5/ 18 Νοεμβρίου ο Ντενύ Κοσέν έγινε δεκτός από τον Βασιλέα.
«Λοιπόν, κύριε Κοσέν, ενομίζατε ότι θα επέφτατε μέσα σε Μπος ! Ομολογήστε πως γελαστήκατε. Σας έγινε χθες υποδοχή που θα εμείνατε ευχαριστημένος, φαντάζομαι... Εσείς εκεί στη Γαλλία με κρίνετε πολύ άσχημα, με φαντάζεσθε αφοσιωμένο στη Γερμανία: Αλλά δεν είμαι ούτε Γερμανός, ούτε Γάλλος' είμαι Έλλην. Στην Ελλάδα εγεννήθην και έζησα. Είναι ανοησία να μου ζητούν να υπερασπίσω άλλα συμφέροντα εκτός από τα ελληνικά».
Κα! πρόσθεσε ζωηρότερα ο Βασιλεύς: «Μεταξύ εμού και της Γαλλίας υπάρχουν παρεξηγήσεις. Δυο φορές, τον Αύγουστο του 1914 και εφέτος τον Μάιο, εξουσιοδότησα τους Υπουργούς μου να υποβάλλουν στην Κυβέρνησί σας συγκεκριμένες προτάσεις, που να μπορούν ενδεχομένως να οδηγήσουν και μέχρι τη στρατιωτική συνεργασία.
»Γιατί η Γαλλία δε μου έκανε την τιμή να μου απαντήση;
»Γιατί αρνήθηκε να εγγυηθή την ακεραιότητα του εδάφους μου;
Αφήσατε να περάση η ευκαιρία. Αντί να συνεννοηθήτε μαζί μας, επροτιμήσατε να παζαρεύετε με τους εχθρούς μας. Ετρέφατε τη χίμαιρα του βαλκανικού συνασπισμού. Του κάκου σας προειδοποίησα, από το Φεβρουάριο ήδη, ότι δεν θα γινόταν τίποτε με τη Βουλγαρία που είχε ήδη συνεννοηθή με τη Γερμανία και είχε προσδεθή στο άρμα των Κεντρικών Αυτοκρατοριών' δεν θελήσατε να με ακούσετε. Για να ικανοποιήσετε τους Βουλγάρους, μου ζητήσατε να εγκαταλείψωμε την Καβάλλα την οποία αποκτήσαμε με αίμα και της οποίας ο πληθυσμός είναι εξ ολοκλήρου ελληνικός από φυλή και παράδοσι»...
Πηγή: Εδουάρδου Ντριώ, Βασιλεύς Κωνσταντίνος, σελ. 107
