Σχόλιο ID-ont: Κι άλλος, χρόνια υποστηρικτής του πλαστικού χρήματος, βάζει τώρα δεύτερες σκέψεις για την υποχρεωτικότητά του στις συναλλαγές. Διαβάστε το άρθρο, δείτε ιδιαίτερα τα υπογραμμισμένα από το blog μας σημεία:
Όταν το πρόστιμο που ορίζεις σε μία επιχείρηση για την μη έκδοση αποδείξεων είναι μόλις ένα ποσοστό επί της αξίας της απόδειξης που «πιάστηκε», τότε είναι σαν να δίνεις το σύνθημα για εκτεταμένη φοροδιαφυγή. Διότι αυτό συνέβαινε μέχρι χτες! Κι εδώ υπάρχει ένα τεράστιο «γιατί». Διότι δεν είναι άσχετοι οι άνθρωποι που έλαβαν τις σχετικές αποφάσεις.
Τώρα έχουν βγάλει τον ελεγκτικό μηχανισμό και απειλεί με λουκέτο όποια επιχείρηση δεν εκδίδει αποδείξεις. Μέχρι πρόσφατα συνέβαινε κάτι άλλο! Είχαν μειωθεί τόσο πολύ τα πρόστιμα, που ήταν προτιμότερο για μία επιχείρηση του τουριστικού κλάδου να μην εκδίδει αποδείξεις από το να πιαστεί μία φορά στο τόσο και να πληρώσει πρόστιμο για εκείνη και μόνο την μία φορά. Και μάλιστα πρόστιμο που αντιστοιχούσε σε ένα μέρος του ΦΠΑ που δεν εισπράχτηκε για λογαριασμό του κράτους.
Να το πούμε πιο απλά: Σε μία απόδειξη 100 ευρώ ο ΦΠΑ είναι περίπου 19 ευρώ. Την ώρα που έμπαινε λοιπόν η εφορία ο εστιάτορας θα πλήρωνε για εκείνη την απόδειξη αυτά τα 19 ευρώ και ένα επιπλέον μικρό πρόστιμο (το 50% της αξίας του ΦΠΑ δηλαδή 9,5 ευρώ επιπλέον). Εσείς τι θα κάνατε στην θέση του;
Η νέα αυτή τακτική των αρμόδιων υπηρεσιών είχε ως αποτέλεσμα να φουντώσει η φοροδιαφυγή στην καρδιά του καλοκαιριού. Κι είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι σε περιοχές όπως η Μύκονος οι επιχειρήσεις εμφάνισαν ιδιαίτερα μειωμένους τζίρους. Γιατί άραγε ο κ. Αλεξιάδης αποφάσισε μία τέτοια πολιτική; Είχε υπερβολική εμπιστοσύνη στους επιχειρηματίες; Μας φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο κάτι τέτοιο και με δεδομένο το γεγονός ότι ο ίδιος είναι εφοριακός και ξέρει καλά τα κατατόπια. Δεν μπορεί να μην είχε καν φοβηθεί για το τι θα συνέβαινε από την υπερβολική χαλάρωση των σχοινιών…
Εκτός κι αν ήθελαν αυτό ακριβώς! Να αποδειχτεί ότι δεν μπορούν να υπάρξουν σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και φορολογουμένων και να περάσουμε έτσι πιο εύκολα στην εποχή του πλαστικού χρήματος. Να είναι δηλαδή υποχρεωτική η χρήση κάρτας για όλες τις συναλλαγές. Είναι ένα σενάριο. Είναι όμως το μόνο λογικό σενάριο. Μέχρι να βρούμε μία άλλη πειστική απάντηση, θα μας επιτρέψετε να του δίδουμε αυξημένες πιθανότητες. Διότι χαζοί δεν είναι, ούτε και άσχετοι.
Βλέπουμε πολλούς να στηρίζουν την λογική της χρήσης του πλαστικού χρήματος. Και μάλιστα να το εμφανίζουν ως μεγάλη μεταρρυθμιστική κίνηση. Πιστεύω ότι κάνουν λάθος. Ότι κάθε τις που ενδυναμώνει τον έλεγχο του κράτους στην καθημερινή μας ζωή είναι ένα επιπλέον βήμα προς την εκμηδένιση των ατομικών μας δικαιωμάτων. Τα όσα συνέβησαν με τις αποδείξεις το αποδεικνύουν! Η φοροδιαφυγή δεν αυξήθηκε επειδή οι συναλλαγές γινόντουσαν με φυσικό χρήμα, αλλά διότι το ίδιο το υπουργείο έκλεισε το μάτι στους επαγγελματίες!
