«Στην εποχή μας η Ελλάδα υποφέρει από γενική ατεκνία και ολιγανθρωπία, ένεκα της οποίας και οι πόλεις ερημώθηκαν και η παραγωγή σταμάτησε, μολονότι δεν έγιναν ούτε πόλεμοι ούτε επιδημίες. Και όλα αυτά, γιατί οι άνθρωποι αγαπούν την πολυτέλεια, το χρήμα και την τεμπελιά και δεν επιθυμούν ούτε να παντρεύονται ούτε παντρευόμενοι να αναθρέψουν παιδιά, αλλά το πολύ ένα ή δύο παιδιά…». Αυτές οι γραμμές δεν γράφτηκαν σήμερα, αλλά τον 2ο προ Χριστού Αιώνα από τον ιστορικό Πολύβιο τον Μεγαλοπολίτη (203-120 π.Χ), όταν ήλθαν εδώ οι Ρωμαίοι και βρήκαν μία Ελλάδα σε απίστευτη παρακμή. Η εποχή εκείνη διαφέρει από την σημερινή;
Την 15η Μαΐου, εορτάζουμε την «Διεθνή Ημέρα της Οικογένειας» η οποία καθιερώθηκε με απόφαση της Γενικής Συνελεύσεως του ΟΗΕ το 1993, δύο χιλιετηρίδες περίπου αργότερα από την αναφορά του Πολυβίου, η οποία καταδεικνύει την αξία της οικογένειας ως κύτταρο στην κοινωνία των Εθνών. Θεμέλιο κύτταρο μιας υγιούς κοινωνίας που εξασφαλίζει την ανοδική πορεία του λαού και εγγυάται την ύπαρξη του γένους.
Στο πρόσφατο ακόμη παρελθόν με εμφύλιους και εξωτερικούς πολέμους, στερήσεις και κακουχίες, η πολύτεκνη και υπερ-πολύτεκνη οικογένεια των πέντε, επτά και δέκα τέκνων γιγάντωσε τις δυνάμεις και την μαχητικότητα στον αγώνα της ζωής. Την αλήθεια αυτή επιβεβαιώνουν ιστορικά γεγονότα, όπως ο Κανάρης με επτά, ο Δραγούμης με έντεκα, ο Μακρυγιάννης με δώδεκα παιδιά καθώς και ο Καποδίστριας από οκτώ, ο Υψηλάντης από έντεκα και ο Κ. Δαβάκης από δώδεκα αδέλφια. Σήμερα προηγούνται η μορφωτική και κοινωνικό-οικονομική πρόοδος του ζεύγους και έπονται τα παιδιά, των οποίων οι απαιτήσεις επιδρούν αρνητικά στην τεκνογονία.
Η δημογραφική κρίση απειλεί ολόκληρη την Ευρώπη για την οποία ο υποψήφιος Πρόεδρος των Ρεπουμπλικανών Μ. Romney (ΗΠΑ) αναφέρει «η Ευρώπη αντιμετωπίζει δημογραφική καταστροφή λόγω ηθικής και θρησκευτικής καταπτώσεως», συμπληρώνοντας ότι «οι ΗΠΑ δεν πρέπει να γίνουν η Ευρώπη του 21ου αιώνα». Η κρίση αυτή όμως κατακεραυνώνει την Ελλάδα με τον χαμηλότερο συντελεστή γονιμότητος (αριθμός παιδιών / ανά γυναίκα) από 3,7 παλαιότερα σε 1,2, ακριβέστερα 0,8-0,9 αφαιρουμένων των νεογέννητων μεταναστών σήμερα. Αρνησιτεκνία και ολιγοτεκνία, ταλαντευόμενη οικογενειακή συνοχή, επιθέσεις κατά την Ορθοδοξίας και μειούμενη φιλοπατρία διαβρώνουν θανάσιμα την κοινωνία και απειλούν την μελλοντική μας ύπαρξη. Ένα έθνος ατενίζει αισιόδοξα το μέλλον όταν η νεολαία υπερτερεί και οι γεννήσεις σταθερά υπερβαίνουν τους θανάτους, αρχή θεμελιώδης της φυλής μας στην μακρόχρονη ιστορία.
Σήμερα το παιδί κατέστη σπάνιο, ανεπιθύμητο, η οικογένεια ευρίσκεται υπό μαρασμό και η πολύτεκνη οικογένεια υπό αφανισμό αφού τα παιδιά αποτελούν τεκμήριο ευημερίας και οι πολύτεκνοι εξομοιώνονται με τους άγαμους.
Όμως η αναγέννηση του έθνους μας είναι εφικτή όπως και επείγουσα:
α) Το ζεύγος ακολουθεί την έννομη συζυγία που εκουσίως ζήτησε από την κοινωνία των συνανθρώπων του και τον Δημιουργό της ζωής, συμβάλλοντας στην διαδοχή του ανθρώπινου γένους, υποφέροντας τα οικογενειακά βάρη, ακολουθώντας το «αράτω τον σταυρόν αυτού».
β) Η Εκκλησία ευλογεί την σταυροφορία για πολύτεκνη, με θρησκευτική συνείδηση οικογένεια, θεμέλιο λίθο και σπονδυλική στήλη της φυλής μας, εγγύηση της ιστορικής μας κληρονομιάς.
γ) Η Ιατρική επιστήμη σύμφωνα με τον όρκο του Ιπποκράτη, οπαδού της τεκνογονίας, εφαρμόζει το «ποτέ δεν θα δώσω σ’ έγκυο γυναίκα φάρμακο για ν’ αποβάλλει το έμβρυο» και οι αείμνηστος Καθηγητής Γυναικολογίας Κων. Λούρος χαρακτηρίζει εγκληματία τον γιατρό που διαπράττει έκτρωση γράφοντας: Ο ευσυνείδητος ιατρός οφείλει να απέχει της τοιαύτης εγκληματικής πράξεως και ουδέποτε να λησμονεί το του Ιπποκράτους: «Άγνως δε και οσίως διατηρήσω βίον τον εμόν και τέχνη την εμήν». Υπενθυμίζεται ότι οποιαδήποτε νομοθετικά κείμενα για διακοπή κυοφορίας δεν συνάδουν με τον ιατρικό Όρκο, οδηγό ζωής κάθε γιατρού. Καμία πηγή δεν παρέχει ηθικό δικαίωμα συμμετοχής σε έγκλημα κατά του εμβρύου. Είναι έγκλημα ειδεχθές, φόνος εν ψυχρώ ενάντια σε μία ανυπεράσπιστη ύπαρξη χωρίς δυνατότητα διαμαρτυρίας και άμυνας. Απαιτείται ενεργοποίηση των πειθαρχικών συμβουλίων της ανθρωπιστικής και θείας επιστήμης του Ιπποκράτη με αναζήτηση ευθυνών επίορκων λειτουργών υγείας για την απώλεια σ’ ετήσια βάση 300 χιλιάδων ανθρώπινων υπάρξεων.
δ) Κυβέρνηση και Κοινοβούλιο έχουν ύψιστο χρέος μακροχρόνιου ελέγχου της δημογραφικής πορείας της χώρας εάν θέλουν να τιμήσουν την αποστολή τους και να τιμηθούν από την ιστορία. Η Παγκόσμια Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων χαρακτηρίζει την οικογένεια «φυσική και θεμελιώδη μονάδα της κοινωνίας που χρειάζεται προστασία από κοινωνία και κράτος». Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή την κατατάσσει στην ευπαθή ομάδα με αυξημένο κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού ενώ ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Γ. Μπούζεκ δηλώνει στους Έλληνες βουλευτές «η επίλυση του δημογραφικού προβλήματος είναι ίσως η καλύτερη λύση για τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα σας».
Δυστυχώς η χώρα μας διαθέτει αντικίνητρα τεκνογονίας, χωρίς δημογραφική πολιτική, με αντιπολυτεκνική και αντιοικογενειακή τακτική αφού ο ερχομός κάθε ελληνόπουλου καταχωρείται ως «τεκμήριο οικονομικού πλούτου»: Μείωση μισθών, συντάξεων, αποδοχών και αφορολόγητου ποσού, αύξηση φόρου εισοδήματος, πολλαπλασιασμό ΦΠΑ, εξίσωση φόρου άγαμου ατόμου και πολύτεκνου πατέρα με 8-10 παιδιά, κατάργηση πολύτεκνης συντάξεως, κατάργηση μετεγραφών ΑΕΙ, ΤΕΙ, μεταπτυχιακών υποτροφιών κ.α.
Το πρόβλημα όμως δεν φαίνεται θεσμικό αλλά ανθρωπογενές, δεν πρόκειται για αλλοίωση των θεσμών αλλά του ανθρώπου, πάσχει το ανθρώπινο γένος και όχι η συνταγματικότητα. Ο άνθρωπος εκφυλίζεται, ο πολιτικός γάμος υπερτερεί του θρησκευτικού, ταχεία έκδοση συναινετικού διαζυγίου, σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης προμήνυμα «ισοτιμίας» του ομοφυλοφιλικού με τον φυσιολογικό γάμο, ακολουθεί τη νομιμοποίηση της παιδεραστίας και έπεται θεσμοθετημένη απαγόρευση τεκνογονίας, γεγονότα που έχουν δρομολογηθεί στην αλλοδαπή και εγγίζουν την πατρίδα μας.
Το θεσμικό σκέλος χρησιμοποιείται για την νομιμοποίηση της αλλοιωθείσας ψυχής του ανθρώπου χωρίς αποτέλεσμα διότι αφορά έκπτωση πνευματικών αξιών που αποκαθίστανται μόνον με πνευματική καλλιέργεια και ηθική συνείδηση, με επανάκαμψη στον ορθόδοξο κόσμο των πνευματικών και ηθικών αξιών, τις οποίες κάποτε καλλιεργήσαμε και υπήρξαμε πρωτοκτήτορες, τις απωλέσαμε όμως από τις απαιτήσεις και την δίψα του ακόρεστου υλισμού.
Πολύπειρος εκπαιδευτικός σε ομιλία του συνέστησε σε γονείς και άρχοντες: «Εάν θέλεις να ωφελήσεις ένα χρόνο φύτεψε σπόρους, δέκα-είκοσι χρόνια δένδρα και αν θέλεις να ωφελήσεις για πάντα δημιούργησε και καλλιέργησε ψυχές». Η πολιτεία καλείται να στηρίξει την θεμελιώδη αξία της οικογένειας με υγιείς πολίτες, κατά την φυσιολογία της επιστήμης του Ιπποκράτη και την ελληνορθόδοξη παράδοση για να ελπίζουμε στο Γένος και αύριο.
