ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΕΒ. ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΝ
Αθήνα, 20 Μαρτίου 2008
Προς:  τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη
Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, κ. Αμβρόσιο
Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος,
Ιασίου 1     11 521, Αθήνα

Σεβασμιώτατε,

Ανέγνωσα με ιδιαίτερη προσοχή την επιστολή, την οποία είχατε την ευγενή καλοσύνη να μου απευθύνετε και να ενημερωθώ μία ακόμη φορά (είχε προηγηθεί η ενημέρωσή μου από την ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως), για τους προβληματισμούς σας σχετικά με το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης.
Παρακολουθώ από ετών, με ενδιαφέρον, σεβασμό και προσοχή, τις απόψεις σας, οι οποίες χαρακτηρίζονται –ακόμα και αν διαφωνεί κανείς – από θρησκευτική συνέπεια και παρρησία. Χαίρομαι, διότι με τα επιχειρήματά σας αμύνεστε υπέρ του Ιερού Ευαγγελίου και των Ιερών Κανόνων, αλλά και αναγνωρίζετε ότι υπάρχουν αυτοτελώς και οι Νόμοι της Πολιτείας.
Συμφωνώ μαζί σας, ότι αυτές οι δύο πηγές ρυθμίσεων της κοινωνικής μας ζωής, πρέπει να συμβαδίζουν και να βρίσκονται σε αρμονία. Ιδιαίτερα δε να προάγουν το ηθικό «ζειν και διάγειν». Καθήκον, το οποίο, νομίζω ότι θα συμφωνείτε, δεν μπορεί να παραβλέψει η Πολιτεία, όταν είναι αναγκασμένη να αντιμετωπίσει οδυνηρές καταστάσεις και ανθρώπινα δράματα της κοινωνικής πραγματικότητας. Καθήκον, το οποίο πρώτη μας δίδαξε η Εκκλησία του Χριστού.
Θεωρώ ηθικά ασύμβατη τη συμπεριφορά της Πολιτείας, όταν κλείνει τα μάτια μπροστά στις καταστάσεις αυτές και δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες της, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα δράματα των παιδιών που γεννιούνται εκτός γάμου (τα οποία δυστυχώς έχουν φτάσει στο 5% του συνόλου, τα τελευταία έτη και ξεπερνούν, σύμφωνα με υπεύθυνους υπολογισμούς τα 120.000), των απροστάτευτων γυναικών μετά από χρόνια ελεύθερης συμβίωσης και των μονογονεϊκών οικογενειών, οι οποίες φθάνουν σε αρκετές χιλιάδες και συνεχώς αυξάνονται. Η Πολιτεία οφείλει να δείχνει αγάπη, κατανόηση, αλληλεγγύη και ανοχή.
Εξακολουθώ να πιστεύω στην αξία του θρησκευτικού γάμου και το έχω αποδείξει, τόσο με την προσωπική μου συμπεριφορά, όσο και με τις ιδέες μου, που ήταν πάντα δίπλα στην Εκκλησία. Αναμφίβολα τον θεωρώ καλύτερη επιλογή για τα ζευγάρια από τον πολιτικό γάμο.
Αυτή μου όμως η πεποίθηση, δεν είναι δυνατόν να με οδηγήσει ώστε να παραβλέπω ένα υπαρκτό κοινωνικό φαινόμενο και την υποχρέωσή μου, ως Υπουργού Δικαιοσύνης, να μην εθελοτυφλώ, αλλά να περιορίσω τις αρνητικές συνέπειες και επιπτώσεις του φαινομένου αυτού στην κοινωνία και να τις μετατρέψω σε υποχρεώσεις. Οφείλω να προσπαθήσω να κάνω τους πολίτες περισσότερο υπεύθυνους, ως προς τα θέματα και τα κοινωνικά προβλήματα που προκύπτουν από την κοινή συμβίωσή τους, δυστυχώς πέραν του θρησκευτικού ή έστω πολιτικού γάμου.
Η Δικαιοσύνη πρέπει να έχει και την παιδαγωγική, κοινωνική της διάσταση, στην οποία πιστεύω ακράδαντα.


Σεβασμιώτατε,
Το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης έχει σκοπό να ρυθμίσει και να περιορίσει αυτή τη δυσάρεστη πραγματικότητα. Κατ’ αρχήν, δεν ακολουθούμε τα αντίστοιχα Ευρωπαϊκά νομοθετήματα σε ότι αφορά στην ελεύθερη συμβίωση, αλλά αντίθετα, οι δικές μας ρυθμίσεις περιλαμβάνουν περισσότερες δικλείδες ασφαλείας και προστασίας. Τόσο σε νομικό, όσο και δικαστικό έλεγχο.
Με το Σύμφωνο, η ελεύθερη συμβίωση θα έχει πλέον συγκεκριμένες συνέπειες, οι οποίες δεν πρέπει να μεταβάλλονται –όπως μέχρι σήμερα– σε ατομικά και κοινωνικά δράματα, αλλά να αντιμετωπίζονται με αίσθημα ευθύνης, όπως η προστασία των παιδιών και της εξαρτημένης οικονομικά γυναίκας. Με το Σύμφωνο, αφαιρούνται όλα τα προσχήματα από όσους συζούν, μέχρι σήμερα αδέσμευτα και ελεύθερα, προκειμένου ν’ αναλάβουν τις υποχρεώσεις τους. Η Πολιτεία, με το Σύμφωνο, ασκεί πίεση προς την κοινωνία και τα ζευγάρια που επιλέγουν να συμβιώνουν απολύτως ελεύθερα.
Το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης, δεν είναι σε καμία περίπτωση τρίτη μορφή γάμου ή τρίτης κατηγορίας γάμος, αλλά μία συμβολαιογραφική συμφωνία, στην οποία ο άνδρας και η γυναίκα που συμβιώνουν αναλαμβάνουν ορισμένες κοινές υποχρεώσεις και αλληλοαναγνωρίζουν ορισμένα δικαιώματα, όπως τα περιουσιακά. Κατ’ αυτό τον τρόπο, γίνονται περισσότερο υπεύθυνοι άνθρωποι και πολίτες.
Οι υποχρεώσεις που αναλαμβάνουν τα ζευγάρια εκτός γάμου, δεν είναι προσχηματικές, ακόμα και όταν το Σύμφωνο μπορεί να τερματιστεί οποιαδήποτε στιγμή. Συγκεκριμένα, οι υποχρεώσεις που αναλαμβάνονται με το Σύμφωνο, δεν είναι ανακλητές, ακόμα και όταν καταγγελθεί αργότερα, από το ένα μέρος, το οποίο θα επιθυμεί να τερματίσει τη συμβίωση αυτή. Δεν θα είναι ανακλητές λ.χ. οι αναγνωρίσεις και τα δικαιώματα των παιδιών, οι οικονομικές και περιουσιακές υποχρεώσεις που έχουν συμφωνηθεί, το δικαίωμα της εξαρτημένης γυναίκας στην ασφάλιση και μέρους της σύνταξης.
Η διαφορά μεταξύ του γάμου και της ελεύθερης συμβίωσης είναι σημαντική και θα ενεργήσει υπέρ του γάμου και ιδιαίτερα του θρησκευτικού. Κατ’ αρχήν το Σύμφωνο βάζει πλαίσια στήριξης στις σημερινές απολύτως ελεύθερες συμβιώσεις. Τις κάνει ‘λιγότερο ελεύθερες’, επιπόλαιες και άδικες. Τις συνδέει με όρους, συμφωνίες και δεσμεύσεις.
Από την άποψη αυτή, το Σύμφωνο οδηγεί τελικά πιο κοντά στην ιδέα του πραγματικά έγγαμου βίου, όπως έχει οδηγήσει ήδη η ιδέα του πολιτικού γάμου, στον θρησκευτικό γάμο, σύμφωνα με τα στοιχεία. Δεν απομακρύνει από το γάμο, όπως φοβούνται ορισμένοι, αλλά διευκολύνει την προσέγγιση προς την ιδέα του γάμου. Μειώνει την απόσταση από τον γάμο.
Γι’ αυτό, ενώ το Σύμφωνο περιλαμβάνει τα ίδια κωλύματα του γάμου, συνδέεται όμως με λιγότερα δικαιώματα ως προς τον θρησκευτικό και πολιτικό γάμο. Είτε αυτά αφορούν το θεσμό της υιοθεσίας, που δεν θα υπάρχει στο Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης, είτε άλλα, όπως τα περιουσιακά και τα κληρονομικά δικαιώματα. Μάλιστα, σύμφωνα με απόψεις έγκριτων νομικών, η καθιέρωση του Συμφώνου και οι νομικές δεσμεύσεις που συνεπάγεται (όπως η αμοιβαία αξίωση διατροφής, η συμμετοχή στα αποκτήματα κλπ.), οδηγεί στον χαρακτηρισμό της ελεύθερης συμβίωσης, ως ψευδεπίγραφης, πλέον. Πραγματικά ελεύθερη συμβίωση, μέχρι σήμερα, ήταν η νομικώς αρρύθμιστη συμβίωση, στο πλαίσιο μιας απολύτως αδέσμευτης συμπεριφοράς της προσωπικότητας. Τώρα, προέχει το κοινωνικό κριτήριο και οι δεσμεύσεις του.

Σεβασμιώτατε,
Συμφωνώ απολύτως με τις διαπιστώσεις σας ότι δεν πρέπει να καλλιεργείται «κλίμα διχασμού» ανάμεσα στους Ιεράρχες για το θέμα αυτό, όπως επίσης να προβάλλονται άδικες κατατάξεις των Ιεραρχών σε κατηγορίες συντηρητικών, φωτισμένων κλπ.
Πιστεύω ότι θα συμφωνήσετε, πως ιδίως η Πολιτεία δεν μπορεί να στέκει αμέτοχη μπροστά σε ανθρώπινα δράματα, για τα οποία τα θύματά τους, όπως τα παιδιά, είναι τελείως αμέτοχα και δεν πρέπει ν’ αντιμετωπίζονται με διακρίσεις και αποκλεισμούς, που θα τα επιβαρύνουν σε όλη τους τη ζωή.
Πεποίθησή μου είναι ότι οι γονείς και τα ισχυρά μέρη στις έως σήμερα σχέσεις «ελεύθερης συμβίωσης», πρέπει να υποχρεωθούν, με νομοθετικές πρωτοβουλίες, να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Ως αντίδωρο αγάπης, σεβασμού και εκτίμησης, σας αποστέλλω το βιβλίο μου «Η Ελληνική ταυτότητα στη «Νέα Τάξη’», που εκδόθηκε το 2002 και βραβεύθηκε με το Βραβείο Μελετήματος από την Ελληνική Εταιρεία Χριστιανικών Γραμμάτων, και το οποίο αποτελεί οδηγό σε όλες τις πνευματικές και πολιτικές μου δραστηριότητες.

Με την προσήκουσα τιμή
Σωτήρης Χατζηγάκης
http://www.hatzigakis.gr/web/index.php?option=com_content&task=view&id=283&Itemid=9


Η Καθολική Ιεραρχία για Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης     
Γράφει ο/η Romfea.gr    28.03.08

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
Αυτές τις ημέρες πολύς λόγος γίνεται γύρω από την πρόθεση ή και τη βούληση της Κυβέρνησης να καταθέσει στη Βουλή Σχέδιο Νόμου «περί του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης» ζευγαριών.
Εμείς, οι Επίσκοποι της Καθολικής Εκκλησίας στην Ελλάδα, ως ποιμένες, ως χριστιανοί και ως Έλληνες πολίτες αισθανόμαστε επιτακτική την ανάγκη να κάνουμε γνωστή στους πιστούς μας τη διδασκαλία της Εκκλησίας επάνω σ’ αυτό το θέμα.
Η παρέμβαση μας δεν έχει σκοπό να καταδικάσει κανένα (μόνο ο Θεός είναι ο κριτής όλων μας), και ούτε να υποδείξει στην Κυβέρνηση τον τρόπο που πρέπει να νομοθετεί. Απλώς θέλουμε να εκφράσουμε δημόσια τις πεποιθήσεις που εμπνέονται από την πίστη μας στο Χριστό και το Ευαγγέλιό του.

1. Αναμφίβολα το «σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης» δεν συμφωνεί με τη διδασκαλία της Καθολικής Εκκλησίας, η οποία αναγνωρίζει ως θεμιτή συμβίωση δύο ατόμων, διαφορετικού φύλου, μόνο εκείνη που προέρχεται από την τέλεση του Μυστηρίου του Γάμου. Επομένως, ο χριστιανός ο οποίος υπογράφει το «σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης» και συμβιώνει με βάση αυτό, πρέπει να γνωρίζει ότι ζει σε μία κατάσταση που αντιβαίνει στο Νόμο του Θεού και της Εκκλησίας. Η παράβαση του Νόμου του Θεού είναι αμαρτία.

2. Η Πολιτεία όταν νομοθετεί μέσω των νομοθετικών οργάνων της, θα ήταν ευχής έργο, να έχει ως κριτήριο τις αρχές και τις επιταγές του Ευαγγελίου για να νομοθετήσει, αλλά βεβαίως δεν είναι υποχρεωμένη διότι και οι νομοθέτες δεν είναι όλοι Χριστιανοί και δεν νομοθετεί μόνο για Χριστιανούς αλλά για κάθε Έλληνα πολίτη.

3. Ο γάμος και η οικογένεια δεν είναι ένα τυχαίο κοινωνιολογικό δημιούργημα, καρπός ειδικών οικονομικών και ιστορικών καταστάσεων που πρέπει να αλλάζουν σύμφωνα με του καιρούς και τις αδυναμίες των ανθρώπων. Αντίθετα, η σωστή σχέση μεταξύ άνδρα και γυναίκας προκύπτει από την ίδια τη φύση του ανθρώπου και της ετερότητας του προσώπου και μόνο από αυτήν μπορεί να βρει τις απαντήσεις που την αφορούν.

4. Οι διάφορες σύγχρονες μορφές συμβίωσης ζευγαριών, όπως η ελεύθερη συμβίωση, ο «δοκιμαστικός γάμος», ο ομοφυλοφιλικός γάμος αποτελούν αποσύνθεση και διάλυση του θεσμού του γάμου πάνω στον οποίο βασίζεται η οικογένεια, θεμέλιο της ανθρώπινης κοινωνίας.
Αυτές οι μορφές συμβίωσης δεν αποτελούν εκφράσεις ελευθερίας (μακάρι η Πολιτεία να έδειχνε την ίδια ευαισθησία για την ελευθερία και τη θρησκευτική ετερότητα όλων των Ελλήνων πολιτών!), αλλά δηλώνουν μορφή αναρχικής ελευθερίας, μιας ελευθερίας που δεν βασίζεται επάνω στην αξιοπρέπεια του ανθρώπου, αλλά επάνω σε μια εντελώς ατομιστική θεώρηση του ανθρωπίνου σώματος, σε μια πρόσκαιρη σχέση χωρίς βάθος που, συχνά, θέλει να αποφύγει τη μονιμότητα και τη βαθειά προσωπική δέσμευση. Μια τέτοια κατάσταση υποτιμά την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.

5. Ως Έλληνες πολίτες, ποιμένες Ελλήνων πολιτών, πρεσβεύουμε ότι η Πολιτεία οφείλει να υπερασπίσει τον θεσμό του γάμου επάνω στον οποίο βασίζεται η οικογένεια και να νομοθετήσει υπέρ της στήριξης της οικογένειας.
Ήδη η κοινωνία μας μαστίζεται από μία δραματική υπογεννητικότητα που δυναμιτίζει το μέλλον της. Και όχι μόνο. Διερωτώμαστε: Δεν φθάνουν στα αυτιά των κυβερνώντων οι κραυγές τόσων παιδιών που είναι θύματα, ψυχολογικά τραυματισμένα, χωρισμένων γονέων; Γιατί αγνοούν τις μελέτες τόσων ιδρυμάτων ψυχολογίας που διαπιστώνουν ότι το μεγάλο ποσοστό των προβληματικών παιδιών είναι παιδιά διαζευγμένων γονιών; Πολλά πλήγματα σήμερα μαστίζουν τον θεσμό της οικογένειας.
Το «σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης», που είναι ένα είδος πολιτικού γάμου που συνάπτεται αλλά και διαλύεται με ευκολότερο τρόπο, θα είναι ένα επί πλέον πλήγμα κατά της οικογένειας που θα επιδεινώσει κοινωνικά την κατάσταση.
Η Πολιτεία είναι έτοιμη και διαθέσιμη να εισπράξει και τις συνέπειες αυτών των επιλογών της;

6. Όσο αφορά τα πρόσωπα τα οποία, για διάφορους λόγους συμβιώνουν εκτός του θεσμού του γάμου, δεν είναι στη πρόθεση μας να τα καταδικάσουμε, ως χριστιανοί όμως δεν μπορούμε να τα δικαιολογήσουμε.
Αντικειμενικά βιώνουν μια κατάσταση εκτός της χριστιανικής μας πίστεως
Δόθηκε στην Άνω Σύρο στις 27 Μαρτίου 2008
Δια την Ιερά Σύνοδο της Καθολικής Ιεραρχίας Ελλάδος
Ο Πρόεδρος   + Φραγκίσκος  Καθολικός Επίσκοπος Σύρου, Θήρας και Κρήτης
http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1107&Itemid=1



«Σύμφωνο και στα ομόφυλα ζευγάρια»
Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου υποδεικνύει στην κυβέρνηση ότι ο αποκλεισμός από το νομοσχέδιο ζευγαριών του ιδίου φύλου αποτελεί δυσμενή διάκριση σε βάρος τους, η οποία είναι αντίθετη σε διεθνείς συνθήκες     
Την επέκταση των ρυθμίσεων για το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης και στα ζευγάρια του ιδίου φύλου υποδεικνύει στην κυβέρνηση η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ), που αποτελεί συμβουλευτικό όργανο της πολιτείας σε θέματα σεβασμού και παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Παρεμβαίνοντας στην αντιπαράθεση επιχειρημάτων μεταξύ του υπουργείου Δικαιοσύνης και της Εκκλησίας κυρίως και παρακάμπτοντας τις ακραίες θέσεις περί πορνείας, η ΕΕΔΑ τονίζει ότι ο αποκλεισμός από το νομοσχέδιο των ζευγαριών του ιδίου φύλου αποτελεί δυσμενή διάκριση σε βάρος τους, αντίθετη σε διεθνείς συνθήκες που δεν επιτρέπουν διακρίσεις με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Η επισήμανση αυτή είναι ιδιαίτερα κρίσιμη, καθώς η ΕΕΔΑ είναι επιφορτισμένη από τον νόμο να γνωμοδοτεί για κάθε νομοσχέδιο που αφορά δικαιώματα.
Ετσι, ενώ η κυβέρνηση δέχεται την πίεση της Εκκλησίας και κάποιων βουλευτικών και δικαστικών κύκλων για να μην προωθήσει το νομοσχέδιο, ο υπουργός Δικαιοσύνης δέχεται κριτική από την άλλη πλευρά, στη λογική ότι οι ρυθμίσεις του είναι άτολμες, προσβάλλοντας την αρχή της ισότητας.
Μάλιστα, η ΕΕΔΑ είχε ζητήσει από το 2004 επί προεδρίας Αλ. Γιωτοπούλου - Μαραγκοπούλου να ρυθμιστούν αυτά τα ζητήματα που έχουν δημιουργήσει μια κοινωνική πραγματικότητα που χρειάζεται λύσεις νομοθετικές.
Η ΕΕΔΑ, που λειτουργεί ως συμβουλευτικό όργανο του πρωθυπουργού υπό τον πρόεδρό της Κωστή Παπαϊωάννου (εκπροσωπεί το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας), «καλεί την πολιτεία να επανεξετάσει τις προτεινόμενες ρυθμίσεις στο πνεύμα της σκοπούμενης ισοπολιτείας και όχι της εκτός τόπου και χρόνου ηθικολογίας, που δεν θα πρέπει να σταθεί εμπόδιο στην πραγματική εναρμόνιση της ελληνικής έννομης τάξης με τις διαρκώς μεταβαλλόμενες κοινωνικές ανάγκες».
Ετσι επικρίνονται οι δηλώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης Σ. Χατζηγάκη που πρόσφατα διαβεβαίωσε ότι οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου θα εφαρμοστούν μόνο για τα ετερόφυλα ζευγάρια, ενώ είναι πλέον βέβαιο ότι η γνωμοδότησή της για το νομοθέτημα θα είναι αρνητική, εφόσον η κυβέρνηση επιμείνει στον αποκλεισμό των ομοφυλοφίλων.
Σημειώνοντας ότι παρακολουθεί με έντονο ενδιαφέρον τη συνεχιζόμενη δημόσια συζήτηση για το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης, υπογραμμίζει ότι «ενώ αυτό σαφώς απαντά σε ρεαλιστικές κοινωνικές ανάγκες, η μη συμπερίληψη των ζευγαριών του ιδίου φύλου στις ρυθμίσεις του συνιστά εξαρχής σημείο αδυναμίας του όλου εγχειρήματος, καθώς επιλέγει αφενός να μη θεραπεύσει πραγματικές και διαπιστωμένες εκκρεμότητες αστικής και οικογενειακής φύσης, και αφετέρου να μη συμμορφωθεί με σειρά δεσμευτικών και για τη χώρα μας ρυθμίσεων, που απαγορεύουν τις διακρίσεις με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό».
Προτάσεις
Παράλληλα, η ΕΕΔΑ σημειώνει ότι ήδη από το 2004 είχε τοποθετηθεί για θέματα που αφορούν τις συγκεκριμένες διακρίσεις, καταθέτοντας σειρά προτάσεων, από τις οποίες η πρώτη αφορά τη νομική αναγνώριση της συμβιωτικής σχέσης μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου. Προτείνοντας τη σύσταση ειδικής ομάδας εργασίας στο υπουργείο Δικαιοσύνης για να διερευνήσει όλες τις πτυχές του ζητήματος, η ΕΕΔΑ είχε υποστηρίξει ανοιχτά «τη νομική αναγνώριση της πραγματικής συμβιωτικής σχέσης μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, ούτως ώστε να αρθούν οι δυσμενείς διακρίσεις σε βάρος τους σε κληρονομικό, φορολογικό, ασφαλιστικό, υγειονομικό, συνταξιοδοτικό, προνοιακό και εργασιακό επίπεδο».
από το Εθνος


Παρασκευή, 28 Μάρτιος 2008
Το υπουργείο Δικαιοσύνης θα ασχοληθεί και με τα ομόφυλα ζευγάρια
To Υπουργείο Δικαιοσύνης τολμά και κάνει το πιο κρίσιμο βήμα που θα προκαλέσει τις αντοχές της Εκκλησίας. Οπως φαίνεται η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προχωρήσει στη νομοθετική ρύθμιση της συμβίωσης των ομοφυλοφίλων και γι αυτό προχωρά στη μελέτη όλων των πτυχών του θέματος της συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών, σύμφωνα με επιστολή του κ.Χατζηγάκη προς τον Πρόεδρο της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου κ. Κωστή Παπαϊωάννου.
Ο υπουργός Δικαιοσύνης αποδέχτηκε την πρόταση για σύσταση Ομάδας Εργασίας στο Υπουργείο Δικαιοσύνης για τη μελέτη όλων των πλευρών της συμβιωτικής σχέσης των ατόμων του ιδίου φύλου. Ο κ. Σωτήρης Χατζηγάκης απέστειλε στον κ. Παπαϊωάννου, την ακόλουθη επιστολή:

Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε

Έλαβα και διάβασα με προσοχή και ενδιαφέρον τις απόψεις σας τις οποίες είχατε την καλοσύνη να μου αποστείλετε. Όπως έχω επανειλημμένα δηλώσει στο νομοσχέδιο για το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης περιλαμβάνονται διατάξεις μόνο για τα ετερόφυλα ζευγάρια.

Δεν υπάρχει ουδεμία πρόθεση του Υπουργείου Δικαιοσύνης να συμπεριφερθεί με βάση αποκλεισμούς και διακρίσεις προς οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα, για οποιοδήποτε λόγο. Μάλιστα θέλω να σας γνωστοποιήσω ότι στις άμεσες νομοθετικές πρωτοβουλίες του Υπουργείου Δικαιοσύνης είναι η θέσπιση νομοθετικά διατάξεων κατά της ρατσιστικής βίας και νοοτροπίας προς οποιαδήποτε κοινωνική κατηγορία, ομάδα η άτομο, η οποία εκδηλώνεται μέσω του Διαδικτύου δυστυχώς με αυξανόμενη συχνότητα.

Το θέμα της συμβίωσης των ατόμων του ιδίου φύλου και της νομικής του ρύθμισης είναι πολυδιάστατο και αφορά σε ένα πλήθος ζητημάτων τα οποία και εσείς ορθώς επισημαίνεται (κληρονομικά, φορολογικά, ασφαλιστικά, υγειονομικά, συνταξιοδοτικά, προνοιακά, εργασιακά κλπ,) τα οποία χρειάζονται συνθετική μελέτη και είναι αρμοδιότητος πολλών άλλων υπουργείων.

Αποδέχομαι την πρότασή σας να συσταθεί ομάδα εργασίας στο Υπουργείο Δικαιοσύνης η οποία θα διερευνήσει όλες τις όψεις αυτές, την διεθνή πρακτική και το υφιστάμενο εγχώριο νομικό και κοινωνικό πλαίσιο.

Θα χαρώ ιδιαιτέρως να συζητήσω μαζί σας και με άλλα μέλη της ΕΕΔΑ την πρόταση αυτή στις λεπτομέρειες της.

Σας ευχαριστώ πολύ για την αναγνώριση ότι η νέα νομοθετική πρωτοβουλία ρυθμίζει δικαιώματα και υποχρεώσεις της ελεύθερης συμβίωσης, απηχεί ρεαλιστικές κοινωνικές ανάγκες και είναι πράγματι ευπρόσδεκτη.

Με εκτίμηση
Ο Υπουργός Δικαιοσύνης
Σωτήρης Χατζηγάκης"

Σχόλιο: Ανώνυμος.  αντε με το καλό και στους γάμους μεταξύ ανθρώπου και άλλων ειδών προς δόξαν των αρχαίων ημών προγόνων.

εξάλλου είναι γνωστοί οι τρυφεροί δεσμοί μεταξύ κάποιων βοσκών και των αμνοεριφίων τους στην τιμημένη ελληνική ύπαιθρο.

ήρθε η ώρα να αναβιώσουν οι Κένταυροι και οι Γοργόνες.
29 Μάρτιος 2008 11:14 πμ

http://ecclesianet.blogspot.com/

Μιά σωστή κοινωνία δεν διώκει τις προσωπικές στιγμές των πολιτών, πλην όμως και δεν είναι δυνατόν να αναγνωρίζει τις διαστροφικές συμπεριφορές!..  
Σε λίγο θα βγουν και οι αιμομίκτες και οι της μαύρης μαγείας που πίνουν ωμό αίμα να ζητούν δικαιώματα. Έλεος!  Υπάρχουν και όρια στην ανθρώπινη ζωή!  Αμετάθετα και ανυπέρβλητα όρια!..