Αν ήσασταν Αμερικάνος πολίτης ποιος θα ήταν ο «βαθμός απειλής» σας; Σήμερα, περισσότερο από το 90 τοις εκατό όλων των τοπικών αστυνομικών τμημάτων και σχεδόν όλων των κρατικών υπηρεσιών χρησιμοποιούν κάποιο είδος τεχνολογικής εποπτείας. Μία από τις πιο κοινές εφαρμογές ονομάζεται “Beware” ("Προσοχή") και σαρώνει δισεκατομμύρια εκθέσεων σύλληψης, αρχείων ιδιοκτησίας, εμπορικών βάσεων δεδομένων, βαθιών αναζητήσεων στο Διαδίκτυο" και αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να δώσει μια ιδέα στις αρχές με ποιον έχουν να κάνουν.
Όσο και να ακούγεται αυτό σαν κάτι που έρχεται από κάποια ταινία επιστημονικής φαντασίας, είναι πέρα για πέρα αληθινό. Έγραψε πρόσφατα, η Washington Post:
Ενώ κάποιοι αστυνομικοί τρέχουν μετά από μια πρόσφατη κλήση 911 («100») που δέχτηκαν για κάποιον που απειλεί την πρώην φίλη του, ένας υπεύθυνος της αστυνομίας στα κεντρικά γραφεία συμβουλεύεται το λογισμικό για να ενημερωθεί για τον συγκεκριμένο ύποπτο, με τον τρόπο που μια τράπεζα ενημερώνεται για την πιστοληπτική ικανότητα ενός πελάτη (ένας δείκτης μέτρησης της οποίας είναι ο συμπεριφορικός δείκτης, “behavioral scoring”).
Το πρόγραμμα σαρώνει δισεκατομμύρια σημεία δεδομένων, συμπεριλαμβανομένων των εκθέσεων σύλληψης, αρχείων ιδιοκτησίας, εμπορικών βάσεων δεδομένων, βαθιών αναζητήσεων στο Διαδίκτυο και αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ενός ατόμου. Υπολογίζει το υψηλότερο επίπεδο απειλής στην τρίχρωμη χρωματική κωδικοποίηση με ένα φωτεινό κόκκινο χρώμα προειδοποίησης.
Το “Beware” δημιουργήθηκε από μια εταιρεία γνωστή ως "Intrado", και τα αστυνομικά τμήματα άρχισαν να το χρησιμοποιούν από το 2012. Όταν οι αστυνομικοί που χρησιμοποιούν αυτό το λογισμικό έρθουν στο σπίτι σας, θα ξέρουν αμέσως ποιοι από τους ένοικους ανήκουν στην «πράσινη λίστα», ποιοι στην «κίτρινη λίστα», και ποιοι στην «κόκκινη λίστα».
Το πώς ακριβώς το ‘Beware’ υπολογίζει τις βαθμολογίες απειλής είναι κάτι που ο κατασκευαστής του, η Intrado, θεωρεί εμπορικό μυστικό, κι έτσι δεν είναι σαφές πόσο βάρος έχει δοθεί σε ένα πλημμέλημα, σε ένα κακούργημα ή σε ένα απειλητικό σχόλιο στο Facebook. Εντούτοις, το πρόγραμμα παρέχει μια αναφορά στον χρήστη.
Στα διαφημιστικά της, η Intrado γράφει ότι το Beware θα μπορούσε να αποκαλύψει ότι ο κάτοικος μιας συγκεκριμένης διεύθυνσης ήταν ένας βετεράνος του πολέμου που πάσχει από διαταραχή μετατραυματικού στρες, είχε ποινικές καταδίκες για επίθεση και είχε αναρτήσει ανησυχητικά μηνύματα για τις πολεμικές του εμπειρίες στα social media.
Όλα όσα έχει κάνει ποτέ κάποιος στο Διαδίκτυο, ακόμα και κάποια ‘απερίσκεπτα’ σχόλια στο Facebook ή σε ένα φόρουμ πριν από πέντε χρόνια, θα μπορούσαν δυνητικά να χρησιμοποιηθούν για να υπολογιστεί ο «βαθμός απειλής» του.
Την επόμενη φορά που θα δείτε έναν αστυνομικό να έρχεται στο σπίτι σας, ίσως είναι αργά να θυμηθείτε πράγματα που είπατε ή γράψατε και τα έχετε ξεχάσει εντελώς.
Λέει σε άρθρο του ο Matt Agorist:
Φανταστείτε το εξής σενάριο: Ενώ οδηγείτε πηγαίνοντας από την εργασία στο σπίτι σας, παρατηρείτε τα φώτα του περιπολικού στον καθρέφτη σας. Σας κάνουν σινιάλο να σταματήσετε.
Ενώ περιμένετε, με την αδρεναλίνη να ανεβαίνει, ταυτόχρονα με τον θυμό και τα νεύρα, ο αστυνομικός, στο περιπολικό πίσω σας, σας «μετράει» βασιζόμενος σε έναν αλγόριθμο που καθορίζει την "βαθμολογία απειλής" σας.
Ο αστυνομικός περνάει τον αριθμό κυκλοφορίας σας σε μια εφαρμογή στο laptop του και σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, η εφαρμογή αυτή ψάχνει δισεκατομμύρια αρχεία σε εμπορικές και δημόσιες βάσεις δεδομένων, συμπεριλαμβανομένων όλων των διαθέσιμων μέσων κοινωνικής δικτύωσης, πρόσφατων αγορών και "τυχόν σχολίων που θα μπορούσαν να εκληφθούν ως προσβλητικά". Η εφαρμογή στη συνέχεια καθορίζει εάν ο «βαθμός απειλής» σας είναι σε χρώμα πράσινο, κίτρινο ή κόκκινο.
Φανταστείτε ότι είστε ένας από τους καθημερινούς αναγνώστες μας ιστοσελίδας που αποκαλύπτει το αναδυόμενο αστυνομικό κράτος. Φανταστείτε να έχετε αφήσει ένα σχόλιο στο Facebook το πρωί για την ανάρμοστη συμπεριφορά ενός συγκεκριμένου αστυνομικού υπαλλήλου. Και φανταστείτε να είναι ο συγκεκριμένος που σας έκανε σινιάλο!
Ζούμε σε μια κοινωνία που της έχει γίνει εμμονή η παρακολούθηση των πάντων.
Ένα «πλέγμα ελέγχου αστυνομικού κράτους τύπου Big Brother» συστηματικά κατασκευάζεται γύρω μας και μας παρακολουθεί, μας καταγράφει και μας ελέγχει με χίλιους δυο διαφορετικούς τρόπους.
Μπορεί να κάνει κάποιος κάτι γι’ αυτό;
Μερικοί, όπως ο δικηγόρος και συγγραφέας John W. Whitehead, πιστεύουν ότι το κλειδί είναι ο ακτιβισμός και η μη-βίαιη αντίσταση. Στο βιβλίο του ‘Battlefield America: The War on the American People’ (Πεδίο Μάχης Αμερική: Ο Πόλεμος κατά του Αμερικανικού Λαού), γράφει ότι η μόνη εφικτή λύση, εκτός από το να φύγουμε από τη χώρα και να πάμε να ζήσουμε αλλού, είναι ο ακτιβισμός βάσης που προσπαθεί να μεταρρυθμίσει την κυβέρνηση σε τοπικό επίπεδο και αυτό που ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ χαρακτήριζε "στρατευμένη μη βίαιη αντίσταση". Αλλά αυτό είναι κάτι που απαιτεί δέσμευση, θυσία, προωπικό αγώνα και οικοδόμηση σχέσεων κοινότητας.
Αυτό σημαίνει ότι δεν κάθεσαι να δεις τα αθλητικά το βράδυ, προκειμένου να πας και να εκφράσεις ενεργά τις ανησυχίες σου στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου, σημαίνει να κλείσεις την τηλεόραση και να περάσεις μια ώρα διαβάζοντας την τοπική εφημερίδα σου από εμπρός προς τα πίσω, να δείξεις τη δυσαρέσκειά σου με πλακάτ μπροστά από κυβερνητικά γραφεία, να διακινδυνεύσεις να χαλάσει το όνομά σου και η φήμη σου μιλώντας και διαφωνώντας με την πλειοψηφία, αρνούμενος να αποδεχθείς πειθήνια τις κυβερνητικές επιταγές, και συνεργαζόμενος με τους γείτονές σου προκειμένου να υπάρξει ένα ενιαίο μέτωπο εναντίον της κυβέρνησης, όποτε αυτή κάνει κατάχρηση της εξουσίας της, γράφει ο John W. Whitehead.
Άλλοι πάλι θεωρούν ότι η κατάσταση είναι πλέον παγιωμένη.
Πηγή: Κόκκινος Ουρανός
