Ἦταν κάποιο ἀνδρόγυνο εὐλαβὲς καὶ εἶχαν ἐννιὰ παιδιά. Ὁ σύζυγος ἦταν πάρα πολὺ εὐλαβὴς καὶ ὀλίγον τί ζηλωτὴς στὰ πνευματικά. Κατὰ γράμμα ἤθελε νὰ τὰ κάνει ὅλα σὰν καλόγερος. Ἡ γυναίκα παραπονιόταν στὸ Γέροντα ὅτι κουράζεται καὶ θέλει βοήθεια. Ὅταν ἐρχόταν στὴ Μονὴ τὸ βράδυ μόνη της ἡ σύζυγος μὲ τὰ παιδιὰ κλαίγανε, φώναζαν αὐτά, ἔκλαιγε καὶ αὐτὴ γιατί κουραζόταν... Αὐτὸς πήγαινε σ’ ἕνα παρεκκλήσι τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων ἔκανε μετάνοιες, κομποσχοίνι καὶ ἀγρυπνοῦσε.

Ἡ σύζυγος παραπονιόταν καὶ ἔκλαιγε στὸν Γέροντα καὶ εἶχε δίκιο.

Τὴν ἄλλη μέρα ὁ Γέροντας μόλις τοὺς εἶδε στὴν αὐλὴ μαζὶ κατάλαβε ὅτι κάτι συμβαίνει καὶ ὅτι εἶχαν ἔλθει σὲ καυγὰ μεταξύ τους.

Ὁ Γέροντας μιλάει μὲ γλυκὰ λόγια καὶ διάκριση γιὰ νὰ παρηγορήσει τὴν πονεμένη μητέρα καὶ κουρασμένη καὶ διακριτικὰ μὲ τὸ χαμόγελο λέει στὸν πατέρα: «Σὲ χάρηκα, ἀπόψε. Ἔψαλλες ὅλη τὴ νύκτα καὶ προσευχόσουν. Καλὰ ἔκανες! Ἀλλὰ θὰ εἶχε μεγαλύτερη εὐλογία καὶ μισθό, ἂν καθόσουν μισὴ ὥρα καὶ ὄχι τρεῖς ὧρες καὶ ἤσουν κοντὰ στὴ γυναίκα καὶ τὴ βοηθοῦσες γιὰ τὰ παιδιὰ νὰ φᾶνε καὶ νὰ κοιμηθοῦν. Γιατί γιὰ σᾶς τοὺς παντρεμένους κομποσχοίνια καὶ μετάνοιες εἶναι τὰ παιδιά σας. Ὅταν μεγαλώσουν θάχετε καιρὸ νὰ κάνετε… «ἀδελφὸς ὑπὸ ἀδελφοῦ βοηθούμενος». Νὰ γίνεται πάντα κάτι ἐν κοινὴ συναινέσει.

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό