Λίγες ώρες πριν την κρίσιμη ψηφοφορία στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ πάνω στο ψήφισμα για τις «9 βασικές αρχές στη διαδικασία αναδιάρθρωσης των κρατικών χρεών», το Ecofin απαίτησε από τα κράτη μέλη της Ε.Ε. να μην το υποστηρίξουν και να τηρήσουν κοινή στάση «αποχής» από την ψηφοφορία!
Και, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις της Ζωής Κωνσταντοπούλου μετά τη συνάντηση με τον υπηρεσιακό υπουργό Εξωτερικών Π. Μολυβιάτη, η μόνιμη αντιπροσωπεία της χώρας στον ΟΗΕ, έπειτα από οδηγία και του υπουργού Οικονομικών Γ. Χουλιαράκη, συμμορφώνεται προς τας υποδείξεις και θα απόσχει από την ψηφοφορία. Πρόκειται για προφανή επιλογή υποτέλειας, αλλά και αυτοτραυματισμού, αφού με τον τρόπο αυτό η χώρα ψηφίζει ενάντια στον εαυτό της και σε ένα ευνοϊκό ως προς τις διεκδικήσεις της για το χρέος ψήφισμα.
Κι αυτό, τη στιγμή που υποτίθεται ότι διεκδικεί την αναδιάρθρωση του μη βιώσιμου χρέους από τους εταίρους- δανειστές και καλεί σε «εθνική συνεννόηση» γι’ αυτό.
Το ψήφισμα προς τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ είναι προϊόν διαπραγματεύσεων ενός έτους. Συντάχθηκε με αφορμή την επίθεση των «αρπακτικών» στην Αργεντινή και περιλαμβάνει 9 βασικές αρχές στις οποίες πρέπει να βασίζεται η διαδικασία αναδιάρθρωσης χρέους με πρωτοβουλία ενός κυρίαρχου κράτους. Πρόκειται για ένα μετριοπαθές ψήφισμα που θέτει νομικό πλαίσιο με στοιχειώδεις κανόνες αμοιβαία επωφελείς τόσο για τους οφειλέτες όσο και για τους πιστωτές: εθνική κυριαρχία, καλή πίστη, διαφάνεια, αμεροληψία, ίση μεταχείριση, ασυλία του κυρίαρχου κράτους, νομιμότητα, βιωσιμότητα και αναδιάρθρωση χρέους.
Το ψήφισμα έχει την υποστήριξη δεκάδων χωρών, κυρίως του αναπτυσσόμενου κόσμου (G77), έχει συναντήσει την κατηγορηματική αντίθεση των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας και του Καναδά, ενώ η Ε.Ε. επιχείρησε να «καπελώσει» τη θέση των κρατών μελών στη Γ.Σ. του ΟΗΕ, επιβάλλοντας κοινή στάση αποχής. Όπως αποκαλύπτεται από έγγραφο του Ecofin με ημερομηνία 7/9/2015 (11705/15), η στάση αποχής που «επέλεξε» η ελληνική κυβέρνηση (τόσο η υπηρεσιακή όσο και η προηγούμενη, μιας και το θέμα συζητείται εδώ και ένα χρόνο) είναι προϊόν πειθαναγκασμού ή απλής εθελοδουλείας, προκειμένου να μην… ερεθιστεί τα θηρίο, οι δανειστές. Το Ecofin- στο οποίο συμμετέχει και η Έλληνας υπουργός Οικονομικών- αντιτίθεται στον δεσμευτικό χαρακτήρα των 9 βασικών αρχών αναδιάρθρωσης κρατικού χρέους που περιλαμβάνει το ψήφισμα, δεν αποδέχεται επ’ ουδενί την απώλεια του καθεστώτος προνομιακού πιστωτή για οργανισμούς-δανειστές όπως το ΔΝΤ και ο ESM και απαιτεί να αναγνωριστεί στο ΔΝΤ το παγκόσμιο μονοπώλιο στην τεχνογνωσία των αναδιαρθρώσεων. Τεχνογνωσία που έχει διαλύσει δεκάδες χώρες σε όλο τον κόσμο εν ονόματι της αναδιάρθρωσης του χρέους τους και τη βιώνει οδυνηρά εδώ και 5 χρόνια η ελληνική κοινωνία.
Ωστόσο, το πιο αποκαλυπτικό επιχείρημα της Ε.Ε. κατά του προτεινόμενου ψηφίσματος ουσιαστικά αφορά την Ελλάδα και το διακρατικό χρέος των 300 πλέον δισ. – μαζί με το δάνειο του τρίτου Μνημονίου- που την φορτώνουν οι εταίροι- δανειστές. Το ψήφισμα- αναφέρει το έγγραφο του Ecofin για την κοινή θέση της Ε.Ε. στη συνέλευση του ΟΗΕ- «ελάχιστα συνάδει με το θεσμικό πλαίσιο της Ε.Ε. και την πρακτική τη κατάσταση» μιας και «τα ίδια τα κράτη μέλη είναι συχνά οι κύριοι πιστωτές (απευθείας ή μέσω των μηχανισμών οικονομικής στήριξης που έχουν συσταθεί)».
Η αναφορά προφανέστατα φωτογραφίζει κυρίως την Ελλάδα, η οποία υποχρεώθηκε από το Ecofin να ψηφίσει εναντίον του εαυτού της και, τελικά, ακόμη και εναντίον του διακηρυσσόμενου στόχου αναδιάρθρωσης του μη βιώσιμου χρέους της! Αν η Ελλάδα υπερψήφιζε το ψήφισμα και αυτό αποκτούσε κύρος διεθνούς δικαίου, τόσο ο ESM που αναλαμβάνει όλο το διακρατικό χρέος της χώρας, όσο και το ΔΝΤ θα έπρεπε να συμμορφωθούν στις 9 βασικές αρχές αναδιάρθρωσης του χρέους.
Οι οποίες επιβάλλουν το απαραβίαστο της κυριαρχίας του κράτους οφειλέτη και μια σχετική ισορροπία ανάμεσα στη σταθερότητα του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και στον σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών. Παρ’ ότι τα δυο τελευταία πολλές φορές έχει αποδειχθεί ότι είναι ασύμβατα, κανόνες σαν αυτούς του ψηφίσματος περιορίζουν στοιχειωδώς τη δυνατότητα των ιδιωτών ή θεσμικών πιστωτών μιας χώρας να εκβιάζουν τις Αρχές της και να επιβάλουν απάνθρωπες πολιτικές λιτότητας.
Με επιστολή τους που δημοσιοποιήθηκε χθες 17 διεθνούς φήμης οικονομολόγοι, ανάμεσά τους ο Τ. Πικετί, ο Τζ. Γκάλμπρειθ, ο Χ. Φλάσμπεκ και ο Γ. Βαρουφάκης, κάλεσαν τις χώρες της Ε.Ε. να στηρίξουν το ψήφισμα στον ΟΗΕ, επισημαίνοντας τον υποστηρικτικό για την Ελλάδα χαρακτήρα του και αποκαλωντας «απάτη» τις διαπραγματεύσεις του καλοκαιριού.
Παρά τις εκκλήσεις και σε πείσμα της κοινής λογικής, η ελληνική κυβέρνηση – είτε ως υπηρεσιακή είτε ως παραιτηθείσα- επέλεξε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ να σταθεί με την πλευρά των δανειστών. Το ίδιο είχε κάνει πέρσι τέτοιο καιρό η κυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ στην προηγούμενη εκδοχή του ψηφίσματος του ΟΗΕ, αν και τότε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε στεντορείως τη στάση της. Αυτή τη φορά οι ηγεσίες του πεντακομματικού πλέον μνημονιακού τόξου φρόντισαν δια της ομόθυμης απόφασης τους να «θάψουν»την οποιαδήποτε διεκδίκηση της Ελλάδας για διαγραφή του δυσβάστακτου, άδικου και μη βιώσιμου χρέους της . Μια μικρή πικρή και άθλια γεύση από το μετεκλογικό μέλλον της συγκυβέρνησης των μνημονιακών δυνάμεων.
