Σεβασμιώτατε Ἅγιε Πειραιῶς, εὔτολμε, ἀκάματε καί ἀνυποχώρητε ὁμολογητά τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας, ὁ ὁποῖος εὐγενῶς ἐθέσατε καί πάλιν ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Μητροπόλεώς Σας τήν σημερινή ἡμερίδα, τήν διοργανωμένη ἀπό τήν Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν.

 

Πανοσιολογιώτατε πάτερ Σαράντη, γεραρέ, φιλόθεε καί ἀκαταπόνητε ἐργάτα τοῦ Ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου μέ τήν περί ὑμᾶς συνοδεία τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν,

 

Σεβαστοί Πατέρες καί ἀδελφοί, ὁσιολογιώτατοι μοναχοί καί μοναχές

Ἐντιμώτατε κ. Εὐρωβουλευτά

Ἐλλογιμώτατοι κ.κ. εἰσηγητέςα

Ἐλλογιμώτατοι κ.κ. Καθηγητές

Ἀξιότιμοι κ.κ. ἐκπρόσωποι ἀρχῶν καί φορέων

Προσφιλέστατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καί φίλοι

 

Τίς τελευταῖες δεκαετίες παρατηρεῖται, τόσο σέ εὐρωπαϊκό ὅσο καί σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο, μία ραγδαία αὔξηση τῶν ἠλεκτρονικῶν συναλλαγῶν καί μία ἀντίστοιχη ἐγκατάλειψη τῆς χρήσεως μετρητῶν. Τό γεγονός αὐτό ἀνατρέπει οἰκονομικές συνήθειες καί δεδομένα, πού καθιερώθηκαν ἱστορικά καί ἰσχύουν ἐδῶ καί δυόμισυ χιλιετίες καί μᾶς εἰσάγει μέ γοργούς ρυθμούς σέ μία ἐντελῶς νέα κατάσταση, σ' αὐτή τῆς ἀχρήματης οἰκονομίας καί κοινωνίας.

 

Αὐτή ἡ ἀχρήματη κοινωνία ὄχι ἁπλῶς προβάλλεται καί προπαγανδίζεται κατά κόρον σέ ὅλο τόν κόσμο, ἀλλά καί ἐπιβάλλεται μέσα ἀπό μία σειρά πολιτικῶν ἀποφάσεων καί ρυθμίσεων πού συντείνουν σ' αὐτή τήν ἐπιλογή. Τέτοιες ἀποφάσεις λαμβάνονται συστηματικά καί ἀπό τίς ἑλληνικές κυβερνήσεις. Ἡ ἐπιβολή αὐτή τοῦ νέου μοντέλου οἰκονομικῶν συναλλαγῶν ἐπιφέρει βαρύτατες συνέπειες καί παραβιάζει βάναυσα τίς ἀτομικές ἐλευθερίες, θίγει συνταγματικά δικαιώματα τῶν πολιτῶν καί ὁδηγεῖ στόν καθολικό ἔλεγχο τῆς ἰδιωτικῆς τους ζωῆς.

 

Μέ τόν ὅρο ἀχρήματη κοινωνία ἐννοοῦμε τήν ὁλοκληρωτική κατάργηση τῆς χρήσεως μετρητῶν στίς οἰκονομικές συναλλαγές τῶν πολιτῶν καί τήν πλήρη ἀντικατάστασή τους μέ ἄυλα καί ἠλεκτρονικά μέσα, δηλαδή μέ συναλλαγές μέσω τῶν ποικίλων καρτῶν (πιστωτικῶν, χρεωστικῶν, προπληρωμένων), ἐπιταγῶν, συναλλαγματικῶν, e-banking (ί-μπάνκινγκ) λογαριασμῶν κ.λπ. Δέν χρησιμοποιοῦμε δηλαδή νομίσματα γιά τίς συναλλαγές μας, ἀλλά ἡ ἀντίστοιχη ἀξία τῶν νομισμάτων αὐτῶν εἶναι κατατεθειμένη καί συμπεριλαμβάνεται σέ ἕνα ψηφιακό μέσο (κάρτα, κινητό τηλέφωνο, ἠλεκτρονικό ὑπολογιστή κ.ἄ), τό λεγόμενο ψηφιακό πορτοφόλι. Στήν ἐξέλιξή τους ὅλα αὐτά πρακτικά σημαίνουν ὅτι αὐτό πού ἀποκαλοῦμε πραγματικό χρῆμα καὶ οἱ ἄλλες οἰκονομικὲς ἀξίες (χρυσός, ἀσήμι, τίτλοι, ὁμόλογα κ.λπ.) σταδιακά ἀδρανοποιοῦνται καί ἀντικαθίστανται μέ τό λεγόμενο πλαστικό χρῆμα καί μελλοντικά μέ ἕνα εἰκονικὸ ψηφιακὸ νόμισμα, ὡς τὸ μόνο ἀποδεκτὸ μέσο συναλλαγῆς σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο.

 

Εὔκολα μποροῦμε νά φανταστοῦμε τήν συνέχεια στήν πορεία καί τήν ἐξέλιξη τῆς ἀχρήματης κοινωνίας. Τό ψηφιακό πορτοφόλι θά μεταλλαχθεῖ καί θά ἐνσωματωθεῖ σέ ἕνα ἐμφυτευμένο σέ κάθε χρήστη ὑποδόριο μικροτσίπ ταυτοποίησης μέσω ραδιοσυχνοτήτων (RFΙD), ὅπως π.χ. τό γνωστό VeriChip μέ τό ὁποῖο θά πραγματοποιοῦμε ὅλες τίς οἰκονομικές μας συναλλαγές καί ὄχι μόνο.

 

Δέν θά ἐπεκταθοῦμε περισσότερο σέ τεχνικά καί νομικά ζητήματα, τά ὁποῖα θά ἀναπτυχθοῦν ἀναλυτικά καί ἐμπεριστατωμένα ἀπό τούς ἄλλους ἐκλεκτούς εἰσηγητές, πού εἶναι καί εἰδικοί σέ αὐτά τά ζητήματα. Ἡ ἐξέλιξη τῆς τεχνολογίας, ἄλλωστε, εἶναι τόσο ραγδαία πού εἶναι σχεδόν ἀδύνατο νά παρακολουθήσει κανείς τήν πορεία καί τίς νέες κάθε φορά ἀνακαλύψεις της. Ὁ ἔλεγχος καί ἡ χειραγώγηση τῶν πολιτῶν μέσα ἀπό ἕνα κεντρικό ἠλεκτρονικό σύστημα ἐλέγχου ἔχει ἐκδηλωθεῖ ἤδη τήν τελευταία εἰκοσαετία μέ ποικίλες μορφές καί ἐκφάνσεις. Ἀναφέρουμε ἐνδεικτικά τήν συμφωνία Σένγκεν, τίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες, τά βιομετρικά διαβατήρια, τόν ΑΜΚΑ, τήν κάρτα τοῦ πολίτη, τήν κάρτα ἀποδείξεων κ.ἄ. Τά μέσα πού κάθε φορά χρησιμοποιοῦνται μπορεῖ νά ἀλλάζουν, ἡ πηγή τους ὅμως καί ὁ στόχος τους παραμένουν σταθερά τά ἴδια καί αὐτά εἶναι πού πρέπει νά ἀνακαλύψουμε, νά ἐξετάσουμε καί νά ἀντιμετωπίσουμε.

 

Ὁ σκοπός ὅλων αὐτῶν τῶν μεθοδεύσεων εἶναι ὁρατός καί προδιαγεγραμμένος: πρόκειται γιά τήν σαφή καί ὀργανωμένη ἐπιδίωξη γιά τήν ὁλοκληρωτική ὑποδούλωση ὅλων τῶν λαῶν καί ἰδιαίτερα τοῦ λαοῦ μας καί τῆς πατρίδος μας στούς σχεδιασμούς τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων καί τῆς Νέας Ἐποχῆς• γιά τήν ὑπαγωγή μας στήν δουλεία καί τό παρακράτος τῶν τοκογλύφων, τῶν κερδοσκόπων• γιά τήν ὑποδούλωσή μας στό ἀνελεύθερο καθεστώς τῶν διεθνῶν κέντρων ἐξουσίας, στό παγκόσμιο σύστημα ἐλέγχου πού διαμορφώνεται.

Ὅπως εἶναι γνωστό τό παγκόσμιο αὐτό σύστημα ἐλέγχου καθοδηγεῖται καί διευθύνεται ἀπό διάφορες κλειστές καί ἀδιαφανεῖς ὁμάδες προωθήσεως καί ἐλέγχου τῆς ἐξουσίας μέ πρωτοπόρους τόν διεθνή σιωνισμό, τήν μασσωνία, τά οἰκονομικά λόμπυ τῶν πολυεθνικῶν, τίς λέσχες ἐπιλεγμένων ἀτόμων, ὅπως ἡ Μπίλντεμπεργκ. Πρόκειται γιά μιά πανίσχυρη πολιτική, οἰκονομική, κοινωνική καί θρησκευτική ὀλιγαρχία, πού κυβερνᾶ τόν κόσμο καί προορίζεται νά γίνει ἡ μελλοντική Παγκόσμια Κυβέρνηση.\

 

Ὅσο δέν καθίσταται ἀκόμη ἐφικτή ἡ παγκόσμια κυβέρνηση, ἡ ὀλιγαρχία αὐτή δραστηριοποιεῖται καί ἀσκεῖ τήν ἐξουσία της μέσα ἀπό τή λεγόμενη παγκόσμια δια-κυβέρνηση, μία σειρά δηλαδή ἀπό κηδεμονευόμενους καί καθοδηγούμενους ἀπό τήν ἴδια διεθνεῖς ὀργανισμούς, φορεῖς, κινήσεις, ὀργανώσεις, ἱδρύματα, σχηματισμούς καί ὁμάδες παραγωγῆς ἰδεολογίας. Κυρίαρχη τάση γιά τήν ἔκφραση καί τήν δραστηριοποίηση ὅλου αὐτοῦ τοῦ μηχανισμοῦ ἀποτελεῖ στίς μέρες μας ἡ παγκοσμιοποίηση, τό πολυεργαλεῖο τῆς παγκόσμιας διακυβέρνησης.

 

Ἕνα σημαντικό μέρος τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας τῶν κρατῶν ἔχει μεταφερθεῖ στούς ὑπερεθνικούς ὀργανισμούς, οἱ ὁποῖοι στήν οὐσία ἀσκοῦν καί ἐπιβάλλουν τήν πολιτική τους στούς λαούς χρησιμοποιώντας ὡς ἐκτελεστικά τους ὄργανα τίς κατά τόπους ἐθνικές κυβερνήσεις. Ἔχουμε ἔτσι τήν Παγκόσμια Τράπεζα, τό ΔΝΤ, τό Διεθνές Δικαστήριο, τόν Παγκόσμιο Ὀργανισμό Ὑγείας, τόν Παγκόσμιο Ὀργανισμό Ἐμπορίου, τόν Παγκόσμιο Ὀργανισμό Τροφίμων καί Γεωργίας, τήν Παγκόσμια Διάσκεψη γιά τό Περιβάλλον, τήν ὁμάδα G7, τήν G20 καί πολλούς ἄλλους ἀνάλογους ὀργανισμούς καθολικῆς ἰσχύος, πού ἐπιβάλλουν τήν πολιτική τῆς διεθνοῦς ὀλιγαρχίας ἐρήμην τῶν λαῶν.

 

Εἶναι μάλιστα χαρακτηριστικό καί ἀποκαλυπτικό τοῦ τρόπου λειτουργίας τους ὅτι ὅλοι αὐτοί οἱ ὀργανισμοί, φορεῖς καί ἀνεξάρτητες ἀρχές δέν εἶναι κυβερνητικοί ὀργανισμοί. Οἱ ἐπικεφαλῆς τους δέν ἐκλέγονται ἀπό τό λαό κάποιου κράτους, δέν ὑπάγονται στόν ἔλεγχο κάποιας Κυβέρνησης καί δέν λογοδοτοῦν σέ κανένα θεσμικό ὄργανο. Ἀποφασίζουν καί ἐνεργοῦν ἀνεξέλεγκτα, ἐφαρμόζουν καί ἀκολουθοῦν ἀδίστακτες πρακτικές καί ἐπιβάλλουν μέ ὁλοκληρωτικές μεθόδους τίς ἀποφάσεις τους σέ ἐκλεγμένες Κυβερνήσεις. Κλασικό παράδειγμα ἡ μανιώδης πραγματικά τακτική τοῦ ΔΝΤ καί τῶν γερμανοκρατούμενων εὐρωπαϊκῶν θεσμῶν πρός τή χώρα μας ὅλα αὐτά τά χρόνια τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως μέ κορύφωση τούς τελευταίους μῆνες καί εἰδικά τίς τελευταῖες ἡμέρες.

 

Ἡ σημερινὴ παγκόσμια οἰκονομική κρίση εἶναι τό ἀποτέλεσμα τῆς θεωρητικῆς εὐημερίας πού ἔφερε τό πλασματικὸ χρῆμα. Μία σειρά ἀπό εἰκονικές καταστάσεις λογιστικοῦ τύπου, χωρίς πραγματικό ἀντίκρισμα, δημιούργησαν χάρτινους οἰκονομικούς πύργους καί πυραμίδες, τήν κατάρρεσυη τῶν ὁποίων βιώνουμε σήμερα. Παντοῦ πλασματικές καταστάσεις, παντοῦ «ἀέρας» καί «φοῦσκες», στά χρηματιστήρια, στά ὁμόλογα, στίς ὑπεραξίες. Καινοφανεῖς ὅροι καί ἔννοιες δημιουργοῦνται, ἀκατανόητες ὡς πρός τόν τρόπο λειτουργίας τους. Ἀκοῦμε γιά τίς περιβόητες ἀγορές, γιά τά περίφημα Funds (φάντς), γιά ἀμοιβαῖα κεφάλαια, γιά παράγωγα, γιά σπρέντς, γιά swaps (σουάπς), γιά ἀσφάλιστρα κινδύνου καί γιά τόσα ἄλλα πού καταλήγουν νά κάνουν βαθύπλουτους καί πανίσχυρους τούς ἐμπνευστές τους καί νά φτωχοποιοῦν τά κράτη καί τούς λαούς, ὥστε νά δεχθοῦν πιό εὔκολα καί πιό γρήγορα τίς ἠλεκτρονικές ἁλυσίδες τῆς χειραγώγησής τους.

 

Ἡ συνταγή εἶναι, ἄλλωστε, δοκιμασμένη καί ἐπιτυχημένη, γι' αὐτό καί δέν τήν ἀλλάζουν. Εἶναι ἡ γνωστή μέθοδος τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων καί τῆς Pax Americana, τό νά προκαλοῦν δηλαδή τεχνητές καί προκατασκευασμένες περιφερειακές πολιτικές, οἰκονομικές, κοινωνικές καί στρατιωτικές κρίσεις ἀνά τήν ὑφήλιο καί νά ἔρχονται κατόπιν ὡς αὐτόκλητοι σωτῆρες γιά νά τίς ἀντιμετωπίσουν. Στηρίζουν δικτάτορες, συντηροῦν ὁλοκληρωτικά καθεστῶτα, ὑποκινοῦν ταραχές, ὑποθάλπουν τήν βία καί τόν φανατισμό καί ἐξωθοῦν τεχνηέντως τίς καταστάσεις ἐκτός ἐλέγχου, ὥστε νά δικαιολογοῦν τήν ἐπέμβασή τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα: τό Ἰράκ, ἡ Συρία, ἡ Τυνησία, τό Ἀφγανιστάν, ἡ Μέση Ἀνατολή, μία σειρά ἀπό ἀραβικές χῶρες καί φυσικά οἱ ἀπίστευτες βιαιότητες καί ὁ ἄκρατος θρησκευτικός φανατισμός τῶν τζιχαντιστῶν τοῦ ἰσλαμικοῦ κράτους.

 

Τό πρόβλημα βεβαίως ξεκινᾶ ἀπό τήν στιγμή πού εἰσχωροῦμε στήν λογική αὐτή• ἀπό τήν στιγμή πού ἐπιδιώκουμε τήν θεραπεία μιᾶς νοσηρῆς κατάστασης ἀνακυκλώνοντας τίς παθογένειές της• ὅταν ἐπιχειροῦμε τήν ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος συνεχίζοντας νά τό συντηροῦμε.

 

Κατά ἀνάλογο τρόπο καί γιά τήν ἀναγκαστική ἐπιβολή τῆς ἀχρήματης κοινωνίας χρησιμοποιεῖται κατά κόρον ὡς ἐπιχείρημα ἡ ἀσφάλεια στίς συναλλαγές, ὁ περιορισμός τῆς ἐγκληματικότητας καί ἡ πάταξη τῆς φοροδιαφυγῆς. Καί αὐτό παρότι ὑπάρχει ἡ δυνατότητα καταπολέμησης τῆς φοροδιαφυγῆς θεσπίζοντας, καί κυρίως ἐφαρμόζοντας, τό ἀπαιτούμενο νομικό πλαίσιο.

 

Εἶναι φανερό ὅτι μέ ἕναν τεχνητό καί προσχηματικό τρόπο ἐπιχειρεῖται νά ταυτιστοῦν οἱ χρῆστες μετρητῶν μέ τούς φοροδιαφεύγοντες καί οἱ χρῆστες πλαστικοῦ χρήματος μέ τούς ἔντιμους πολῖτες, πού ἀποδίδουν τούς φόρους τους. Πρόκειται ὁλοκάθαρα γιά τήν νεοεποχίτικη τακτική τῆς ἀντιστροφῆς τῆς ἀλήθειας καί τῆς προβολῆς τοῦ ψεύδους ὡς μίας νέας τεχνητῆς ἀλήθειας. Εἶναι ἡ ἴδια αὐτή νεοεποχίτικη τακτική τῆς στοχοποίησης καί τῆς ἐνοχοποίησης, τοῦ χαρακτηρισμοῦ καί τοῦ στιγματισμοῦ ὅλων τῶν ἀντιφρονούντων μέ στόχο τήν τελική ἐξουδετέρωσή τους.

 

Τό σημαντικό μάλιστα εἶναι ὅτι ἡ ἀχρήματη κοινωνία ἐπιβάλλεται τεχνητά ἐνῶ ὅπως βεβαιώνει ὁ Καρλ-Λούντβιχ Τίλε, μέλος τοῦ διοικητικοῦ συμβουλίου τῆς κεντρικῆς τράπεζας τῆς Γερμανίας «σχεδὸν τὸ 80% τῶν συναλλαγῶν ἐξακολουθεῖ νὰ γίνεται μὲ μετρητά, ἐνῶ ἡ ἀξία τῶν μετρητῶν αὐτῶν ἀντιστοιχεῖ στὸ 53% ὅλων τῶν συναλλαγῶν σὲ χρῆμα. Τὰ μετρητά, σημείωσε ὁ Τίλε, εἶναι καί θά παραμείνουν ἡ μέθοδος πληρωμῆς ποὺ προτιμοῦν κάποιοι καταναλωτές. Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ἐπιλέγει τὸ ἐργαλεῖο ποὺ ἀνταποκρίνεται καλύτερα στὶς ἀνάγκες του. Ὅπως εἶπε ὁ Ντοστογιέφσκι τὸ 1861: "Τὸ χρῆμα εἶναι ἐλευθερία κομμένη σὲ νομίσματα", κατέληξε ὁ Γερμανὸς τραπεζίτης». (http://www.nooz.gr/economy/kai-o-ntostogiefski-sta-epixeirimata-uper-ton-metriton)

 

Τό ὅλο ζήτημα δέν εἶναι βεβαίως μόνο οἰκονομικό, πολιτικό, ἀνθρωπιστικό καί κοινωνικό. Εἶναι πρωτίστως θεολογικό κι αὐτό καθώς ἡ ἐλευθερία τοῦ προσώπου εἶναι τό ὕψιστο ἀγαθό πού δωρήθηκε ἀπό τόν Θεό στόν ἄνθρωπο πού τόν δημιούργησε κατ' εἰκόνα Του.

 

Ἡ ἔννοια τοῦ προσώπου στήν ὀρθόδοξη διδασκαλία καί παράδοση, ἀποτελεῖ ἕνα ἀπό τά βασικότερα στοιχεῖα γιά τήν πνευματικότητα καί τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Θεός ἔπλασε τόν ἄνθρωπο «κατ' εἰκόνα καί καθ' ὁμοίωσίν» Του, γι' αὐτό καί τοῦ δώρισε ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα ἀγαθά, τό ἀγαθό τῆς ἐλευθερίας. Τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου καί ἡ ἐλεύθερη προαίρεσή του στίς ἐπιλογές καί τίς πράξεις του τόν καθιστᾶ κύριο κριτή τῶν ἀποφάσεών του καί ὑπεύθυνο τῆς σωτηρίας του.

 

Μέσα στό σύγχρονο ἠλεκτρονικό ὁλοκληρωτισμό πού ἐπιχειρεῖται οἱ πολῖτες ἀντιμετωπίζονται ὡς ἀντικείμενα μέ προκαθορισμένη καί ἐλεγχόμενη τήν ποιότητα καί τή χρήση τους. Καταργεῖται, ἔτσι, τό πρόσωπο καί ἐπιβάλλεται ἡ ἀριθμοποίησή του. Ὁ ἀνθρώπινος παράγοντας ἐκμηδενίζεται, ὁ ἄνθρωπος χάνει τήν ἰδιοπροσωπία του, καθώς τό σύστημα ἀναγνωρίζει μόνον ἀριθμούς καί στοιχεῖα, iban. Παύουμε, δηλαδή, νά εἴμαστε προσωπικότητες μέ ἐλεύθερη βούληση καί δράση καί γινόμαστε ἀντικείμενα πληροφοριῶν καί συλλογῆς δεδομένων.

 

Στήν οὐσία μέ τόν τρόπο αὐτό ἐπιβάλλεται ἕνας ἰδιότυπος μονοφυσιτισμός, ὅπου ὁ ἄνθρωπος δέν ἀντιμετωπίζεται ὡς ψυχοσωματική ἑνότητα, ὡς διφυής ὀντότητα ψυχῆς καί σώματος, ἀλλά ὑποτιμᾶται καί ὑποβαθμίζεται. Ἀντιμετωπίζεται μονομερῶς μόνο ὡς πρός τήν ὑλική του διάσταση παραθεωρώντας κάθε πνευματικό στοιχεῖο πού τόν χαρακτηρίζει.

 

Αὐτό πού ἐπιχειρεῖται εἶναι νά συνθλιβεῖ τό ἀνθρώπινο πρόσωπο, νά συνθλιβεῖ καί νά ἐξουδετερωθεῖ ἡ ἀθάνατη ψυχή του. Αὐτό πού ἐπιθυμοῦν εἶναι νά δημιουργήσουν μεταλλαγμένους ἀνθρώπους, ἄψυχους, ἀπνευμάτιστους καί ἀνερμάτιστους, χωρίς πνοή, χωρίς θέληση, χωρίς ἐλπίδα καί σκοπό, χωρίς νά βλέπουν καί νά προσδοκοῦν τόν Οὐρανό. Νά δημιουργήσουν ἀνθρώπους πού θά λειτουργοῦν ὡς μαριονέτες, ὡς ἄψυχες μονάδες παραγωγῆς, ὡς οἰκονομικά ἀναλώσιμα μεγέθη.

 

Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι αὐτό πού ἐπιθυμοῦν καί ἐπιχειροῦν οἱ παγκοσμιοκράτες καί τό σύστημα ἐξουσίας πού ἐλέγχουν εἶναι νά μᾶς ὁδηγήσουν ὡς ἀγέλη στό μεγάλο παγκόσμιο ἠλεκτρονικό μαντρί. Εἶναι πολύ χαρακτηριστικό, ἄλλωστε, τό σύνθημα τῶν Βρετανῶν πολιτῶν τό 2010 ἐνάντια στήν παραλαβή τῆς κάρτας τοῦ πολίτη: «δέν θά γίνουμε σφραγισμένα μοσχάρια στόν σταῦλο τῆς παγκοσμιοποίησης». Αὐτόν ἀκριβῶς τόν σταυλισμό μας ἐπιδιώκουν σήμερα. Ἀφοῦ μᾶς ἐξανδραποδίσουν, ἀφοῦ μᾶς ἀπονευρώσουν ψυχικά καί πνευματικά ἀφαιρώντας καί τήν τελευταία ἰκμάδα ζωῆς καί ἐλπίδας μέσα μας, τότε θά καταφέρουν νά μᾶς σταυλίσουν σάν σφραγισμένα μοσχάρια, πού θά ἀρκοῦνται στήν ἐξασφάλιση τῆς τροφῆς τους καί θά παράγουν τά προϊόντα τους πρός χάριν τῶν ἀφεντικῶν τους, στά ὁποῖα μάλιστα θά εἶναι καί εὐγνώμονες πού τούς παρέχουν τά πρός τό ζῆν.

 

Τό εἶχε, ἄλλωστε, διατυπώσει τόσο εὔστοχα καί προφητικά, πολύ πρίν, ὁ μεγάλος Ρῶσος ὀρθόδοξος συγγραφέας Φιοντόρ Ντοστογιέφσκυ στόν ἀπαράμιλλο μύθο του, τόν μύθο τοῦ Μεγάλου Ἱεροεξεταστῆ: «Καμμιά ἐπιστήμη δέν θά τούς δώσει ψωμί ὅσο θά μένουν ἐλεύθεροι, μά στό τέλος θάρθουν νά καταθέσουν τήν ἐλευθερία τους στά πόδια μας καί θά μᾶς ποῦν: "Κάντε μας σκλάβους, μά χορτᾶστε μας"» (Φ. Ντοστογιέφσκυ, Ἀδελφοί Καραμαζόβ, ἐκδ. Γκοβόστη, τ. Β, σελ. 107).

 

Δυστυχῶς, ὅμως, ὁ κίνδυνος αὐτός πολλές φορές παραθεωρεῖται καί ἐπικρατεῖ σέ πολλούς ἡ ἄποψη ὅτι τό ζήτημα τῆς ἠλεκτρονικῆς παρακολουθήσεως, ἐλέγχου καί ποδηγετήσεως τῶν ἀνθρώπων, πού ἐπιτυγχάνεται μέ τήν ἐξάπλωση τῆς χρήσεως τῶν ποικίλων ἠλεκτρονικῶν καρτῶν καί τοῦ πλαστικοῦ χρήματος ἤ ὅτι τό ζήτημα τῶν ἐλευθεριῶν, πού περιστέλλονται μέ τήν ἀχρήματη κοινωνία, εἶναι ἕνα τεχνο-οικονομικό καί πολιτικό ζήτημα καί ὄχι θεολογικό καί κατά συνέπεια δέν εἶναι μεῖζον γιά τούς χριστιανούς.

 

Πρόκειται οὐσιαστικά γιά ἕνα κατασκευασμένο δίλημμα καί ἕναν τεχνητό διχασμό ὡσάν νά ἀποτελοῦν διαφορετικές μεταξύ τους ὀντότητες ὁ χριστιανός ἀπό τόν Ἕλληνα πολίτη. Μία τέτοια ἀντίληψη ἀκυρώνει οὐσιαστικά ὅλη τήν ἱστορία μας καί τήν ἐθνική μας πορεία, ἀκυρώνει τούς ἀγῶνες τοῦ λαοῦ μας γιά τήν ἐλευθερία καί τήν ἀποτίναξη τοῦ ξένου ζυγοῦ, πού εἶχαν γιά σύνθημα καί ἰδανικό τους τό «ἐλευθερία ἤ θάνατος» καί ὄχι τό «σφάξε με ἁγά μου ν' ἁγιάσω». Ἐθελούσια ὑπαγωγή σέ δουλεία δέν νοεῖται καί δέν ἐπιτρέπεται. Δέν νοεῖται καί δέν ἐπιτρέπεται ἐθελούσια ἐκχώρηση τῆς θεοσδότου ἐλευθερίας μας.

 

Ἔχει, ἐπίσης, τό ὅλο ζήτημα καί ἔντονες ἐσχατολογικές διαστάσεις, καθώς στό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως ἡ δυνατότητα ἤ ὄχι οἰκονομικῶν συναλλαγῶν, «ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι»..., συνδέεται ἄμεσα καί ἀποκλειστικά μέ τήν προσκύνηση τοῦ Ἀντιχρίστου καί τήν ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ.

Δέν εἶναι καθόλου τυχαῖο, λοιπόν, ὅτι ὁ Χριστός μας συναρτᾶ τήν ὁμολογία τῆς πίστεως πρός Αὐτόν μέ τό θέμα τῆς οἰκονομικῆς καί βιολογικῆς ὑπάρξεως τοῦ πιστοῦ. Δέν ἰσχυριζόμαστε, βεβαίως, ὅτι οἱ ἠλεκτρονικές συναλλαγές ἤ τό πλαστικό χρῆμα εἶναι τό σφράγισμα τοῦ Ἀντιχρίστου. Εἶναι, ὅμως, σαφῶς μία προδρομική κατάσταση μέ ἔντονη τήν ἀναφορά της στά ἔσχατα.

 

Ἕνα σημαντικό στοιχεῖο, ἄλλωστε, γιά τό ὁποῖο μᾶς μιλᾶ ἡ Ἀποκάλυψη εἶναι ἡ προϊοῦσα, ἡ σταδιακή πορεία πρός τά ἔσχατα τῆς ἱστορίας. Ὁ Ἀντίχριστος, δηλαδή, δέν θά ἐμφανισθεῖ καί δέν θά ἑδραιώσει τήν παγκόσμια κυριαρχία του ἐντελῶς ξαφνικά ἀνατρέποντας ἄρδην τήν πορεία τῆς ἱστορίας. Ἀντίθετα, θά στηριχθεῖ σέ μία διαμορφωμένη ἀπό πολύ νωρίτερα κατάσταση στήν ὁποία θά ἔχουν ἐθισθεῖ οἱ ἄνθρωποι ἔχοντας γιά πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ζήσει καί δραστηριοποιηθεῖ μέ βάση τίς συνήθειες καί τίς πρακτικές ἑνός συγκεκριμένου ἀντίθεου τρόπου ζωῆς, πού θά φαντάζει πλέον μονόδρομος γιά τόν καθένα.

 

Σέ ἕναν τέτοιο μονόδρομο μᾶς εἰσάγει ἡ ἄνεση, ἡ εὐκολία καί ἡ εὐμάρεια στήν ὁποία ἔχουμε ἐθισθεῖ καί ἀπό τήν ὁποία δέν διανοούμαστε νά ἀπεγκλωβιστοῦμε. Ἡ ἄνεση ἀσκεῖ μία ἰδιόμορφη βία καί ἀποσυνθέτει τήν πνευματική μας ὑπόσταση ἡ ὁποία, ὅταν δέν ἀκολουθεῖ τό ὀρθόδοξο ἦθος τῆς ἀσκήσεως, μᾶς ὁδηγεῖ στήν ὑποδούλωση. Ἡ ἄνεση, ὅπως καί ὁ φόβος, δημιουργοῦν ἰσχυρή καί διαρκή ψυχολογική ἐξάρτηση στήν ὁποία βασίζονται ὅλα τά συστήματα ἐλέγχου τῶν ἀνθρώπων.

 

Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, ἐξίσου καταλυτικά καί ψυχαναγκαστικά γιά τήν ὑπαγωγή μας στό ὅλο σύστημα λειτουργεῖ ὁ φόβος ὅτι σέ περίπτωση πού θά ἀντιδράσουμε στό σύστημα, ὄχι ἁπλῶς θά χάσουμε ὅλες τίς εὐκολίες καί τίς ἀνέσεις πού μᾶς παρέχει, ἀλλά θά βρεθοῦμε ἀποκομμένοι καί ἀνύπαρκτοι κοινωνικά καί οἰκονομικά, ἀνίκανοι νά ἐξασφαλίσουμε τά στοιχειώδη γιά τόν βιοπορισμό μας, ἀκόμη καί αὐτή τήν βιολογική μας ὕπαρξη.

 

Ἕνα ἄλλο βασικό μήνυμα τοῦ ἱεροῦ βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως εἶναι τό πνεῦμα ἐγρηγόρσεως, νήψεως καί ἀφυπνίσεως πού πρέπει νά ἔχουμε ὡς χριστιανοί καί ἡ ἀντίθεσή μας στίς δυνάμεις τῆς ἀποστασίας καί ἡ ἄρνηση συσχηματισμοῦ μας μέ αὐτές. Ἡ μάχη αὐτή τῶν πιστῶν μέ τίς ἀντίθεες δυνάμεις δέν ἀφορᾶ ἀποκλειστικά καί μόνον τόν ἴδιο τόν Ἀντίχριστο ὡς ἱστορικό πρόσωπο, ὅταν αὐτός θά ἔρθει καί θά ζήσει μέσα στήν ἱστορία. Εἶναι ἡ μάχη ἐνάντια καί σέ ὅλες τίς ἀντίχριστες δυνάμεις, τίς προδρομικές τοῦ Ἀντιχρίστου. «Ἀντίχριστοι πολλοί γεγόνασι» (Α΄ Ἰω. 2, 18), μᾶς λέει τό Εὐαγγέλιο καί ἡ Ἀποκάλυψη κάνει λόγο γιά προδρόμους τοῦ Ἀντιχρίστου. Αὐτή ἡ ἀντίθεη καί ἑωσφορική παγκόσμια κοσμοκρατορία πού διαμορφώνεται στίς μέρες μας εἶναι φανερό ὅτι δέν εἶναι κατά Θεόν, ἀλλά ἀντίθετα ἐπιδιώκει νά ἀλλοιώσει καί νά ἐξοβελίσει κάθε τί χριστιανικό καί ἀληθινό ἀπό τή ζωή τῶν ἀνθρώπων.

 

Εἶναι δεδομένο ὅτι ἡ αἰφνιδιαστική ἐκδήλωση τῆς σημερινῆς τραγικῆς κρίσης πού βιώνουμε εἶναι ἡ ἀποκορύφωση μίας ὁλόκληρης σειρᾶς σχεδιασμένων καί στοχευμένων μεθόδων πού ἐφαρμόστηκαν τίς τελευταῖες δεκαετίες στήν πατρίδα μας. Ἡ καθολική, δηλαδή, ἀπαξίωση τῶν παραδόσεων, ἡ ἀποχριστιανοποίηση τοῦ κράτους καί τῆς κοινωνίας μας, ἡ νομιμοποίηση τῶν ἠθικῶν παρεκτροπῶν, ἡ ἐπιχείρηση τῆς ἐθνικῆς καί ἐθνολογικῆς μας μεταλλάξεως, ἡ ἐπιβολή τῆς πολυπολιτισμικότητας καί τοῦ συγκρητισμοῦ εἶναι ὅλα ὅσα προηγήθηκαν, ὥστε νά ἀμβλυνθοῦν οἱ συνειδήσεις καί νά καμφθοῦν οἱ πνευματικές ἀντιστάσεις καί τά ἀντισώματα τοῦ λαοῦ μας.

 

Εἶναι, ὅμως, ἀλήθεια ὅτι στά ἀλλότρια αὐτά κελεύσματα ἔχουμε ἐνδώσει ἀσυγχώρητα καί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι. Παγιδευτήκαμε ἀδιάκριτα στά ψευδοδιλήμματα τῆς εὐημερίας, τῆς ἀναπτύξεως, τῆς προόδου, τῆς ἀσφάλειας. Ἀποδεχτήκαμε αὐτάρεσκα τήν εὐμάρεια, τήν ἄνεση, τήν πολυτέλεια, τήν εὐδαιμονία καί τήν ἐπίπλαστη εὐτυχία πού μᾶς προσέφεραν. Ἐπενδύσαμε στίς εὔκολες λύσεις, στίς εὐκαιρίες τῆς στιγμῆς, στό γρήγορο καί ἄκοπο πλουτισμό, στόν τζόγο. Καί μετατρέψαμε τήν κοινωνία καί τή χώρα μας σέ ἕνα ἀπέραντο ἀνταλλακτήριο στοιχημάτων ἀνάγοντας τό τζάκ-πότ τοῦ ΛΟΤΤΟ σέ ὕψιστο ὅραμα καί ἐπιδίωξη. Γίναμε ὑλόφρονες καί εὐδαιμονιστές καί θέσαμε τόν οἰκονομικό παράγοντα, τήν οἰκονομική εὐημερία ὡς τήν μόνη ἐνασχόληση, τήν ἀπόλυτη προτεραιότητα στή ζωή μας.

 

Χάσαμε τήν αἴσθηση τοῦ μέτρου στή ζωή, στίς ἀπολαύσεις, στίς δραστηριότητες, στίς ἐκδηλώσεις, στίς ἐπιδιώξεις, στά κέρδη. Ξεχάσαμε τήν παράδοσή μας, ξεχάσαμε τήν πίστη μας, ξεχάσαμε τήν πατρίδα μας, τήν Ἑλλάδα μας! Γιατί, ὅπως μᾶς λέει ὁ Κόντογλου: «Ὅποιος μετρᾶ τήν εὐτυχία καί τή χαρά τῆς ζωῆς μέ τά χοντροειδῆ μέτρα τῆς ὑλικῆς καλοπέρασης, δέν θά καταλάβει τίποτα ἀπ' τήν Ἑλλάδα».

 

Βιώνοντας αὐτή τήν τόσο τραγική καί ὀδυνηρή πραγματικότητα, εἶναι κατεπείγουσα ἀνάγκη, σύν Θεῷ, διά πρεσβειῶν τῆς Κυρίας ἡμῶν Θεοτόκου, καθώς καί τῶν Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου καί πάντων τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τῶν ὁποίων τή μνήμη τιμοῦμε αὐτές τίς μέρες καί ἦταν αὐτοί πού μετέφεραν σέ ὅλο τόν κόσμο, ἀλλά καί στήν πατρίδα μας, τό σωτηριῶδες μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου, εἶναι κατεπείγουσα ἀνάγκη γιά τόν ἐπανευαγγελισμό καί τήν ἀνάνηψή μας, γιά τήν ὑπαρξιακή μετάνοιά μας ὥστε νά ἑλκύσουμε τή χάρη καί τόν ἁγιασμό τοῦ Θεοῦ. Εἶναι κατεπείγουσα ἀνάγκη νά βροῦμε τήν δύναμη καί τό κουράγιο νά ἀντιταχθοῦμε, νά ἀντιδράσουμε, νά ἀ ντισταθοῦμε γενναῖα, νά ἀνανεώσουμε καί πάλι τίς ἀποφάσεις μας καί νά μείνουμε ἀμετακίνητοι στίς πατρογονικές μας ρίζες. Νά ἐπιστρέψουμε στόν πατροπαράδοτο τρόπο ζωῆς, στήν κοπιαστική καί ἔντιμη ἐργασία, στόν λιτό καί ὀλιγαρκή βίο, στήν εὐσυνειδησία καί τήν ἀκεραιότητα ἀπέναντι στούς συνανθρώπους μας, στούς συμπολῖτες μας, στήν κοινωνία καί τήν πολιτεία. Νά ἐπιστρέψουμε στά σταράτα λόγια, τήν ντομπροσύνη καί τήν εἰλικρίνεια τῶν σχέσεων, στή συμφωνία κυρίων, στίς ἀληθινές φιλίες, στά καθαρά μάτια, στό φιλότιμο καί τήν ἀνδρειοσύνη, τόν πόθο γιά τήν ἐλευθερία καί τήν ἀληθινή δημοκρατία.

 

Μόνον ἔτσι θά εἴμαστε σωστοί καί εὐσυνείδητοι πολῖτες ἐκπληρώνοντας τίς ὑποχρεώσεις μας πρός τό κράτος. Μόνον ἔτσι καταπολεμᾶται ἡ διαφθορά, πού τόσο μᾶς ἔχει κατακλύσει, ἡ ἐγκληματικότητα, ἡ φοροδιαφυγή καί τόσες ἄλλες νοσηρές καταστάσεις, πού ὑποτίθεται ὅτι θά ἀντιμετωπισθοῦν μέ τήν καθιέρωση τῆς ἀχρήματης κοινωνίας.

 

Στίς μεθόδους, λοιπόν, καί τίς πρακτικές συνήθειες τῆς ἀχρήματης κοινωνία θά πρέπει μέ κάθε τρόπο νά ἀρνηθοῦμε νά εἰσέλθουμε. Νά ἀποφεύγουμε μέ κάθε τρόπο τή χρήση τῶν ποικίλων ἠλεκτρονικῶν καρτῶν καί τῶν ἠλεκτρονικῶν συναλλαγῶν καί νά προτιμοῦμε τίς παραδοσιακές μεθόδους συναλλαγῶν. Νά βροντοφωνάξουμε ἕνα μεγάλο ΟΧΙ στήν ἀχρήματη κοινωνία• ΟΧΙ στούς ὀλισθηρούς μονοδρόμους χωρίς ἐπιστροφή• ΟΧΙ στόν σταυλισμό μας στό παγκόσμιο ἠλεκτρονικό μαντρί• ΟΧΙ στίς μεθοδεῖες τῆς Νέας Ἐποχῆς καί τῆς Παγκοσμιοποήσης• ΟΧΙ στούς ἐκβιασμούς τῶν διεθνῶν κερδοσκόπων καί τοκογλύφων ἀνατολῆς καί δύσεως καί τούς πέραν τοῦ ἀτλαντικοῦ.

 

Γνωρίζουμε ὅτι εἴμαστε «ἔθνος ἀνάδελφο» εἶναι ὅμως ἀπολύτως βέβαιο ὅτι ἡ Οἰκουμενική Ὀρθόδοξη πίστη μας καί μέσῳ αὐτῆς ὁ οἰκουμενικός Ἑλληνικός πολιτισμός μας, ἡ πνευματική καί ἐθνική καταγωγή μας, ξεπερνοῦν κάθε παγκοσμιοποίηση καί νέα Ἐποχή. Ἀποτελοῦν τή Μοναδική Ἐποχή στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, πού εἶναι καί Παλαιά καί Νέα καί Μέλλουσα καί Παντοτεινή, γιατί εἶναι ἡ Ἐποχή τῆς Ἀλήθειας τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μας.

 

Ἄς κρατήσουμε ζωντανή τήν ἐλπίδα στίς καρδιές μας, ἄς ἔχουμε ἀκλόνητη ἐμπιστοσύνη στόν γλυκύτατο Κύριό μας καί Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστό, ὁ Ὁποῖος ὅλα μπορεῖ νά τά διορθώσει καί νά τά ἀνατρέψει καί νά εἴμαστε σίγουροι ὅτι θά τά διορθώσει καί θά τά ἀνατρέψει. Ὁ κόσμος λέγει ὅτι ἡ ἐλπίδα πεθαίνει τελευταία. Ἀδελφοί, ἡ δική μας Ἐλπίδα εἶναι ὁ Χριστός καί ἡ ἐλπίδα αὐτή δέν πεθαίνει ποτέ!

 

Πηγή: Εστία Πατερικών Μελετών