Συμβούλιο της Επικρατείας: Με την απόφασή του για το ΕΕΤΗΔΕ, έδειξε γιατί η Ελλάδα είναι φτωχή και χρεοκοπημένη
Γιάννης Σιάτρας
“Ο πλούτος των εθνών, είναι η ποιότητα των θεσμών τους”. Με τη φράση αυτή ξεκινούσαμε, τον περασμένο Δεκέμβριο, το άρθρο μας που έκλεινε έναν κύκλο αγώνων του Συλλόγου μας κατά του ειδικού τέλους ακινήτων (ΕΕΤΗΔΕ).
Το ερώτημα που θέταμε τότε ήταν εάν “μπορεί να επιτραπεί μία εκτροπή από το Σύνταγμα της χώρας λόγω των έκτακτων δημοσιονομικών αναγκών και της κατάστασης που έχει περιέλθει η Ελλάδα από τη σωρεία των λανθασμένων ενεργειών και των παραλείψεων των Κυβερνήσεων και του πολιτικού συστήματος γενικότερα”. Και αναρωτιόμασταν, εάν ναι, “Πόσο μεγάλη μπορεί να είναι αυτή η εκτροπή; Πόσο πολύ θα επιτραπεί να ανοίξει η “Κερκόπορτα” της Δημοκρατίας μας;"
Η χθεσινή απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας μας απαντά ότι, ναι, η εκτροπή από το Σύνταγμα της χώρας είναι επιτρεπτή.
Αντιλαμβανόμαστε το δίλημμα μπροστά στο οποίο βρέθηκαν οι δικαστές. Από τη μία πλευρά είχαν να αντιμετωπίσουν έναν εκτρωματικό νόμο, ο οποίος πέραν από τις προφανείς παραβιάσεις των συνταγματικών άρθρων που αναφέρονται στη φορολογία των πολιτών, περιείχε και το -πρωτοφανές για τη νομοθετική ιστορία των εθνών- μέτρο της απειλής της διακοπής του ρεύματος για όσους είτε επειδή δε μπορούν, είτε για λόγους συνείδησης, δεν πληρώσουν τον εξοντωτικό φόρο. Από την άλλη πλευρά, οι κρίσιμες περιστάσεις που διέρχεται η χώρα και η ανάγκη εξεύρεσης -με κάθε τρόπο- εσόδων, για τη μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων.
Οι δικαστές προσπάθησαν να δώσουν μία “σολομώντεια λύση”. Αφενός μεν έκριναν ότι η βάρβαρη απειλή της διακοπής του ρεύματος είναι αντισυνταγματική και αφετέρου ότι, η έκτακτη επιβολή ενός ειδικού φόρου στα ακίνητα είναι νόμιμη.
Μάλιστα, αντιλαμβανόμενοι την ανεπάρκεια του δεύτερου σκέλους της απόφασής τους, επιφυλάχθηκαν να κρίνουν και πάλι τη νομιμότητα του φόρου, εάν αυτός, από έκτακτος και διάρκειας δύο ετών, καταλήξει να μονιμοποιηθεί.
Βεβαίως, δεν έχουμε ακόμη το κείμενο της απόφασης για να διαβάσουμε το σκεπτικό της, αλλά και το “βάθος” στο οποίο αυτή προχώρησε, αναφορικά με το μέγεθος της φορολογίας που μπορεί να επιβάλλει το Κράτος στους πολίτες του. Όμως, είναι σαφές ότι, με την απόφασή του αυτή, το Συμβούλιο της Επικρατείας, άνοιξε την “κερκόπορτα” της Δημοκρατίας μας.
Αυτό που ζητήθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας, με την αίτηση ακύρωσης που υπέβαλαν ο Σύλλογος ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ και άλλοι φορείς, ήταν να αποφανθεί εάν ο νόμος είναι συνταγματικός ή όχι. Και όχι να τον κρίνει μέσα από το πλαίσιο των δυσμενών σημερινών περιστάσεων. Τα δικαιώματα των πολιτών, όπως τα ορίζει το Σύνταγμά μας, δεν θα πρέπει να κρίνονται μέσα από την οπτική των όποιων περιστάσεων. Διαφορετικά, αφήνουμε ανοικτούς τους ασκούς του Αιόλου...
Παράλληλα, νομίζω ότι δίκαια σκεφτόμαστε πως, εφ’ όσον τελικά το Συμβούλιο της Επικρατείας επεμβαίνει στη χάραξη της δημοσιονομικής πολιτικής της χώρας, θα έπρεπε, ήδη προ ετών, να έχει επέμβει και να είχε σταματήσει όλα αυτά τα φαινόμενα που μας οδήγησαν στο δημοσιονομικό εκφυλισμό και στη χρεοκοπία. Μέσα από την οπτική της απόφασης που το ίδιο εξέδωσε χθες προκύπτει ότι, οι ευθύνες του για την εξέλιξη της σημερινής οικονομικής κατάστασης του Κράτους μας και για τις αδικίες που επί χρόνια συντελούνται από το Κράτος σε βάρος των πολιτών είναι μεγάλες. Και οι ευθύνες αυτές δε θα πρέπει ούτε να αποσιωπούνται, αλλά ούτε και να ξεχνιούνται.
Η χθεσινή απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, κατά την άποψή μου, συνιστά μία ήττα για την κοινωνία, η οποία πλέον διαπιστώνει ότι οι ελάχιστοι “πυλώνες” της Δημοκρατίας που θα μπορούσαν να σταθούν και να την προστατεύσουν, έχουν πλέον και αυτοί καταρρεύσει. Όμως, η χθεσινή απόφαση συνιστά μία ήττα και για το ίδιο το θεσμό του Συμβουλίου της Επικρατείας, αφού αντί να παίξει τον πραγματικό του ρόλο ως κριτής των πράξεων της Κυβέρνησης, κατέληξε πλέον να είναι συνεργός της.
Ο πλούτος των εθνών, είναι η ποιότητα των θεσμών τους. Απορούμε λοιπόν γιατί η χώρα μας βρέθηκε φτωχή και χρεοκοπημένη;
