Μη εφαρμόσιμη  στην Ελλάδα η απόφαση ΕΔΑΔ κατά Ιταλίας

  για τον Εσταυρωμένο λόγω της «Αρχής του δεδικασμένου» !

 

Τολμηρή επιστολή του Δρ. Γ. Κρίππα στον  

«Συνήγορο του Πολίτη» ...

 

• Ανεφάρμοστη στην Ελλάδα η απόφαση ΕΔΑΔ κατά Ιταλίας για θρησκ. σύμβολα  λόγω της «Αρχής του δεδικασμένου».
• Προβληματισμός στους νομικούς κύκλους περί της νομολογιακής αντιφατικότητας του ΕΔΑΔ σχετικά με την έννοια του προσηλυτισμού:
  • Για την περίπτωση αυτή της Ιταλίας, θεωρεί προσηλυτισμό την απλή ανάρτηση του Εσταυρωμένου.
  • Αντίθετα στην περίπτωση  Λαρίση κατά Ελλάδος (αποφ. 24.2.1998), θεωρεί προσηλυτισμό συγκεκριμένες πιεστικές και έντονες ενέργειες, και όχι την απλή επίδειξη φυλλαδίων ή συζητήσεις.
• Διαβάστε την τολμηρή επιστολή του Δρ. Γ. Κρίππα στον «Συνήγορο του Πολίτη» για να μην προτρέξουν οι συνεργάτες του από υπερβάλλοντα ζήλο να απευθύνουν σύσταση για την αποκαθήλωση των θρησκ. Συμβόλων στην Ελλάδα και εκτεθούν!

 

Δρ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΡΙΠΠΑΣ

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΕΛΕΘ  ΠΑΝΕΠ/ΜΙΟΥ ΚΟΝΔΥΛΗ 35

17455 ΑΛΙΜΟΣ

τηλ. 2111029275

KIV. 6948240140

ΦΑΞ 2106857482

e-maiI: gm@aepi.gr

Αθήνα 12.11.2009

Αξ. κ. Γεώργιον Καμίνην

Συνήγορον του Πολίτου

Καθηγητήν Πανεπιστημίου

Ενταύθα

 

Κοινοποίηση

Υπουργείο Παιδείας, διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων

1) Γραφείον Κας Υπουργού       .

2)Γενικήν Διεύθυνση Θρησκευμότων

3)Διεύθυνση Σπουδών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης

 

Αξιότιμε κ. Συνήγορε του Πολίτου

 

Λαμβάνω την τιμήν, να σας πληροφορήσω περί των τα κάτωθι, ώστε να δώσετε τις αναγκαίες εντολές προς τα αρμόδια στελέχη σας, να προσέξουν όλως ιδιαιτέρως το κατωτέρω αναφερόμενο πολύ λεπτό και καίριο θέμα και να μην προτρέξουν ως παλαιότερον, που εδημιούργησαν σοβαρό πρόβλημα με το Υπουργείο Παιδείας επικαλεσθέντα στοιχεία ανακριβή.

 

Ως ανεγνώσατε εις τον τύπον εξεδόθη η από 3.11.2009 απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων - Τμήμα 2° (υπόθεση Lautsi κατά Ιταλίας, προσφυγή Νο 30814/06), η οποία αναφέρεται εις την ανάρτηση του Εσταυρωμένου στις σχολικές αίθουσες της lταλίας. Διά την τυχόν περίπτωση που τα στελέχη σας (ως εσφαλμένως έπραξαν εις το παρελθόν δι' άλλην υπόθεση) απευθυνθούν εις το Υπουργείον Παιδείας και ισχυρισθούν, ότι η απόφαση αυτή δεσμεύει την Ελλάδα και άρα πρέπει να απομακρυνθούν οι εικόνες από τις σχολικές αίθουσες της χώρας μας, θεωρώ επιβεβλημένον καθήκον μου (και προς προστασίαν του κύρους και της προσωπικότητός σας, την οποίαν δεόντως σέβομαι και εκτιμώ, να σας ενημερώσω, ότι τοιαύτη τυχόν άποψη είναι εντελώς εσφαλμένη κατά τα νόμω κρατούντα και παρ' ημίν και παρά τη αλλοδαπή.

Και τούτο, διότι ως γνωστόν το δεδικασμένον μίας δικαστικής αποφάσεως δεσμεύει μόνον τους χρηματίσαντας διαδίκους και κανέναν άλλον βάσει της αρχής «res inter alios judicata nec nocet nec prodest»

               Προς πλήρη απόδειξη του δεδομένου αυτού σας παραθέτω τα κάτωθι στοιχεία:

 

1) Ο γνωστός πανεπιστημιακός καθηγητής της Πολιτικής Δικονομίας εις την Νομ. Σχολήν του Πανεπ/μίοu Αθηνών Κων. Μπέης εις το σύγγραμμά του «Εισαγωγή στην δικονομική σκέψη», 3η εκδ. 1981 (σελ.276) αναφέρει επί λέξει:

«Δεδικασμένο υφίσταται μόνον περί του κριθέντος δικαιώματος Δεν «δημιουργείται επομένως καμμία απολύτως δέσμευση:

«- ούτε ως προς την ερμηνεία που δόθηκε στον εφαρμοζόμενο κανόνα «δικαίου

«-ούτε ως προς την δικαστική παραδοχή της αληθείας των κρισίμων «πραγματικών ισχυρισμών

«-ούτε ως προς τον νομικό χαρακτηρισμό των αποδεδειγμένων γεγονότων «Για όλα αυτά τα ζητήματα το ίδιο δικαστήριο (ακόμη και με την ιδία «σύνθεση δικαστών) μπορεί στο πλαiσιο μίας άλλης δίκης να δεχθεί τα εντελώς αντίθετα.

Παραπέμπει δε στους λοιπούς καθηγητάς της Πολιτικής Δικονομίας (Ράμμον και Σινανιώτην), οι οποίοι δέχονται τα ίδια.

 

2) Ο έτερος (και ευρέως γνωστότατος) καθηγητής της Πολ. Δικονομίας Κ.

Κεραμμεύς εις το έργον του «Αστικό Δικονομικό Δίκαιο», 1986 εις την

σελ. 303 αναφέρει επί λέξει:

«οι δικαστικές αποφάσεις μη συνιστώσες πηγή δικαίου δεν δεσμεύουν «κανέναν, ως προς την έννοια που προσέδωσαν σε συγκεκριμένους «κανόνες δικαίου»,

 

3) τα ίδια ακριβώς δέχονται και όλοι οι αλλοδαποί συγγραφείς

   καθηγηταί, ήτοι:

4) Ο Coucher, εις το έργον του « Procédure Civile» 1978 σελ. 127

   αναφέρει επί λέξει:

«L’autorité de la chose jugée s’ impose aux parties.....Cette autorité est

« en principe relative en ce sens qu' elle n' a lieu que dans les rapports

« des parties au procès et ne joue donc pas a l' égard des tiers.

5) Ο Jauffret εις το έργο του «Manuel de Procédure Civile et voies d'

   exécution », 1980 σελ 127 αναφέρει, ότι:

«La chose jugée n' existe que vis-à-vis des personnes qui sont parties au

« procès               et ne s' etend pas aux tiers.

6) Ο Vincent εις το έργο του «Procédure Civile», 18η έκδοση, 1976 ,

   σελ 102 αναφέρει, ότι:

«la chose jugée qui lie  les plaideurs n' a aucun effet a l' égard des tiers 7) Ο Heintzmann εις το έργον του «Zivilprozessrecht", τομ. 1, 1985 σελ

   160 αναφέρει:

«Dίθ Rechtskraft wirkt zwischen den Parteien und einem Dritten nur, wenn "das Gesetz diese Rechtskrafterstreckung vorsieht.

8) Ο Ζoller εις το έργον του «Zivilprozessordnung» 15η εκδ. 1987, σελ.

   894, αναφέρει ότι:

«Die Rechtskraft wirkt grundsätzlich nur, zwischen den Parteien des rechtskräftig entschiedenen Prozesses», εις δε την σελ. 895 αναφέρει, ότι

«50 erstreckt die Rechtskraft nicht zugunsten Dritten».

9) Οι Hassenpflug-Schwind-Patschke εις το έργον τους

   «Zivilprozessordnung", τόμος Ι, 1985 σελ 128 αναφέρουν:

«schaff das Urteil Recht zwischen den Parteien».

10) Τέλος οι Schwab-GottwaId εις το έργο τους «Verfassung und

Zivilprozess» , 1984 εις την σελ. 28 αφού αναφέρουν, ότι το δεδικασμένο ισχύει μόνον μεταξύ των διαδίκων και δεν επεκτείνεται εις τρίτους, προσθέτουν, ότι η εν λόγω αρχή εις την Γερμανία και την Αυστρία προβλέπεται από το Σύνταγμα (επί λέξει: « in der Bundesrepublik und in Osterreich findet das Insti1ut der Rechtskraft seine verfassungsrechtliche Verankerung im Rechtsstaatprinzip», περαιτέρω δε αναφέρουν, ότι η αρχή αυτή ισχύει και σε πολλά άλλa κράτη)

ΠΡΟΣOXH: Η ως άνω μνημονευομένη απόφαση του Ευρωπ. Δικαστηρίου Ανθρ. Δικαιωμάτων αναφέρει και κάτι άλλο, το οποίο οι «προτρέξαντες» να θέσουν θέμα το αποσιωπούν. Αναφέρει η απόφαση αυτή (εις την παρόγραφον 47 εδάφιον d), ότι ο προσηλυτισμός απαγορεύεται (επί λέξει: «Elle lui interdit de poursuivre un but d' endoctrinement».

 

Διά περισσότερες πληροφορίες είμαι εις την διάθεση των αποδεκτών της παρούσης

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟΝ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΝΑ ΕΠΙΚΑΛΕΣΘΕΙ ΤΗΝ ΩΣ ΑΝΩ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠ. ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΑΠΟΚΛΕIΣΤΙΚΩΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΑΠΟ Το ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΟΥΝ οι ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ, ΔIΟTl ΕΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙ ΘΑ ΠΑΡΕΒΙΑΖΕ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ, ΟΠΩΣ ΑΥΤΕΣ ΔΙΑΤΥΠΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΟΝΤΑΙ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΩΣ ΚΑΤΑ ΤΑ ΩΣ ΑΝΩ.

 

Με την ελπίδα, αξιότιμε Κ. Συνήγορε του Πολίτου, ότι διά της παρούσης μου σας προστατεύω από τυχόν υπερβάλλοντα ζήλον των υπηρεσιών σας, που μπορεί, να σας εξέθετε και επαναβεβαιών την προς το πρόσωπόν σας βαθεία μου εκτίμηση, διατελώ

Μετά τιμής

Δρ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΡΙΠΠΑΣ