Κυριακή των Μυροφόρων σήμερα και το άθεο τηλεοπτικό κατεστημένο έχει προγραμματίσει την προβολή της βλάσφημης ταινίας The Da Vinci Code, που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Dan Brown. Στο βιβλίο αυτό και συνακόλουθα στην ταινία επαναλαμβάνεται το ανιστόρητο ψεύδος, ότι ο Χριστός ήταν παντρεμένος με την Μαρία την Μαγδαληνή. Ο γάμος αυτός μάλιστα είχε καρποφορήσει, σύμφωνα με τον μύθο, και απόγονοι του Χριστού ζούσαν στη δυτική Ευρώπη.
Δείξαμε σε άλλη μελέτη μας για τους Γνωστικούς, ότι ο μύθος αυτός ήταν γνωστικής προέλευσης και είχε διατηρηθεί στους διάδοχους κύκλους των Καθαρών τον Μεσαίωνα. Σε κάποιες περιπτώσεις είχε υιοθετηθεί από την φεουδαρχική αριστοκρατία για να στηρίξει το γαλαζοαίματο αυτής και την φυλετική ανωτερότητάς της.
Για την αναίρεση αυτού του ανυπόστατου ψεύδους, δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά. Πουθενά στα Ευαγγέλια δεν φαίνεται κάποια «ιδιαίτερη» σχέση του Χριστού προς την Μαρία την Μαγδαληνή, πέραν αυτή του διδασκάλου-μαθήτριας.
Ο Ευαγγελιστής Μάρκος ξεκάθαρα σημειώνει ότι η αγία Μαρία η Μαγδαληνή έγινε μαθήτρια του Κυρίου, όταν αυτός εκδίωξε επτά πονηρά πνεύματα από αυτήν (Μρκ. 16,9). Στον Παπισμό, επικράτησε η λάθος άποψη ότι η αγία ήταν η μοιχαλίδα του Κατά Ιωάννη 8.3 και Κατά Λουκά 7.37. Όπως τόσες άλλες κακοδοξίες του Παπισμού, η άποψη αυτή δεν επιβεβαιώνεται από την ευαγγελική ιστορία, ούτε από την εκκλησιαστική παράδοση.
Με την ανακάλυψη των κειμένων της βιβλιοθήκης του Χηνοβοσκίου (Nag-Hamadi) στα μέσα του εικοστού αιώνα, βρέθηκε το απόκρυφο κείμενο που κατ’ ευφημισμόν καλείται Ευαγγέλιο του Φιλίππου. Πρόκειται για κοπτική μετάφραση ελληνικού πρωτοτύπου, το οποίο όμως πρωτότυπο δεν βρέθηκε. Η μετάφραση χρονολογείται στις αρχές του β’ μ.Χ. αιώνα. Σύμφωνα με το κοπτικό κείμενο, ο Ιησούς ασπάζεται την Μαρία την Μαγδαληνή. Κανονικά αυτός ο φιλικός χαιρετισμός δεν θα κρίνονταν άξιος προσοχής, αν δεν υπήρχε η προδιάθεση να του αποδοθεί ερμηνεία σύμφωνη με την προηγούμενη μυθοπλασία. Ωστόσο, από μόνος του δεν αποδεικνύει τίποτα παραπάνω από την σχέση διδασκάλου-μαθήτριας.
Θέλουμε εδώ να τονίσουμε ότι ο μύθος δεν μπορεί να στηριχθεί στο κείμενο, ούτε και το κάνει. Το κείμενο ανακαλύφθηκε πολύ πρόσφατα, ενώ ο μύθος προηγείται χρονικά αιώνες. Ακόμη και αν θυμηθούμε την περίπτωση του Ν. Καζαντζάκη, ο οποίος επανέλαβε τα ίδια στις αρχές του εικοστού αιώνα, ο μύθος προηγείται χρονικά της ανακάλυψης. Συνεπώς ο Dan Brown δεν έπλεξε το μυθιστόρημά του βασισμένος στο απόκρυφο.
Εδώ λοιπόν τίθεται ένα ενδιαφέρον ερώτημα. Που γνώριζε ο Καζαντζάκης τον μύθο αυτό; Το χειρόγραφο δεν είχε ανακαλυφθεί ακόμη. Ο Μεσαίωνας και οι Καθαροί βρίσκονται αιώνες μακριά. Είναι προφανές ότι ο Καζαντζάκης γνώρισε τον μύθο μέσω επαφής με κάποια νέο-γνωστική παράδοση, η οποία διατήρησε, όχι μόνο αυτό τον μύθο αλλά και πολλές άλλες απόκρυφες διδασκαλίες του γνωστικισμού, επεξεργασμένες συγκριτιστικά και αποδιδόμενες στις μέρες μας είτε με την ελιτίστικη μορφή της Μασονίας είτε με το πιο εκλαϊκευμένο παρακλάδι της την Θεοσοφία-Νέα Εποχή. Ας μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις.
Την ίδια παράδοση ακολουθεί και ο Dan Brown, τα ίδια συμφέροντα εξυπηρετεί και το Hollywood με την φαντασμαγορική παραγωγή της ταινίας, την ίδια προπαγάνδα προσπαθεί να περάσει και το άθεο και άθλιο τηλεοπτικό κατεστημένο της χώρας με την καθόλου περίεργη σημειολογικά ή συν-πτωματική προβολή της ταινίας την ημέρα της Κυριακής των Μυροφόρων.
