Τις αντιδράσεις επιστημόνων και οργανώσεων ομοφυλοφίλων προκαλεί έρευνα Αμερικανού καθηγητή ψυχολογίας, σύμφωνα με την οποία πολλοί από τους γκέι που επιθυμούν πραγματικά να αλλάξουν σεξουαλικό προσανατολισμό μπορούν όντως να τα καταφέρουν.
Το συμπέρασμα αυτό έρχεται σε αντίθεση με την άποψη της πλειονότητας των ψυχολόγων, ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι σταθερός στους ενήλικες, και η προσπάθειες αλλαγής του μπορούν να διαταράξουν την ψυχολογική υγεία των ομοφυλοφίλων.
Διαφορετική άποψη έχει, ωστόσο, ο δρ. Ρόμπερτ Σπίτζερ, καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης, ο οποίος ισχυρίζεται ότι «ορισμένοι άνθρωποι μπορούν από ομοφυλόφιλοι να γίνουν ετεροφυλόφιλοι, και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το αναγνωρίσουμε».
Ο ίδιος διευκρινίζει ότι δεν γνωρίζει ποιο ποσοστό των ομοφυλόφιλων μπορεί να επιτύχει αυτόν το στόχο, αλλά ούτε και την πλέον κατάλληλη μέθοδο για την αλλαγή του σεξουαλικού προσανατολισμού.
Τα συμπεράσματά του προήλθαν από 45λεπτες τηλεφωνικές συνεντεύξεις με 200 άτομα που ισχυρίζονταν ότι κατάφεραν να γίνουν ετεροφυλόφιλοι, από τα οποία οι 143 ήταν άνδρες. Η μέση ηλικία τους ήταν τα 43 χρόνια.
Απάντησαν σε 60 ερωτήσεις σχετικά με τη σεξουαλικότητά τους πριν και μετά την προσπάθεια αλλαγής, η οποία για τους άνδρες είχε αρχίσει 14 χρόνια πριν από τη συνέντευξη, κατά μέσο όρο, και για τις γυναίκες 12 χρόνια πριν.
Ο δρ. Σπίτζερ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το 66% των ανδρών και το 44% των γυναικών αυτών είχαν κατορθώσει να «λειτουργούν ικανοποιητικά ως ετεροφυλόφιλοι».
Αυτό, σύμφωνα με τον Σπίτζερ, σημαίνει ότι είχαν μία τουλάχιστον ερωτική σχέση με άτομο του αντίθετου φύλου στον ένα χρόνο που προηγήθηκε της συνέντευξης, από την οποία αντλούσαν συναισθηματική ικανοποίηση που βαθμολογείται τουλάχιστον με επτά, σε κλίμακα από το ένα έως το δέκα. Παράλληλα, έκαναν έρωτα με το σύντροφό τους τουλάχιστον μία φορά το μήνα, χωρίς να έχουν σχεδόν ποτέ φαντασιώσεις με άτομο του ίδιου φύλου κατά τη διάρκεια του σεξ.
Επιπλέον, το 89% των ανδρών και το 95% των γυναικών ανέφερε ότι η έλξη προς άτομα του ίδιου φύλου τούς ενοχλούσε σπάνια ή και καθόλου.
Ωστόσο, μόνο το 11% των ανδρών και το 37% των γυναικών δήλωσε ότι δεν είχε καθόλου ομοφυλοφιλικές τάσεις.
Οι περισσότεροι είχαν ακολουθήσει πάνω από μία στρατηγικές για να αλλάξουν σεξουαλικό προσανατολισμό: περίπου οι μισοί θεωρούν ότι η πλέον αποτελεσματική τακτική είναι η ψυχοθεραπεία, περίπου το ένα τρίτο προτιμά τις ομάδες υποστήριξης, ενώ λιγότεροι ήταν αυτοί που προτιμούν να συμβουλευτούν ειδικά βιβλία ή να ζητήσουν την υποστήριξη ετεροφυλόφιλων γνωστών τους.
Ο ίδιος ο δρ. Σπίτζερ είχε πρωτοστατήσει το 1973 στην αφαίρεση της ομοφυλοφιλίας από τη λίστα των ψυχολογικών διαταραχών του Αμερικανικού Συλλόγου Ψυχολογίας, και δηλώνει ότι δεν γνώριζε εκ των προτέρων ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα της έρευνας.
Αντιδράσεις
Ο Αμερικανικός Σύλλογος Ψυχιατρικής έκανε δεκτή την έρευνα του δρ. Σπίτζερ για παρουσίαση σε προσεχές συνέδριο, διευκρινίζει ωστόσο ότι δεν αποδέχεται απαραίτητα τις απόψεις του αμφιλεγόμενου ερευνητή.
Πολλοί, πάντως, είναι αυτοί που θεωρούν ότι τα άτομα που επέλεξε ο δρ. Σπίτζερ για την έρευνά του δεν είναι αντιπροσωπευτικά, καθώς η πλειονότητα χαρακτηρίζει την ομοφυλοφιλία έως και ανήθικη, για θρησκευτικούς λόγους.
Ο ψυχολόγος του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον δρ. Ντάγκλας Χάλντεμαν, ο οποίος έχει δημοσιεύσει μελέτες για την αποτελεσματικότητα των «επανορθωτικών θεραπειών» για ομοφυλόφιλους, αναφέρει ότι τα επιστημονικά στοιχεία που έχουν συλλεχθεί δείχνουν ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν μπορεί να αλλάξει και ότι «η νέα έρευνα δεν αποδεικνύει κάτι τέτοιο».
Ο ίδιος τονίζει, παράλληλα, ότι το 43% του δείγματος προερχόταν από κέντρα «επανορθωτικής θεραπείας», τα οποία υποστηρίζουν συχνά θρησκευτικές ομάδες. Το 23% είχε παλιότερα απευθυνθεί στην Εθνικό Σύλλογο για την Έρευνα και τη Θεραπεία της Ομοφυλοφιλίας, ο οποίος θεωρεί ότι η ομοφυλοφιλία είναι «αναπτυξιακή διαταραχή».
Ο Ντέιβιντ Έλιοτ, εκπρόσωπος της αμερικανικής ομοφυλοφιλικής οργάνωσης National Gay and Lesbian Task Force, εξέφρασε επίσης τη διαφωνία του για τα συμπεράσματα του δρ. Σπίτζερ. «Το δείγμα είναι απαράδεκτο, εντελώς αλλοιωμένο, και καθόλου αντιπροσωπευτικό της κοινότητας των ομοφυλοφίλων ανδρών και γυναικών» δήλωσε.
Ο δρ. Σπίτζερ παραδέχεται ότι δεν μπορεί να γνωρίζει κατά πόσο οι ερωτηθέντες ήταν ειλικρινείς, ισχυρίζεται όμως ότι οι λεπτομέρειες που δέχτηκαν να αποκαλύψουν για τη σεξουαλική τους ζωή είναι ενδεικτικές της αντικειμενικότητάς τους.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press
