«Ὅποιος ἐλέγχει τήν γλώσσα ἑνός ἀνθρώπου, ἐλέγχει καί τίς σκέψεις του» ἔγραψε ὁ Τζώρτζ Ὄργουελ, στό κλασσικό βιβλίο του «1984».
Εἶναι τό λεγόμενο «new speak», ἡ πλασματική «νέα» γλώσσα τῆς σκοτεινῆς ἐποχῆς τοῦ Μεγάλου Ἀδελφοῦ.
Ἡ νέα γλώσσα, ἡ ὁποία περιορίζει τήν ἔκφραση ἰδεῶν πού ἀντιλέγουν στήν ἐπίσημη γραμμή τῆς ἐξουσίας.
Ἔχετε παρατηρήσει, παραδείγματος χάριν, τί γίνεται μέ τίς «νέες» σύνθετες λέξεις πού ἔχουν εἰσχωρήσει στό λεξιλόγιό μας καί ἔχουν ὡς δεύτερο συνθετικό τό «-φοβία»; Εἰσχώρησαν βέβαια, τρόπος τοῦ λέγειν. Γιατί ὁπωσδήποτε δέν εἰσῆλθαν ἀπό μόνες τους. Οὔτε τίς δημιούργησε ὁ λαός μας. Οὔτε γεννήθηκαν μέσα ἀπό κάποιες καταστάσεις ἤ κάτω ἀπό κάποιες εἰδικές συνθῆκες. Στήν οὐσία, μᾶς τίς ἐπέβαλαν.
«Ξενοφοβία», «Ἰσλαμοφοβία», «Ὁμοφοβία»
Λέξεις πού φαίνονται ἑλληνικές, καί πού ἀκόμα καί ξένοι τίς χρησιμοποιοῦν ἔτσι («xenophobia», «homophobia», «islamophobia») ἀλλά δέν γεννήθηκαν στήν Ἑλλάδα! Μάλιστα οἱ Ἕλληνες οὐδέποτε τίς ἐφηῦραν, οὐδέποτε τίς χρησιμοποίησαν, οὐδέποτε τίς γνώριζαν. Ἀπό τήν ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Λέξεις, οἱ ὁποῖες ἐπίσης ἔχουν ἕνα ἀρνητικό πρόσημο. Κάτι πού δέν συμβαίνει ὅμως, μέ ὅλες τίς «-φοβίες». Ἔτσι ἐνῶ τά ἄτομα π.χ. μέ «ἀγοραφοβία» ἤ «ἀνθρωποφοβία» ἀντιμετωπίζονται μέ συμπάθεια, τήν ἴδια ὥρα ἐκεῖνος πού θά χαρακτηρισθεῖ ὅτι ἔχει «ξενοφοβία» εἶναι ἕνας ἐπικίνδυνος, ὀπισθοδρομικός, κακός καί μοχθηρός ἄνθρωπος πού τοῦ ἀξίζει ἡ ἀπαξίωση, ἡ περιθωριοποίηση, ἀλλά καί ἡ ἐπιτίμηση, ἀκόμα καί ἡ τιμωρία. Καί βέβαια, ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι στήν οὐσία ὡς «ξενοφοβικός» στιγματίζεται ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, ὁ γηγενής, ὁ ντόπιος, πού δυσανασχετεῖ καί ἀντιδρᾶ στό φαινόμενο τῆς εἰσβολῆς ἀνεξέλεγκτου ἀριθμοῦ παράνομων μεταναστῶν, πού «ἐν μιᾷ νυκτί», κατέλαβαν αὐθαίρετα τόν δικό του τόπο, τόν ἄλλαξαν (πρός τό χειρότερο), τόν ὑποβάθμισαν, καί τόν ἴδιο τόν ἐξοβέλισαν, τόν περιθωριοποίησαν, τόν τρόμαξαν καί τόν κατέστησαν ἕναν ἀνυπεράσπιστο, διωκόμενο, φοβισμένο καί τρομαγμένο ἄνθρωπο, ξένο μέσα σέ ἕνα ἀνομοιογενές ἀλλοπρόσαλλο πλῆθος. Στήν πραγματικότητα, εἶναι ἐκεῖνος πού ἔχει τό αἴσθημα ὅτι εἶναι πλέον μέλος μιᾶς μειονότητας. Καί ὅμως ἐάν δυσανασχετήσει καί διαμαρτυρηθεῖ γιά αὐτήν τήν κατάσταση, εἶναι ἕνας «ξενοφοβικός».
Ἀλήθεια, δέν σᾶς προκαλεῖ ἀπορία πώς ὅλα τά «κακά» μέ τίς λέξεις πού τελειώνουν σέ «-φοβία» ἔχουν στόχο ἕναν συγκεκριμένο τύπο ἀνθρώπου;
Τόν γηγενῆ δυτικό μέσο πολίτη, πού ἀγαπάει τόν τόπο του, τόν λαό του, τήν ἱστορία του, τήν κουλτούρα καί τίς παραδόσεις τοῦ λαοῦ του. Μέ λίγα λόγια τόν «ἀνησυχοῦντα» χριστιανό Εὐρωπαῖο.
(Κατ ̓ αὐτούς «συντηρητικό» καί σίγουρα «μή πολιτικά ὀρθό»).
Δέν σᾶς κάνει ἐντύπωση πώς τόσοι αἰῶνες διωγμῶν χριστιανῶν στίς χῶρες NEWSPEAK ΚΑΙ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΣΚΕΨΗΣ τοῦ Ἰσλάμ, ἀλλά καί στίς χῶρες πού κατέκτησε τό Ἰσλάμ, ἀπό τήν ἀρχή πού πρόβαλε τό σπαθί τοῦ «προφήτη» μέχρι σήμερα καί δέν βρέθηκε ἕνας λεξιπλάστης νά μᾶς πεῖ τήν λέξη «χριστιανοφοβία»;
Τήν ἀκούσατε ποτέ; Ποταμοί αἵματος, παιδομαζώματα, ἀποκεφαλισμοί, λιθοβολισμοί, διωγμοί πιστῶν καί ἐμπρησμοί ἐκκλησιῶν, χρόνια τώρα καί μέχρι σήμερα (!) καί δέν τοῦ ἦρθε κάποιου ἡ «ἔμπνευση» νά πεῖ ὅτι στίς χῶρες αὐτές ὑπάρχει «χριστιανοφοβία». Ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖ εἶναι «χριστιανοφοβικοί». Ὅταν ὅμως, μετά τήν εἰσβολή ἑκατομμυρίων μουσουλμάνων στήν Εὐρώπη τά τελευταῖα χρόνια, βρεθεῖ κάποιος Εὐρωπαῖος νά διαμαρτυρηθεῖ
πού δέν ἀντέχει ἄλλο νά βλέπει τζαμιά νά ὑψώνονται σέ κάθε γειτονιά, χιλιάδες μουσουλμάνους νά καταλαμβάνουν τίς πλατεῖες καί τούς δρόμους στρώνοντας τά χαλιά τους γιά νά λατρεύσουν τόν Ἀλλάχ τους, τά παιδιά του νά εἶναι ὑποχρεωμένα νά μάθουν γιά τό Ἰσλάμ καί τόν μουσουλμάνο γείτονα νά τόν μηνύει γιατί ἔψησε χοιρινές μπριτζόλες καί τόν πρόσβαλε (!), τότε εἶναι «ἰσλαμοφοβικός»!
Πόσο γρήγορα τήν ἔφτιαξαν τήν λέξη! Πόσο γρήγορα τήν πάσαραν! Πόσο γρήγορα τήν ἐπέβαλαν!
Αὐτός πού σφάζει χριστιανούς ΔΕΝ εἶναι «χριστιανοφοβικός». Δέν ὑπάρχει τέτοια λέξη. Ἐκεῖνος πού θέλει νά συνεχίσει νά ζεῖ ὅπως ζοῦσε μέσα στόν τόπο του καί δέν μπορεῖ νά βλέπει νά μετατρέπεται ἡ χώρα του σέ ἕνα ἰσλαμικό κράτος, εἶναι «ἰσλαμοφοβικός»!
Ἀκούσατε ποτέ γιά «Ἑλληνοφοβία»; Ἀκούσατε γιά «ἑαυτοφοβία»; Πῶς λέγεται ἐκεῖνος πού ἀντιπαθεῖ τούς Ἕλληνες;
Ἄγνωστον. Πῶς λέγεται ὁ Ἕλληνας πού ἀντιπαθεῖ τήν Ἑλλάδα; Πού γράφει στούς τοίχους «Ἑλλάδα σκάσε!» καί καίει ἑλληνικές σημαῖες; Ἄγνωστον! Ἤ πιθανόν, «ἀντιεξουσιαστής»... (Σιγά μήν στενοχωρήθηκε ἡ ἐξουσία ἀπό τό κάψιμο τῆς ἑλληνικῆς σημαίας).
Πῶς λέγεται ὁ Ἕλληνας πού διαμαρτύρεται γιά τήν ἐγκληματικότητα τῶν ἀλλοδαπῶν; «Ξενοφοβικός».
Ὑπάρχει ἕνα σχέδιο Θέλουν νά μᾶς ἐπαναπρογραμματίσουν, νά διαμορφώσουν τήν σκέψη μας, ἔτσι ὥστε νά σκεφτόμαστε ὅπως ἐκεῖνοι θέλουν.
Καί νά μιλᾶμε ὅπως ἐκεῖνοι θέλουν, ὑποταγμένοι στήν ἰδεολογική τους ἐξουσία. Νά φοβόμαστε νά μιλήσουμε γιά τό πρόβλημα τῆς λαθρομετανάστευσης καί τόν κίνδυνο τῆς ἐθνολογικῆς ἀλλοίωσης μήν καί στιγματιστοῦμε ὡς «ξενοφοβικοί» (καί «ρατσιστές»).
Νά φοβόμαστε νά μιλήσουμε γιά τήν ἐκ νέου ὑποταγή μας στούς μωαμεθανούς (μέσῳ δῆθεν πολυπολιτισμικότητας), μήπως καί μᾶς στιγματίσουν ὡς «ἰσλαμοφοβικούς».
Νά μήν τολμήσουμε νά ποῦμε ὅτι δέν ἀποδεχόμαστε τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς κάτι «ἐντελῶς φυσιολογικό», (ἕως καί «trendy»), οὔτε ἀναγνωρίζουμε κανένα «γάμο» μεταξύ δύο ἀνδρῶν ἤ δύο γυναικῶν, μήπως καί μᾶς ποῦνε «ὁμοφοβικούς». Καί ἔτσι νά ἀκολουθήσουμε σιωπηλά τό ὑπόλοιπο κοπάδι καί νά ἀφεθοῦμε «ἥσυχα», χωρίς γνώμη, χωρίς σκέψη, χωρίς μνήμη, χωρίς ταυτότητα, στά ἐπιδέξια χέρια τῆς παγκόσμιας ἐλίτ πού ἀγωνιᾶ νά μᾶς πολτοποιήσει καί νά μᾶς κάνει μιά εὐκολοχειραγώγητη ἀνθρωπομάζα.
Ἄς δοῦμε λίγο τήν λέξη «ὁμοφοβία», πού κατασκευάστηκε ἀπό φιλο-ὁμοφυλόφιλους ἐρευνητές, μόλις τήν δεκαετία τοῦ ̓70 (οἱ ὁμοφυλόφιλοι σαφῶς δέν ἐμφανίστηκαν τότε, οὔτε οἱ ἀντιδράσεις στόν τρόπο ζωῆς τους) καί ἐμφανίστηκε ἐπίσημα γιά πρώτη φορά στό πορνοπεριοδικό «Screw» τοῦ Ἀμερικανοεβραίου μεγιστάνα τοῦ πορνό Al Goldstein τό 1969.
Δανείζομαι κάποιες σκέψεις, πού μεταφέρει στό blog του ὁ καθολικός Paul Anthony Melanson.
Ἡ λέξη «ὁμοφοβία» κατασκευάστηκε καί χρησιμοποιεῖται ἀπό τούς ὁμοφυλόφιλους ἀκτιβιστές παγκοσμίως, ὡς
ἕνα σημασιολογικό ὅπλο στόν πολιτιστικό πόλεμο.
Ὁ Arthur Evans, συν-ἱδρυτής τῆς «Gay Activist Alliance» («Συμμαχίας Gay Ἀκτιβιστῶν» ἤ GAA), ἐξηγεῖ πῶς τό ὁμοφυλοφιλικό κίνημα χρησιμοποίησε τήν λέξη «ὁμοφοβία», γιά νά χαρακτηρίσει τήν ἀντίθεσή τους: «Γιά καλή μας τύχη, ὁ George Weinberg, ἕνας “straight” ψυχολόγος ὁ ὁποῖος ἀπό καιρό ἦταν φίλος τῆς κοινότητάς μας, συμμετεῖχε τακτικά στίς συνεδριάσεις τῆς GAA.
Παρακολουθώντας μέ γοητεία τήν τακτική “zap” πού χρησιμοποιούσαμε (zap εἶναι μιά μορφή πολιτικῆς ἄμεσης δράσης, πού τέθηκε σέ χρήση στή δεκαετία τοῦ 1970 στίς ΗΠΑ ἀπό ὁμοφυλόφιλους ἀκτιβιστές. ῏Ηταν μιά τραχιά δημόσια διαμαρτυρία, πού εἶχε στόχο νά φέρουν σέ δύσκολη θέση ἕνα δημόσιο πρόσωπο, ἐπιζητώντας τήν προσοχή τοῦ κοινοῦ σέ ζητήματα σχετικά μέ τά δικαιώματα τῆς κοινότητάς τους) καί τίς ἀντιδράσεις τῶν μέσων ἐνημέρωσης, μᾶς ἔφερε τή λέξη γιά τήν ὁποία ἀγωνιζόμασταν -“ὁμοφοβία”, πού σημαίνει τόν παράλογο φόβο γιά τήν ἀγάπη κάποιου πρός τό ἴδιο φύλο.
Ἡ ἐφεύρεση τῆς λέξης “ὁμοφοβία” εἶναι ἕνα παράδειγμα τοῦ πῶς ἡ θεωρία μπορεῖ νά ἔχει τίς ρίζες της στήν πράξη. Ἡ λέξη δέν προέρχεται ἀπό μιά πολυθρόνα ἀκαδημαϊκῆς παρακολούθησης τοῦ κινήματός μας ἀπό ἀπόσταση... Ἀλλά, προῆλθε ἀπό τήν προσωπική ἀλληλεπίδραση μεταξύ τῶν ἐνεργῶν, σκεπτόμενων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἀναγνώρισαν μιά
κοινή ἀξία: τό μετασχηματισμό τῆς κοινωνίας πρός τό καλύτερο». (Arthur Evans,The Logic of Homophobia).
Ὁ George Weinberg χαρακτήρισε ἔτσι τήν ἠθική ἀντίθεση στήν ὁμοφυλοφιλία ὡς μιά «φοβία»: «Ποτέ δέν θά θεωροῦσα ἕναν ἀσθενή ὑγιή, παρά μόνο ἐάν εἶχε νικήσει τίς προκαταλήψεις του ἐναντίον τῆς ὁμοφυλοφιλίας» (Ἀπόσπασμα ἀπό τόν Jack Nichols, στό «George Weinberg, Ph. D. – Badpuppy’s February Interview»).
Γιά τόν ὁμοφυλόφιλο ἀκτιβιστή, ἡ ἠθική ἀντίθεση στήν ὁμοφυλοφιλία εἶναι μιά «φοβία». Ἀκόμη καί μιά ψυχική ἀσθένεια.
Ἡ χρήση τῆς λέξης «ὁμοφοβία» ὅμως, ὡς ἕνα σημασιολογικό ὅπλο φαίνεται ὅτι ἀρχίζει καί ἀκούγεται καί ἀπό χριστιανικές φωνές, ἔνδειξη ὅτι τό newspeak δουλεύει καλά. Ἔτσι πρόσφατα, ἡ ἐπίσημη ἐφημερίδα τῆς Καθολικῆς Ἐπισκοπῆς τοῦ Worcester τῆς Μασαχουσέτης (Catholic Free Press) σέ ἄρθρο μέ τίτλο «How are we doing in this life», ἡ Diane Boover γράφει «...ὁ ρατσιμός, ὁ «ταξισμός» («classism»= οἱ ταξικές διακρίσεις), ὁ σεξισμός, ἡ ὁμοφοβία καί ὅλα τά παρόμοια
δείχνουν τήν τάση μας ὡς ἀνθρώπινα ὄντα νά μειώσουμε τόν ἄλλον γιά λόγους πού καθένας κρίνει δικαιολογημένους».
Ὁρίστε λοιπόν. Ὅσοι ἀπό ἐσᾶς εἶστε ἀντίθετοι ἠθικά μέ τήν ὁμοφυλοφιλία ἔχετε «ὁμοφοβία», καί προσπαθεῖτε νά «μειώσετε τόν ἄλλον». Ὁπωσδήποτε εἶστε ἕνας «ὁμοφοβικός», συνώνυμος τοῦ «ρατσιστῆ».
Ἄν καί ἡ Καθολική Σύνοδος γιά τό Δόγμα τῆς Πίστης, ἀναφέρει ἄλλα σέ ὁδηγία της τό 1992 σχετικά «μέ τήν ἀπάντηση στίς νομοθετικές προτάσεις γιά τή μεταχείριση χωρίς διακρίσεις τῶν ὁμοφυλοφίλων»:
«Ὁ σεξουαλικός προσανατολισμός δέν ἀποτελεῖ μιά ποιότητα συγκρίσιμη μέ τή φυλή, τήν ἐθνοτική προέλευση κ.λπ. σέ σχέση μέ τήν ἐξάλειψη τῶν διακρίσεων.
Σέ ἀντίθεση μέ αὐτά, ὁ ὁμοφυλοφιλικός προσανατολισμός ἀποτελεῖ μιά ἀντικειμενική διαταραχή καί προκαλεῖ ἠθική ἀνησυχία».
Καί ἀλλοῦ: «Τό νά συμπεριληφθεῖ ὁ ὁμοφυλοφιλικός προσανατολισμός μεταξύ τῶν ἐκτιμήσεων βάσει τῶν ὁποίων εἶναι παράνομη ἡ διάκριση, μπορεῖ εὔκολα νά ὁδηγήσει στό νά θεωρηθεῖ ἡ ὁμοφυλοφιλία ὡς μιά θετική πηγή ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Παραδείγματος χάριν, ὅσον ἀφορᾶ στή λεγόμενη “θετική δράση” ἤ προνομιακή μεταχείριση σέ πρακτικές πρόσληψης σέ θέσεις ἐργασίας στίς ΗΠΑ ὑποχρεοῦται ὁ ἐργοδότης νά προσλαμβάνει ἄτομα ἀπό “μειονότητες”, ἄσχετα ἄν εἶναι ἱκανά ἤ ὄχι, χάριν “ἰσότητας”. Μέ τήν ἴδια λογική θά ὑποχρεοῦται νά προσλαμβάνει ὁμοφυλόφιλους.
Ὁπότε περνᾶμε σέ φάση κραυγαλέας ἀνισότητας εἰς βάρος τῶν ἑτεροφυλόφιλων!
Ἤ μπορεῖ νά φτάσουμε στό σημεῖο κάποιος νά δηλώνει “ὁμοφυλόφιλος” προκειμένου νά βρεῖ δουλειά! Αὐτό εἶναι ἀκόμη πιό καταστροφικό, δεδομένου ὅτι δέν ὑπάρχει δικαίωμα στήν ὁμοφυλοφιλία, τό ὁποῖο ὡς ἐκ τούτου δέν θά πρέπει νά ἀποτελέσει βάση γιά δικαστικές διεκδικήσεις.
Ἡ ἀναγνώριση τῆς ὁμοφυλοφιλίας ὡς παράγοντα βάσει τοῦ ὁποίου εἶναι παράνομο νά γίνονται διακρίσεις, μπορεῖ εὔκολα (ἄν ὄχι αὐτόματα) νά ὁδηγήσει, στή νομοθετική προστασία καί τήν προώθηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας».
