Μία διαφορετική εκεχειρία με αθλητικό φόντο! Πάμε πίσω πολλές δεκαετίες… Στις 25/12/1914, βράδυ συγκεκριμένα. Το ποδόσφαιρο έχει αποκτήσει ήδη την δυναμική ώστε να ενώνει παρά να χωρίζει τους λαούς.
Πριν από 109 χρόνια -εν μέσω της δίνης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου– Άγγλοι και Γερμανοί στρατιώτες άφησαν τα όπλα και έγραψαν ιστορία στο μέτωπο. Ουσιαστικά με την κίνησή τους και την πρωτοβουλία τους γύριζαν την πλάτη τους στην γενικευμένη σύρραξη. Δεν είχαν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους. Είχαν κιόλας περάσει πέντε μήνες στα χαρακώματα στο Δυτικό Μέτωπο.
Το πνεύμα των Χριστουγέννων ζέστανε την σκέψη και την καρδιά τους. Δεν άντεχαν πια τις συγκρούσεις, μακριά από τα σπίτια τους, τις οικογένειές τους, δεν έβρισκαν κίνητρο σε όλο αυτό. Αποφάσισαν με συνοπτικές δικαδικασίες να διακόψουν προσωρινά τις εχθροπραξίες και ας ήταν αντίθετα τα κεφάλια. Η παύση πυρός, αν και ανεπίσημη, έμεινε στην ιστορία ως η περιβόητη«Ανακωχή των Χριστουγέννων»!
Για την κίνηση προς την εκεχειρία κομβική ήταν η ενέργεια μερικών Γερμανών στρατιωτών, το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων. Τι έκαναν. Στόλισαν την δική τους πλευρά με μερικά κεράκια και έπειτα άρχισαν να τραγουδούν την «Άγια Νύχτα». Αυτό ήταν. Οι εχθροί τους ξέσπασαν σε επευφημίες και χειροκροτήματα. Τα πυρά διεκόπησαν και οι Βρετανοί στρατιώτες πήραν σκυτάλη στο τραγούδι με την αγγλική εκδοχή της «Άγιας Νύχτας», για να ανταποδώσουν.
Μερικοί στρατιώτες άφησαν τις θέσεις τους και πλησίασαν την απαγορευμένη, την «νεκρή ζώνη», με σκοπό να ανταλλάξουν ευχές με τους «απέναντι». Να… κόψουν κίνηση, να μετρήσουν διαθέσεις. «Ανταλλάξαμε χειραψίες, ευχηθήκαμε ο ένας στον άλλον Καλά Χριστούγεννα και σύντομα συνομιλούσαμε σαν να γνωριζόμασταν για χρόνια», έγραφε κάποτε ο Βρετανός δεκανέας, Τζον Φέργκιουσον, για την συνάντησή του με τους Γερμανούς. Αρκετοί στρατιώτες εξάλλου αντάλλαξαν και διάφορα δώρα, όπως τσιγάρα, σοκολάτες, λουκάνικα και αλκοόλ. Πράγματα δηλαδή που είχαν στην κατοχή τους.
Σύμφωνα δε, με μαρτυρία ενός Βέλγου από το πεδίο βολής, εκεί κάπου ήρθε η ιδέα για ποδόσφαιρο και ένα διαφορετικό ντέρμπι… φιλίας: «Η ομίχλη είχε σχεδόν φύγει, όταν άκουσα μια φωνή να λέει ότι Βρετανοί και Γερμανοί, είχαν βγει από τα χαρακώματα και αντάλλασσαν δώρα. Σύντομα εμφανίστηκε ένας Σκοτσέζος στρατιώτης κρατώντας μια μπάλα ποδοσφαίρου που φαινόταν καινούργια και έμοιαζε τελείως παράταιρη με το σκηνικό της μάχης».
Οι «ομάδες» σχηματίστηκαν άμεσα και τέσσερα παλτά οριοθέτησαν τις δύο πρόχειρες και αυτοσχέδιες εστίες. Πάνω στην παγωμένη λάσπη ήταν δύσκολο να παιχτεί αγώνας… επιπέδου, όμως και ποιον ένοιαζε αυτό. Άπαντες το χαίρονταν σαν μικρά παιδιά. Η αναμέτρηση ολοκληρώθηκε με νικητές -για την ιστορία- τους Γερμανούς στρατιώτες (γιατί σύμφωνα με τον μύθο που ακολουθεί τα «πάντσερ» στο τέλος των ποδοσφαιρικών αγώνων οι Γερμανοί κερδίζουν) με σκορ 3-2. Με την λήξη της πρωτότυπης αναμέτρησης οι δυο πλευρές πήραν πίσω από τη «νεκρή ζώνη» τους ανθρώπους τους, εκείνους είχαν χάσει την ζωή τους και τους έθαψαν, με όλες τις απαραίτητες τιμές που μπορούσαν να τους αποδοθούν υπό αυτές τις δύσκολες συνθήκες.
Η ανακωχή στο μέτωπο κράτησε μία ημέρα, αλλά σε άλλα σημεία συνεχίστηκε μέχρι την Πρωτοχρονιά. Τα γεγονότα μαθεύτηκαν και δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες και κυκλοφόρησαν με επιστολές και γράμματα σε όλο τον κόσμο. Οι στρατηγοί δεν ευχαριστήθηκαν ακούγοντας τα νέα αυτά, καθώς οι εντολές τους ήταν αντίθετες με όλο αυτό που συνέβη. Είχε όμως δοθεί ένα σημαντικό μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση!
Τις επόμενες χρονιές, πάντα ανήμερα των Χριστουγέννων, δινόταν διαρκώς σύνθημα για εκτεταμένους βομβαρδισμούς. Οι στρατιώτες επιπροσθέτως, δεν έμεναν ποτέ σταθεροί σε ένα μέτωπο, ώστε να αποφεύγουν να έρχονται σε επαφή με τους αντιπάλους τους. Τα «κεφάλια» προσπαθούσαν να αποτρέψουν νέες πρωτοβουλίες φιλίας. Το 1999, ωστόσο, στο σημείο που ξεκίνησε η ιστορική και συμβολικής σημασίας ανακωχή στήθηκε ένας ξύλινος επιβλητικός σταυρός για να θυμίζει εκείνο το σημαδιακό βράδυ του 1914…
Πηγή: newsbreak.gr
