Η λύση των εκλογών, ο φόβος της φυλακής
και ο πραγματικός ρόλος του Πρ. Δημοκρατίας
Μετά το πολύ σημαντικό άρθρο παρέμβαση του πρώην Πρ. ΑΠ κ. Βασίλη Κόκκινου, όπως αυτό συνδυάστηκε με τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις της κ. Γεωργαντά για τις τεχνικές φουσκώματος του ελλείμματος, είναι προφανές ότι η σημερινή Κυβέρνηση και οι βουλευτές που την στηρίζουν δεν παραιτούνται (και ούτε πρόκειται να παραιτηθούν) γιατί φοβούνται τα σοβαρά προβλήματα με την Δικαιοσύνη που θα αντιμετωπίσουν. Βεβαίως, όσοι ασχολούνται με τα ποινικά Δικαστήρια γνωρίζουν το πόσο δύσκολο είναι να αποδειχθεί ο δόλος του δράστη (έστω και αν η πράξη αποδίδεται με βεβαιότητα σε κάποιον), ιδιαίτερα όταν ο δράστης διατείνεται συνεχώς ότι «σώζει την χώρα» και μάλιστα, με την νομική κάλυψη ορισμένων επίορκων συνταγματολόγων.
Όμως, είναι σαφές ότι υπάρχουν σοβαρές αποχρώσες ενδείξεις για σωρεία ποινικών αδικημάτων της παρούσας Κυβέρνησης από το ΠΚ αρ. 162 με την εξαπάτηση του εκλογικού σώματος με το “λεφτά υπάρχουν”, έως τα ΠΚ. αρ. 361, 362, 363 για τον διεθνή εξευτελισμό της χώρας (βλ. δηλώσεις του κ. Παπανδρέου για «συστημική διαφθορά» στην Ελλάδα κτλ) και τα ΑΚ 914 και 57 για την ευθεία προσβολή της προσωπικότητας του κάθε Έλληνα πολίτη με το «μαζί τα φάγαμε». Ιδιαίτερα μάλιστα με το «λεφτά υπάρχουν», η εξαπάτηση του κ. Παπανδρέου προς τον ελληνικό λαό δεν έχει να κάνει τόσο με το ότι έταζε λεφτά στον κόσμο (λίγο πολύ όλοι οι πολιτικοί προεκλογικά λεφτά τάζουν) όσο με το γεγονός ότι απέκρυψε συνειδητά από τον ελληνικό λαό τον σοβαρό κίνδυνο χρεοκοπίας που διέτρεχε η χώρα (βλ. και ΠΚ 386), προκειμένου να δημιουργήσει ένα απατηλό κλίμα ευφορίας για να ανεβάσει τα ποσοστά του και να αλλοιώσει την πραγματική βούληση του εκλογικού σώματος.
Όσον αφορά δε το έλλειμμα, παραμένει αναπάντητη η εξής ερώτηση: οι δαπάνες των ΔΕΚΟ, ΟΤΑ, Νοσοκομείων κτλ που υποτίθεται ότι έφτασαν το έλλειμμα του 2009 στο 15,7%, υπολογίστηκαν στο ελληνικό έλλειμμα όταν πάρθηκε η απόφαση να μπούμε στο ευρώ…;;; Και αν δεν υπολογίστηκαν τότε, δεν είναι παράνομο και καταχρηστικό να υπολογίζονται τώρα..;;
Η Κυβέρνηση και οι βουλευτές που την στηρίζουν βρίσκονται σε πανικό. Λόγω του φόβου των ανωτέρω ποινικών διώξεων, όταν πέσει από την Κυβέρνηση,
ο κ. Παπανδρέου έχει εξαπολύσειπρωτοφανή επίθεση κατά του θεσμού της Δικαιοσύνης (βλ. δηλώσεις για «καλοπληρωμένους» και«ανεύθυνους» Δικαστές), κατά των ΜΜΕ, αλλά και κατά της αντιπολίτευσης, η οποία δια των εκπροσώπων της του ξεκαθάρισε ότι σχετικά με τον τρόπο που φουσκώθηκε το έλλειμμα του 2009 “θα είναι αμείλικτη”.
Τους τελευταίους μήνες όμως, οι ανωτέρω ύβρεις του πανικού έχουν μετατραπεί σε έναπαραλήρημα παρακλήσεων και πρόκλησης οίκτου για συναίνεση, συγκυβέρνηση ή Κυβέρνηση δήθεν εθνικής ενότητας, προκειμένου να καλύψουν τις ποινικές τους ευθύνες, μέσα από την διάχυσή τους σε όλο το πολιτικό σύστημα. Έφτασαν μάλιστα σε σημείο, να επιστρατεύσουν και το Δημοψήφισμα του Συντ. αρ. 44 παρ. 2 για κρίσιμο εθνικό θέμα προκειμένου να υφαρπάξουν έμμεσα την συναίνεση του ήδη εξαγριωμένου με τις επιλογές τους λαού.
Είναι προφανές ότι αυτό δεν θα είναι Δημοψήφισμα του αρ. 44, αλλά Δημοψήφισμα κατόπιν εορτής, μόνο και μόνο για να μεταφέρουν στις πλάτες του λαού την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας στην οποία οι ίδιοι μας οδήγησαν και την μετατροπή μίας ελεύθερης χώρας σε προτεκτοράτο με την ανικανότητά τους. Δεν διαπραγματεύτηκαν τίποτα ενώ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ. Ακόμα και τώρα οι Ευρωπαίοι(που έχουν ήδη ξεφορτωθεί δεκάδες δις ευρώ ελληνικά ομόλογα στην ΕΚΤ) τρέμουν μια ελληνική παύση πληρωμών, πόσο μάλλον στις αρχές του 2010, όταν υπήρχαν επιπλέον διαπραγματευτικά χαρτιά όπως αυτό της GOLDMAN SACHS (παράνομη είσοδό μας στο ευρώ εν γνώσει των Γαλλογερμανών και ερήμην του απλού ελληνικού λαού) και της SIEMENS, ισχυρό χαστούκι κατά των “πειθαρχημένων” πλην απατεώνων Γερμανών αξιωματούχων, που τώρα μας κουνούν και το δάκτυλο.
Ζητούν λοιπόν κυβέρνηση εθνικής ενότητας για να γλιτώσουν τις ποινικές ευθύνες τους καιΔημοψήφισμα για να κερδίσουν χρόνο (μπας και ρίξουν τα ποσοστά των άλλων κομμάτων) και κυρίως να γλιτώσουν τις πολιτικές τους ευθύνες από την μη διαπραγμάτευση. Γι’ αυτό και δεν παραιτούνται: όχι γιατί είναι γαντζωμένοι στην ηλεκτρική καρέκλα όπου βρίσκονται (ποιος θα επέλεγε την καρέκλα-στόχο γιαουρτιών και αυγών της λαϊκής αγανάκτησης), αλλά γιατί φοβούνται τις ποινικές διώξεις και την λαϊκή οργή όταν πέσουν από την Κυβέρνηση και χάσουν τις χιλιάδες των αστυνομικών που τώρα (ως Κυβέρνηση) τους προστατεύουν.
Γι’ αυτό και δεν πρόκειται να παραιτηθούν ούτε στο μέλλον, και όσοι αφελείς ελπίζουν ότι δήθεν οι «δημοκράτες» – σοσιαλιστές βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα διώξουν τον «ανίκανο Γιώργο», πλανώνται πλάνην οικτράν. Ήδη, μπορεί κανείς να φανταστεί απολαυστικούς διαλόγους τύπου «κομματικού μασάζ» ανάμεσα στον κ. Παπανδρέου και τους βουλευτές του. «Αν με ρίξετε θα σας πάρω όλους μαζί μου», «θα φορτώσω την χρεοκοπία της χώρας σε εσάς και ο κόσμος δεν θα σας αφήνει να βγείτε από το σπίτι», «δεν θα φύγω από την χώρα μόνος μου με ελικόπτερο, αλλά όλοι μαζί με Σινούκ». Πώς να παραιτηθούν οι άνθρωποι…;;;
Μόνη λύση είναι η αντίδραση κατά των επιλογών της Κυβέρνησης μέσω των θεσμών της Δικαιοσύνης και του Πρ. Δημοκρατίας. Η αντίδραση της Δικαιοσύνης είναι ευκολονόητη: κήρυξη ως αντισυνταγματικών νόμων που μετατρέπουν την ΔΕΗ σε φοροεισοπράκτορα, βάζουν χαράτσια στον κόσμο παραβιάζοντας το Συντ. αρ. 4 παρ. 5 και κυρίως καταργούν το δικαίωμα στην εργασία (Συντ. αρ. 22 παρ. 1) καθιερώνοντας μισθούς σε μη βιώσιμα πλαίσια (βλ. κατάργηση ΣΣΕ).
Επειδή μάλιστα η ελληνική Δικαιοσύνη είναι βέβαιο ότι θα πράξει το καθήκον της απέναντι στα νέα αντισυνταγματικά και εξοντωτικά μέτρα του μεσοπρόθεσμου και της νέας δανειακής σύμβασης, πρέπει ο Πρ. Δημοκρατίας να πάρει θέση απέναντι στην Κυβερνητική πολιτική για να μην εξευτελιστεί στο μέλλον. Τι θα μας πει ο κ. Πρ. της Δημοκρατίας όταν η ελληνική Δικαιοσύνη απορρίψει ως αντισυνταγματικούς τους παράλογους και αντιλαϊκούς νόμους του κ. Παπανδρέου..;; Θα μας πει ότι υπέγραφε αντισυνταγματικούς νόμους, παρά το ότι είναι από το Σύνταγμα ρυθμιστής του πολιτεύματος και θεματοφύλακας του Συντάγματος (Συντ. αρ. 30 παρ. 1)..;; Δεν θα αναγκαστεί τότε να παραιτηθεί από ντροπή..;;
Και αν στο όνομα της αποφυγής της χρεοκοπίας καταργούμε την Δημοκρατία (μέσω της κατάργησης των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών), δεν καταλαβαίνει ο Πρ. Δημοκρατίας ότι απαξιώνεται στην συνείδηση των πολιτών το ίδιο το πολίτευμα της χώρας, ανοίγοντας τον δρόμο σεπάσης φύσεως πολιτειακές εκτροπές..;;
Επειδή λοιπόν πρέπει να διαφυλαχτεί η αξιοπρέπεια του θεσμού, αλλά και του ιδίου, πρέπει να ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ τώρα, και όχι από ντροπή αργότερα. Φυσικά, δεν είναι αρμοδιότητα του Πρ. Δημοκρατίας να κρίνει αν ένας αρχηγός κόμματος είναι ανίκανος και επικίνδυνος, και γι’ αυτό τον λόγο να παραιτείται για να γίνουν εκλογές, προκειμένου να απαλλάξει την χώρα από αυτόν. Ούτε είναι αρμοδιότητά του να παρεμβαίνει στην Κυβερνητική πολιτική, αλλά ούτε και είναι θεσμικά σωστό και πρέπον κάθε κόμμα της αντιπολίτευσης να ζητά παραίτηση του Πρ. Δημοκρατίας για να γίνουν εκλογές.
Η παραίτηση του Πρ. Δημοκρατίας πρέπει να γίνει όχι γιατί το ζητά η αντιπολίτευση, αλλά γιατί με τους αντισυνταγματικούς νόμους του κ. Παπανδρέου παραβιάζεται ευθέως το Ελληνικό Σύνταγμα(του οποίου είναι θεματοφύλακας), με αποτέλεσμα την λαϊκή εξέγερση (απαξίωση των θεσμών), την απειλή διάλυσης της κοινωνικής συνοχής (της οποίας αποτελεί το σύμβολο ενότητας) και κατά συνέπεια του ίδιου του Δημοκρατικού Πολιτεύματος (του οποίου είναι ρυθμιστής). Μάλιστα, με την θεσμοθέτηση της εποπτείας ξένων καταργείται και η ίδια η υπόσταση του κράτους (το αυτεξούσιο της κρατικής Διοίησης), του οποίου είναι αρχηγός-Πρόεδρος. Το ελληνικό Σύνταγμα κουρελοποιείται πλήρως.
Ρόλος του Πρ. Δημοκρατίας δεν είναι να χαράσσει κυβερνητική πολιτική, ούτε να παρεμβαίνει αόριστα στις εκάστοτε κυβερνητικές επιλογές, αλλά να τηρεί κόκκινες γραμμές στην προστασία των δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών (ιδιαίτερα όταν εκατομμύρια πολίτες δεν έχουν να φάνε) και της εθνικής μας ανεξαρτησίας και να αντιδρά (είτε με πράξη Συντ. αρ. 42 παρ. 1 είτε με παραίτηση) όταν αυτές διασπώνται (βλ. και αμυντικό χαρακτήρα των συνταγματικών ατομικών δικαιωμάτων). Η Δημοκρατία δεν εξαντλείται μόνο στην ανάδειξη της εκάστοτε Κυβέρνησης με εκλογές, αλλά ως “ζώσα” (κατά πρόσφατες μάλιστα δηλώσεις του Πρωθυπουργού) κρίνεται και από την τήρηση των Συνταγματικών δικαιωμάτων. Όταν αυτά καταπατώνται δεν υπάρχει Δημοκρατία, και ως εκ τούτου, ανοίγεται ο δρόμος σε ουρανοκατέβατους “σωτήρες” και το πολίτευμα της Μοναρχίας.
Όσο για την χρεοκοπία μας, τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο που έχουμε να είναι καλά…Όταν τα εξορύξουμε, να δούμε τότε για πότε θα ξαναγίνουμε “αξιόπιστοι” στις “αγορές”..!!
