Σαράντα Έλληνες καθηγητές πανεπιστημίων και απόφοιτοι γερμανικών πανεπιστημίων, με επιστολή τους στο περιοδικό «Spiegel» κάνουν έκκληση στους ακαδημαϊκούς, τους πολιτικούς, τα ΜΜΕ, την κοινή γνώμη της Γερμανίας να σταθούν αλληλέγγυοι ξανά στην Ελλάδα.
Με πρωτοβουλία του καθηγητή Δημήτρη Παπαμαντέλλου, προσωπικού φίλου και στενού συνεργάτη του Ανδρέα Παπανδρέου και πρώην Διοικητή της ΔΕΗ (1981-84) , επίλεκτα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας της Ελλάδος , συνυπογράφουν το πολιτικό κείμενο- επιστολή διαμαρτυρίας, στο περιοδικό.
Η επιστολή στάλθηκε προς δημοσίευση στις 3 Μαρτίου ενόψει και της επίσκεψης του Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου στο Βερολίνο και στην Ουάσινγκτον.
Στο κείμενο επισημαίνονται ειδικότερα μεταξύ άλλων:
«...Αδιαμφισβήτητες είναι οι ευθύνες των τελευταίων κυβερνήσεων της Αθήνας, για το συνακόλουθο υψηλό δημόσιο χρέος, το οποίο κατέστησε τη χώρα «μπαλάκι» των διεθνών κερδοσκόπων, με αντανάκλαση και στους εταίρους της γενικότερα.
Συνυπεύθυνοι είναι επίσης και κάποιοι παράγοντες των Βρυξελλών, οι οποίοι κατά τους οικονομικούς ελέγχους δεν αντελήφθησαν τα ωραιοποιημένα οικονομικά στοιχεία, παραλείποντας τον ελεγκτικό τους ρόλο...
... η γερμανική εξαγωγική οικονομία κρατεί παραδοσιακά την κορυφαία θέση στην Ελλάδα καθώς και στους τομείς της φαρμακοβιομηχανίας, της αυτοκινητοβιομηχανίας και του μηχανολογικού εξοπλισμού.
Ιδιαίτερα οι δουλειές της ηλεκτρονικής βιομηχανίας (Siemens!) κυλούσαν «καλολαδωμένες»… Παράλληλα, κάποιοι μεσάζοντες αποταμίευαν παχυλές προμήθειες, βλάπτοντας το ελληνικό Δημόσιο και τον Έλληνα φορολογούμενο.
Ο λαός πρέπει τώρα να πληρώσει το λογαριασμό, παρ’ όλα αυτά, βάσει δημοσκοπήσεων, στηρίζει, σε ποσοστό 65%, την πολιτική αυτή λιτότητας...
Ιδιαίτερα στη Γερμανία, φαίνεται ότι ο χαρακτηρισμός των «PIIGS (Portugal, Irland, Italy, Greece, Spain)» (γουρούνια στην αγγλική) ως «έθνους των τεμπέληδων και των απατεώνων» που αναφέρεται σε ΜΜΕ, μπλογκ και σε πολιτικούς κύκλους, εξελίσσεται σε ένα καινούργιο σπορ.
Ταυτόχρονα στην Ελλάδα αναδύονται τραυματικές μνήμες από την γερμανική κατοχή του 1941- 44, όταν η γερμανική πολιτική της κατοχής, ως συνέπεια ενός κοινωνικού στερεότυπου, εξελίχτηκε ακόμη πιο κτηνώδης.
Αν και η Ελλάδα, απ’ όλους τους κατεχόμενους, είχε τα περισσότερα ανθρώπινα θύματα και τις μεγαλύτερες υλικές ζημιές, οι Έλληνες αναδείχτηκαν συμφιλιωτικότεροι από όλους τους αντιπάλους στον πόλεμο π.χ. για την επιστροφή πολιτιστικών Ιδρυμάτων (Γερμανική Αρχαιολογική Σχολή, Γερμανική Ακαδημία). Παρ’ όλα αυτά η Γερμανική Δημοκρατία επιβαρύνθηκε με τις μικρότερες δυνατές αποζημιώσεις για το πολεμικό έγκλημα του εθνικοσοσιαλιστικού κράτους («Ν.S.»)...
Οι περισσότεροι Γερμανοί απωθούν από το μυαλό τους αυτά τα περιστατικά ή τα αγνοούν. Διαφορετικά δεν θα μπορούσε να γίνει κατανοητή η λοιδορία των Ελλήνων από κάποια γερμανικά ΜΜΕ.
Τα λόγια αυτών των «ανθελληνικών χειραγωγών της κοινής γνώμης» , ξυπνούν σε αρκετούς Έλληνες αντιγερμανικά αισθήματα, τα οποία θεωρούσαμε παρελθόν, με επικίνδυνες συνέπειες.
Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι, οι οποίοι εκπροσωπούν και πολλούς άλλους, νιώθουν την Γερμανία και συγκεκριμένα τον γερμανόφωνο χώρο ως δεύτερη (πνευματική) πατρίδα. Όταν αυτοί πολλά χρόνια πριν, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των σπουδών τους και μετά, (έχοντας βιώσει και τα χρόνια της δικτατορίας 1967 -1974) γνώρισαν την αλληλεγγύη και από πλευράς διακεκριμένων Γερμανών, από τον Mπέλ μέχρι τον Μπράντ.
Τώρα κάνουμε έκκληση στον ακαδημαϊκό κόσμο, τους πολιτικούς, τα ΜΜΕ, την κοινή γνώμη της Γερμανίας, να σταθούν αλληλέγγυοι ξανά στην πολλαπλώς θιγόμενη Ελλάδα...