"...Σίγουρα δεν έκανα παιδιά για το επίδομα ή για τα πορτοκάλια ή για τη σχολική τσάντα και σίγουρα όχι για να βολευτώ αλλά τον αγώνα μου και όλων των μανάδων που μεγαλώνουν από 4 παιδιά και πάνω δεν μπορεί καμιά υλική αμοιβή να μου τον επιβραβεύσει. Για όλους μας πιστεύω, χαρά και επιβράβευσηείναι το γέλιο στο πρόσωπο, στα μάτια, στις ψυχές των παιδιών μας. Αυτό είναι που μας δίνει τη δύναμη να παλεύουμε και πρέπει να παλέψουμε για την πατρίδα, για την εκπαίδευση, για τα δικαιώματά μας..."
Στην οικογένεια των πολυτέκνων μπήκα πριν 3 χρόνια περίπου. Το πρώτο δώρο, όταν περάσαμε από τα γραφεία να δηλώσουμε ότι γίναμε πολύτεκνοι,ήταν στην πρώτη συνάντηση μας. Ένα ζευγάρι παπούτσια για το νεογέννητο κοριτσάκι μου.
Χάρηκα αλλά να πω την αλήθεια δεν ήξερα τι θα πει σύλλογος πολυτέκνων. Αναρωτήθηκα τότε.... αυτό είναι ο σύλλογος πολυτέκνων?
Όλοι μου έλεγαν τυχερή θα παίρνεις και πορτοκάλια!!!! και εγώ σκεφτόμουν..... αυτό είναι ο σύλλογος?
Χρειάστηκε να περάσω από τα γραφεία κανά δυο φορές, για την πολυτεκνική ιδιότητα, την πολυτεκνική κάρτα και ένιωσα πολύ όμορφα γιατί χαιρόντουσαν που με έβλεπαν εκεί και πάλι σκεφτόμουν....... αυτό είναι ο σύλλογος? μια κάρτα πολυτεκνική και μια βεβαίωση? πορτοκάλια και μακαρόνια?
Τον τελευταίο καιρό όμως κατάλαβα ότι αυτός ο σύλλογος είναι μέρος της ζωής μου, μέρος που τα προβλήματα μου αντιμετωπίζονται ως λογικά. Νιώθω ότι εκεί με αντιμετωπίζουν , έτσι όπως θα ήθελα να ζω τη κάθε μου μέρα, σαν άνθρωπο με πολλές υποχρεώσεις και δικαιώματα .
Πιστέψτε με, και σίγουρα οι πιο πολλοί θα το βιώνεται πολύτεκνοι ή όχι, η καθημερινότητα μας έγινε πολύ πολύ στενάχωρη. Δυστυχώς δεν είναι μόνο το οικονομικό, το οποίο σίγουρα είναι μεγάλο πρόβλημα είναι και το ηθικό, η ανθρώπινη πλευρά της ζωής μας.
Είναι οτι κανένας δεν νοιάζεται για τον άλλο, ζούμε στην πιο εγωκεντρική κοινωνία και μέσα σ αυτή τη μαυρίλα της μοναξιάς και της αδιαφορίας ένιωσα οτι κάποιος νοιάζεται για μένα, με μια πρόσκληση.
Πρίν ακόμη ανοίξουν τα σχολεία, ο σύλλογος γιόρτασε την εισαγωγή του παιδιού κάθε πολύτεκνης οικογένειας στο δημοτικό. Κάποιος έκανε μια/**/ γιορτή για μας και τα παιδιά μας . Σ αυτή τη γιορτή δώρισαν τη πρώτη σχολική τσάντα στα παιδιά μας. Ήταν όλα πολύ ζεστά, φιλικά, ανθρώπινα, απλά και απλόχερα όπως ταιριάζει στη φυσιογνωμία του πολύτεκνου.
Χαρηκα πολύ που μας δώθηκε η ευκαιρία να συναντηθούμε όλοι μαζί. Είδα γνωστούς, φίλους αλλά και ανθρώπους που δεν ήξερα ότι είναι και αυτοί πολύτεκνοι.Θα μου πείτεαυτό είναι ο σύλλογος πολυτέκνων?
*ΝΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ και είναι ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΜΕ ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ, ΜΕ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ, ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΠΟΥ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΜΑΣ ΑΓΝΟΟΥΝ .*
*/Είναι αυτοί που προασπίζονταιτα δικαιώματά μας ή μάλλον καλύτερα όλα αυτά που θα έπρεπε η πατρίδα να μας προσφέρει ./*
*/Είναι ένα ανθρώπινο δυναμικό με ιδανικά, οράματα , στόχους, που εργάζονται και είναι" στο εμείς και όχι στο εγώ". Αχ Μακρυγιάννη πόσο μας λείπεις!!! /*
*/Θέλω όμως να πω και τι με προβλημάτισε!!!!!! Ένας σύλλογος με τόσο μεγάλη ανομοιογένεια, άτομα όλων των επιπέδων αλλά όλοι εννοείται απέναντι στο Θεό και στην πατρίδα ίσοι.Δεν υπήρξε καμία αντίδραση σε όσα με τόση αγάπη ο πρόεδρος και όλα τα υπόλοιπα μέλη προσπαθούν να μας ενημερώσουν, να μας προστατέψουν. Δεν είδα αυτό που πιστεύω ξεχωρίζει τον Έλληνα, το πάθος!!!!!!!/*
*/Θεωρώ λογικό να αγωνιάς περισσότερο όταν έχεις πολλά παιδιά γιατί πιο πολλά πρέπει να παραδώσεις όχι υλικά αλλά πνευματικά. Ήθελα να φωνάξω, παρούσα πρόεδρε !!!!! για ότι ζητήσεις, σε όποιον αγώνα μας ζητηθεί . /*
*/Έχουμε φωνή, έχουμε δύναμη, έχουμε μέλλον, έχουμε παιδιά. /*
ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΟΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να τους το επιτρέψουμε. Δεν είναι παράλογο να θεωρείς ότι κάτι έκανες για την πατρίδα, κάτι παραπάνω από την κοινή λογική και ξενόφερτη οτι τα δυο παιδιά είναι καλά./*
Προσφέρουμε φίλοι πολύτεκνοι και προσφέρουμε πολύ περισσότερα από όσα μας δίνουν. Σίγουρα δεν έκανα παιδιά για το επίδομα ή για τα πορτοκάλια ή για τη σχολική τσάντα και σίγουρα όχι για να βολευτώ αλλά τον αγώνα μου και όλων των μανάδων που μεγαλώνουν από 4 παιδιά και πάνω δεν μπορεί καμιά υλική αμοιβή να μου τον επιβραβεύσει. Για όλους μας πιστεύω, χαρά και επιβράβευσηείναι το γέλιο στο πρόσωπο, στα μάτια, στις ψυχές των παιδιών μας. Αυτό είναι που μας δίνει τη δύναμη να παλεύουμε και πρέπει να παλέψουμε για την πατρίδα, για την εκπαίδευση, για τα δικαιώματά μας.Η κούραση, οι έννοιες είναι πολλές το ξέρω αλλά μάθαμε να μην γκρινιάζουμε και αυτός είναι και ο λόγος ότι μπορούμε να αγωνιστούμε για ένα καλύτερο αύριο αλλά και μεθαύριο.Είμαστε πολλοί ή λίγοι, δεν έχει σημασία. Είμαστε οι πιο δυνατοί γιατί πηγαίνουμε κόντρα στο σύστημα, είμαστε ανίκητοι γιατί έχουμε μεγάλο πλούτο, τα παιδιά μας.Σκεφτείτε το και όταν είσαστε έτοιμοι τηλεφωνήστε στο σύλλογο να δώσετε ένα παρών για αγώνες. Αγώνες που δεν πρέπει να αργήσουν να έρθουν γιατί όπως είπε και ο κύριος Σμολοκτός δεν κινδυνολογούμε αλλάενημερώνουμε ότι η πατρίδα αργοπεθαίνει και δεν πρέπει να παραδοθεί στους αλλοδαπούς. 'Ολοι χωράμε σ αυτή τη γή, όμως αυτή τη γή που λέγεται Ελλάδα και οι πρόγονοι μας θυσιάστηκανγια να μας την παραδώσουν πρέπει να την κρατήσουμε ζωντανή για τα παιδιά μας./*
ΣΑΝ ΣΥΖΥΓΟΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ ΜΗΤΕΡΑ ΚΛΕΙΝΩ ΜΕ ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΟΛΟΙ ΣΑΣ. Στρατιωτικοί και πολύτεκνοι ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ , ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΕΧΟΥΝ ΙΔΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΥΝ ΨΗΛΑ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ./*
Σ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΟΛΟΙ ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑ ή ΔΥΟ ή ΚΑΙ ΤΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΙ ΑΛΛΑ ΑΥΡΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ.
ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΟΙΝΟ ΣΤΟΧΟ ΝΑ ΦΥΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΝΕΜΕΛΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ ΑΛΛΑΚΑΙ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥΣ.
Ελένη Στόγια.
Πηγή: http://klassikoperiptosi.blogspot.com
