Στις 12/5 /2019 Έγραψε η κ. Λ.Κεζά….
Στην εφημερίδα «το Βήμα» ένα λίβελο κατά των πολυτέκνων… σας τον παραθέτουμε.
Ακολούθως έχουμε τις απαντητικές επιστολές μας προς την εφημερίδα, ελπίζουμε ότι η εφημερίδα σεβόμενη τους αναγνώστες της θα τις δημοσιεύσει…
=====================================
Στήλη: Γνώμες
Κενά διδασκόντων
ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ | Τετάρτη 12 Μαΐου 2010
Μέσα στη γενική αναμπουμπούλα των ημερών ορισμένοι καθηγητές προτείνουν να απεργήσουν επί πενθημέρου στις πανελλαδικές εξετάσεις που αρχίζουν την Παρασκευή. Δεν είναι μόνο τα μέτρα λιτότητας που τους προβληματίζουν, αλλά και η αλλαγή του τρόπου πρόσληψης στο Δημόσιο. Ας μη μιλήσουμε για αισθήματα, αν δηλαδή οι διδάσκοντες λυπούνται τους υποψηφίους κι αν ο κόσμος όλος λυπάται για τους καθηγητές. Σημασία έχει το πριν και το μετά· το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε και υπήρχαν μεγάλα περιθώρια βελτίωσης. Οταν ανέλαβε το υπουργείο Παιδείας η κυρία Άννα Διαμαντοπούλου βρέθηκε αντιμέτωπη με σχολεία άνευ διδασκάλων. Ελειπαν 7.000, παρά το γεγονός ότι από το κράτος πληρώνεται πλεόνασμα. Η υπουργός αποφάσισε να γίνει Νικολούλη και να εντοπίσει καθηγητές. Εμαθε λοιπόν ότι στα Δωδεκάνησα ένα σχολείο 80 μαθητών δεν είχε άνθρωπο για τα Αγγλικά. «Κλικ» από εδώ, «κλικ» από εκεί (ευτυχώς υπάρχει μηχανοργάνωση), ανακάλυψε ότι πέντε φιλόλογοι της Αγγλικής έχουν την οργανική τους θέση στο εν λόγω σχολείο. Η φρεσκοδιορισμένη είχε πάρει απόσπαση για την κεντρική υπηρεσία. Μόλις δόθηκε η εντολή να επιστρέψει στο πόστο της, η καθηγήτρια άρχισε να απειλεί με αγωγές! Δεν ήτο ψυχοπαθής. Απλώς βασιζόταν σε ένα από τα νομικά παραθυράκια που έχουν μετατρέψει τα σχολεία σε ξέφραγο αμπέλι. Ο καινούργιος νόμος καταργεί 51 νόμους, διατάγματα και αποφάσεις που αφορούν τους διορισμούς, τις μεταθέσεις και τις αποσπάσεις.
Στην εκπαίδευση η επιλογή του προσωπικού δεν γινόταν ποτέ με βάση τις ανάγκες των μαθητών. Επικράτησε ανάποδη λογική: πόσους μπορούμε να βολέψουμε στο Δημόσιο; Ας παρουσιάσουμε κάποιες χαρακτηριστικές ρυθμίσεις, ξεκινώντας με την κοινωνική κατηγορία «πολύτεκνοι», στην οποία ο κ. Καραμανλής έταζε διορισμούς με πετραχήλια. Οσοι πολύτεκνοι διέθεταν πτυχίο απέκτησαν τη δυνατότητα να παρατήσουν άσχετες δουλειές για να πιάσουν την κιμωλία. Διορίστηκαν τοιουτοτρόπως 3.500 άτομα, άνευ διαγωνισμού. Μέχρι και τραπεζικός υπάλληλος ανέβηκε στην έδρα. Οσο για το παιδαγωγικό κομμάτι, δεν απαιτήθηκε εμπειρία όποιος μεγαλώνει τέσσερα παιδιά έχει τη διδακτική μέσα του, έμφυτη.
Ευνοϊκή ρύθμιση υπήρχε και για τους απολυόμενους της ιδιωτικής εκπαίδευσης.
Προβλεπόταν ότι όσοι έχουν δουλέψει επί έξι έτη σε ιδιωτικό σχολείο, σε περίπτωση απόλυσης διορίζονταν σε δημόσιο. Ετσι στήθηκε η φάμπρικα των διδασκόντων που στο πλήρωμα του χρόνου άρχιζαν να παραμελούν τα καθήκοντά τους ώστε να εκβιάσουν την απομάκρυνσή τους (τουλάχιστον έτσι διατείνεται η ηγεσία του υπουργείου). Με αυτό τον τρόπο το 2009 διορίστηκαν 160 άτομα, στην πλειονότητά τους σε σχολεία της Ανατολικής Αττικής. Η τοποθέτηση έγινε και σε αυτές τις περιπτώσεις άσχετα από τις ανάγκες των μαθητών. Οι υπεράριθμοι απλώς απαλλάσσουν τους παλαιότερους από ώρες διδασκαλίας. Οι καθηγητές έχουν πρόγραμμα που αρχίζει από τις 21 ώρες την εβδομάδα και ανάλογα με την παλαιότητα πέφτει ως τις 16 ώρες. Ετσι οι νέοι και ορεξάτοι συνάδελφοι αλαφρώνουν ακόμη περισσότερο το πρόγραμμα. Τα νούμερα είναι εύγλωττα: από τα 180.000 άτομα που πληρώνονται για να διδάσκουν, τα 25.000 είναι υπεράριθμα.
Το σύμπλεγμα των νόμων και των αποφάσεων για τις τοποθετήσεις των εκπαιδευτικών λειτουργεί προς μία κατεύθυνση: να πηγαίνει ο δάσκαλος όσο πιο κοντά στο σπίτι του. Ιδεατό είναι να βάζει την κατσαρόλα στο μάτι και να πετάγεται στο διάλειμμα να την ανακατέψει. Απαξ και το πετύχει, δεν τον κουνάει κανείς. Οι ατελείωτοι διορισμοί ουδέποτε εγγυήθηκαν την απρόσκοπτη εκτέλεση του μαθήματος, ειδικά αν το σχολείο βρισκόταν σε απομακρυσμένη περιοχή. Ο διοριζόμενος δεχόταν να είναι εκεί η οργανική θέση, μάζευε τα διπλάσια μόρια και έβρισκε μια πρόφαση για να φύγει. Για τις γυναίκες η συνήθης δικαιολογία είναι η επαπειλούμενη κύηση (συνήθως ανεμογκάστρι).
Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι ότι υπάρχει μια μειονότητα λουφαδόρων στην εκπαιδευτική κοινότητα που προκαλεί το χάος. Υπάρχουν επίσης κάποιοι που είχαν «δέσει» τον διορισμό τους, οι οποίοι είναι οι χαμένοι των εξελίξεων. Πάντως ο νόμος- στα χαρτιά- φαίνεται περισσότερο να τακτοποιεί παρά να αδικεί.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artid=331135&dt=12/05/2010
Οι απαντήσεις μας:
Πολύτεκνοι Εκπαιδευτικοί
Κύριε Διευθυντά,
με έκπληξη διαβάσαμε στο «Βήμα -12/5/10» και συγκεκριμένα στη στήλη: «Γνώμες», το άρθρο
της κ. Λώρης Κεζά, με τίτλο: Κοινή λογική…, που επιτίθεται με ψεύδη εναντίον των
πολυτέκνων εκπαιδευτικών.
Προς αποκατάσταση της αληθείας, έχω να σημειώσω, εν συντομία τα ακόλουθα:
1. Ο διορισμός των πολύτεκνων στην εκπαίδευση, πρωτοξεκίνησε επί ΠΑΣΟΚ το 2002, με το ν.3027(επί Ευθυμίου), όπου ο πολύτεκνος άνευ άλλου τινός, εφόσον έπαιρνε τη βαθμολογική βάση στον ΑΣΕΠ, επροτάσσετο του πίνακα διοριστέων .
2. Η προσπάθεια δημιουργίας θέματος επάρκειας των πολυτέκνων εκπαιδευτικών, όσον αφορά το γνωστικό τους αντικείμενο αλλά και την παιδαγωγική τους κατάρτιση, πιστεύω ότι είναι λάθος, διότι:
α. Ένας γονιός που αγωνίζεται στην σημερινή εποχή να αναθρέψει –με πολύ κόπο και θυσίες – τέσσερα , πέντε ,επτά παιδιά.. δεν νομίζω, ότι το κάνει τυχαία; Αν αυτός ο άνθρωπος που αποδεικνύει στην πράξη την αγάπη του για τα παιδιά δεν είναι κατάλληλος να διδάξει τότε ποιος είναι; Αν αυτός δεν είναι κατάλληλος, ας μας επιτραπεί να πούμε ότι κανένας δεν είναι καταλληλότερος αυτού.
β. Όπως γνωρίζετε πολύ καλά το 80% των εκπαιδευτικών που υπηρετούν σήμερα σε σχολικές μονάδες, διορίστηκαν με το πτυχίο τους, εκτός ΑΣΕΠ (επετηρίδα, ενιαίο πίνακα αναπληρωτών, 30μηνο, κτλ). Σε όλους αυτούς υπάρχει θέμα επάρκειας;.
γ. Και εν πάση περιπτώσει αν η παιδαγωγική επάρκεια ήταν το θέμα…,
ας τους διόριζε τους πολύτεκνους και ας τους έστελνε μετά να την αποκτήσουν..., ποιος θα έλεγε
όχι;
3. Τα εργασιακά δικαιώματα των πολυτέκνων, θεσμοθετήθηκαν και πάλι επί ΠΑΣΟΚ με το Π.Δ 50/1996.
4. Ο συνολικός αριθμός των διοριζομένων πολυτέκνων στην εκπαίδευση δεν ξεπέρασε αυτά τα έξι χρόνια το 6% του συνολικού αριθμού των διορισθέντων εκπαιδευτικών, όταν στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα ισχύει το 20% των διοριζομένων!
5. Γνωρίζετε πολλούς νόμους στην Ελλάδα που πετυχαίνουν τον σκοπό, για τον οποίο έγιναν; Ήταν νόμος με δημογραφικά κίνητρα και χωρίς κανένα οικονομικό κόστος, που έφερε και γεννήσεις για να γεμίσουν και οι άδειες αίθουσες των σχολείων μας!
6. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η πολυτεκνία, αλλά η υπογεννητικότητα που μαστίζει τη χώρα και κατ` επέκταση και τα σχολεία μας.
7. Τέλος, δεν κατανοούμε το ειρωνικό ύφος της κ. Κεζά, για τον τραπεζοϋπάλληλο… που ανέβηκε στην έδρα, γιατί όχι; Αρκεί να έχει τα προσόντα και αν τα έχει και δημοσιογράφος ας είναι!
Χρυσόγελος Μανώλης
Ηλεκτρολόγος Μηχανικός ΕΜΠ - εκπαιδευτικός
(Διορισθείς με επετηρίδα και πατέρας 7 παιδιών - εκ των οποίων ήδη 4 πτυχ ΑΕΙ)
Αθήνα, Καμβουνίων 4 10444
Τηλ. 6973965536
ΚΕΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ
Με έκπληξη διάβασα στη στήλη του «Βήματος» on line της 12ης Μαΐου 2010 άρθρο της κ. Λώρης Κέζα, με τίτλο «Κενά διδασκόντων», το οποίο, αν δεν αποτελεί προσπάθεια δικαιολόγησης αδικαιολογήτων του περιεχομένου του προσφάτως ψηφισθέντος νόμου για την Παιδεία της Υπουργού κ. Άννας Διαμαντοπούλου, που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από την πλειοψηφία των κομμάτων στο Κοινοβούλιο (Ν.Δ., Κ.Κ.Ε., ΛΑ.Ο.Σ., ΣΥ.ΡΙΖ.Α.) και το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας (Ο.Λ.Μ.Ε., Ο.Ι.Ε.Λ.Ε.), ή μετάθεσης των ευθυνών των πολιτικών που επί χρόνια ταλαιπώρησαν την Εκπαίδευση, προδίδει απόπειρα δημιουργίας εσφαλμένων εντυπώσεων με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς κατά κοινωνικών ομάδων και εκπαιδευτικών, επειδή υπέπεσαν στο «θανάσιμο αμάρτημα» να έχουν εμπιστοσύνη στο σύνταγμα, στους νόμους και στους θεσμούς του Κράτους ή κενά ενημέρωσης της ίδιας και των ανύποπτων αναγνωστών του άρθρου της.
Θα ήθελα καταρχάς να καθησυχάσω την κ. Κέζα όσον αφορά την απρόσκοπτη διεξαγωγή των Πανελλαδικών εξετάσεων. Η δημοσιογράφος αναφέρεται σε πρόταση «ορισμένων καθηγητών» να αποφασιστεί πενθήμερη απεργία των εκπαιδευτικών στις Πανελλαδικές εξετάσεις, δημιουργώντας το κατάλληλο «κλίμα»,ώστε να καταφερθεί κατά όσων καταφέρεται στη συνέχεια. Δεν ξέρω σε ποιους συγκεκριμένους καθηγητές αναφέρεται η δημοσιογράφος, αλλά ήδη οι εξελίξεις τη διαψεύδουν πανηγυρικά. Ουδέποτε οι εκπαιδευτικοί που ανήκουν στην Ο.Λ.Μ.Ε. ή στην Ο.Ι.Ε.Λ.Ε. αποφάσισαν να θυσιάσουν το συμφέρον των μαθητών τους στο βωμό της δικαιολογημένης οργής και αγανάκτησής τους για το περιεχόμενο του απαράδεκτου νόμου της κ. Διαμαντοπούλου, ουδέποτε κηρύχτηκε πενθήμερη απεργία εν μέσω Πανελλαδικών εξετάσεων και οι εξετάσεις διεξάγονται κανονικότατα. Όσο για την προτροπή της να «μη μιλήσουμε για αισθήματα, αν δηλαδή οι διδάσκοντες λυπούνται τους υποψηφίους κι αν ο κόσμος όλος λυπάται για τους καθηγητές», θα ήθελα να επισημάνω ότι στο χώρο της Εκπαίδευσης, όπως και στην ελληνική κοινωνία, τα αισθήματα ευτυχώς έχουν σημαίνουσα θέση και εκδηλώνονται, συνήθως, όταν πρέπει και με τον τρόπο που πρέπει. Πάντως, εν προκειμένω, άλλοι είναι για λύπηση και όχι οι υποψήφιοι ή οι καθηγητές…
Η κ. Κέζα αναφέρεται σε κενά σε σχολεία ή σε «νομικά παραθυράκια που έχουν μετατρέψει τα σχολεία σε ξέφραγο αμπέλι». Δεν μπήκε στον κόπο, όμως, να μας πληροφορήσει ποιοι λειτουργώντας ρουσφετολογικά δημιούργησαν τα κενά και ποιοι ψήφισαν τα «νομικά παραθυράκια» που έχουν μετατρέψει τα σχολεία σε «ξέφραγο αμπέλι». Δεν μπήκε στον κόπο, επίσης, να μας αναφέρει ότι οι παραπάνω πρακτικές έχουν καταγγελθεί από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς. Πάντως, αν και δημοσιογράφος, η ίδια δε γνωρίζω αν μπήκε στον κόπο να αποκαλύψει ή να καταγγείλει αυτές τις πρακτικές στο παρελθόν, καθώς και τους εμπνευστές τους.
Αναφέρεται η κ. Λ. Κέζα στους πολυτέκνους εκπαιδευτικούς στους οποίους «…ο κ. Καραμανλής έταζε διορισμούς με πετραχήλια. Όσοι πολύτεκνοι διέθεταν πτυχίο απέκτησαν τη δυνατότητα να παρατήσουν άσχετες δουλειές για να πιάσουν την κιμωλία…». Δε γνωρίζω αν η κ. Κέζα, πτυχιούχος Γαλλικής Φιλολογίας, θεωρεί εαυτόν ανίκανο να διδάξει γαλλικά σε σχολείο, επειδή είναι δημοσιογράφος στο «Βήμα», βέβαιο όμως είναι ότι ο κάθε πολύτεκνος εκπαιδευτικός θα χρειαστεί να εξασκήσει οποιοδήποτε επάγγελμα μπορεί, ώστε τίμια και με αξιοπρέπεια να μεγαλώσει τα παιδιά του. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να αποκλειστεί από την Εκπαίδευση. Άλλωστε, αυτή την αδυναμία των πολυτέκνων, μεταξύ άλλων, προσπάθησε ν’ αντιμετωπίσει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 2002 και η Ν.Δ. το 2004, εξασφαλίζοντας εργασία στους πολύτεκνους εκπαιδευτικούς και προσπαθώντας να δείξουν την κοινωνική τους ευαισθησία και να αντιμετωπίσουν το έντονο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας. Δυστυχώς, το «σοσιαλιστικό» και «κοινωνικά ευαίσθητο» ΠΑ.ΣΟ.Κ. έρχεται με την υπουργό κ. Διαμαντοπούλου και το νόμο της να καταργήσει αυτή την άνευ οικονομικού κόστους πρόνοια της Πολιτείας. Επίσης, το αν διαθέτουν οι πολύτεκνοι και οι υπόλοιποι εκπαιδευτικοί παιδαγωγική επάρκεια, κρίνεται από τις σπουδές τους, την προϋπηρεσία τους, την παρουσία τους στην τάξη και όχι από τη συμμετοχή τους στο διαγωνισμό του Α.Σ.Ε.Π. Ο διαγωνισμός του Α.Σ.Ε.Π. αποτελεί αμφιλεγόμενο ως προς την επιλογή των καταλληλότερων τρόπο επιλογής εκπαιδευτικών και όχι «κολυμβήθρα του Σιλωάμ». Τέλος, το αν είναι ηθικό ουσιαστικά να εξαπατώνται οι πολύτεκνοι εκπαιδευτικοί και να αποκλείονται από την Εκπαίδευση, παρά τα αναφερόμενα στο Σύνταγμα και στους νόμους της πατρίδας μας μέχρι την ψήφιση του νέου νόμου της κ. Διαμαντοπούλου και τις υποσχέσεις της Πολιτείας και του Πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου, το αφήνω στην κρίση όσων επιμένουν και σήμερα να διαθέτουν κοινωνική ευαισθησία και ηθικές αντοχές και αντιστάσεις. Αν, όμως, κάποιοι δε διαθέτουν, σίγουρα δεν είναι κατάλληλοι για εκπαιδευτικοί.
Αναφέρεται η κ. Λ. Κέζη στους απολυόμενους της ιδιωτικής εκπαίδευσης, επικροτώντας ότι καταργείται το δικαίωμα του απευθείας διορισμού τους σε δημόσια σχολεία, εφόσον έχουν σύμβαση αορίστου χρόνου. Δεν αναφέρει η κ. Κέζη στο άρθρο της ότι οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί είναι λειτουργοί της Εκπαίδευσης και όχι υπάλληλοι κερδοσκοπικών επιχειρήσεων. Αποσιωπά η κ. Κέζη ότι η κ. Διαμαντοπούλου δίνει το δικαίωμα στους ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων να απολύουν αναιτιολόγητα εκπαιδευτικούς και μετά την παρέλευση της δοκιμαστικής εξαετίας, και ενώ έχουν σύμβαση αορίστου χρόνου, δικαίωμα που είχαν μέχρι σήμερα αλλά αιτιολογημένα. Δεν αναφέρει, επίσης, η κ. Κέζη πώς ο ιδιωτικός εκπαιδευτικός έχοντας πάνω από το κεφάλι του την απειλή της απόλυσης σε όλο τον εργασιακό του βίο θα αντισταθεί προτάσσοντας το συμφέρον των μαθητών έναντι του οικονομικού συμφέροντος, το «είναι» έναντι του «φαίνεσθαι», την ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας έναντι της μείωσης των δαπανών, την κατά συνείδηση αξιολόγηση του μαθητή έναντι των πιέσεων για βαθμολογικές «πριμοδοτήσεις». Δεν αναφέρει η κ. Κέζη πώς οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί που συμμετέχουν ως επιτηρητές και ως εξεταστές - βαθμολογητές στις Πανελλαδικές εξετάσεις, διορίζονται ως σχολικοί σύμβουλοι και προϊστάμενοι, η βαθμολογία τους στους τίτλους σπουδών αναγνωρίζεται ισότιμα από την Πολιτεία και οι γονείς πληρώνουν για να τους έχουν τα παιδιά τους Καθηγητές είναι ακατάλληλοι για τη δημόσια εκπαίδευση, εφόσον απολυθούν από την ιδιωτική εκπαίδευση λόγω μείωσης τμημάτων ανά τάξη ή κλεισίματος ενός ιδιωτικού σχολείου. Τέλος, δεν αναφέρει η κ. Κέζη ότι το Σύνταγμα επιβάλλει στην Πολιτεία την εποπτεία και τον έλεγχο της εκπαίδευσης (δημόσιας και ιδιωτικής), έλεγχος που με το νόμο της κ. Διαμαντοπούλου εκχωρείται ουσιαστικά σε ιδιωτικά συμφέροντα της αγοράς.
Όσα αναφέρω παραπάνω δεν αποτελούν ολοκληρωμένη προσέγγιση στα προβλήματα που δημιουργεί ο νόμος της κ. Διαμαντοπούλου (π.χ. συντμήσεις τμημάτων στα δημόσια σχολεία, αλλαγή δεδομένων που ακυρώνουν τον προγραμματισμό ζωής των εξαπατημένων πολυτέκνων εκπαιδευτικών, αναπληρωτές καθηγητές, ελαστικοποίηση του ωραρίου των ιδιωτικών εκπαιδευτικών κ.λπ.). Αποτελούν, όμως, μικρή προσπάθεια κάλυψης μερικών από τα κενά ενημέρωσης της κ. Κέζα και των αναγνωστών της.
Ελένη Σταματοπούλου
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΑΤΕ ΣΤΙΣ 12-5 ΜΕ ΤΙΤΛΟ «ΚΕΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ» ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΛΩΡΗΣ ΚΕΖΑ.
Διάβασα το άρθρο σας και είμαι αναγκασμένος να κάνω κάποιες παρατηρήσεις. Δυστυχώς αναφέρεστε σε μας τους πολύτεκνους σα να είμαστε άνθρωποι που δεν έχουμε συναίσθηση των προσωπικών μας ευθυνών ή αντίληψη για το τι έχουμε σπουδάσει. Αλλά κυρίως γράφετε κάτι, το οποίο δεν ισχύει. Συγκεκριμένα γράφετε: " ...Ας παρουσιάσουμε κάποιες χαρακτηριστικές ρυθμίσεις ξεκινώντας με την κοινωνική κατηγορία "πολύτεκνοι" στην οποία ο κύριος Καραμανλής έταζε διορισμούς με πετραχήλια... ". Θα σας παρακαλούσα να μας διευκρινίσετε τι εννοείτε με τη λέξη "έταζε". Εννοείτε προεκλογικά; Στις εκλογές του 2009; Γιατί ο νόμος περί προσλήψεως των πολυτέκνων είναι του 2004. Όντως ο νόμος αυτός είναι της Νέας Δημοκρατίας, αλλά ήρθε στην ουσία να συμπληρώσει ισχύοντα νόμο του ΠΑΣΟΚ από το 2002. Και για να τελειώσουμε με τις ημερομηνίες και τους νόμους, σας παραπέμπω στο άρθρο 21 παράγραφος 2 του Συντάγματος, από όπου απορρέουν αυτοί οι νόμοι (αναφέρεται στην ειδική φροντίδα που πρέπει να δικαιούνται οι πολύτεκνοι).
Στο κείμενο σας επίσης λέτε ότι, για τις προσλήψεις των πολυτέκνων "...δεν απαιτήθηκε εμπειρία, όποιος μεγαλώνει τέσσερα παιδιά έχει τη διδακτική μέσα του έμφυτη...".Προφανώς ειρωνεύεστε, αλλά ποιός σας είπε ότι εμείς βασίζουμε την παιδαγωγική μας, στην αγάπη και μόνο που έχουμε για την οικογένειά μας; Αγάπη που έχει άλλωστε κάθε γονιός, πολύτεκνος ή όχι, αγάπη που επίσης έχω δει να προσφέρουν απλόχερα στους μαθητές τους, εκπαιδευτικοί που δεν είχαν οι ίδιοι δικά τους παιδιά. Ξέρετε, έχουμε σπουδάσει σε καθηγητικές σχολές, κάποιοι έχουμε παραπάνω από ένα πτυχίο, κάποιοι άλλοι έχουμε πολύ μεγάλη και ουσιαστική παιδαγωγική εμπειρία από διάφορους εκπαιδευτικούς τομείς και τέλος πάντων δεν θα λέγαμε νομίζω ποτέ όχι στην επιμόρφωση. Επιτέλους το κράτος ας επιμορφώνει δωρεάν και υποχρεωτικά τους εκπαιδευτικούς που θα προσλαμβάνει στα σχολεία του. Ας πάψουμε επιτέλους οι Έλληνες να πληρώνουμε φροντιστήρια και μετά το Πανεπιστήμιο για τους περίφημους διαγωνισμούς πρόσληψης.
Ακόμα μας λέτε ότι ο συνηθισμένος λόγος για το να μην είναι στη θέση της μια γυναίκα εκπαιδευτικός είναι η "...επαπειλούμενη κύηση (συνήθως ανεμογκάστρι)...". Είναι αλήθεια ότι κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι προφασίζονται ακραίες καταστάσεις υγείας για να αποφύγουν κάποια στιγμή την εργασία τους. Όμως δεν μπορείτε να γράφετε ότι αυτό γίνεται «συνήθως». Σίγουρα χρειάζονται αλλαγές και καινούργιοι νόμοι, αλλά ας κρατήσουμε λίγο πιο χαμηλούς τόνους. Ας δούμε τι φταίει, χωρίς να φορτώνουμε ο ένας στον άλλο την κατάντια μας.
Στο κείμενό σας επίσης αναφέρετε ότι είναι «ιδεατό» για τον εκπαιδευτικό το σχολείο που εργάζεται να είναι τόσο κοντά στο σπίτι του, ώστε να πετάγεται στο διάλειμμα και να ανακατεύει την κατσαρόλα με το φαγητό. Δε θα το σχολιάσω. Είναι πολύ "εύκολο" να αναφέρεστε στους εκπαιδευτικούς ονομάζοντάς τους "λουφαδόρους" (ευτυχώς βάζετε δίπλα τη λέξη «μειονότητα»). Όπως αντίστοιχα εύκολο είναι η κοινωνία μας να αναφέρεται στους δημοσιογράφους η στους πολιτικούς με αντίστοιχα "εύκολα" και απαξιωτικά επίθετα που κυκλοφορούν στην πιάτσα. Εγώ όμως προσωπικά, προτιμώ να έχω στο μυαλό μου τους δασκάλους, τους δημοσιογράφους και τους πολιτικούς, εκεί που τους έχει τοποθετήσει το αίμα που έχουν χύσει κάποιοι από αυτούς στο βωμό του λειτουργήματός τους.
ΠΕΤΡΟΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣ. Ηθοποιός – σκηνοθέτης, θεατρολόγος
πηγή : http://www.aspe.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1130&Itemid=2
