Ο Χριστιανισμός και ιδιαίτερα η Ορθόδοξη Εκκλησία βλέπει με απόλυτη κατανόηση την αδύναμη σωματικά θέση της γυναίκας στον κοινωνικό ιστό και την προστατεύει με απόλυτο σεβασμό στο ρόλο της και την αποστολή της από την επιθετικότητα και την εκμετάλλευση του ανδρικού στοιχείου. Χαρακτηριστικότερη είναι ή περίπτωση οπού ο Κύριος συνιστά να αντικρύζουμε σα μάνα μας, κόρη μας και αδελφή μας την όποια γυναίκα. Ακόμη πιο σημαδιακή είναι η στάση Του και η φράση Του: “ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω”, η οποία φρέναρε τη δολοφονική μανία των πουριτανών και υποκριτών φαρισαίων, οι οποίοι οχυρωμένοι πίσω από το γράμμα του νόμου ζητούσαν τη θανατική ποινή για μια μοιχαλίδα γυναίκα.
Είναι αλήθεια ότι μετά την πτώση των Πρωτοπλάστων και την αλλοίωση της αρχέγονης δικαιοσύνης του ανθρωπίνου είδους, τα πράγματα στο προκείμενο θέμα αγρίεψαν. Η γυναίκα μπήκε στο στόχαστρο. Όχι μόνο της βίας, αλλά και μιας χυδαίας εκμετάλλευσης του γυναικείου προσώπου, η οποία φτάνει μέχρι και στις μέρες μας, σε θρησκευτικά καθεστώτα και κράτη που δεν εμπνέονται από το Ευαγγέλιο ή σε κοινωνίες που δεν βιώνουν το εκκλησιαστικό ήθος. Τα έθνη, τα οποία δεν γνωρίζουν τον αληθινό Θεό μαζί με τις πολυεθνικές της διαφήμισης και του κινηματογράφου, αλλά και ο υπόκοσμος της διακίνησης εξαπατημένων προσώπων συνθέτουν το πάζλ μιας διάχυτης απαξίωσης, συχνά βάρβαρης και εξοντωτικής, του γυναικείου φύλου και προσώπου.
Απέναντι σε όλα αυτά η απάντηση της Εκκλησίας μας είναι μία: Η Παναγία μας. Η τιμή στο πρόσωπο της Μητέρας του Κυρίου και η ανύψωση της γυναικείας αποστολής, όπως αυτή εκφράστηκε μέσα από τη ζωή και διακονία της Παναγίας μας για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους αποτελούν το Έβερεστ της συμπεριφοράς του πραγματικά πιστού κόσμου απέναντι στη γυναίκα. Τηρουμένων των αναλογιών το ίδιο ισχύει και απέναντι σε κάθε γυναίκα.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός καταφέρεται εναντίον των ισχυόντων νόμων του κράτους, που ευνοούσαν τους άνδρες και τιμωρούσαν τις γυναίκες (Λόγος ΛΖ', 6 (PG 36, 289A)): «Για ποιο λόγο τιμωρούν τη γυναίκα ενώ συγχωρούν τον άνδρα; Και η μεν γυναίκα όταν προσβάλει την κοίτη του άντρα διαπράττει μοιχεία, και ο νόμος την τιμωρεί με βαριές ποινές γι' αυτό, ενώ ο άντρας, όταν πορνεύει με άλλες γυναίκες, γιατί να μένει ατιμώρητος; Αυτή τη νομοθεσία δεν την δέχομαι και τη συνήθεια αυτήν την καταδικάζω».
Ο ιερός Χρυσόστομος απαγορεύει στους άντρες να χρησιμοποιούν τη σωματική τους δύναμη επί των γυναικών. «Μη γένοιτο [να δέρνεται η γυναίκα]˙ διότι αυτό είναι μέγιστη ατιμία, όχι γι' αυτή που δέρνεται αλλά γι' αυτόν που δέρνει. (..) Και τι λέγω εγώ δια την γυναίκα; Ούτε δούλη θα ήταν ανεκτό σε άνδρα ελεύθερο να κτυπά και να χειροδικεί σε αυτήν. Εάν δε είναι μεγάλη εντροπή για τον άνδρα το να κτυπήσει δούλη, πολύ περισσότερο το να σηκώσει το χέρι εναντίον ελεύθερης γυναίκας» (Λόγος κστ' εις την Α' Προς Κορινθίους, 10). Ακόμα και για την κακομεταχείριση που υφίσταντο τότε οι δούλες διαμαρτυρόταν ο Χρυσόστομος.
Ο ίδιος ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος μάλιστα καυτηριάζει την αμαρτωλή ανδρική φύση σε ομιλίες, όπως η “Περί του πώς δει πολιτεύεσθαι”, καθώς αναφέρει πολλά ανδρικά αμαρτήματα. Δεν διστάζει να παρομοιάσει τους άνδρες με άγρια θηρία που διψάνε για αίμα, εξαιτίας των αγαπημένων τους παραπτωμάτων, δηλαδή τη φιληδονία, την απανθρωπία, τη βία, την οργή, τη λαιμαργία και άλλα. «Για τη σωφροσύνη της γυναίκας είσαι τόσο λεπτολόγος, ώστε γίνεσαι σχολαστικός και υπερβολικός και δεν της επιτρέπεις ούτε τις πλέον απαραίτητες εξόδους˙ στον εαυτόν σου όμως νομίζεις ότι όλα επιτρέπονται. Δεν σου τα επιτρέπει όμως ο Παύλος, ο οποίος δίνει την ίδια εξουσία και στη γυναίκα» (Ιω. Χρυσόστομου, Ομιλία ζ' εις το Κατά Ματθαίον, 7).
Ο Χρυσόστομος επίσης γράφει (Ομιλία κ' εις την Προς Εφεσίους, 2): «Ποια σύζευξη υπάρχει, όταν η γυναίκα τρέμει τον άνδρα;» και (Ομιλία κ' εις την Προς Εφεσίους, 5): «και ο άνδρας, αν δε φοβάται η γυναίκα, όμως ας αγαπά» και (Ομιλία κ' εις την Προς Εφεσίους, 6): «Ούτε ο άνδρας να πιστεύη εύκολα τα λεγόμενα εναντίον της γυναικός του. (...) Και αν ακόμη σε κατηγορεί η γυναίκα, να μη δυσανασχετείς˙ η ενέργειά της αυτή είναι δείγμα φιλίας, όχι απογνώσεως˙ οι κατηγορίες της είναι δείγμα θερμής φιλίας και θερμής διαθέσεως και φόβου» και ακόμη (Ομιλία κ' εις την Προς Εφεσίους, 8): «Να αποδεικνύεσαι ότι θεωρείς περί πολλού την προς αυτήν συναναστροφή, και ότι θέλεις να ευρίσκεσαι περισσότερο γι' αυτήν εις το σπίτι, παρά στην αγορά˙ και να την προτιμάς από όλους τους φίλους και τα παιδιά που γεννήθηκαν από αυτή, και αυτά να τα αγαπάς εξ αιτίας αυτής». Τέλος ο Χρυσόστομος γράφει (Ομιλία κ' εις την Προς Εφεσίους, 2): «να μην αποστραφείς την γυναίκα εξ αιτίας της (σσ. επερχόμενης με το χρόνο) ασχήμιας της».
Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός γράφει (Διδαχή Α2): «Ακόμη να προσέχετε οι άντρες να μη κοιτάζετε τις γυναίκες σας με άγριο μάτι δια πολλές αιτίες μάλιστα πως δεν κάνουν παιδιά και λέγετε τάχα πως έχετε κατάρα».
Ο Άγιος απευθύνεται στον άντρα (Διδαχή Ε'): «κι αν καμμία φοράν σου φταίει η γυναίκα σου, μην την ξεσυνερίζεσαι και να στοχάζεσαι και τα καλά της γυναικός σου και όχι μόνον τα κακά και να στοχάζεσαι και τα κακά τα δικά σου». Η αξία των γυναικών δεν είναι κατώτερη των αντρών (Διδαχή Β'): «Ευρίσκονται πολλές γυναίκες, όπου είναι καλύτερες και από τους άντρες. Αν ίσως και θέλετε οι άντρες να ήσασταν καλύτεροι από τις γυναίκες, πρέπει να κάνετε και έργα καλύτερα από εκείνες».
Πηγή: https://sites.google.com/site
