ΣτΕ, Ψέματα και Δημόσιο Συμφέρον
Οι «καινοτόμες» αλλαγές του ΥΠΔΒΜΘ στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση
«Όποιος διαφωνεί μαζί μου να πάει στο ΣτΕ» έλεγε πριν από μερικούς μήνες η κυρία Διαμαντοπούλου, όταν όλος ο εκπαιδευτικός κόσμος στράφηκε εναντίον της για το νομοσχέδιο που αφορούσε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι προσφυγές στο ΣτΕ κατά του ΥΠΔΒΜΘ έπεσαν και ακόμη πέφτουν βροχή και μία από αυτές ήταν και η δική μας, η οποία αφορούσε στον εξοβελισμό της ιταλικής από τη δημόσια εκπαίδευση. Αν και υπάρχουν ακόμη κάποια σχολεία όπου διδάσκεται η ιταλική γλώσσα, αυτή ουσιαστικά έχει καταργηθεί, πράγμα που παραδέχεται και το ίδιο το ΣτΕ στην απόφασή του (ολόκληρη την απόφαση του ΣτΕ θα βρείτε στον ιστότοπο του συλλόγου μας www.inital.gr) για τα ασφαλιστικά μέτρα: «[…] η προσβαλλόμενη (σ.σ. υπουργική) απόφαση καταργεί ουσιαστικά τη διδασκαλία της ιταλικής ως δεύτερης ξένης γλώσσας στα γυμνάσια της χώρας.».
Η απόφαση του ΣτΕ λέει επίσης ότι: «Περαιτέρω, ενόψει του γεγονότος ότι η ιταλική γλώσσα διδάχθηκε κατά τη σχολική χρονιά 2010-2011 σε περίπου 30.000 μαθητές και σε περισσότερα από 600 σχολεία στην ελληνική επικράτεια, προβάλλεται ότι από την εκτέλεση της προσβαλλόμενης απόφασης θα επέλθει ανεπανόρθωτη βλάβη, αφενός, στους μαθητές οι οποίοι διδάχθηκαν για ένα ή δύο έτη την ιταλική και θα αναγκαστούν να διακόψουν την εκμάθησή της, αφετέρου, στους καθηγητές ιταλικής γλώσσας, οι οποίοι αποκλείονται πλέον από τη δυνατότητα επαγγελματικής πρόσβασης στη δημόσια εκπαίδευση, καθώς καταργείται η δυνατότητα πρόσληψης αναπληρωτών ή ωρομίσθιων καθηγητών της ιταλικής γλώσσας.».
Το υπουργείο, στην υπεράσπισή του «[…] επικαλείται λόγους δημοσίου συμφέροντος που εμποδίζουν τη χορήγηση της αναστολής και συγκεκριμένα ότι α) η χορήγησή της θα δημιουργήσει αναστάτωση και προβλήματα στην ομαλή λειτουργία των σχολείων και στους μαθητές, δεδομένου ότι στις 12 Σεπτεμβρίου 2011 ξεκινά η νέα σχολική χρονιά και οι σχολικές μονάδες έχουν κάνει ήδη τον προγραμματισμό τους με βάση την προσβαλλόμενη απόφαση, β) για την κάλυψη των κενών ιταλικής του σχολικού έτους 2010-2011 απαιτήθηκε η πρόσληψη 166 αναπληρωτών εκπαιδευτικών πλήρους και 33 μειωμένου ωραρίου και ένας μεγάλος αριθμός ωρομίσθιων εκπαιδευτικών, γ) δεδομένου του μειωμένου αριθμού προσλήψεων αναγκαία είναι η βέλτιστη αξιοποίηση του ήδη υπάρχοντος εκπαιδευτικού προσωπικού και δ) για τη διδασκαλία της ιταλικής γλώσσας δεν υπάρχουν διδακτικά εγχειρίδια του ΟΕΔΒ με αποτέλεσμα να επιβαρυνθεί ο κρατικός προϋπολογισμός για την αγορά βιβλίων ιταλικής από το ελεύθερο εμπόριο με επιπλέον ποσό περί τα 378.000 ευρώ για τη σχολική χρονιά 2010-2011 (ενώ για τη διδασκαλία της γαλλικής και της γερμανικής χρησιμοποιούνται διδακτικά εγχειρίδια του ΟΕΔΒ).».
Κατάργηση της ιταλικής γλώσσας με 30.000 μαθητές, ανεπανόρθωτη βλάβη για μαθητές και εκπαιδευτικούς… με ένα υπουργείο, στην ισχνή του υπερασπιστική γραμμή, να επικαλείται γενικόλογα λόγους δημοσίου συμφέροντος, να ισχυρίζεται ότι θα διαταραχτεί η σχολική χρονιά αν οι μαθητές που επέλεξαν τα ιταλικά συνεχίσουν να τα διδάσκονται –και δεν θα διαταραχτεί αν μπουν παρατηρητές σε κάποια άλλη γλώσσα που δεν επέλεξαν– και να αναφέρει ένα βαρύγδουπο ποσό για διδακτικά βιβλία, με το οποίο επιβαρύνεται ο κρατικός προϋπολογισμός, τη στιγμή που όλοι ξέρουν ότι δεν ισχύει αυτό το ποσό, αφού το διδακτικό εγχειρίδιο των ιταλικών που προμηθεύονται οι μαθητές στην Α’ τάξη το κρατάνε και για τη Β’. Επομένως, δεν αντιστοιχεί ένα βιβλίο ανά σχολική χρονιά. Επιπλέον, κανένας παιδαγωγικός στόχος, κανένα όφελος για τον μαθητή και την κοινωνία, γενικά καμία λογική πλην του μηδαμινού κόστους που η ιταλική γλώσσα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό και το υπουργείο μετακυλύει στους γονείς.
Σύμφωνα με τα παραπάνω, τι περιμένει κάποιος που έχει την κοινή λογική να διαβάσει στη συνέχεια; Φυσικά ότι αναστέλλεται η υπουργική απόφαση που έχει προκαλέσει τόσα δεινά. Κι όμως! Η απόφαση του ΣτΕ καταλήγει: «Ενόψει των ανωτέρω και ανεξαρτήτως αν η βλάβη που επικαλούνται οι αιτούντες εκπαιδευτικοί είναι άμεση και αν η βλάβη που επικαλούνται όλοι οι αιτούντες είναι ανεπανόρθωτη ή δυσχερώς επανορθώσιμη, η Επιτροπή κρίνει ότι συντρέχουν λόγοι δημοσίου συμφέροντος που κωλύουν τη χορήγηση της ζητούμενης αναστολής (πρβλ. Ε.Α. 826/2006).
Δ ι ά τ α ύ τ α
Συνεκδικάζει τις κρινόμενες αιτήσεις και τις απορρίπτει.».
Λόγοι δημοσίου συμφέροντος, έτσι γενικά και αόριστα, επιβάλουν την κατάργηση της πολυγλωσσίας. Τι είναι το δημόσιο συμφέρον, αν όχι οι μαθητές και οι καθηγητές που, σύμφωνα με το ίδιο το ΣτΕ, πλήττονται ανεπανόρθωτα; Η εξυγίανση ενός συστήματος είναι δημόσιο συμφέρον, αλλά εξυγιαίνεις κάτι όταν το θεραπεύεις και όχι όταν το σκοτώνεις. Το μόνο που συνάγεται με τη λογική είναι ότι η υπουργός και οι συνεργάτες της αποφάσισαν να καταργήσουν τη δυνατότητα του μαθητή να μαθαίνει μια χρήσιμη ξένη γλώσσα στο σχολείο. Από καπρίτσιο άραγε; Αφού δεν αναφέρουν τίποτα που να στέκει λογικά στην υπερασπιστική τους γραμμή. Κι όμως, η λογική του υπουργείου υπερισχύει της κοινής λογικής, με αποτέλεσμα οι αξιότιμοι δικαστές του ΣτΕ να βγάλουν την παραπάνω απόφαση.
Έτσι, η φετινή σχολική χρονιά βρήκε τους μαθητές χωρίς βιβλία, «παρατηρητές» στην ξένη γλώσσα και με λιγότερες δυνατότητες επιλογής από αυτές που είχαν τις προηγούμενες χρονιές. Και οι καινοτόμες αλλαγές που θα γίνονταν στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση; Το Νέο Λύκειο; Πού πήγαν όλα αυτά; Θυσία στο βωμό του δημοσίου χρέους. Όταν τα εξήγγειλε όλα αυτά η κυρία Διαμαντοπούλου, πού πίστευε ότι θα βρει τα λεφτά για να τα υλοποιήσει;
Τελικά, η μόνη αλλαγή που έγινε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι η κατάργηση της ιταλικής γλώσσας.
Εμείς οι καθηγητές της ιταλικής, πάντα στο πλαίσιο της επανάστασης του αυτονόητου, θεωρούμε ότι η κατάργηση της ιταλικής είναι πολιτική επιλογή της υπουργού και των συνεργατών της και ως εκ τούτου θα συνεχίσουμε τον αγώνα για να μπορούν οι μαθητές του δημοσίου σχολείου να επιλέγουν τη γλώσσα που επιθυμούν και το «δημόσιο συμφέρον» του υπουργείου να μην επιβαρύνει τον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Ο Πρόεδρος
Γιώργος Ποπετσίδης
Ο Γ. Γραμματέας
Βαγγέλης Κατσιφός
