Στις μέρες μας όσοι γονείς έχουν παιδιά στη σχολική ηλικία, και κυρίως στο Δημοτικό, ασκούν  σε αυτά μεγάλη πίεση. Πιστεύουν πως άν θέλουν να λέγονται σωστοί γονείς, το παιδί τους πρέπει να σπουδάσει στο Χάρβαρντ, να γίνει διάσημος επιστήμονας  και να αλλάξει τον κόσμο - ή τουλάχιστον να διακριθεί στις τέχνες και τα αθλήματα! Και με κάποιο τρόπο οι γονείς θα πρέπει να ταιριάξουν την αγάπη, την ηρεμία και την διακριτική υποστήριξη του παιδιού,  με την πιεστική τους επιθυμία να δούν το παιδί τους να διακρίνεται.

 Αλλά τι γίνεται αν τα παιδιά δεν επιθυμούν αυτή την επιπλέον δραστηριότητα; Άν δέν έχουν ταλέντο στην δραστηριότητα αυτή και τα κουράζει;    Τι συμβαίνει εάν δεν συμφωνούν με τους γονείς τους να παίζουν βιολί τρεις ώρες την ημέρα, να κάνουν παράλληλα μαθήματα σε παραπάνω από μία ξένες γλώσσες, σε χορούς, αθλήματα, θεατρικά και άλλα διάφορα;

Η  συμμετοχή σε εξωσχολικές δραστηριότητες έχει πολλά οφέλη, διότι βοηθά το παιδί να κοινωνικοποιηθεί, να αποκτήσει δεξιότητες και να απομακρυνθεί από ζημιογόνες καταστάσεις όπως οι ώρες μπροστά στον υπολογιστή ή οι κακές παρέες, αλλά οι γονείς θα πρέπει να διακρίνουν τα όρια και τις αντοχές του παιδιού τους.

Ας αποφεύγουν με πνεύμα διάκρισης  τις πιέσεις και τα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα  προκειμένου να αποφευχθούν μερικές ατυχείς συνέπειες.

 
Οι συνέπειες της υπερδραστηριότητες είναι:

1. Βλάπτεται η  υγεία του παιδιού.

Η συμμετοχή σε δραστηριότητες, η ανάπτυξη ταλέντων και οι προσαρμογές ώστε να ενταχθεί το παιδί σε μια ομάδα, προσφέρουν πολλά για την ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης. Αν όμως οι δραστηριότητες οδηγήσουν στην υπερκόπωση, στη στέρηση ύπνου, και στην κακή σχολική απόδοση, μπορεί να έχουν αρνητικά αποτελέσματα ειδικά για την ψυχική υγεία ενός παιδιού. Η έρευνα δείχνει ότι ο παραπάνω χρόνος που αφιερώνεται σε δραστηριότητες σχετίζεται άμεσα με υψηλότερα επίπεδα άγχους .

 
2. Μειώνεται το ενδιαφέρον.

Καθώς τα παιδιά γνωρίζουν από  τα πρώτα τους χρόνια το ποδόσφαιρο, τους χορούς,  τα μουσικά όργανα και πολλά άλλα, επειδή δεν μπορούν να τα διαχειριστούν, αλλά ούτε και να εκτιμήσουν την αξία τους, όταν γίνονται έφηβοι έχουν ήδη κουραστεί και αρχίζουν "να καίγονται". Όταν οι γονείς γεμίζουν πάρα πολύ το χρόνο ενός παιδιού, τα παιδιά δεν έχουν χρόνο να χαλαρώσουν και δεν μπορούν λόγω της έντασης να χαρούν με αυτό που κάνουν.  "Τα παιδιά βαριούνται  αυτές τις αγαπημένες δραστηριότητες, διότι δεν είναι πλέον διασκεδαστικές για αυτά αλλά μια τακτική και υποχρεωτική πρακτική".

3. Εξασθενούν οι οικογενειακές σχέσεις.

Όταν όλη η μέρα του παιδιού γεμίζει από τη σχολική εργασία και την αθλητική π.χ. δραστηριότητα, δεν υπάρχει σημαντικός χρόνος για να δημιουργηθούν οικογενειακοί δεσμοί. Ο Dr Alvin Rosenfeld, συγγραφέας του The Over-Scheduled Child: (Tο υπερφορτωμένο παιδί), στο κεφάλαιο «Αποφεύγοντας την παγίδα του γονιού μάνατζερ»,  λέει ότι ο ελεύθερος οικογενειακός χρόνος είναι σημαντικός για την οικοδόμηση των οικογενειακών σχέσεων. Αυτός είναι ο χρόνος που δίνει στα παιδιά και τους γονείς τη δυνατότητα να γνωρίσουν ο ένας τον άλλο, με τρόπο που διαφορετικά δεν θα γινόταν.

Επίτευξη ισορροπίας.

Οι γονείς μπορεί να αισθάνονται ότι πρέπει να κατευθύνουν σθεναρά τα παιδιά τους για να πετύχουν στη γονεϊκή αποστολή τους. Αλλά το να γεμίσει κάποιος τη ζωή του παιδιού του από δραστηριότητες δεν είναι γνώρισμα ενός καλού γονέα. Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι πως το υπερβολικά  πιεστικό πρόγραμμα, και η συμμετοχή σε εξωσχολικές δραστηριότητες μπορεί να οδηγήσει σε άγχος, αδιαφορία και άσχημες ενδοοικογενειακές σχέσεις.

Εάν θέλετε πραγματικά τα παιδιά σας να πετύχουν, βρείτε ισορροπία. Αφήστε τα  να επιλέξουν δραστηριότητες που τους ενδιαφέρουν, που έχουν ικανότητα να ανταποκριθούν, που βρίσκονται με σωστούς φίλους, που θα αποτελέσουν εφόδια για τη μελλοντική τους ζωή, αφήνοντας παράλληλα ικανή διάρκεια μη δεσμευμένου χρόνου.

Μην αφήσετε την κοινωνική αντίληψη για τον καλό γονέα να σας επηρρεάσει, μήν δεχθείτε την υφιστάμενη πίεση του περιβάλλοντος και τη σύγκριση με το τί κάνουν οι άλλοι και  προπαντός μην περάσετε αυτή την πίεση στα παιδιά σας. Τα παιδιά σας θα σας ευγνωμονούν γι 'αυτό.

Αναφορές στις πηγές:

1. Harmon, D. E. (2010). Frequently asked questions about overscheduling and stress. New York, NY: Rosen.
2. Melman, S., Little, S. G., & Alkin-Little, K. A. (2007). Adolescent overscheduling: The relationship between levels of participation in scheduled activities and self-reported clinical symptomology. The High School Journal, 90(3), 18-30. Retrieved from https://muse.jhu.edu/article/211688/summary
3. Kirchheimer, S. (n.d.). Overscheduled child may lead to a bored teen. Retrieved from https://www.webmd.com/parenting/features/overscheduled-child-may-lead-to-bored-teen#2
4. Mason, K. C. (2015, July 2). The downside of no downtime for kids. Retrieved from http://www.pbs.org/newshour/updates/whats-conflicted-parent-scheduling-childs-summer/

Πηγή: https://www.acpeds.org, Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά