Πρίν λίγους μῆνες (21-6-2018), σάν κεραυνό ἐν αἰθρίᾳ, ἀκούσαμε τήν εἴδηση τοῦ τραγικοῦ, ἀνθρωπίνως, θανάτου ἀπό τροχαῖο τῆς Ὑπερπολύτεκνης μητέρας 10 παιδιῶν Μαρίας Χατζηθανάση–Σοφικίτη, μαίας καί θεολόγου. Ἡ εἴδηση μᾱς συγκλόνισε!
Γνωρίζαμε ἐξ ἀκοῆς τήν Οἰκογένεια Σοφικίτη, ἀλλά καί τή σεβαστή ἱερατική Πολύτεκνη πατρική Οἰκογένεια τῆς Μαρίας (π. Χριστοδούλου καί Εὐτυχίας Χατζηθανάση), ὅμως δέν εἴχαμε τή χαρά νά τούς γνωρίσουμε προσωπικά. Ὥσπου 1–1,5 μήνα πρίν τό Πάσχα καί μέ ἀφορμή τό Κίνημα ὑπέρ τῆς ζωῆς τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ καί ἐναντίον τῶν ἐκτρώσεων «Ἀφῆστε με νά ζήσω!», στό ὁποῖο συμμετέχει ἐνεργά ἡ Π.Ε.ΦΙ.Π., μᾶς ἐπισκέφθηκε ἡ Μαρία (σέ προχωρημένη ἐγκυμοσύνη στό 10ο παιδί της) προκειμένου νά μᾶς γνωρίσει καί νά μᾶς βοηθήσει στά πλαίσια τῶν σκοπῶν τοῦ κινήματος. Εἴχαμε λοιπόν τήν εὐκαιρία νά θαυμάσουμε τήν ἁπλότητα, τήν πίστη καί τή δύναμή της, καθώς καί τή μεγάλη της ἀγάπη γιά τά παιδιά. Σεβόταν, καί μάλιστα ὡς μαία, ἀπεριόριστα τήν ἀνθρώπινη ζωή ἀπό τή σύλληψη.
Ὁ θάνατος καί ἰδιαίτερα ὁ αἰφνίδιος εἶναι ἕνα μυστήριο. «Ἄγνωστοι αἱ βουλαὶ τοῦ Κυρίου» καί «τίς ἔγνω νοῦν Κυρίου;» (Ρωμ. 11, 32)! Ὅμως γιά τούς πιστούς, ἔχουν ἰσχύ τά λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρός τούς Θεσσαλονικεῖς: «Οὐ θέλομεν δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα» (Α΄ Θεσ. 4, 13). Ἡ ἐλπίδα στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, γεμίζει τίς ψυχές τῶν πιστῶν, πού ἀποχαιρετοῦν προσωρινά τούς κεκοιμημένους τους, μέ χαρμολύπη. Κι ἔτσι, τόσο ἡ ζωή ἐν Χριστῷ, ὅσο καί ὁ θάνατος, ἀποβαίνει πρός ὄφελος καί κέρδος πνευματικό καί «εἰς ζωὴν αἰώνιον» («τὸ δὲ χάρισμα τοῦ Θεοῦ εἶναι ζωὴ αἰώνιος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν», Ρωμ. 6, 23), ὅπως χαρακτηριστικά διακηρύσσει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, λέγοντας: «Ἐμοὶ γὰρ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος...» (Φιλιπ. 1, 21).
Αὐτή τή χαρμολύπη καί τήν ἀναστάσιμη ἐλπίδα βιώσαμε ὅλοι ὅσοι παρευρεθήκαμε στήν ἐξόδιο ἀκολουθία τῆς μακαριστῆς Μαρίας, ἡ ὁποία τελέσθηκε στό Ἱερό Ἡσυχαστήριο Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος καί Ἁγίου Πορφυρίου, στό Μήλεσι Ἀττικῆς. Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἦταν πνευματικός τῆς πατρικῆς της Οἰκογενείας καί τῆς ἰδίας, καί μάλιστα, ὅταν ἦταν ἀκόμα ἐν ζωῇ, εἶχε μέ τίς προσευχές του θεραπεύσει θαυματουργικά τή Μαρία ἀπό καρκίνο σέ ἡλικία 13 ἐτῶν!
Ὡς ὀφειλή λοιπόν καί ὡς σταυροαναστάσιμη μαρτυρία, ὅπως ἦταν καί ἡ κηδεία της καί ὡς «Φιλοπολυτεκνικό Μνημόσυνο», μεταφέρουμε ἕνα ἀπόσπασμα ἀπό τό ἐξαιρετικό κείμενο τοῦ φίλου Πολυτέκνου κ. Γεωργίου Τσακαλίδη (5 παιδιά), ὁ ὁποῖος παρευρέθηκε στήν κηδεία.
Μνημονεύουμε τή μακαριστή κι εὐχόμαστε ὁ Παντογνώστης καί Κύριος τῆς ζωῆς Ἰησοῦς Χριστός, διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου, νά ἀναπαύει τή δούλη Του Μαρία ἐν Χώρᾳ ζώντων, νά τήν συναριθμήσει μεταξύ τῶν Ἁγίων Του καί νά χαρίζει στό σεμνό σύζυγό της κ. Σπυρίδωνα (Ἀξιωματικό τῆς Πολεμικῆς μας Ἀεροπορίας), στά ἐκλεκτά παιδιά της, στούς γονεῖς καί λοιπούς συγγενεῖς της, τήν ἐξ ὕψους παρηγορία Του. Αἰωνία της ἡ μνήμη!
Πηγή: (Περιοδικό «Ελληνορθόδοξη Πολύτεκνη Οικογένεια» τ. 160)
Βουβό ἐγκώμιο Πολυτεκνίας!
Δρ Γεωργίου Τσακαλίδη, Θεολόγου–Θρησκειοπαιδαγωγοῦ, Ἐφόρου ΑΣΠΕ.
Συμμετεῖχα μέ τόν Πρόεδρο τῆς «Ἀνωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ἑλλάδος», τούς δυό ἐξ Ἀθηνῶν Ἀντιπροέδρους καί τρεῖς γενικούς συμβούλους στήν κηδεία τῆς Μαρίας Χατζηθανάση. Ἡ Μαρία ἦταν θεολόγος καί διπλωματοῦχος μαία μέ ἐμπειρία ὄχι μόνο στήν Ἑλλάδα, ἀλλά καί στό ἐξωτερικό. Ἦταν συνεπής καί στήν ἐπιστήμη τῆς Θεολογίας, τήν ὁποία σπούδασε μέ πολλή πίστη καί ἀγάπη καί τή μετέδιδε μέ ὅλη της τήν ψυχή στούς μαθητές καί στίς μαθήτριές της. Ἦταν συνεπής καί στήν ἐπιστήμη τῆς μαιευτικῆς, γιατί ἔταξε τόν ἑαυτό της στήν ὑπηρεσία τῆς ζωῆς καί ὄχι τῆς θανάτωσης τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ... Ἦταν δέ ὑπέρμαχος τοῦ φυσικοῦ τοκετοῦ. Ἡ ἴδια ἔφερε στόν κόσμο ὅσα παιδιά τῆς χάρισε ὁ Θεός: δέκα ὑπέροχα βλαστάρια, ἀληθινά ἀγγελούδια. Ἔζησε βέβαια σέ οἰκογένεια μέ ζωντανό παράδειγμα πίστης. Ὁ Ὀφθαλμίατρος Ἱερέας πατέρας της ἔφερε στόν κόσμο πέντε (5) παιδιά, ὁ θεῖος της, π. Ἰωάννης Χατζηθανάσης ἐννιά (9)...
Τήν Τετάρτη, 20 Ἰουνίου, ἡ Μαρία μέ τά δέκα παιδιά (τό μικρότερο μόλις δύο μηνῶν) δέν παρέλειψε νά ξεγεννήσει νεαρή φίλη της (καί αὐτή Ὑπερπολύτεκνη μέ 10 παιδιά). Παρέμεινε μαζί της ὅλη τή νύχτα γιά ἀποφυγή τυχόν ἐπιπλοκῶν. Ἐπιστρέφοντας (τήν ἑπόμενη ἡμέρα) στό σπίτι της εἶχε τροχαῖο ἀτύχημα, πού τῆς στέρησε τή ζωή. Πρίν ἀπό δύο ἑβδομάδες ἔλεγε στά μεγαλύτερα παιδιά της: «Ἄν μέ σκοτώσει κάποια νταλίκα τί θά πεῖτε στά μικρότερα ἀδέλφια σας; Ὅτι ἡ μαμά σκοτώθηκε ἤ ὅτι ἀναχώρησε στόν οὐρανό;».
Ἡ κηδεία της θύμιζε ἀναστάσιμη ἀκολουθία. Ὑπῆρξε πάνδημη (περισσότεροι ἀπό 2.500 οἱ συμμετέχοντες)... Ἡ πλειονότητα νέοι καί παιδιά, ἀνίψια της, μαθητές καί μαθήτριές της, ἐγκυμονοῦσες γυναῖκες, πού τήν ὑπεραγαποῦσαν. Ξεπροβόδησαν μέ δάκρυα στά μάτια τή νεαρή, ἐνσυνείδητα χριστιανή καί ὑπερπολύτεκνη μητέρα... Τά παιδιά της περικύκλωσαν τό φέρετρό της λευκοφορεμένα. Ὁ μεγαλύτερος γιός διάβασε τόν Ἀπόστολο. Στίς συλλυπητήριες εὐχές τοῦ κόσμου ἀπαντοῦσαν ὅλοι τους: «Χριστός ἀνέστη!».
Τῆς Ἀκολουθίας προέστησαν δύο Ἀρχιερεῖς, ὁ Μεσογαίας Νικόλαος καί ὁ Κηφισίας Κύριλλος. Ἀνέμενε κανείς νά ἀκουσθοῦν ἐπικήδειοι λόγοι γιά τήν ὑποδειγματική αὐτή μητέρα. Δέν ἀκούσθηκαν. Ἴσως ἦταν ἐπιθυμία τῶν οἰκείων της. Πάντως καί χωρίς ἐπικήδειο ἡ κηδεία τῆς Μαρίας ὑπῆρξε ἕνα βουβό ἐγκώμιο καί μία βουβή διαφήμιση τῆς πολυτεκνίας. Ἴσως ἦταν καλύτερα ἔτσι. Νά ἐγκωμιάζεται ἡ πολυτεκνία ὄχι μέ λόγια, ἀλλά μέ τό ζωντανό παράδειγμα... Ὁ Θεός νά σταλάξει βάλσαμο παρηγοριᾶς στίς καρδιές τοῦ συζύγου, τῶν παιδιῶν της, τῶν γονέων καί τῶν ἀδελφῶν της...!
(Πηγή: www.prlogos.gr – 27. 6. 2018)
