«Ἀλλὰ καὶ πρὸς ἐσᾶς τοὺς ἄνδρες ἐκεῖνο λέω: Ἂς μὴν ὑπάρχει κανένα τέτοιο ἁμάρτημα ποὺ νὰ σᾶς ὁδηγεῖ στὸ σημεῖο νὰ χτυπᾶτε τὴ γυναίκα. Καὶ τί λέω γιὰ τὴ γυναίκα; Ὁ ἐλεύθερος ἄνδρας δὲν ἐπιτρέπεται οὔτε δούλη νὰ χτυπᾶ καὶ νὰ χειροδικεῖ σὲ βάρος της. Ἐάν, λοιπόν, εἶναι μεγάλη ντροπὴ στὸν ἄνδρα νὰ χτυπήσει δούλη, πολὺ περισσότερο εἶναι ντροπὴ τὸ νὰ σηκώσει χέρι ἐναντίον ἐλεύθερης γυναίκας. Καὶ αὐτὸ θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ τὸ δεῖ καὶ στοὺς εἰδωλολάτρες νομοθέτες, οἱ ὁποῖοι τὴν γυναίκα ποὺ ἔπαθε τέτοια μεταχείριση, δὲν τὴν ἀναγκάζουν νὰ κατοικεῖ μὲ αὐτὸν ποὺ τὴν χτύπησε, διότι εἶναι ἀνάξιος νὰ κατοικεῖ μαζί της.
Διότι εἶναι ἔργο πάρα πολὺ μεγάλης παρανομίας τὸ νὰ ἀτιμάζεις σὰν δούλη αὐτὴν ποὺ μοιράζεται τὴ ζωὴ μαζί σου καὶ σοὺ εἶναι βοηθὸς στὰ πιὸ ἀναγκαῖα καὶ σπουδαία ζητήματα τῆς ζωῆς.
Γιὰ αὐτὸ καὶ τέτοιος ἄνδρας, ἂν βέβαια πρέπει νὰ ὀνομάζω ἄνδρα αὐτὸν καὶ ὄχι θηρίο, θὰ ἔλεγα ὅτι εἶναι κακοῦργος στὸν ἴδιο βαθμὸ μὲ ἐκεῖνον ποὺ σκοτώνει τὸν...
πατέρα του ἢ τὴ μητέρα του.
Διότι ἂν ἔχουμε ἐντολὴ νὰ ἐγκαταλείπουμε τὸν πατέρα καὶ τὴ μητέρα γιὰ χάρη τῆς συζύγου, ὄχι γιὰ νὰ ἀδικήσουμε ἐκείνους, ἀλλὰ γιὰ νὰ τηρήσουμε κάποιο θεῖο νόμο (…) πὼς δὲν εἶναι ἀπόδειξη τῆς πιὸ μεγάλης παραφροσύνης τὸ νὰ κακομεταχειρίζεται κανεὶς αὐτὴν γιὰ τὴν ὁποία ὁ Θεὸς διέταξε νὰ ἐγκαταλείπουμε καὶ τοὺς γονεῖς μας;
Ἄραγε μόνο τρέλα εἶναι αὐτό; Ποιὸς θὰ βαστάξει τὴν ντροπή, πές μοῦ; Ποιὸς λόγος θὰ μπορέσει νὰ κάνει φανερὴ αὐτὴ τὴ ντροπή, ὅταν οἱ κραυγὲς καὶ οἱ θρῆνοι ἀκούγονται στοὺς στενοὺς δρόμους καὶ τὸ τρέξιμο τῶν γειτόνων καὶ αὐτῶν πο βρίσκονται ἐκεῖ τὴν ὥρα ἐκείνη ποῦ κάνει αὐτὲς τὶς ἀσχήμιες, σὰν κάποιο θηρίο πού ἐξαφανίζει ὅ,τι ὑπάρχει μέσα; Καλύτερα νὰ ἀνοίξει ἡ γῆ γιὰ αὐτὸν ποὺ κακομεταχειρίζεται ἔτσι τὴ γυναίκα του, παρὰ μετὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ γεγονότα νὰ ἐμφανιστεῖ στὴν ἀγορά.
Ἀλλὰ θὰ πεῖ, συμπεριφέρεται μὲ θράσος ἡ γυναίκα. Σκέψου, ὅμως ὅτι εἶναι γυναίκα, τὸ ἀσθενὲς ὄργανο, ἐνῶ ἐσὺ εἶσαι ἄνδρας. Γιὰ αὐτὸ καὶ τοποθετήθηκες ἄρχοντας καὶ τέθηκες στὴν τάξη τοῦ κεφαλιοῦ, γιὰ νὰ ὑποφέρεις τὴν ἀδυναμία αὐτῆς τὴν ὁποία ἐξουσιάζεις. Κᾶνε, λοιπόν, ἔνδοξη τὴν ἐξουσία σου· καὶ θὰ γίνει ἔνδοξη, ἂν δὲν ἀτιμάζεις αὐτὸ ποὺ ἐξουσιάζεις.
Καὶ ὅπως αὐτὸς ποὺ βασιλεύει, τόσο σεβαστότερος φαίνεται, ὅσο περισσότερο σέβεται αὐτὸν ποὺ κυβερνᾶ, ἐνῶ ἂν ἀτιμάσει καὶ καταντροπιάσει τὸ μέγεθος καὶ τὴν ἀξία ἐκείνου, μειώνει πολὺ καὶ τὴ δική του δόξα, ἔτσι καὶ σύ, ἂν ἀτιμάσεις αὐτὴν ποὺ ἐξουσιάζεις, θὰ βλάψεις πολὺ τὴν τιμὴ τῆς ἐξουσίας σου».
Πηγή: (Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ὁμιλία ΚΣΤ στὴν Ἃ΄Κορινθ., ἔκδ. ΕΠΕ 18Α, σέλ. 166-178. στὸ «Ὁ Γάμος, ἡ οἰκογένεια καὶ τὰ προβλήματά τους» Συνοδία Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, σέλ. 99-100), sostis.gr, Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
