Περί τῆς Ἑρμηνείας τῶν Νόμων καί ἄλλων τινῶν

Κάθε ἄνθρωπος μέ κλασσική παιδεία, ἔχει καί νομική καί οἰκονομική ἀντίληψη. Ἀλλοιῶς, δέν θά μποροῦσε νά ἔχῃ καί πολιτική ἀντίληψη.

Ὁ δέ πολύς λαός, ἄν καί πολλά ἀγνοεῖ, ὡστόσο ἔχει γνώμη βαρύνουσα –στά πλαίσια ὅσων ἐμπίπτουν στήν ἀντίληψή του - καί γιά τό δίκαιο καί γιά τήν οἰκονομία καί γιά τά πολιτικά θέματα. Γι' αὐτό καί ἀναγνωρίζεται κάθε ἐνήλικο μέλος του ὡς πολίτης καί ἔχει δικαίωμα ψήφου.

Μήν πιστεύετε λοιπόν ὅσους ὑποστηρίζουν ὅτι τά νομικά καί τά οἰκονομικά εἶναι μόνο ἤ κυρίως ὑπόθεση εἰδικῶν. Αὐτοί πού τά λέγουν αὐτά, ἔχουν καταστρέψει τόν κόσμο.

Διότι, εἶναι ὑποκριτικό νά ἀναγνωρίζονται στόν λαό καί στούς πολίτες πολιτικά δικαιώματα, καί νά τούς στερεῖται ἡ βαρύτητα τοῦ λόγου τους σέ νομικά καί οἰκονομικά θέματα. Τάχα, μέ τό πρόσχημα, ὅτι αὐτά εἶναι θέμα τῶν "εἰδικῶν". Τί εἰδικοί εἶναι αὐτοί πού ἀποκόπτονται ἀπό τόν κοινό νοῦ καί ἀπό τόν κοινό ἄνθρωπο; Καί τί εἶναι δηλαδή ὁ πολίτης, ὑλικό γιά βαρόμετρα δημοσκοπήσεων καί ἁπλός ἀχθοφόρος τῆς ψήφου του; Ἄλλο εἶναι τό ὅτι ὁρισμένοι θά ἤθελαν νά τόν καταντήσουν ἔτσι, καί ἄλλο εἶναι ἡ φύση τῶν πραγμάτων.

Κατά την φύση τῶν πραγμάτων, στην Δημοκρατία τοὐλάχιστον, ὅλοι ἔχουν λόγο γιά ὅλα, καί ὁ λόγος τους μετράει καί πρέπει νά λαμβάνεται σοβαρά ὑπ' ὄψιν. Ὄχι ὁ λόγος ἐλεγχομένων ΜΜΕ. Ὅχι μόνο τί θέλουν οἱ ἰσχυροί. Ὄχι πρῶτα, τί ὠφελεῖ τούς λίγους καί κατέχοντας τήν ἐξουσία, οἰκονομική καί πολιτική. Ὄχι μόνο τί θέλουν οἱ "εἰδικοί ἐπιστήμονες" αὐτῶν.

Ὅλοι οἱ στρατευμένοι σέ συμφέροντα ἤ ἰδεολογίες ἐπιστήμονες, εἶναι ἀπατεῶνες καί ψευδο-ἐπιστήμονες. Τέτοιοι εἶναι καί οἱ "οἰκονομολόγοι" πού πρεσβεύουν ὡς θρησκεία τίς ἰδωτικές μόνον ἐπενδύσεις. Ἐξ ἴσου μέ αὐτούς πού πρεσβεύουν ὡς θρησκεία τίς δημόσιες μόνον ἐπενδύσεις.

Ἀπατεῶνες καί ψευδο-ἐπιστήμονες εἶναι καί οἱ νομικοί πού σοῦ λύνουν ὅλα τά θέματα μέ βάση τί λέει τό γράμμα τοῦ νόμου, ἑρμηνευόμενο κατά τό δοκοῦν καί ὅπως θέλουν οἱ κρατοῦντες, ἡ βούληση φανερή καί ὑπόγεια τῆς Κυβερνήσεως καί τοῦ νομοθέτη της - χωρίς ἱστορική ἐμβάθυνση στόν λόγο τῆς ρυθμίσεως, χωρίς στάθμιση τῶν παραμέτρων ἀπό ἄδικους νόμους, ἀπό ἀντίστροφους νόμους, ἀπό παρενέργειες τῆς μιᾶς ἤ τῆς ἄλλης ἑρμηνείας στήν πραγματικότητα. Σημαία τους τό γράμμα τοῦ νόμου καί τό δημόσιο συμφέρον κατά τα κομματικῶς ἤ ἐπιχειρηματικῶς κρατοῦντα καί ..."γαία πυρί μιχθείτω!". Πάντα "κυβερνητικοί" καί πειθήνιοι στίς ἀδικίες. Γιά να διαιρεῖται ἡ κοινωνία σέ "τέκνα ὑπαλλήλων" καί σέ "τέκνα ὀργῆς".

Ἀπατεῶνες καί ψευδο-ἐπιστήμονες εἶναι καί οἱ νομικοί πού σέ συνταγματικά θέματα στηρίζουν τίς ἑρμηνεῖες τους μόνο στό ἀπολυτοποιημένο ἄτομο, τί θέλει, πῶς τό ἐξέφρασε, κλπ. Ὅσες πληροφορίες καί ἄν εἶναι σέ θέση νά συνδυάσουν, δέν εἶναι ἐπιστήμονες, εἶναι "μπακάληδες".

Μέ ἕνα λόγο ὅποιος ἀντί τῆς ἐρεύνης τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων, ὅπως τήν ἔπλασε ὁ Θεός καί ὅπως τήν κατάντησε ὁ ἄνθρωπος, στηρίζεται σέ προκατασκευασμένα θεωρητικά ἀξιώματα καί σέ σχολαστικές ἐξυπνάδες, ὄχι μόνο δέν ἐνεργεῖ ἐπιστημονικά ἀλλά εἶναι καί ἐπικίνδυνιος.

Ἄν ἦταν πολιτικός μηχανικός θά ἔπεφταν τά γεφύρια του. θά πλημμύριζαν τά ἀντιπλημμυρικά ἔργα του, καί θά κείτονταν σάν βομβαρδισμένες οἱ πολυκατοικίες του. Θά ἀκούγαμε τόν γδοῦπο καί τά πλάτς, θά ἀντικρύζαμε τίς προσπάθειες τῶν πνιγομένων, θά σκοντάφταμε στα ἐρείπια, καί θά βλέπαμε τήν τύφλα του. Ἀλλά, δυστυχῶς, εἶναι "οἰκονομολόγος", εἶναι "νομικός" , εἶναι "πολιτικός", καί καταρρέουν ἐξ αἰτίας τους καί ἡ ἐθνική οἰκονομία καί ἡ δικαιοσύνη στήν κοινωνία, καί ἡ ἐθνική πολιτική.

Οἰκτρό τό θέαμα ἀπό τά τσουνάμι πού ἐξαπολύουν κάθε τόσο κατά τῆς Κοινωνίας καί τῆς Πολιτείας, οἱ ψευδο-εἰδήμονες: Λίθοι, πλίνθοι, κέραμοι, ἀτάκτως ἐρριμμένοι...

Αὐτοί οἱ ψευδο-εἰδήμονες θεωροῦν ὅτι ποτέ δέν φταῖνε γιά τίποτα, βέβαια σύμφωνα μέ ὅσα ξέρει ἡ τύφλα τους καί ἡ μέχρι ἀρρώστιας ἰδιοτέλειά τους. Διότι, κάθε ἀπατεῶνας ἀλλά καί κάθε νάρκισσος-ψυχοπαθής, ὅταν τοῦ θέτεις ἕνα ἐρώτημα πού τόν "στριμώχνει", δεν ἀναφέρεται σέ αὐτό γιά τό ὁποῖο τόν ἐρωτᾶς, ἀλλά σοῦ ἀπαντᾶ : "Μά, δέν μέ ἐμπιστεύεσαι;" Ὁ δέ προδότης, ἐρωτώμενος ἤ μή, προβάλλει ἀκόμη χειρότερα τό μοιραῖον τοῦ κακομαθημένου καί μηδέποτε ἐργασθέντος πραγματικά Ἀλκιβιάδου, προτύπου Περικλείου ἀνθρώπου "φιλοσοφοῦντος μετά μαλακίας" (μέ μαλθακότητα): "Ἐμπιστευθεῖτε με γιά νά σωθεῖτε!" – καί τούς κατέστρεψε.

Καλό εἶναι λοιπόν νά ἀκοῦνε προσεκτικά οἱ πολίτες τούς εἰδήμονες, "τούς ἐπαΐοντες", ὅπως σωστά ὑπεδείκνυε ὁ Σωκράτης, προκειμένου νά σχηματίζουν ἔγκυρη οἰκονομική, δικαιϊκή καί πολιτική κρίση ἀλλά καί ἐνεργῆ πολιτική βούληση. Ἀλλά, κακό εἶναι νά ἐφησυχάζουμε, ὅταν οἱ φερόμενοι ὡς εἰδήμονες, εἴτε ἐπιστήμονες εἴτε πολιτικοί, ἀπαντοῦν σέ συγκεκριμένα ἐρωτήματα καί σέ συγκεκριμένα διλήμματα μέ τήν ναρκισσιστική ψευδο-ἀφέλεια κάθε ἀπατεῶνα, ... καί κάθε προδότη: "Μά δέν μέ ἐμπιστεύεσθε; - Ἐμπιστευθεῖτε με γιά νά σωθεῖτε! ".