American College of Pediatricians

και «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά»

Οι οικογένειες και τα παιδιά που συνεργάζονται στις δουλειές του σπιτιού μπορούν να αποκομίσουν πολλά οφέλη.

Όλοι πιθανότατα έχουμε παραπονεθεί για τις δουλειές του σπιτιού κάποια στιγμή στη ζωή μας. Είναι καθημερινές, ατελείωτες  αλλά πάλι τόσο αναγκαίες! Πολλοί γονείς δεν απασχολούν τα παιδιά τους σ΄ αυτές, συχνά και οι ίδιοι τις αναθέτουν αλλού. Πιστεύουν πως είναι χαμένος χρόνος, προκαλούν κούραση, δεν είναι οικονομικά προσοδοφόρες, ίσως και να τις θεωρούν ταπεινωτικές. Για τα παιδιά τους επιλέγουν να ασχοληθούν αντί για αυτές με το παιγνίδι, την μόρφωσή τους, μια έξοδο με φίλους... Αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι. Οι ομαδικές οικογενειακές δραστηριότητες που εξυπηρετούν τις πρακτικές ανάγκες ενός σπιτικού, ακόμη και αν δεν είναι επιστημονικές ή πνευματικές ή ψυχαγωγικές αποφέρουν σπουδαία οφέλη αρκεί να γίνονται με τη κατάλληλη διάθεση. Και εδώ την ευθύνη την έχουν οι γονείς.

Συμβαίνει να ρωτούν τα παιδιά με παραπονεμένο ύφος: «Τι νόημα έχουν όλες αυτές οι δουλειές; Αφού το σπίτι θα γίνει και πάλι ακατάστατο!» Οι γονείς  θα έχετε απαντήσει ότι  η συμμετοχή στις δουλειές τα βοηθάει να αποκτήσουν ευθύνη, να φροντίζουν τον εαυτό τους και εφόσον μένουν  κάτω από την ίδια στέγη  πρέπει να βοηθούν και αυτά ώστε να διατηρηθεί π.χ καθαρή. Όλα αυτά τα επιχειρήματα είναι σημαντικά αλλά υπάρχει και κάτι άλλο όπου κάνουν καλό οι δουλειές του σπιτιού και αυτό είναι η ενίσχυση των οικογενειακών σχέσεων και της αυτοπεποίθησης του παιδιού.

Όταν οι δουλειές γίνονται ομαδικά,  δίνουν την αίσθηση στα παιδιά ότι ανήκουν στην «βασική» ομάδα του σπιτιού, είναι συνυπεύθυνα, είναι αξιόπιστοι και ισότιμοι συνεργάτες των γονέων. Με τη βοήθειά τους μειώνεται για όλους ο φόρτος της εργασίας και αυτό φυσικά από μόνο του δημιουργεί μια πιο αισιόδοξη διάθεση. Το τελικό αποτέλεσμα; Καθώς οι εργασίες ολοκληρώνονται, τα παιδιά αποκτούν αίσθηση προσωπικής ικανότητας, αντικειμενική αντίληψη των δυνατοτήτων τους και αυτοπεποίθηση για ακόμη απαιτητικότερους στόχους ζωής! Εφόσον καταφέρνουν να συνεργάζονται με τους ενήλικους γονείς για ένα απλό στόχο, τότε μπορούν να κάνουν το ίδιο και με ξένους και  για δυσκολότερους στόχους!

Όλοι θυμόμαστε την ικανοποίηση μας όταν βοηθούσαμε τους γονείς μας να οργανώσουν μια οικογενειακή γιορτή, στη προετοιμασία μιας εκδρομής ή όταν συνδράμαμε σε έναν συγγενή στην αρρώστια του.  Όλα έχουν το κόπο τους, το κόστος τους αλλά και τη χαρά τους. Και δεν είναι μόνο η ικανοποίηση από το τελικό αποτέλεσμα,  αλλά είναι και η προσμονή, ο προγραμματισμός, η συνεργασία, οι ιδέες, οι ικανότητες, η επικοινωνία, όλα αυτά που αναδεικνύονται καθώς οι άνθρωποι συνεργάζονται. Ο κάθε ένας συνεισφέρει στην ομάδα: διδάσκει, ενισχύει, εμπνέει, αλλά και παιδαγωγείται. Αυτά είναι πολύ σημαντικά για τα παιδιά. Να αισθάνονται ευεργετικά και χρήσιμα για τους γονείς τους! Και τελικά να αποκτούν την πεποίθηση πως η κοινή εργασία στην οικογένεια δεν είναι μια βαρετή αγγαρεία αλλά αξίζει και δίνει πολύ δύναμη σε όσους συνεργάζονται.

Βέβαια για να αποκομίσουν τα παιδιά αυτά τα οφέλη πρέπει οι δουλειές να γίνονται με τη σωστή διάθεση και εκ μέρους του γονέα. Τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από το παράδειγμα και με παιχνίδι. Ένας γονέας που έχει ο ίδιος θετική στάση και εργάζεται με καλή διάθεση για τις υποχρεώσεις του σπιτιού του, θα έχει παιδιά που πιθανότατα θα έχουν και τα ίδια θετική στάση. Θυμηθείτε, οι στάσεις ζωής εμπνέονται και δεν διδάσκονται. Αυτή η θετικότητα απέναντι στις οικιακές εργασίες ωφελεί τα παιδιά εάν αναγνωρίζονται ως χρήσιμες και από τους ίδιους τους ενήλικες που εργάζονται με υπομονή για την επιτυχία τους.

Έχει διαπιστωθεί ότι όταν οι άνθρωποι περνούν μαζί τις δυσάρεστες καταστάσεις, αισθάνονται πιο δεμένοι. Ακόμη και αν είναι ξένοι λειτουργούν σαν συγγενείς. Η έρευνα δείχνει πως οι οδυνηρές εμπειρίες μπορούν να λειτουργήσουν ως «κοινωνικός σύνδεσμος» και να έχουν θετικά αποτελέσματα. «Ο πόνος είναι ένα ιδιαίτερα ισχυρό στοιχείο για την δημιουργία δεσμού και συνεργασίας μεταξύ εκείνων που μοιράζονται τις επώδυνες εμπειρίες», λέει ο ψυχολόγος και επικεφαλής ερευνητής Brock Bastian του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας στην Αυστραλία. «Η χαρά μοιρασμένη γίνεται διπλή και η λύπη μισή» λέει η γνωστή παροιμία. Προκειμένου για τις οικογένειες αυτό σημαίνει πως οι οικογενειακές δυσκολίες όταν αντιμετωπίζονται συνολικά από τα μέλη της προσφέρουν παρηγοριά και δένουν τα μέλη της μεταξύ τους.

Τελικά ενώ οι μικροδουλειές ίσως δεν είναι η  αγαπημένη απασχόληση κανενός, μπορούν να δώσουν πολλά όταν γίνονται από όλη την οικογένεια! Οι οικογένειες θα νιώσουν δεμένες, τα παιδιά θα διδαχθούν την συνεργασία και θα αποκτήσουν ικανότητες και αυτοπεποίθηση! Αρκεί οι γονείς να το πιστέψουν. Αν δεν το έχετε κάνει ήδη, ξεκινήστε να κάνετε κάποιες δουλειές όλοι μαζί! Μετά από λίγο, αυτό που νομίζατε κουραστικό  μπορεί να γίνει αυτό που όλοι ανυπομονούν να κάνουν σαν μια παρέα μέσα στην οικογένεια!

Βοηθητική πηγή: acpeds.org

Πηγή: Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά