Τὸ ἄρθρο 4 προβλέπει ὅτι τιμωρεῖται μὲ φυλάκιση ἢ πρόστιμο «ὅποιος δημόσια προφορικὰ ἢ διὰ τοῦ τύπου ἢ μέσῳ τοῦ διαδικτύου ἢ μὲ ὁποιοδήποτε ἄλλο μέσο ἢ τρόπο, ἐγκωμιάζει ἢ ἀρνεῖται ἢ ἐκμηδενίζει τὴ σημασία ἐγκλημάτων γενοκτονίας, ἐγκλημάτων κατὰ τῆς ἀνθρω­πότητας καὶ ἐγκλημάτων πολέμου, ὅπως ὁρίζον­ται στὰ ἄρθρα 6, 7 καὶ 8 τοῦ Καταστατικοῦ τοῦ Διεθνοῦς Ποινικοῦ Δικαστηρίου, ἢ τῶν ἐγκλημάτων ποὺ ὁρίζονται στὸ ἄρθρο 6 τοῦ Καταστατικοῦ τοῦ Διεθνοῦς Στρατοδικείου ποὺ προσαρτᾶται στὴ Συμφωνία τοῦ Λονδίνου τῆς 8ης Αὐγούστου 1945», καὶ πού, σύμφωνα μὲ τὴν ἐπισήμανση τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, «ἀφορᾶ στὸ ἑξῆς ἕνα καὶ μόνον ἕνα, δηλαδὴ στὸ Ὁλοκαύτωμα τοῦ Ἑβραϊκοῦ λαοῦ ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς Ναζιστές».

Συνεπῶς τὸ ἄρθρο 4 τοῦ ­νομοσχεδίου μὲ ὅλες αὐτὲς τὶς παραπομπὲς τιμωρεῖ ὅσους ἐκφράζονται ἀρνητικὰ γιὰ τὸ Ὁλοκαύτωμα τῶν Ἑβραίων, καὶ οὐσιαστικὰ ἀποτελεῖ φωτογραφικὴ διάταξη γιὰ νὰ διωχθεῖ ποινικὰ ἕνα καὶ μόνο πρόσωπο στὴν Ἑλλάδα, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς, ποὺ προκάλεσε τὴ μανιακὴ ἀντίδραση τῶν ἀνὰ τὸν κόσμο Σιωνιστῶν μὲ τὶς δηλώσεις του πρὸ καιροῦ ἐναντίον τοῦ διεθνοῦς Σιωνισμοῦ, τὶς ὁποῖες ἔσπευσαν νὰ καταδικάσουν ὄχι μό­νο ἀσπόνδυλοι πολιτικοὶ τοῦ ­τόπου μας, ἀλλὰ δυστυχῶς καὶ κάποιοι ἀπὸ ἐκ­κλησιαστικοὺς χώρους.

773 σχόλια πολιτῶν ὑποβλήθηκαν στὴ δημόσια διαβούλευση τοῦ νομοσχεδίου. Εἶναι ζήτημα ἂν ἔστω 10 ἀπὸ αὐτὰ συμφωνοῦν μὲ τὸ νομοθέτημα. Τὰ ὑπόλοιπα – ἕνα ποσοστὸ σχεδὸν 98% – τὸ ἀπορρίπτουν. Δὲν θὰ ληφθεῖ λοιπὸν ὑπ’ ὄψιν ἡ καθολικὴ ἀντίρρηση τῶν πολιτῶν;

Κύριε Ὑπουργέ, ἡ Πατρίδα μας βρίσκεται σὲ κίνδυνο οἰκονομικῆς καταστροφῆς. Πῶς τολμᾶτε καὶ φέρνετε τέτοιο νομοθέτημα ποὺ νομιμοποιεῖ ἀνήθικες διαστροφές, οἱ ὁποῖες προκαλοῦν τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐπιβάλλετε λογοκρισία;  Ποιοὶ σᾶς τὸ ἐπέβαλαν; Ἡ Ἑλλάδα τελεῖ πλέον κάτω ἀπὸ διεθνὲς φασιστικὸ δικτατορικὸ καθεστώς; Δὲν ἀναλογίζεσθε τὴν τρομερὴ εὐθύνη ποὺ ἐπωμίζεσθε; 

Ὁ κ. Ὑπουργὸς στὴν εἰσηγητική του ἔκθεση καὶ στὸ ἐκ τῶν ὑστέρων ὑποβλη­θὲν ἐνημερωτικὸ σημείωμα γιὰ τὸ παραπάνω Νομοσχέδιο ὑποστηρίζει ὅτι αὐτὸ δὲν ποινικοποιεῖ τὴν ἁπλὴ ἔκφραση γνώμης, ἀλλὰ «συμπεριφορὲς ποὺ προκαλοῦν σὲ βιαιοπραγίες, μίσος καὶ ἀντιπαλότητα, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ διασαλευθεῖ ἄμεσα ἡ ὁμαλὴ κοινωνικὴ συμβίωση».

Πρόκειται γιὰ ὑπεκφυγή. Διότι αὐτὸ πού, ἂν ψηφισθεῖ, θὰ γίνει νόμος τοῦ κράτους δὲν εἶναι ἡ εἰσηγητικὴ ἔκθεση ἢ τὸ σημείωμα τοῦ κ. Ὑπουργοῦ, ἀλλὰ τὸ νομοσχέδιο, ποὺ λέει ἄλλα. Τὸ κείμενο αὐτὸ ἐπιβάλλει φρικτὴ λογοκρισία μὲ ἀπειλὴ ποινῆς ὄχι μόνο σὲ γραπτὰ κείμενα, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ στὸν προφορικὸ λόγο, σὲ περίπτωση ποὺ θεωρηθεῖ ὅτι ἔτσι κάποιος «μπορεῖ νὰ προκαλέσει ἢ διεγείρει σὲ βιαιοπραγίες ἢ ἐχθροπάθεια»! Ἡ ἄγνωστη λέξη «ἐχθροπάθεια» ποὺ σοφίσθηκε ὁ κ. Ὑπουργὸς πῶς ἑρμηνεύεται στὴν πράξη; Μὲ ἀνύπαρκτη ἑλληνικὴ λέξη, κ. Ὑπουργέ, θὰ ὁδηγήσετε στὴ φυλακὴ ἀνθρώπους ποὺ θὰ ἐκφράσουν κάπου ἐλεύθερα τὴ γνώμη τους, καὶ ἀπὸ κάποιους αὐτὸ θὰ θεωρηθεῖ ὑποκίνηση σὲ «ἐχθροπάθεια»;

Ἐπιπλέον, ἀναφερόμενος στὴν παράγραφο 2 τοῦ ἄρθρου 4, λέτε στὴν εἰσηγητική σας ἔκθεση ὅτι «οἱ πράξεις αὐτὲς τιμωροῦνται μόνον ἐφόσον ἔχουν ἀναγνωριστεῖ ὡς ἐγκλήματα μὲ ἀμετάκλητη ἀπόφαση εἴτε ἑλληνικοῦ εἴτε διεθνοῦς δικαστηρίου». Ἄλλο ὅμως λέει ἡ παράγραφος αὐτή, κ. Ὑπουργέ. Ἡ παράγραφος 2 μιλάει γιὰ τὰ ἐγκλήματα γενοκτονίας καὶ ἐγκλήματα κατὰ τῆς ἀνθρωπότητας ποὺ ἀναφέρον­ται στὴν παράγραφο 1, ἐναντίον τῆς σημασίας τῶν ὁποίων ὑποτίθεται ὅτι καταφέρεται κάποιος. Καί, προκειμένου νὰ τιμωρηθεῖ αὐτὸς ποὺ δὲν τὰ ἀναγνωρίζει, καθορίζει νὰ εἶναι τὰ ἐγκλήματα αὐτὰ ἀναγνωρισμένα «μὲ ἀμετάκλητη ἀπόφαση ἑλληνικοῦ ἢ διεθνοῦς δικαστηρίου». Αὐτὰ λέει τὸ κείμενο τοῦ νομοθετήματος. Ἡ δική σας ἑρμηνεία ἀντιφάσκει. Διότι, ἂν θεωρηθεῖ ὅτι ἀναφέρεται σὲ πράξεις ποὺ ἔχουν ἀμετάκλητα κριθεῖ δικαστικῶς ὡς ἐγκλήματα, τότε σημαίνει ὅτι ἤδη ἔχουν τιμωρηθεῖ! Θὰ ἐπιβάλλετε λοιπὸν καὶ νέα ἐπιπλέον ποινή; Τί εἴδους παρανοϊκὴ δικαιοσύνη θέλετε νὰ νομοθετήσετε;